Τι να πω για να μην προσβάλω τον οικοδεσπότη σε ένα τραπέζι όταν κάνω δίαιτα

Το χειρότερο μου όταν είμαι σε δίαιτα δεν είναι τόσο να συγκρατηθώ για να μην ορμήσω στους μεζέδες που είναι φορτωμένα πάντα τα φιλικά/οικογενειακά τραπεζώματα (λες και δεν είναι ήδη αρκετά δύσκολο αυτό), όσο η ατάκα "μα εσύ δεν θα φας τίποτα;" Στεναχωριέμαι εγώ, στεναχωριέται ο οικοδεσπότης... κι εκεί που δίνω την μάχη μου για να τηρήσω την δίαιτα, βρίσκομαι στριμωγμένη στη γωνία τις περισσότερες φορές μπουκωμένη έχοντας υποκύψει στην πίεση. Σας γράφω μερικές δικαιολογίες για να ξεγλιστρήσετε από την δύσκολη θέση, πείτε και καμιά άλλη ιδέα γιατί στο τέλος θα με στείλουν σε κανένα νοσοκομείο με τόσες ασθένειες που επικαλούμαι κάθε τόσο!

1. πες ότι έχεις ένα φοβερό πονόδοντο
2. πες ότι περνάς κάποια ίωση
3. πες ότι είναι αναστατωμένο το στομάχι σου και δεν μπορείς να φας βαριά
4. πες ότι παράφαγες χθες

Και το τέλειο κόλπο! Βάζω μερικούς μεζέδες στο πιάτο μου, τρώω λίγο από τα επιτρεπόμενα και μετά λέω δυνατά "Πω, πω, μωρό μου, το δοκίμασες αυτό; Είναι φανταστικό!" και τσουπ μεταπηδάει το μεζεδάκι στο πιάτο του καλού μου (της μάνας μου, της κολλητής κλπ). Με ένα σμπάρο 3 τρυγόνια, παινεύεις τα εδέσματα, περιποιέσαι το αμόρε, και δεν χαλάς την δίαιτα. Με έχει κατσαδιάσει κανά δυο φορές το καμάρι μου, αλλά συνήθως "παίζει το παιχνίδι μου"!

Εγώ συνήθως τους απαντάω θιγμένη "Μα τρώω!". Το καλό με τα μεγάλα τραπεζώματα είναι ότι έχουν τόσους καλεσμένους που δεν μπορούν να κοιτάνε τον καθένα στο στόμα. Βάζεις 2-3 ορεκτικά στο πιάτο, τα λιβανίζεις λίγο για να λερώσεις καλά, και μετά το παίζεις ότι είναι το δεύτερο γέμισμα.

Στο έξω όμως έχω πρόβλημα με τους ταβερνιάρηδες. Με ακούν να λέω με τα σάλια να τρέχουν "πωπωπωπωπωπω τι μας έφερες πάλι" και όταν οι άλλοι έχουν τελειώσει, εγώ έχω ακόμα γεμάτο το πιάτο μου. Ε, έρχονται έντρομοι και με ρωτάνε "Γιατί δεν έφαγες; Δε σου άρεσε; Να σου φέρω κάτι άλλο;". Εκεί συνήθως ψελλίζω "Έτσι τρώω εγώ, αργά" και συνήθως με σώζει ο άντρας μου που αδειάζει το πιάτο μου γρήγορα-γρήγορα.

  Τρώω αργά....     
Πολύ καλό για αυτούς που δεν με ξέρουν (γιατί οι φίλοι με ξέρουν και ως το "γρήγορο πιρούνι")