ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΣΟΚ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ' Φτάνει πια! Αποφασίζουν για μένα, χωρίς εμένα!

Λάβαμε αυτή την επιστολή-κόλαφος μιας μαθήτριας προς την κυβέρνηση…



την οποία και αναδημοσιεύουμε αυτούσια.




Άνθρωποι άκαρδοι, ανίκανοι, σε όλα άχρηστοι… κι όμως λέγονται πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές κλπ! Γιατί; Κάνω «μάθημα» με ανύπαρκτους καθηγητές, καθηγητές που δεν ξέρουν πόσο κάνει 1+1, καθηγητές που δεν αγαπούν τα παιδιά… που σου μιλάνε σα σκουπίδι! Κάνω μάθημα χωρίς βιβλία (μου έδωσαν cd που δε λειτουργούν)… αλλά συγνώμη ξέχασα… ΚΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ!!!

Έφεραν γύρω μου τον πόνο, τη δυστυχία, τη γκρίνια, τα νεύρα… γιατί έτσι ήθελαν, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν! Άφησαν ξένους να μου κάνουν κουμάντο… χωρίς να με ρωτήσουν αν εγώ θέλω… ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ!!!

Το μόνο που με νοιάζει είναι να τελειώσω το «σχολείο» κι αφού τους βάλω τα γυαλιά με την επιτυχία μου -παρά τις όλες ελλείψεις σε βιβλία, καθηγητές και σχολεία- θα φύγω! Αφού αυτοί δε με θέλουν μορφωμένη… κι εγώ δε τους θέλω πάνω από το κεφάλι μου! Δε θέλω πια να βγαίνω έξω και να κοιτάω γύρω μου μήπως και μου επιτεθούν! Δε θέλω να πέφτω για ύπνο και να φοβάμαι μήπως μπουν στο σπίτι μου! Δε θέλω να καταστρέψω τη ζωή μου γι αυτούς! Δε θέλω να φύγω επειδή το θεωρώ εύκολη λύση… μα δε μου αφήνουν περιθώρια…

Δε θέλω να φοβάμαι το συνάνθρωπο μου… θέλω να τον έχω φίλο μου… κι ενωμένοι να τα αντιμετωπίσουμε όλα… ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ… ΕΛΕΟΣ!!!

Μια μαθήτρια

ΠΗΓΗ...prionokordela

Δέ λέω, σε πολλά έχει δίκιο. Έτσι είναι, έτσι ακριβώς.

Όμως μην ατα ισοπεδώνουμε όλα πια. Για τους καθηγητές θα διαφωνήσω. Υπάρχουν καθηγητές που δεν νοιάζονται για το μισθό και που προσφέρουν τις γνώσεις τους όπου μπορούν, πολλές φορές χωρίς να πληρώνονται.  Δεν λέω ότι είναι οι σωτήρες, όμως έτσι νοιώθουν και το κάνουν. Καταλαβαίνω επίσης τους καθηγητές σήμερα, που τους έχει μειωθεί ο μισθός (όπως σε όλους μας) και φυσικά που να υπάρχει διάθεση για απόδοση (ποιός από μας εργάζεται με το ίδο κέφι άραγε ?).

Για το μέλλον τώρα αυτού του παιδιού, τι να πώ ?  ............ δεν ξέρω, όπως δεν ξέρω τι να απαντήσω και στο γιό μου για το τι θα απογίνει αύριο.
Εδώ δεν ξέρω τι θα απογίνουμε εμείς σήμερα, τι να πω για το δικό του αύριο ? και πόσο μάλιστα για το αύριο αυτού του παιδιού με τις ιδιαιτερότητες που έχει....
Είναι ώρες που λέω "Ο Θεός να βάλει το χέρι του"  και πραγματικά το εννοώ.

Δεν ξέρω, θέλω να σκέφτομαι θετικά, ελπίζοντας ότι σε λίγα χρόνια όλα θα αλλάξουν προς το καλό.