Καλημέρα στην παρέα!
noucca Πολλά πολλά χρόνια πολλά κοριτσάρα, να είσαι πάντα χαρούμενη, ευτυχισμένη κι αδυνατισμένη!
Δε φτιάχνεις κι ένα μπλουζάκι "Happy birthday to me" να βάλεις στη δουλειά να πάει ασορτί με τα γλυκά?
elpagw Αυτό το προσεχώς... κορμάρα με έλιωσε!
Βέτα μακάρι όλες να κάναμε τις δικές σου ατασθαλίες και μόνο. Τα 200 γραμμάρια πες πως φύγανε κι όλας!
Καμέλια είναι πολύ καλό να υπάρχει υποστήριξη από τους γύρω μας. Κι εγώ αυτό έλεγα χθες σε μια συνάδελφο, που κάθε μέρα με κοιτάει και με καμαρώνει. "Είσαι το τονωτικό μου" της λέω, "σε λίγο θα σου κόβω μισθό!"
katerinio πόσο σε ζηλεύω με τα μακαρόνια, νομίζω πως μαζί με τα φρουτάκια, είναι αυτό που μου έχει λείψει περισσότερο στη δίαιτα. Στρίψε μια πιρουνιά μακαρονάκια και φάτην στην υγειά μας!
dimitrad stellaps αυτό το καθημερινό του τι τρώμε σήμερα έχει αρχίσει και μου τη δίνει κι εμένα. Πάντως εγώ θα πρωτοτυπήσω σήμερα και θα φάω... κοτομπουκιές
Τέτα μου, δεν ήθελα να σε στεναχωρήσω, συγνώμη... Ίσως επειδή είναι το ευαίσθητο σημείο μου το συγκεκριμένο θέμα, παρασύρομαι καμιά φορά. Η αλήθεια είναι πως ούτως ή άλλως η ζωή συνεχίζεται και συνηθίζουμε κι εμείς σε ότι μας συμβαίνει. Έχω καταλήξει πως το καλύτερο που μπορώ να κάνω, είναι να την έχω πάντα μέσα μου και να μην επιτρέψω στον εαυτό μου να την ξεχάσει.
Ρουλάκιιιιι είπα κι εγώ πώς με τσέχασε το Λουλάκι? (σου κάνω τσαχπινιές τώρα για να μη με ξαναξεχάσεις)
Πάντως σαν μπαμπούλα δε σε είδα, ίσα ίσα μου έφερνες ένα σωρό επιτρεπόμενα φαγητά!
Για το θέμα οικογένεια, σε καταλαβαίνω, το κάθε σπιτικό έχει τα δικά του και αν δεν είσαι από μέσα να τα δεις, δεν τα καταλαβαίνεις. Σου εύχομαι υπομονή και κουράγιο, να τα βγάζεις πέρα με όλες τις δυσκολίες...
Άντυ αντουλίνι, είδες βρε?
Άντε και σε κατώτερααααααα!!!
Βαλεντίνααα! Που να στα λέω. Χθες, ΚΥΡΙΑ το απόγευμα, μετά το ζελεδάκι, δεν έφαγα τίποτα! Το έριξα στο γάλα και το νερό. Κατά τις 12.00 το βράδυ, σκάει μύτη ένας φίλος του καλού μου, μες στην καλή χαρά γιατί του προέκυψε έρως
και μας φέρνει τα υπολείμματα της ρομαντικής βραδιάς που μόλις είχε περάσει και δεν μπορούσε να τα πάει στους γονείς του, ένα μπουκάλι αφρώδες κρασί και καναπεδάκια με χαβιάρι
-Θα φας να το γιορτάσουμε
-Όχι δε θα φάω
-Ένα μόνο γιατί θα παρεξηγηθώ, πιες και μια γουλιά κρασάκι
Μόνο που δε με τάισε από τη χαρά του!
Αποτέλεσμα? Ένα καναπεδάκι, λίγες γουλιές κρασ,ί ύπνος στη 1.30 το βράδυ, -200 σήμερα στη ζυγαριά (ευτυχώς!) και ατονία, σύρσιμο σήμερα από την αϋπνία. Και η δουλειά δε μπορεί να περιμένει...
Τι να πω, ας είναι για καλό τουλάχιστον