Ποιητική συλλογή (TSIGKOS59)

        ΑΜΠΕΛΟΓΙΟΡΤΗ

 Σεπτέμβρη σε περίμενα, σα ρόδο στο μαντίλι,
      στ’ αμπέλια ν’ ανταμώσουμε, οι συγγενείς κι οι φίλοι.

 Να κάνω αμπελογιορτή, συμπόσιο αρχαίο,
      γλέντι Διονυσιακό, σπουδαίο και γενναίο.

Φίλοι, κουμπάροι, σύντεκνοι, να ‘ρθούνε καερέτι,
     απού ‘χω μπόλικη σοδιά, σταφυλομπερεκέτι.

Σταφύλια άλλοι να κόβουνε κι άλλοι να κουβαλούνε
     κι οι κοπελιές κι οι νεαροί, να γλυκοτραγουδούνε.

Με κληματσίδες τ’ αμπελιού, να πλέξουμε στεφάνια,
     περίτεχνα να βάλουμε, απάνω στα κεφάλια.

Ολόιδιοι να μοιάζουμε, Σάτυροι και Μαινάδες,
     να τρέχουμε, να παίζουμε, στου αμπελιού τσ’ αράδες.

Μ’ ένα κοντοπατέλονο, να μπώ στο πατητήρι
     και να χορεύω πηδηχτό, σα να ‘ναι πανηγύρι.

Να τρέχει ο μούστος γάργαρος, από το κουτσουνάρι,
     ντελόγο να γεμίσουμε, το άδειο γιοματάρι.

Κι η γρά μου τον ξυλόφουρνο, γερά-γερά ν’ ανάψει,
     φαϊ να ψήσει μυριστό, τον κόσμο να κεράσει.

Να κουβαλεί ο κύρης μου, κρασί απ’ το κελάρι,
       κι απ’ τη μεθιά τα πόδια ντου,να μη μπορεί να πάρει.


 Να ‘ρθεί και ο Διόνυσος, μαζί μας να γλεντίζει,
       απού ανθρώπινη μορφή,να παίρνει συνηθίζει.

Και ο Απόλλωνας να ‘ρθεί, μαζί με τον Ορφέα,
       τη λύρα ντως να παίζουνε, στην όμορφη παρέα. 
       
 Να πιούμε να χορεύουμε, η νύχτα να περάσει,
       από βραδίς ως το πρωί, να πάρει ο μούστος βράση.

Να γίνει μπρούσικο κρασί, κι όλοι να ευχηθούμε,               
      του χρόνου το Σεπτέμβριο, να ξανανταμωθούμε.

Στην ίδια σταφυλογιορτή, κι αμπελοπανηγύρι
       του Διόνυσου να κάνουμε, και πάλι το χατίρι.         

                 ΝΙΚΟΣ  ΤΣΙΓΚΟΣ
                  ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
                           2010

Καερέτι : βοήθεια
Ντελόγο : αμέσως

[/color]

ΒΡΕ ΠΩΣ ΜΠΑΤΙΡΙΣΑΜΕ
  (σατυρική παρωδία)

Βρε πως  μπατιρίσαμε
και  πως  την  πατήσαμε
με   την  κρίση  κάθε  μέρα
άντε  να  τα βγάλεις  πέρα
ύφεση  και  ανεργία
έγιναν  επιδημία
πόσα  χρόνια  θα  κρατήσει
ο  κοσμάκης  θα  τα  φτύσει

Βρε  πως  μπατιρίσαμε
και  πως  φαληρίσαμε
όλοι  οι  έμποροι  γκρινιάζουν
τα  λουκέτα  ετοιμάζουν
και  μ’  αυτή  την  ανεργία
όλα  τα  ξενοδοχεία
έγιναν  περιστερόνες
σαν  τους  έρημους  στρατώνες .

Βρε  πως  μπατιρίσαμε
και  πως  την  πατήσαμε
αυτοκίνητο  όποιος  έχει
τη  βενζίνα  να  προσέχει
πρέπει  νά ‘βρει  με  τη  μία
ένα  μπάρμπα  άπ’ την  Περσία
να  του  στέλνει τη  βενζίνα
με  βαρέλι  κάθε  μήνα

Βρε  τι  έπαθ ‘ ο  Λευτέρης
χουβαρντάς  κι  ανοιχτοχέρης
κολυμπάει  μέσ’ τα  χρέη
και  δεν  ξέρει  ποιός  του  φταίει
όλα  τά ‘ χει  ξεπουλήσει
τίποτα  δεν  έχει  αφήσει
εργοστάσιο  και  κτήμα
και  τη  βίλα  στη  Ραφήνα

Βρε  για  ‘δές’ τε  και  τον  Άρη
έβγαλ’ έξω  το  νοικάρη
δέκα  νοίκια  του  χρωστάει
και  στο  δρόμο  τον  πετάει
κι ο  νοικάρης  με  την  κρίση
στο  χωριό του  πάει  να  ζήσει
σαλιγγάρια  να  μαζεύει
και  πατάτες  να  φυτεύει

Βρε  πως  μπατιρίσαμε 
και  πως  την  πατήσαμε
με  την  κρίση ο  Νικόλας
έχει  φαληρίσει  κιόλας
έχει  φύγει  πρίν  νυχτώσει
δαχτυλίδια  να  σκοτώσει
τη  ΔΕΗ  για  να  πληρώσει
και  στην  τράπεζα  μιά  δόση

Για  κοιτάξτε  και  το  Σάκη
πού   ‘ταν  πρώτος  στο  καμάκι
έχει  φύγει  με  τη  μία
την  κοπάνησε και  πάει
μιά  γριά  στην  Ολλανδία
βρήκε  και  της  τα  μασάει
κι  η  γριά  όλο  ...φουντώνει
και  ο  Σάκης  τη...γαζώνει

Βρε  τι  έπαθε  κι  ο  Σώτος
πού ‘ταν  στης  γυναίκες  πρώτος
με  το  άγχος  που  μαστίζει
τίποτα  δεν  του  μυρίζει
το  ‘λιλί ’  του  ίσα – ίσα
τό  ‘χει  για  να  κάνει  τσίσα
κι  όπως  βλέπω  το  Σωτήρη
θα  κλειστεί  σε  μοναστήρι

Πού  ‘ναι  τα  παλιά  τα  χρόνια
πού  ‘χαμε  στα  πορτοφόλια
πεντοχίλιαρα  με  μάτσα 
και  σκορπούσαμε  στην  πιάτσα
δίχως  δάνεια  και  κάρτες 
μα  με  τις  δικές  μας  πλάτες .
Να θυμάστε  δεν  θ ‘αργήσει
ο  τροχός  για  να  γυρίσει .
Να  φωνάζετε  αράδα
<ΔΕΝ  ΠΕΘΑΙΝΕΙ  Η  ΕΛΛΑΔΑ > .

     Νίκος  Τσίγκος    Ηράκλειο
           Μάιος   2010

          
               ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΥΡΙΖΕΙΣ
 
Η αυλή σου, του σπιτιού τα σκαλοπάτια σου                                          
του παράδεισου η πόρτα τα δυο μάτια σου                                                  
   χίλια βότανα ανθίζουν στα παρτέρια σου                                          
   δυόσμο και βασιλικό σκορπούν τα χέρια σου.     
                                                                                                  
              Σαν ήλιος φωτίζεις.
              Γυναίκα μυρίζεις !

Στον οντά σου χελιδόνια ζευγαρώνουνε
τα τραγούδια μέσ’ το στόμα σου μελώνουνε
   στην κληματαριά ζηλεύω τα σταφύλια σου
   κόκκινα και τραγανά όπως τα χίλια σου.

             Χαρά ξεχειλίζεις !
             Γυναίκα μυρίζεις !

Το κρασί σου και τα χάδια με ζαλίζουνε
και στα χέρια σου απάνω με κοιμίζουνε
   σ’ αγκαλιάζω και μοσχοβολάει το σώμα σου
   με μαστίχα και δροσιά από το στόμα σου.

              Φιλάς και δροσίζεις !
              Γυναίκα μυρίζεις !

Το ροσόλι που με κέρασες με μάγεψε
η σμυρνιά γιαγιά σου όλα στα δασκάλεψε
   τ’ όνομα σου ψιθυρίζω μές΄τα χείλη μου
   και η σκέψη σου δεν φεύγει από τη μνήμη μου.

              Ζωή πλημμυρίζεις !
              Γυναίκα μυρίζεις
                                                                            
              ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΓΚΟΣ

ΡΟΔΑΝΘΟΣ ΚΑΙ ΚΡΙΝΟ ΜΟΙΑΖΕΙΣ
     ΕΡΩΤΙΚΟ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ

 Ροδανθός  και  κρίνο  μοιάζεις
     Στο  κρεβάτι  που  πλαγιάζεις

 Σού  ‘χω  βάλει  μαξιλάρι
     Χρυσοκόκκινο  φεγγάρι

Στο  σεντόνι  κεντημένο
     Περιβόλι  ανθισμένο

Το  κορμί  σου  σκεπασμένο
     Μ ‘ άσπρο  σύννεφο  απλωμένο

Νά  ‘ρθει  ο  ύπνος  μ ‘άσπρο  άτι
     Να  σε  πάει  στης  γής  την  άκρη

 Μέσ’ τα  πράσινα  λαγκάδια
     Και  στα  δροσερά  λιβάδια

Με  νεράΪδες  να  παίξεις
     Και με μούσες να χορέψεις

 Άγγελος  να  σ ‘ οδηγάει
     Κι  απ ‘ το  χέρι  σε  κρατάει

Να  σε  φέρει  πάλι  πίσω
     Με  φιλιά  να  σε  ξυπνήσω

Και  με  χάδια  στα  μαλλιά  σου
      Να  χαθώ  στην  αγγαλιά  σου

           NIKΟΣ  ΤΣΙΓΚΟΣ
                 

ΤΟ  ΜΙΚΡΟ  ΚΑΠΕΤΑNΑΚΙ
   
Της  κάρδιας  μου  το  μεράκι
και   της  θάλασσας   τ’ αντράκι
το  μικρό  καπετανάκι
που  το  λένε  και  Γιαννάκι .

Έχει  μάτια  σαν  γεράκι
κι αραιό  το  μουστακάκι
λάμπει σαν το φεγγαράκι
το  μικρό  καπετανάκι .

Έφυγε  και  μέ  ‘χει  αφήσει
κι  η  ζωή  μου  έχει  σβήσει
πίνω   το  νερό  φαρμάκι
αχ  μικρό  καπετανάκι

Πότε  θά  ‘ρθεις  στο  λιμάνι
η  καρδιά  μου  ν ‘ ανασάνει
να  κουνήσω  το  μαντήλι
να  γελάσουνε  τα  χείλη .

Απ  το  δρόμο  να  περάσει
και  ο  κόσμος  να  θαυμάσει
νά  ‘βγει  βόλτα  στο  σεργιάνι
τα  κορίτσια  να  τρελάνει .

Να  φανεί  από  την  πόρτα
και  θ ‘ ανάψω  όλα  τα  φώτα
να  καθίσει  στο  τραπέζι
να  του  δώσω  πετιμέζι .

Για  να  κοιμηθεί  έχω  στρωμένα
με  σεντόνια  κεντημένα
το  κρεβάτι  να  γεμίσει
κι  η  ζωή  μου  να  ‘μορφίσει .

Όταν  φύγεις  για  τα  ξένα
πάρε  με  μαζί  κι  εμένα
η  καρδιά  μου  δεν  θ ‘ αντέξει   
και  το  δάκρυ  έχει  στερέψει .

Αχ  μικρό  καπετανάκι
της  ψυχής  μου  βασανάκι . 
   
ΝΙΚΟΣ  ΤΣΙΓΚΟΣ
    ΗΡΑΚΛΕΙΟ

   

ΔΕΝΤΡΟ ΑΣΙΜΟΠΡΑΣΙΝΟ

Δεντρό  ασημοπράσινο
με πλουμιστά κλωνάρια,
που μέσ’τα φύλλα λάμπουνε
μαύρα μαργαριτάρια.

Ελιά μου αιωνόβια
και χιλιοχρονεμένη,
ελιά μου λιγερόκλωνη
και καρποφορτωμένη.

Είσαι δεντρό με προσφορά,
το λέει η ιστορία,
θεοί κι ανθρώποι σε τιμούν
απ’τη μυθολογία.

Σ’όλο τον κόσμο σεβασμό
κι εκτίμηση εβρήκες
και με τσι κλώνους τιμούν
τους Ολυμπιονήκες.

Η Αθηνά σε όρισε
για σύμβολο ειρήνης,
σε δώρισε στον άνθρωπο
το λάδι σου να δίνεις.

Και ο Χρηστός σ’ευλόγησε
ελιά μου τιμημένη,
το δάκρυ κι ο ιδρώτας Του
σ’έχουνε ποτισμένη.

Το πενεμένο λάδι σου
περίφανους μας κάνει
κι η φήμη για την Κρήτη μας
πέρα ως πέρα φτάνει.

Κι απού’χει ένα λιόφυτο
το λάδι ντου να βγάζει,
είν’ευλογία σπίτι ντου
κι ο κόσμος τον θαυμάζει.

Έχει τσ’ελιές του τσι καλές
το λάδι στο πυθάρι
και ξύλα να πυρώνεται
τσι νύχτες του Γεννάρη.

Όσο και να κουράζεται
ο κόπος του χαλάλι,
γιάντα το λάδι ‘ναι χρυσός
κι αξία ντου μεγάλη.

Εσύ ελιά μέσ’τη ζωή
έχεις μεγαλωμένους
γενιές απού περάσανε
και κρίσεις και πολέμους.

Στο δροσερό σου ασκιανό,
στη ρίζα σου απάνω,
όντε τα χρόνια φύγουνε
να γύρω να ποθάνω.

ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΓΚΟΣ

ΑΚΟΥ  ΡΕ  ΦΙΛΕ

Άκου  ρε  φίλε  να  χαρείς ,
μην   ψάχνεις  άδικα  να  βρείς ,
παράδεισο πάνω  στη  γή ,
ούτε  στην  έρημο  πηγή ,
να  ξεδιψάσεις

Οι  άνθρωποι  που  πίστεψες ,
και  τη  ζωή  σου  ξόδεψες ,
σού είπαν ψέματα  πολλά ,
και  σου  φουσκώσαν  τα  μυαλά.

Σού είπαν  ψέματα  πολλά ,
μεγάλα  λόγια  και  παχυά
τά  ‘βλεπες  όλα  ροδαλά
μα  σε  πουλήσανε  φτηνά,
μεγάλα  λόγια .


Μεγάλο  λάθος  τελικά ,
και  το  πληρώνεις  ακριβά ,
να  έχεις  παιδική  καρδιά ,
κι αθώα  μάτια  αγγελικά ,
μεγάλο  λάθος .

Σήκωσε  το  ανάστημα
και  τα  μανίκια  σου  ψηλά   
κάνε  και ‘συ  τον  τσαμπουκά ,
και  δώσε  σ’  όλους  μιά  γροθιά .

Κάνε  κι  εσυ  τον  τσαμπουκά ,
πριν  σ ΄εξοντώσουν  τελικά ,
βάλε ένα  τέρμα  σ ‘ όλα  αυτά ,
πριν  είναι  πια  πολύ  αργά ,
βάλε ένα  τέρμα .

   ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΓΚΟΣ
   

  ΟΝΕΙΡΟ  ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ

Κάνω  βόλτα  τ’ όνειρο  μου
πάνω  στο  χαρταετό  μου
ο  αέρας  τον  φυσάει
και  στα  σύννεφα  τον  πάει
τα  πουλιά  να  συναντήσει
και  ελπίδες  να  σκορπίσει

Την  καρδιά  μου  έχω  δέσει
μές ‘ τη   μέση  να  μην  πέσει
με  τ ‘ αστέρια  να  μιλήσει
τ ‘ όνειρο  κι  αυτή  να  ζήσει
και  της  εύχομαι  μακάρι
να  φιλήσει  το  φεγγάρι

Δεξιά  κι  αριστερά
τα  δυό  μάτια  μου  ανοιχτά
και  δυό  χάρτινα  χωνιά
κρέμουντε  αντί  γι’ αφτιά
ο’τι  ακούει  κι  ο’τι  βλέπει
μου  τα  λέει  όταν  πρέπει

Θα  του  βάλω  κι  ένα  στόμα
που  δεν  τό ‘ χω  βάλει  ακόμα
την  αγάπη  να  φωνάζει
που  την  έχουμε  ξεχάσει
την  αγάπη  να  θυμίζει
σ ‘ όποιονε  τον  αντικρίζει

    ΝΙΚΟΣ  ΤΣΙΓΚΟΣ
       

   ΠΑΡΑΔΕΙΣΙΟ  ΠΕΡΙΒΟΛΙ
          ΦΙΛΟΖΩΙΚΟ

Καρδερίνες  και  αηδόνια
στην  αυλή  μου  φτερουγίζουν
κι  όταν  τα γλυκοταϊζω
στο  κεφάλι  μου  καθίζουν .

Λιάζονται  στα  παραθύρια
πιτσουνάκια  μερωμένα
σαν   παιδάκι  τα  κοιτάζω
να  φιλιούνται  ερωτευμένα .

Έχω  φίλους  τα  πουλιά  μου
κι  ένα  σκύλο  συντροφιά μου
δυο  χαδιάρικα  γατάκια
χουρχουρίζουν  στην  ποδιά  μου .

Οι  άνθρωποι μ’ έχουν  πληγώσει
κι η καρδιά μου έχει ματώσει
με τα ζώα  αγκαλιασμένος
νιώθω  τρισευτυχισμένος .

ΡΕΦΡΑΙΝ

Παραδείσιο  περιβόλι
μοιάζει  η  αυλή  μου  όλη
και  το  σπίτι  μου  κι  αυτό
με  του  Νώε Κυβοτό

      Νίκος  Τσίγκος
           ΗΡΑΚΛΕΙΟ

    ΜΕΓΑΛΟ  ΚΑΣΤΡΟ

Απ’ τη μεριά του Στρούμπουλα
βγαίνει το πρώτο άστρο,
τση Κρήτης διαμαντόπετρα
είν’ το Μεγάλο Κάστρο.

Κάστρο μου με τσι πύργους σου
και τσι ψηλές καμάρες,
πού ’σαι γεμάτο ομορφιές
και με περίσσες χάρες.

Το Γιούχτα ‘χεις κορώνα σου
γιορντάνι το λιμάνι
και τα ψηλά μπεντένια σου
μαγιάτικο στεφάνι.

Τον καπετάνιο  Άη  Μηνά
με το ψαρί του άτι,
τον έχεις άγρυπνο φρουρό
παντοτινό προστάτη.

Όπου σταθώ κι όπου βρεθώ
για ‘σένα καμαρώνω
πως είμαι βέρος Καστρινός
καυχιέμαι και κορδώνω.


<< ΜΕΓΑΛΟ  ΚΑΣΤΡΟ >>  Η μεσαιωνική και ποιητική ονομασία του Ηρακλείου.

  ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΓΚΟΣ
   ΙΟΥΛΙΟΣ  2010

   

ΕΧΩ  ΒΑΡΚΑ  ΜΕ  ΠΡΟΠΕΛΑ
  (ΡΕΜΠΕΤΟΕΙΔΕΣ)

Έχω  βάρκα  με  προπέλα
σαν  την  όμορφη  κοπέλα
με  πανί  και  με  κουπιά
μα  μου  λείπει  η  αγγαλιά .

Είναι  βάρκα  πενεμένη
και  σε  ρόδες  καθισμένη
βάρκα  έχω  ψάρια  έχω
αγγαλιά  όμως  δεν  έχω .

Μέσ’ τη  βάρκα  μου  αράζω
και  κανένα  δεν  πειράζω
έχω  σπίτι  και  τσαρδί
το  απέναντι  νησί .

Γκομενίτσα  θα  ψαρέψω
μέσ’ τα  δίχτυα  θα  τη  μπλέξω
μιά  γοργόνα  ζουμπουρλού
να  την  κάνω  γιαβουκλού .

Στο  ταμπούκι  να  καθίσει
και  τη  φλώγα  μου  να  σβήσει
να  πατά  τον  αργιλέ
να  μου  ψήνει  και  καφέ .

  ΡΕΦΡΑΙΝ
Προσκεφάλι  τα  σκοινιά
και  τα  δίχτυα  αγκαλιά
άγκυρα  φιλώ  σταυρό
έτσι  την  περνώ  εγώ .

ΝΙΚΟΣ  ΤΣΙΓΚΟΣ

Τελικά Νικολάκη εισαι μεγάλη ταλεντάρα...!!!! Μπράβο σου !! Γράφεις; ...διαμάντια!!! Συγχαρητήρια!!!

ΗΡΘΑΝ ΟΙ ΑΠΟΚΡΙΕΣ

Ξεφαντώστε, ξεσαλώστε
νέοι, γέροι και γριές
έφτασε το καρναβάλι
ήρθαν οι αποκριές.

Άφθονο κρασί να ρέει
στα ποτήρια σας παιδιά
εις υγεία, άσπρο πάτο
πείτε και καλή καρδιά.

Με αστεία πιπεράτα
και ανέκδοτα καυτά
στο τρελό το καρναβάλι
όλα είν' επιτρεπτά.

Μέσα στο γλυκό μεθύσι
και στον ξέφρενο ρυθμό
να ξεχάσουμε τη φτώχεια
και της κρίσης τον καημό.

Έξω ντέρτια και σκοτούρες
να πνιγούνε να χαθούν
μεσ' του ποτηριού τον πάτο
με κρασί να ξεχαστούν.

Χρέη δάνεια και κάρτες
και παλιοί λογαριασμοί
κομφετί και σερμπαντίνες
να γενούνε στη στιγμή.

Και την Καθαρά Δευτέρα
με αέρα αρκετό
η ελπίδα να πετάξει
πάνω στο χαρταετό.

ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΓΚΟΣ


ΚΑΛΕΣ  ΑΠΟΚΡΙΕΣ

[ΑΝΤΕ ΚΑΙ...ΧΡΌΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΆ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΑΠΌΚΡΙΕΣ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!]

                                         





                           




                                     ΑΝΤΕ ΚΑΙ...ΧΡΌΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΆ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΑΠΌΚΡΙΕΣ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΣΤΡΟ]

ΜΕΓΑΛΟ  ΚΑΣΤΡΟ

Απ’ τη μεριά του Στρούμπουλα
βγαίνει το πρώτο άστρο,
τση Κρήτης διαμαντόπετρα
είν’ το Μεγάλο Κάστρο.

Κάστρο μου με τσι πύργους σου
και τσι ψηλές καμάρες,
πού ’σαι γεμάτο ομορφιές
και με περίσσες χάρες.

Το Γιούχτα ‘χεις κορώνα σου
γιορντάνι το λιμάνι
και τα ψηλά μπεντένια σου
μαγιάτικο στεφάνι.

Τον καπετάνιο  Άη  Μηνά
με το ψαρί του άτι,
τον έχεις άγρυπνο φρουρό
παντοτινό προστάτη.

Όπου σταθώ κι όπου βρεθώ
για ‘σένα καμαρώνω
πως είμαι βέρος Καστρινός
καυχιέμαι και κορδώνω.


<< ΜΕΓΑΛΟ  ΚΑΣΤΡΟ >>  Η μεσαιωνική και ποιητική ονομασία του Ηρακλείου.

  ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΓΚΟΣ
   ΙΟΥΛΙΟΣ  2010