Μαντινάδες

απο κρητη κα οχι μονο.......
επεσαν ωραιες μαντιναδες στο τσατ σημερα και για αυτο ανοιγω αυτο το θεμα ωστε να μεταφερθουν εδω....
εμπρος κοριτσια .....
 

ΑΠΟ ΚΡΗΤΗ

Αν δεις στο σπίτι σου πουλιά
να χαμηλοπετούνε, μην τα τρομάξεις,
στα φτερά τσ' ευχές μου στου κρατούνε

Ομορφη σαν ανατολή
να ναι η χρονιά ετούτη
να βγουν ολα τα όνειρα
και της χαράς τα πλούτη

Και μία ζόρικη

Οσα χασίσια ευρίκανε
στα Ζωνιανά εφέτος
τόσα καλά σου εύχομαι
με το καινούργιο έτος


Εγώ θα αλλάξω άγιο
να μην τον λεν Βασίλη
απ' όταν εγεννήθηκα τα δώρα αλλού τα δίνει

Όταν γεράσει ο άνθρωπος, μειώνετε το φως του,
θαρρεί πως κατουρεί μακριά, μα κατουρεί ομπρός του

Αφου θωρεις πως σε χαλα οντε θα πιεις μια σταλα
κοψε τελειως το πιοτο και πινε προβιο γαλα

Σ'αυτή την τηλεόραση, οι πάντες υπερβάλουν
μπορούν σε ρακοπότηρο και γάιδαρο να βάλουν!

Απ'όταν εχωρίσαμε είμαι κερά μου down
γιατί δε μου'πηρες ποτέ μια καφετιέρα brown

Ο κύρης σου μου πάντηξε οψάργας με τ'αμάξι
και μου πε πως ειμ'αφορμή και πόμεινες στη τάξη

Σ' αγαπησα ως αγαπα ο γαιδαρος τα χορτα
η ορνιθα τον πετεινο κι ο πετεινος την κοτα

Αγάπε με να σ'αγαπώ, με αγάπη εμείς να ζούμε,
μα αν μ'αγαπάς αγάπη μου, σκάσε να κοιμηθούμε!

Εσκασε μύτη ο άντρας της, την έπιασε στα πράσα
και τώρα τον διαβάζουνε παπάδες με τα ράσα!

Άμα ποθάνω βάλτε μου τη μηχανή στο μνήμα..
μα να τη στέσετε καλά να μη χυθεί η βενζίνα.

Αυτή δεν ξέρει να χτυπά δύο αυγά στο μπλέντερ
μόνο να ξημερώνεται μέσα στα χόντος σέντερ.

Ανάθεμά τη τη ρακή ίντα 'ναι αυτό που κάνει,
κι όταν την πίνω γίνεται το πάτωμα ταβάνι

Όταν κοντά στο σπίτι μου η πεθερά ζυγώνει,
με πιάνει σοκ αλλεργικό και παίρνω κορτιζόνη

Φεύγεις και γίνονται σωρός, τα πιάτα τσι κουζίνας,
τα ρούχα μου 'ναι άπλυτα κι εγώ ψοφώ τση πείνας

Θε μου να τσικουδοβρεχε το μηνα δεκα βραδια,
να γεμιζαν με τσικουδια στερνες μα και πηγαδια

Βλέμμα βοδιού, στόμα φιδιού και το μαλλί σαν πράσο
κι όταν την βλέπω φίλοι μου μου ʽρχεται να ξεράσω

Σ' ένα γκρεμό να τηνε δώ 'πο 'να κλαδί πιασμένη
θα προσπεράσω και θα πω καλα 'ναι κρεμασμένη!

Καλία ΄χα οντε με φίλισες να με δαγκάσει σκύλος
απου 'ναι και πιο όμορφος και των ανθρώπων φίλος!

Ήθελα απο το στήθος σου να πιώ μια στάξη γάλα
γιατί διοξίνες έμαθα πως έχουν' όλα τα άλλα

Ραβδιζω και σε σκεφτομαι παρε μια βεργα κι ελα
γιατι 'χω ακομη αραβδιστα μια κατοστη μουρελα

Ήθελα να 'σουν ο κεφτές και να 'μουν το τηγάνι
να δεις τσ' αγάπης η φωτιά ψήσιμο που το κάνει.

Την πεθερα μου οψες αργα στον υπνο μου την ειδα
και θαρουνα πως παλευα με την λερναια υδρα.

Βαρέθηκα μες στη ζωή να μ'αγαπούνε ούλες
μεγάλες, μέτριες, μικρές ακόμη και γριούλες

Ορκο θα καμω στο Θεο φουστανια να φορεσω
τη σκυλα που με αφησε αν δε τη σακατεψω

Αν μου το λέγαν φίλε μου πως θα σε δω τραβέλι
θα έπινα όση ρακί γεννάει ένα αμπέλι.

Μ'ένα διπλο διαφορικο και καγκελα μεγαλα
καθημερνως στη Μεσαρα πηγαινοφερνω γαλα

Εικοσι χρονια προσπαθω να μαθω τσι γυναικες
θαρω δεν εχουν διαφορα απ΄τσι παλιοντενεκες

Mια Aγγλιδούλα μού'πε ψες "Tomorow Andrew see me"
να την επάω στο Mωχό ή ν' ανεβούμ' Aσήμι;

Εβγηκες στο παραθυρο και ελαμπες σαν τ' αστρα
τοτε μου την επεταξες στη κεφαλη τη γλαστρα

Αστυνομια δασηδε και εκαμ δεν τα φοβουμαι
γιατι ειν' οι φιλοι μου βοσκοι και ολοι οπλοφορουνε.

Μαζί σου θέλω να περνώ πίκρες χαρές και λύπες,
και δε με νοιάζει για φαΐ να 'χεις συνέχεια πίτες!

Εκανα βόλτα στο χωριό κι έμαθα άλλον πήρες
κι ήκατσα κι ήπια μονομιάς ένα καφάσι μπύρες.

Παράξενοι μου φαίνονται οι κώλοι των ανθρώπων
δίχως μπαρούτι και φωτιά πως βγάζουν τέτοιο κρότο

Εχάλασα τ'αγροτικό να 'ρχομαι στο χωριό σου
γιατί δεν έχει άσφαλτο διάλε τον πρόεδρο σου

Ηθελα να ζωγράφιζα την πράσινη ματιά σου
χωρίς τα πατομπούκαλα να δώ πού πάει η ματιά σου

Οταν αποθανω βελτε μου το κινητο στο μνημα
μην με χωσετε ομως πολυ βαθια γιατι δεν θα χω σημα!

ΠΕΘΕΡΕΣ ...ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΛΑΟΣ..

"Τσι πεθεράς μου εδάγκωσε
το πόδα ένα λιακόνι
και το λιακόνι εψόφησε
κι εκείνη ζεί ακόμη!
Την πεθερά μου έβαλα
ψηλά στον...

Ψηλορείτη
να τηνε βλέπουν οι οχτροί
να μην πατούν στην Κρήτη.

Άμε να πεις τση μάνας σου,
να κόψει τα κουμάντα,
να πάει να δίνει διαταγές,
στο-ε-δικό τζη άντρα.

Θε μου μεγαλοδύναμε,
πάρε τη πεθερά μου,
κι εγώ θα γράψω στσ΄εκκλησιές,
ότί ΄χω στ΄όνομά μου. (Βατοπέδι...)

Την πεθερα μου οψες αργα
στον υπνο μου την ειδα
και θαρουνα πως παλευα
με την λερναια υδρα.

Όταν κοντά στο σπίτι μου
η πεθερά ζυγώνει,
με πιάνει σοκ αλλεργικό
και παίρνω κορτιζόνη

Κακό είναι συναπάντημα,
να δεις παπά μπροστά σου,
μα πιό κακό είναι το πρωί,
να δεις την πεθερά σου.

Εγώ είδα και τον χάροντα
μα εμένα δεν με νοιάζει
το μόνο που κατάλαβα
της πεθεράς μου μοιάζει !"

 

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ
 
 
Βρήκες καιρό, αρμένιζε,
 καιρό μην περιμένεις,
γιατί ο καιρός τα πράγματα
δεν ξέρεις πως τα φέρνει.

  Δεν είναι ο έρωτας ανθός,
μαζί του για να παίξεις,
μόνο είναι βάτος κι αγκαθιές
κι αλλοίμονο σου αν μπλέξεις.

 
Μην βασιστείς στο φίλο σου
 και πεις το μυστικό σου,
γιατί σε φίλο θα το πει
και θα βγει σε κακό σου.

 
 Ψηλά τη χτίζεις τη φωλιά
και θα σου γείρει ο κλώνος
και θα σου φύγει το πουλί
και θα σου μείνει ο πόνος.

 
Η υπομονή στον άνθρωπο,
αν έχει νου και χάρη,
πουλιέται κι αγοράζεται
με το μαργαριτάρι.

  Όταν περνάς το βίο σου,
με το να ακούς τους άλλους,
τα αυτιά σου μεγαλώνουνε
και κάνουνε και κάλους.

 
Ο γάτος κι ο καλόγερος
πολυαγαπούν το ψάρι
κι η παντρεμένη το φιλί
κι λεύτερη το χάδι.

 
 Ο Γρηγόρης εγρηγόρα
κι ο Μελέτης εμελέτα ,
και επήρεν ο Γρηγόρης
του Μελέτη τη γυναίκα.

 
Ο λύκος κι αν εγέρασε
κι άλλαξε το μαλλί του,
μήδε την γνώμη άλλαξε
μήδε την κεφαλή του.

 
 Άμα βρέξει ο Απρίλης δυό νερά
 κι ο Μάης άλλο ένα,
χαρά σε κείνον το ζευγά
 πούχει πολλά σπαρμένα.

ΔΎΟ Και δύο τέσσερα
τέσσερα και εξη δέκα,
και ο Θεός να σε φιλά ,
από ...ξανθιά ...γυναίκα!

Το Κρητικό μαχαίρι μου ,
έχει ομορφιά και χάρη,
 σε κάθε δύσκολη στιγμ'  ,
με βγάζει...παλληκάρι!...\

Οταν εσκέφτηκε ο Θεός
τη γη να σχηματίσει
επήρε πέτρες και νερό
και χώμα από την Κρήτη

Φεγγάρι όντε πρωτοβγείς
την Κρήτη μην ξεχάσεις
να πάρεις απο τα κάλη της
στον κόσμο να μοιράσεις

Ολος ο κόσμος απ' τη μια
κι η Κρήτη απ'την άλλη
ώ τη παντέρμη ζυγαριά
στη Κρήτη γέρνει πάλι

Όπου κι αν πάω κουβαλώ
χώμα απ’ τον Ψηλορείτη
και το σκορπώ για να γενεί
όλος ο κόσμος Κρήτη

Ήθελα μόνο μια στιγμή
τση θάλασσας να μοιάσω
για να μπορέσω ολόκληρη
την Κρήτη ν’ αγκαλιάσω

Κρήτη γεννίτρα τσ’ αρχοντιάς
τση δόξας τση αντρείας
τση λευτεριάς τση δύναμης
και τση φιλοξενείας

Πόσο πολύ μ’ αρέσουνε
οι κορφές του Ψηλορείτη
που φανερώνουν λεβεντιά
και αρχοντιά στην Κρήτη

Απ' όταν στάθηκε ντουνιάς
είναι τση Κρήτης μοίρα
με το ντουφέκι συντροφιά
να ζει και με τη λύρα

Τα τιμημένα χώματα
τση Κρήτης διασκελίζω
με μερακλίδες Κρητικούς
χαίρομαι να γλεντίζω

Θε μου και για' δεν έκαμες
μια Κρήτη παραπάνω
στη μιά να-ν είμαι όσο θα ζω
στην άλλη σαν ποθάνω

Πάντα η Κρήτη διαφορά
έχει απ' τσ' άλλους τόπους
γιατί 'χει αντάρτικη ψυχή
και κουζουλούς ανθρώπους

Περήφανος ορθώνεται
ο γέρο Ψηλορείτης
γιατί στο Μυλοπόταμο
χτυπά η καρδιά τση Κρήτης

Ούλα του κόσμου τα νησιά
απού 'ναι στον πλανήτη
και να μονομερίσουνε
δεν κάνουνε μια Κρήτη

Στην Κρήτη εγγενήθηκε
η δόξα, η ανδρεία,
η λευτεριά, η λεβεντιά
και η φιλοξενία

Μαδάρες μου χανιώτικες
κορφή του Ψηλορείτη
και λασιθιώτικα βουνά
γεια σου παντέρμη Κρήτη

Αχι και να με κάνανε
του κόσμου κυβερνήτη
όλης τση Γης πρωτεύουσα
θα έκανα την Κρήτη

Μαχαίρι κρητικό βαστώ
π’ ανάφτει και γυαλίζει
στην ξενιτειά σαν βρίσκομαι
την Κρήτη μου θυμίζει

Κρήτη μου κόρη του γλεντιού
και του πολέμου μάνα
πάντα για σένα θα χτυπά
τση δόξας η καμπάνα

Νοικοκυραίοι άνθρωποι
δε ζουν στον Ψηλορείτη
oι κουζουλοί την κάμανε
αθάνατη την Κρήτη

Αρματα θέλει ο πόλεμος
κι η Κρήτη μόνο τα'χει
ένας μονάχα Κρητικός
μπορεί να δώσει μάχη
 

Ολος ο κόσμος απ' τη μια
κι η Κρήτη απ'την άλλη
ώ τη παντέρμη ζυγαριά
στη Κρήτη γέρνει πάλι

Όπου κι αν πάω κουβαλώ
χώμα απ’ τον Ψηλορείτη
και το σκορπώ για να γενεί
όλος ο κόσμος Κρήτη

Ήθελα μόνο μια στιγμή
τση θάλασσας να μοιάσω
για να μπορέσω ολόκληρη
την Κρήτη ν’ αγκαλιάσω

Κρήτη γεννίτρα τσ’ αρχοντιάς
τση δόξας τση αντρείας
τση λευτεριάς τση δύναμης
και τση φιλοξενείας

Πόσο πολύ μ’ αρέσουνε
οι κορφές του Ψηλορείτη
που φανερώνουν λεβεντιά
και αρχοντιά στην Κρήτη

Απ' όταν στάθηκε ντουνιάς
είναι τση Κρήτης μοίρα
με το ντουφέκι συντροφιά
να ζει και με τη λύρα

Τα τιμημένα χώματα
τση Κρήτης διασκελίζω
με μερακλίδες Κρητικούς
χαίρομαι να γλεντίζω

Θε μου και για' δεν έκαμες
μια Κρήτη παραπάνω
στη μιά να-ν είμαι όσο θα ζω
στην άλλη σαν ποθάνω

Πάντα η Κρήτη διαφορά
έχει απ' τσ' άλλους τόπους
γιατί 'χει αντάρτικη ψυχή
και κουζουλούς ανθρώπους

Περήφανος ορθώνεται
ο γέρο Ψηλορείτης
γιατί στο Μυλοπόταμο
χτυπά η καρδιά τση Κρήτης

Ούλα του κόσμου τα νησιά
απού 'ναι στον πλανήτη
και να μονομερίσουνε
δεν κάνουνε μια Κρήτη

Στην Κρήτη εγγενήθηκε
η δόξα, η ανδρεία,
η λευτεριά, η λεβεντιά
και η φιλοξενία

Μαδάρες μου χανιώτικες
κορφή του Ψηλορείτη
και λασιθιώτικα βουνά
γεια σου παντέρμη Κρήτη

Αχι και να με κάνανε
του κόσμου κυβερνήτη
όλης τση Γης πρωτεύουσα
θα έκανα την Κρήτη

Μαχαίρι κρητικό βαστώ
π’ ανάφτει και γυαλίζει
στην ξενιτειά σαν βρίσκομαι
την Κρήτη μου θυμίζει

Κρήτη μου κόρη του γλεντιού
και του πολέμου μάνα
πάντα για σένα θα χτυπά
τση δόξας η καμπάνα

Νοικοκυραίοι άνθρωποι
δε ζουν στον Ψηλορείτη
oι κουζουλοί την κάμανε
αθάνατη την Κρήτη

Αρματα θέλει ο πόλεμος
κι η Κρήτη μόνο τα'χει
ένας μονάχα Κρητικός
μπορεί να δώσει μάχη
 
 Μάτια μου μάτια μάρια μου,
τωνεματιων μου μάτια,
εσ'υ  μου πίνεις τον καφέ...
και εγώ... τα...κατακάθια!...

Χαίρομαι που είμαι Κρητικός
και όπου σταθώ το λέω
με μαντινάδες χαίρομαι
με μαντινάδες κλαίω.

Μαντινάδα η [mandináδa] O26 : είδος δημοτικού, δεκαπεντασύλλαβου, και συνήθως ομοιοκατάληκτου, δίστιχου που τραγουδιέται κυρίως στην Kρήτη: Aυτοσχέδιες μαντινάδες. Eρωτική / σατιρική ~. [βεν. matinada (ηχηροπ. του [t] ίσως από αφομ. προς το [m])]

Για ένα Κρητικό, μαντινάδα είναι κάτι παραπάνω από τον παραπάνω ορισμό, κάτι παραπάνω από μερικές αράδες λέξεις γραμμένες σε ένα κομάτι χαρτί. Είναι τρόπος έκφρασης, είναι ιδέα, είναι τρόπος ζωής. Με μαντινάδα εκφράζει ο Κρητικός την αγάπη, τον έρωτα, τον πόνο, το χωρισμό, τη μοναξιά και κάθε συναίσθημα που πηγάζει από την ευαίσθητη κρητική ψυχή...

 
Τις μαντινάδες έρχεται να πλαισιώσει η Κρητική μουσική. Ο λυράρης, ο λαουτιέρης, ο μαντολινιέρης πλέκουν τα δάχτυλά τους ανάμεσα στις χορδές κι ο νους ταξιδεύει. Ταξιδεύει σε μονοπάτια και σε τόπους που μόνο η κρητική μας μουσική μπορεί να τον οδηγήσει.

Η ιστοσελίδα αυτή είναι αφιερωμένη στην μαντινάδα, την κρητική μουσική αλλά και σε όλους αυτούς που με τον τρόπο τους βάζουν από ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα που λέγεται κρητική μουσική παράδοση, θέλοντας να χαράξει άλλο ένα δρόμο στο μουσικό μας πεντάγραμμο.

ΠΗΓΗ ;ομάδα του mantinada.gr

Otan tha deis tin kopelia kai exei sta podia trixes to diaolo exei mesa ths kai glossa 10 pixes.

 

ΠΕΘΕΡΕΣ ...ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΛΑΟΣ..

"Τσι πεθεράς μου εδάγκωσε
το πόδα ένα λιακόνι
και το λιακόνι εψόφησε
κι εκείνη ζεί ακόμη!
Την πεθερά μου έβαλα
ψηλά στον...

Ψηλορείτη
να τηνε βλέπουν οι οχτροί
να μην πατούν στην Κρήτη.

Την πεθερά μου έγραψα
στσ' αρβύλες από κάτω
σορός κουβάρι να τη δώ
στου πηγαδιού τον πάτο

Άμε να πεις τση μάνας σου,
να κόψει τα κουμάντα,
να πάει να δίνει διαταγές,
στο-ε-δικό τζη άντρα.

Θε μου μεγαλοδύναμε,
πάρε τη πεθερά μου,
κι εγώ θα γράψω στσ΄εκκλησιές,
ότί ΄χω στ΄όνομά μου. (Βατοπέδι...)

Την πεθερα μου οψες αργα
στον υπνο μου την ειδα
και θαρουνα πως παλευα
με την λερναια υδρα.

Όταν κοντά στο σπίτι μου
η πεθερά ζυγώνει,
με πιάνει σοκ αλλεργικό
και παίρνω κορτιζόνη

Κακό είναι συναπάντημα,
να δεις παπά μπροστά σου,
μα πιό κακό είναι το πρωί,
να δεις την πεθερά σου.

Εγώ είδα και τον χάροντα
μα εμένα δεν με νοιάζει
το μόνο που κατάλαβα
της πεθεράς μου μοιάζει !"

 

  ΠΕΘΕΡΙΣΤΙΚΕΣ
         ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Την πεθερά μου έγραψα
στς' αρβύλες από κάτω
σορός κουβάρι να τη δώ
στου πηγαδιού τον πάτο.

Την πεθερά μου να τη δω
ζεμένη στο μαγγάνι
να ξεπληρώσει στη ζωή
τα όσα μού 'χει κάνει.

Είσαι καλή, είσαι χρυσή
όλες τσι χάρες τσ' έχεις
να κουλαντρίζεις πεθερά
αυτό δεν το κατέχεις.

Που δε με θέλει η μάνα σου
το γιάντα δε μου λέει
βάνω κι εγώ το σκύλο μου
στη μπόρτα τζης να κλαίει.

Έχει με 'μένα η πεθερά
μη βρέξει και μη στάξει
κι ανε τζη ''κάτσω'' μια φορά
θα μ' αγοράσει αμάξι.

Που δε με θέλει η μάνα σου
δεν το καταλαβαίνω
γιαυτό τον κάλο τση πατώ
στ' αρθούνι τζης θα μπαίνω.

Να σταματήσει η μάνα σου
να κατατρέχει εμένα
γιατί 'χω ράμματα πολλά
τση γούνας τσης ραμμένα.

Η μάνα σου κι η μάνα μου
γίνανε συμπεθέρες
βλέπε και άκου, μη μιλείς
μην έρθουν μαύρες μέρες.

Τση μάνας σου έχω θυμό
και όργητα μεγάλη
και η γιαγιά σου η μάγισσα
το χρόνο να μη βγάλει.

ΦΙΛΕΝΑΔΟ - ΚΟΥΜΠΑΡΙΣΤΙΚΕΣ
           ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Το ένα λίγο σου βρωμεί
και τ' άλλο σε πειράζει
σάικα η φιλενάδα σου
τη γνώμη σου αλλάζει.
(σάικα : σίγουρα)

Δεν πέμπω με τη φίλη σου
το γράμμα που σου γράφω
ομπρός γελά, μα πίσω σου
ανοίγει σου το λάκο.

Αγάπη μου με φώνιαζες
και μάθια σου και φως σου
να κάτεχα γιάντα δε θες
να με θωρείς ομπρός σου.
   Η μάνα σου κι η αδερφή
κι οι φιλενάδες όλες
γυρίσανε σου τα μυαλά
κι άλλαξες χίλιες γνώμες.

Να πείς τση φιλενάδας σου
να βρεί άλλη παρέα
άμα δεν είσαι 'σύ μπροστά
μου κάνει την ωραία.

Χίλιοι διαόλοι μέσα ντου
κουμπάρο που τον βρήκα
και πως μου την κατάφερε
μια τέτοια κασκαρίκα (λαχτάρα).
   Μαζί τρώμε και πίνουμε
τον αδερφό μου κάνει
κι αυτός με τη γυναίκα μου
τα μάθια ντου να βγάνει.

Που δε με θέλεις μπλιό κι εσύ
σου το κρατώ ινάτι
τση φιλενάδας σου κολλώ
για να σου μπώ στο μάτι.

ΑΓΑΠΗ - ΕΡΩΤΑΣ
     ΣΕΒΝΤΑΣ

Με τση γυναίκας το σεβντά
όλη η ζωή 'μορφίζει
κι απού δεν τον εγνώρισε
να ζει δεν του αξίζει.

Απ' το σκολιό σ' αγάπουνα
μικιό κοπελουδάκι
μεσ' την καρδιά μου δούλευε
για 'σένα το σαράκι.

Πολύ ψιλή 'σαι, γή κοντή
το ίδιο που μου κάνει
που μ' αγαπάς και με κοιτάς
στα μάθια μέσα φτάνει.

Τσ' αγάπης γιατρικό θα βρω
και του σεβντά βοτάνι
να μου γλυκάνει την καρδιά
κι ο πόνος μου να γιάνει.

Έχασα την αγάπη μου
για μιαν άλλη καινούργια
κι εδά στον τοίχο τη χτυπώ
την κεφαλή την ούργια.

Τσι χρόνους π' αγαπιόμαστε
αν θέλεις κάτσε μέτρα
και πες μου αν είσαι έτοιμη
να φέρω τα κουφέτα.
   Γραβάντα και πουκάμισο
και κουστουμιά να πάρω
κι ανε ντο καλοσκέφτηκες
να βρω και τον κουμπάρο.

Τση πονεμένης μου καρδιάς
θα κάνω ένα ρεγάλο (δώρο)
εις του σεβντά τα βάσανα
να μην την ξαναβάλω.

Έχει με 'μένα η πεθερά
μη βρέξει και μη στάξει
κι ανε τζη κάτσω μια φορά
θα μ' αγοράσει αμάξι.

Που δε με θέλει η μάνα σου
το γιάντα δε μου λέει
βάνω κι εγώ το σκύλο μου
στη μπόρτα τζης να κλαίει.

[ΚΑΙ ΤΏΡΑ ΠΑΙΔΙΆ ΑΠΟΛΑΎΣΤΕ ΤΗΝ ΜΑΝΤΙΝΆΔΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΈΦΤΙΑΞΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΦΙΛΟΣ ΜΑΣ Ο κ. ΝικοςΤΣΙΓΚΟΣ59[/b]

Το όμορφο είναι όμορφο ,
πέντε φορές και δέκα
κι ακόμα ομορφότερο
η γνωστικιά γυναίκα.

Νοικοκυραίοι και φρόνιμοι
δε ζουν στο Ψηλορείτη,
oι κουζουλοί την κάνανε
αθάνατη την Κρήτη...

Ζωή δεν είναι να ξυπνάς
και να κοιμάσαι πάλι ..
Ζωή είναι να μένεις ξυπνητός,
όταν κοιμούνται οι άλλοι ..

ΚΑΙ ΤΏΡΑ ΠΑΙΔΙΆ ΑΠΟΛΑΎΣΤΕ ΤΗΝ ΜΑΝΤΙΝΆΔΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΈΦΤΙΑΞΕ  ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο  ΦΙΛΟΣ ΜΑΣ Ο κ. ΝικοςΤΣΙΓΚΟΣ59[/b]

Όλα τ' αστέρια τ' ουρανού
είναι δικά μου τώρα
που έχω 'σένα φίλη μου
γλυκιά μου Πασταφλόρα.

Σερμπέτι είναι τα λόγια σου
το γέλιο σου ροσόλι
και η καλή σου η καρδιά
μπαξές και περιβόλι.

Μοσχοβολά το σπίτι σου
μυρίζει η αγκαλιά σου
χίλια αρώματα σκορπούν
τα μαγειρέματα σου.

Σε αγαπάμε όλοι μας
σαν φίλη και μητέρα
γιατί 'σαι σ' όλα μερακλού
είσαι και χρυσοχέρα.

Στα κοντυλένια χέρια σου
θερμά φιλιά σου δίνω
και όλη την αγάπη μου
απάνω τους αφήνω.

Νά 'χεις υγεία και χαρά
εσύ και τα παιδιά σου
νά 'σαι καλά να χαίρεσαι
τα χρυσοδάχτυλα σου.

ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΓΚΟΣ
ΣΚΈΤΟ αριστουργημα !  Δεν συμφωνείτε;  Ειλικρινά σας γρ'αφω με πήραν τα...ζουμιά...!!! Πρώτη φορά μου γράφουν ποίημα....


                                           ΧΙΛΙΑ  ΕΥΧΑΡΙΣΤΏΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!!!!

Κυρία Αρετή είναι θαυμάσιο μέχρι και εγώ συγκινήθηκα.