Ο τόπος μας

Άραγε για το Καλαμάκι ξέρουμε τίποτα ?

[Ψυρή]

Ψυρή

είναι ιστορική συνοικία της Αθήνας.
Η συνοικία βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας και είναι μια εκ των παλαιοτέρων. Το Ψυρή περικλείεται μεταξύ των οδών Ευρυπίδου, Γερανίου, Σοφοκλέους, Αθήνας, Ερμού, Πειραιώς & Αγίων Ασωμάτων. Πρώτη φορά το Ψυρή αναφέρεται στο βιβλίο του Γάλλου ιατρού Σπον με τίτλο «Ταξίδι σε Ιταλία, Δαλματία, Ελλάδα και Ανατολή» το 1678, . Η ετυμολογία της ονομασίας της συνοικίας δεν έχει απόλυτα εξακριβωθεί. Πιθανότατα η λέξη Ψυρή(ς) σημαίνει Ψαριανός και προέρχεται απο τις παλαιότερες ονομασίες της νήσους των Ψαρών.

Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας ο λόρδος Βύρων διέμεινε στην οικεία του υποπροξένου της Αγγλίας Θεόδωρου Μακρή, στο σπίτι του οποίου γνώρισε και την Θηρεσία Μακρή, την οποία και ερωτεύτηκε. Εκείνη την εποχή υπήρχε και το αρχοντικό του Κυριάκου Πιττάκη, του μετέπειτα διάσημου αρχαιολόγου για τις ανασκαφές στην Ακρόπολη. Μετά την απελευθέρωση, στην περιοχή εγκατάσταθηκαν διάφορες αρχοντικές οικογένειες όπως αυτή του ηγεμόνα της Ουγγροβλαχίας Ιωάννη Καρατζά. Ένας απο τους διασημότερους κατοίκους του Ψυρή ήταν και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Στην συνοικία κατοίκησε για πάνω απο 20 χρόνια και γι'αυτο του δόθηκε το προσωνύμιο ο «Ερημίτης του Ψυρή».

Απο το 1870 το Ψυρή είχε μετατραπεί σε μια απο τις πιο επικίνδυνες περιοχές της Αθήνας. Αιτία ήταν οι περίφημοι «κουτσαβάκηδες», δηλαδή οι διάφοροι μάγκες που ζούσαν μές στην παρανομία. Οι κουτσαβάκηδες λήστευαν και πολλές φορές δολοφονούσαν εμπόρους με αποτέλεσμα να δημιουργούν μεγάλο φόβο στους περαστικούς. Η αστυνομία σπάνια επανέβαινε αλλά και όταν αυτό γινόταν αποτύχανε.   Τελικά η δράση των κουτσαβάκηδων τελείωσε απότομα τον Δεκέμβριο το 1893, όταν και ο τότε αστυνομικός διευθυντής Αθηνών-Πειραιώς Δημήτριος Μπαϊρακτάρης αποφάσισε να καθαρίσει την περιοχή απο τα κακοποιά στοιχεία. Μέσα σε ένα μήνα κατάφερε να συλλάβει τους μάγκες της περιοχής και να ανακουφίσει την περιοχή μια για πάντα.

Σήμερα το Ψυρή θεωρείται μια απο τις τουριστικότερες συνοικίες της Αθήνας γι'αυτο και γνωρίζει ραγδαία ανάπτυξη.

[Άλιμος (Καλαμάκι)]

         
Άλιμος (Καλαμάκι)

O Άλιμος, γνωστός και ως Καλαμάκι, είναι προάστιο στο νοτιοδυτικό τμήμα της Αθήνας και αποτελεί ανεξάρτητο Δήμο. Στα δυτικά του βρίσκονται η Λεωφόρος Ποσειδώνος και η Βουλιαγμένης, ενώ στα ανατολικά ο Υμηττός. Έχει έκταση 7,5 τετρ. χιλιομέτρων και πληθυσμό περίπου 50.000 κατοίκων. Η περιοχή αρχικά καταλαμβανόταν από βοσκοτόπια: από τη δεκαετία του '40 μέχρι το '70, σημειώθηκε οικιστική ανάπτυξη, ενώ δημιουργήθηκαν και ορισμένες επιχειρήσεις, που βρίσκονται στα νότια της περιοχής, κοντά στις κεντρικές οδικές αρτηρίες. Ο Δήμος επίσης διαθέτει μαρίνα, η οποία διαθέτει 1000 θέσεις για σκάφη αναψυχής.
 ΄Αλιμος σημαίνει θαλάσσιος. Αυτός, που ανήκει στη θάλασσα.
Σύμφωνα με αρχαιολογικά ευρήματα, η περιοχή κατοικείται από τη Νεολιθική περίοδο. Στην αρχαιότητα, ο Άλιμος ήταν γνωστός ως Δήμος Αλιμούντος και αποτελούσε ψαροχώρι στα περίχωρα των Αθηνών, ενώ εντύπωση προκαλούν τα ερείπια ενός μικρού αμφιθεάτρου με τετράγωνη ορχήστρα στη θέση Τράχωνες στο εσωτερικό του Αλίμου. Ωστόσο, ο Δήμος Αλιμούντος είναι γνωστός ως πατρίδα του μεγάλου ιστορικού Θουκυδίδη.
Βικιπαίδεια

Μερσί. Οπότε το όνομα Καλαμάκι θα είναι τυχαίο μάλλον.