Η σάλτσα αποτελεί το «συν» στη μαγειρική, γι αυτό και ο κάθε μάγειρας φιλοδοξεί να καθιερώσει σάλτσα, της δικής του επινόησης. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου, όπως έγραψε κάποτε ο διάσημος Γάλλος ιστορικός Αντρέ Καστελό, ότι οι σάλτσες είναι αμέτρητες, όσο και οι μάγειρες. Ταξιδεύοντας πίσω στο χρόνο...Με ρίζες στην Ελληνική αρχαιότητα, αλλά και τη Ρωμαϊκή εποχή, η σάλτσα πήρε το όνομά της από τη λατινική λέξη «σάλσους», που σημαίνει «αλατισμένος». Στο παρελθόν, σε μία εποχή όπου δεν υπήρχαν ψυγεία για να διατηρήσουν τα κρέατα και τα ψάρια φρέσκα, χρησιμοποιούσαν τις σάλτσες, για να καλύψουν την έλλειψη φρεσκάδας. Γι αυτό και οι σάλτσες τότε, ήταν πολύ δυνατές, αλατισμένες και πικάντικες. Γάρος «Η σάλτσα των αρχαίων». Στην Αρχαία Ελλάδα, η τυπική σάλτσα ήταν ο «γάρος», τον οποίον, παρασκεύαζαν από αλατισμένα μικρά ψάρια και αφού πρόσθεταν σε αυτά κρασί, τα άφηναν στον ήλιο να αποξηρανθούν. Στη συνέχεια, τα έλιωναν, τα ανακάτευαν με νερό, λάδι, κρασί ή ξύδι και έτσι έφτιαχναν τον «γάρο», τη βασική σάλτσα με την οποία καρύκευαν τα φαγητά τους. Κάτι ανάλογο ήταν και το «λικουαμέν», η σάλτσα των Ρωμαίων. Σχόλια (3) | Προσθήκη ως Αγαπημένο (1) | Εμφανίσεις: 12308 Εκτύπωση (χωρίς σχόλια) | Εκτύπωση (χωρίς φωτογραφίες και σχόλια) |