Καλησπέρα σε όλους.
Σας διαβάζω αρκετό καιρό, μα σήμερα έκανα εγγραφή.
Αρχικά, μπράβο σε όλους μας που προσπαθούμε και που μέσω του θέματος αυτού, ανταλλάσουμε απο συνταγές εως ψυχολογική υποστήριξη.
Ξεκίνησα τη dukan στις 26/5 και μέχρι και τη Πέμπτη -που ήταν το τελευταίο μου ζύγισμα- 5.5 κιλά είναι χαμένα. Ζυγίζω 63.8, αλλά το ανώτερα μου κιλά ήταν τα 90 (ζωή να 'χω) πριν 10 χρόνια περίπου. Τα κιλά που διατηρώ με ευκολία, χωρίς να προσέχω ιδιαίτερα ειναι τα 68. Μα σ' αυτά τα κιλά, δεν αισθάνομαι καλά και δεν μπορώ να φορέσω ότι θα ήθελα.
Έχω κάνει πολλές δίαιτες και το σώμα μου έχει υποστεί μεγάλη ταλαιπωρία. Χαλάρωση, ραγάδες, κυτταρίτιδα (μονο στα μάτια δεν έχω) ειναι τα βασικά χαρακτηριστικά μου.
Όπου με δείτε, μουτζώστε με.
Μερικές σκέψεις μου για τη συγκεκριμένη διατροφή. Ειναι μια μεγάλη "παγίδα". Εξηγώ το γιατί (το πάω για άρλεκιν το θέμα)...η απώλεια είναι γρήγορη και σχετικά εύκολη. Αυτό έχει δύο όψεις (τουλάχιστον για ΄μενα). Η θετική: ανεβαίνει η ψυχολογία και παίρνεις κουράγιο. Η αρνητική: γίνεσαι άπληστη/ος και παρανοϊκή/ός. Ξεχνάς ότι με άλλες δαίτες περνούσε μήνας και έχανες 600 γρ και φτάνεις στο άλλο άκρο...να θες να χάνεις σώνει και ντε, 1 κιλό και γιατί όχι παραπάνω, την εβδομάδα.
Παρατήρησα στα γραφόμενά σας, την αγωνία (γιατί εγώ τόσο και ο άλλος παραπάνω ή είναι εντάξει 3 κιλά σε 4 μέρες;) και τη συμμερίζομαι, μα αγαπητοί συνοδοιπόροι νομίζω ότι πρέπει να χαλαρώσουμε. Οι απώλειες όλων μας είναι πάρα πολύ καλές. Δεν νομίζω ότι άλλες δίαιτες αποδίδουν τόσο γρήγορα. Ας μην αγχωνόμαστε και ας μη ξεχνάμε ποσο κόπο έχουμε κάνει χρόνια τώρα (δεν νομίζω ότι ειμαι η μόνη που έχει δοκιμάσει ένα σωρό τρόπους για να αδυνατίσει).
Και το σημαντικότερο: δεν λοιμοκτονούμε.
Βεβαια, για να πω τη μαύρη αλήθεια, μου έχει λείψει το ψωμοτύρι (ένα κιλό ψωμί και ένα κιλό φέτα)
Και απο την άλλη, δεν ειμαι φανατική του κρέατος και κάπως το έχω σιχαθεί.
Το άλλο αρνητικό που εντοπίζω είναι ότι μάλλον ειναι η πιο καριβή δίαιτα που έχω κάνει. Ίσως δεν κάνω καλή διαχείριση, μα όλα αυτά τα κρέατα κοστίζουν. Κάνω λάθος ;
Χθες έκανα κρέμες σοκολάτας για σήμερα. Πήγα να φάω μία πριν φύγω για τη δουλειά μου και έφαγα τέτοια απογόητευση...που χόρτασα!
Μου βγήκανε σαν κρεμοζελέ...μια αηδίιιιιιια!
Η πρώτη μου προσπάθεια για muffins κατέληξε με εμένα να τρώω αφρολέξ. Όχι κυριολεκτικά...
Απο τότε τα έχω κάνει άλλες 4 φορές και έγιναν πολύ καλύτερα.
Η συνταγή για σοκολατάκια ειναι εξαιρετική και ειναι μεγάλη παρηγοριά. Τα ζελεδάκια, επίσης, εξαιρετική λύση για γρήγορη δροσιά.
Κάθε προσπάθεια για παγωτό στέφθηκε με μεγάλη αποτυχία. Δάκρυα μου ήρθαν στα μάτια εις ανάμνησιν του nirvana με choco chips (σγχωράτε με τη κολασμένη).
Διαβάζω, όμως, τί νέο δοκιμάζετε στη προσπάθεια σας να φάμε επιτέλους ένα παγωτό της προκοπής.
Πολλά είπα για αρχή...Συγγνώμη αν σας κούρασα..μα τόσο καιρό σιωπής έπρεπε κάπως να τον καλύψω.
Καλή συνέχεια σε όλους μας.
υ.γ συγγνώμη και για το "προκλητικό" nickname. Δε ξέρω πώς μου 'ρθε. Σκεφτόμουνα μπουγάτσες (ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται).