Μέχρι πριν λίγα χρόνια γνωρίζαμε ότι η επιλογή του κρασιού, άσπρο ή κόκκινο, που θα συνόδευε τα γεύματά μας ήταν συνάρτηση του είδους του κύριου γεύματος (κρέας ψάρι), θα μπορούσε να είναι συνάρτηση της εποχής, της περιοχής ή της επιθυμίας μας. Τώρα πια με τη γνώση που μας μεταφέρουν διάφοροι ερευνητές αποδεικνύεται ότι πρέπει να είναι αποτέλεσμα γνώσεως χημείας. Αυτό προέκυψε από την παρατήρηση ότι οι καταναλωτές οινοπνεύματος έχουν μικρότερη θνησιμότητα από καρδιαγγειακά νοσήματα έναντι των μη καταναλωτών, κάτι που ενισχύθηκε περισσότερο με το φαινόμενο του <<γαλλικού παραδόξου>> όπου οι Γάλλοι με τρόπο ζωής (υψηλή κατανάλωση λιπαρών , κάπνισμα, λιγότερη σωματική άσκηση )που προδιαθέτει σε καρδιαγγειακά νοσήματα έχουν το 1/3 της θνησιμότητας από καρδιαγγειακά νοσήματα έναντι των Άγγλων. Αυτό αποδόθηκε μερικώς στη δράση του οινοπνεύματος να αυξάνει την HDLοληστερίνη και να αναστέλλει τη συγκόλληση των αιμοπεταλίων και έμμεσα την πήξη του αίματος με ποιο μηχανισμό όμως; Τελευταία πειραματικά δεδομένα το αποδίδουν στη μεγάλη περιεκτικότητα (20πλάσια ) σε φαινολικά παράγωγα και κυρίως τα φλαβινοειδή (πολυφαινόλες), που έχει το κόκκινο κρασί και ιδιαίτερα η φλούδα των κόκκινων σταφυλιών, έναντι του άσπρου, τη μόνη σταθερή διαφορά τους. Τα φλαβινοειδή αυτά πειραματικά - έχουν πιο ισχυρή αντιοξειδωτική δράση έναντι της βιταμίνης Ε στην προστασία της LDL χοληστερίνης από την οξείδωση και
- ενισχύουν την ενδοθηλιακή παραγωγή νιτρικού οξειδίου που προκαλεί ηρεμία στους μύες και θεωρείτε βασικός μηχανισμός άμυνας στην αθηρωμάτωση.
Σχόλια (2) | Προσθήκη ως Αγαπημένο (0) | Εμφανίσεις: 12109 Εκτύπωση (χωρίς σχόλια) | Εκτύπωση (χωρίς φωτογραφίες και σχόλια) |