Αρχαίοι Μακεδόνες.

[Οι αρχαίοι Μακεδόνες μιλούσαν την δωρική διάλεκτο]

3 Δεκεμβρίου 2012
Οι αρχαίοι Μακεδόνες μιλούσαν την δωρική διάλεκτο.
Σε διάλεξή του στο πανεπιστήμιο Μελβούρνης ο καθηγητής της Γλωσσολογίας και λεξικογράφος, Γεώργιος Μπαμπινιώτης, με αναφορά του σε λέξεις και τη φωνολογία της αρχαίας μακεδονικής διαλέκτου απέδειξε ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες είχαν καλλιεργήσει φωνολογικά μια δωρικού χαρακτήρα ελληνική διάλεκτο, την οποία χρησιμοποιούσαν προφορικά.

Η διάλεξη δόθηκε στην αγγλική γλώσσα στο Wright Theatre της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης και οργανώθηκε από το Αυστραλιανό Ινστιτούτο Μακεδονικών Σπουδών, το Ελληνικό Μουσείο και την Παμμακεδονική Ένωση Μελβούρνης στο πλαίσιο των ΔΗΜΗΤΡΙΩΝ 2012.

Ο κ. Μπαμπινιώτης διευκρίνισε ότι διάλεκτος των αρχαίων Μακεδόνων παρέμεινε η καθομιλουμένη του λαού, ενώ η βασιλική οικογένεια του Φιλίππου και το κράτος των Μακεδόνων για να ενώσει και την υπόλοιπη Ελλάδα είχε αποδεχτεί και χρησιμοποιούσε ως επίσημη γλώσσα την Αττική διάλεκτο, όπως αυτό αποδεικνύεται άλλωστε από τις χιλιάδες επιγραφές που ανασύρονται από τα σπλάχνα της ελληνικής αλλά και σλαβικής και βουλγαρικής γεωγραφικά πλέον γης. Ο Έλληνας γλωσσολόγος τόνισε ότι η αρχαία Μακεδονική διάλεκτος ομιλούνταν από τους ντόπιους, όπως με τις δικές τους διαλέκτους επικοινωνούσαν και οι κάτοικοι των πόλεων- κρατών της υπόλοιπης Ελλάδας.

Σύμφωνα με τις έρευνες που ξεκίνησαν στις αρχές του 20ου αιώνα Γερμανοί γλωσσολόγοι αλλά και Βρετανοί και αργότερα ο μεγάλος γλωσσολόγος Γ. Χατζηδάκης και από το 1988 ο καθηγητής Γεώργιος Μπαμπινιώτης, από μαρτυρίες, σχόλια και αναφορές ιστορικών, σχολιαστών και γεωγράφων έχουν ήδη εντοπιστεί περίπου 250 λέξεις, κυρίως ουσιαστικά, τα οποία αναφέρονται από τους αρχαίους Γραμματικούς ως μακεδονικές λέξεις, ως λέξεις της αρχαίας Μακεδονικής προφορικής διαλέκτου.

Ο κ. Μπαμπινιώτης στην αρχή της ομιλίας του διευκρίνισε ότι δεν υπάρχει μία αρχαία ελληνική γλώσσα, αλλά τέσσερις διάλεκτοι της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Οι τέσσερις αυτές διάλεκτοι είχαν γραπτή παράδοση και στις διαλέκτους αυτές γράφηκε η λογοτεχνία της συγκεκριμένης περιοχής. Η Αττική διάλεκτος μετά το 480 π.Χ. επιβλήθηκε σε ολόκληρη σχεδόν της Ελλάδα και στη γλώσσα αυτή γράφτηκαν τα μνημεία του ελληνικού λόγου και των Ελλήνων ποιητών της Αθήνας και των φιλοσόφων της. Στη συνέχεια έδωσε τα χαρακτηριστικά της Μακεδονικής και της συγγένειάς της με τη Δωρική Διάλεκτο που ομιλούνταν στα Δωδεκάνησα, τη Ανατολική Πελοπόννησο και τη Μακεδονία.

Ακολούθως, ο κ. Μπαμπινιώτης αναφέρθηκε σε 240 λέξεις που εντοπίζονται σε μαρτυρίες σχολιαστών, αρχαίων Ελλήνων ιστορικών, λεξικογράφων και ποιητών, από την εποχή του Ομήρου και του Ηροδότου, τον Ησύχιο, τον Απολλώνιο τον Δύσκολο, τον Ευστάθιο αλλά και τα λεξικά του Σούδα αλλά και το ετυμολογικό Magnum, που παραπέμπουν σε λέξεις της αρχαίας Μακεδονικής διαλέκτου. "Οι αρχαίοι Γραμματικοί, σχολιαστές και ιστορικοί συχνά παρέπεμπαν σε λέξεις και τη φωνολογία της αρχαίας Μακεδονικής διαλέκτου για να τονίσουν την προέλευση μιας λέξης, προκειμένου να δώσουν την ετυμολογία της και για να καθορίσουν την έννοιά της. Τα κύρια ονόματα που έφεραν οι αρχαίοι Μακεδόνες στην τοπική τους διάλεκτο παρέμειναν σε ολόκληρη την Αρχαιότητα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου χώρου της Μακεδονίας (Αλέξαρχος, Αλκέτας, Αλκίμαχος, Αμύντας, Αντίγονος, Αντίπατρος, Αργαίος, Αρριδαίος κλ.π)..."

Ο κ. Μπαμπινιώτης αναφέρθηκε και στη σύγχρονη βουλγαροσερβική γλώσσα της ΠΓΔΜ. «Σεβόμαστε τη γλώσσα, την ιστορία και τα έθιμα των κατοίκων της γείτονος χώρας. Ωστόσο γίνεται φανερό με όσα είπα ότι ο όρος "Μακεδονική" που χρησιμοποιούν για τη γλώσσα τους προκαλεί σύγχυση και είναι ιστορικά και πολιτιστικά απαράδεκτη, διότι, όπως προκύπτει από την ανάλυση που προηγήθηκε, δεν έχει καμία σχέση με τη διάλεκτο των Μακεδόνων».

[Πηγή: Εφημερίδα Αγγελιοφόρος]
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Οι αρχαίοι Μακεδόνες στέλνουν αδιάβαστους,γλωσσολόγους και “πρόθυμους”..
ΠΗΓΗ ; visaltis
 
Ευβοϊκός σκύφος με εγχάρακτη επιγραφή: Είμαι [το ποτήρι/αγγείο;]
του Ακεσάνδρου. [… όποιος μου το στερήσει … τα μά]τια του
(ή τα χρήματά του) θα στερηθεί. Ευβοϊκό αλφάβητο
και ιωνική διάλεκτος περίπου 720 π.Χ.
Ακέσανδρος, Αλέξανδρος & Φιλίων, μας έστειλαν… αδιάβαστους

«Τα ”Γράμματα από το Υπόγειο” της Μεθώνης, μας έστειλαν αδιάβαστους.Τα νέα ευρήματα αλλάζουν την Ιστορία, τη φιλολογία, τη γλωσσολογία. Η ελληνική γλώσσα, όπως φαίνεται στα ενεπίγραφα αγγεία του ύστερου 8ου και του πρώιμου 7ου αιώνα π.Χ., όχι μόνον υπάρχει, αλλά εμφανίζεται με παγιωμένη γραμματική και συντακτική δομή».Αυτά λέει στη Γιώτα Μυρτσιώτη της «Καθημερινής» ο καθηγητής ΑΠΘ Γιάννης Τζιφόπουλος, αναφερόμενος στις αρχαιολογικές ανασκαφές στη Μεθώνη της Πιερίας, με την ευκαιρία έκθεσης σχετικών ευρημάτων στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης -από 12 Σεπτεμβρίου 2013 μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2014. Ο τίτλος της Εκθεσης «Γράμματα από το Υπόγειο. Γραφή στη Μεθώνη της Πιερίας»).
Το ότι η έκθεση άνοιξε ενώ διεξάγεται η ηρωική εκστρατεία της κυρίας Ρεπούση εναντίον των Αρχαίων Ελληνικών ας μη θεωρηθεί ως υπονόμευση του έργου της. Πρόκειται απλώς για μια σύμπτωση οφειλόμενη στις συμβατικές/τυπικές διαδικασίες των αρχαιολογικών ερευνών και της λειτουργίας των αρχαιολογικών μουσείων στην Ελλάδα: τα νέα ευρήματα πρέπει να εκτίθενται με κάποιον τρόπο ειδικότερης προβολής, για να πληροφορείται περί αυτών και το ευρύτερο κοινό, πέραν της αντίστοιχης επιστημονικής κοινότητας. Στο κοινό αυτό μπορεί να περιλαμβάνονται ακόμη και πρωθυπουργοί κατεχόμενοι από τη φαραωνική μεγαλομανία της ανέγερσης γιγαντιαίων μνημείων ιστορούντων ότι ο Μέγας Αλέξανδρος είναι πρόγονος του κ. Γκρούεφσκι -όπως πιστοποιεί αυτό τούτο το όνομά του. Και το δικό του και του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Διότι, όπως εξηγεί η, κατά την κ. Ρεπούση, «νεκρή γλώσσα», δηλαδή η αρχαία ελληνική, το «Αλέξανδρος» είναι σύνθετο από το ουσιαστικό «ανήρ» (ανδρός, ανδρί, άνδρα, οπόθεν και το «θνησιγενές», δηλαδή -με αυθαίρετη αντιμετάθεση του νοήματος- το γεννημένο από τη… νεκρή γλώσσα νεοελληνικό άνδρας) και το ρήμα «αλέξω» (αποκρούω, αμύνομαι, νικώ), που σημαίνει αυτός που (στο κοινωνικό και αξιολογικό πλαίσιο μιας «ηρωικής εποχής», όπου όντως ο πόλεμος είναι «πάντων πατήρ») αντιμετωπίζει και νικάει τους άνδρες.
Όμως για να καταλάβουμε καλύτερα τη σχέση του κ. Γκρούεφσκι με τα αρχαία και τόσο περίπλοκα ελληνικά, πρέπει να αντλήσουμε περισσότερες πληροφορίες από το ρεπορτάζ της κ. Μυρτσιώτη. Το θέμα τίθεται ως εξής: Στις ανασκαφές της Μεθώνης ήρθε στο φως «μια υπόσκαφη κατασκευή, λάκκος βάθους 11 περίπου μέτρων, πιθανότατα αποθηκευτικού χαρακτήρα. Κατασκευάστηκε για τις ανάγκες της (αρχαίας) αγοράς, αλλά λόγω στατικών προβλημάτων δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Επιχώθηκε βιαστικά λίγο μετά το 700 π.Χ. […] αφήνοντας ανέπαφα επί 28 αιώνες στη Μεθώνη Πιερίας…»… πλείστα αρχαιολογικά αντικείμενα από μια περίοδο κατά την οποία άρχισε να χρησιμοποιείται η αλφαβητική γραφή στον ελλαδικό χώρο. «Από τα χιλιάδες θραύσματα ξεχωρίζουν 191 ενεπίγραφα αγγεία, τα περισσότερα από τα οποία χρονολογούνται στον ύστερο 8ο και τον πρώιμο 7ο αιώνα π.Χ.».
Τι είναι γραμμένο σ’ αυτές τις επιγραφές με τα αρχαιότατα δείγματα της ελληνικής αλφαβήτου, η οποία 1.500 χρόνια αργότερα χρησίμευσε ως βάση για τη γραφή της σλαβικής γλώσσας, την οποία ομιλεί ο κ. Γκρούεφσκι; Πολλά και διάφορα, αλλά κυρίως υπογραφές… ιδιοκτησίας! Σε αντίθεση με πολλούς σύγχρονους Ελληνες, που αδιαφορούν αν διαπράττεται, υπό την προστασία ενός διεθνούς πνεύματος κλεπταποδοχής, ξεδιάντροπη κλοπή του ιστορικού και πολιτισμικού αποθέματος της Μακεδονίας, οι αρχαίοι πρόγονοί τους φαίνεται ότι δεν σήκωναν τέτοια αστεία. Και έτσι, σ’ ένα αγγείο της Μεθώνης διαβάζουν οι επιγραφολόγοι στην παγιωμένη πλέον ελληνική γραφή: «Είμαι του Ακεσάνδρου. Οποιος μου το στερήσει, τα μάτια του ή τα χρήματά του θα στερηθεί». (Τέτοιου είδους «αποφθέγματα»/ δείγματα μιας μακραίωνης επιβίωσης και μιας πολιτισμικής συνέχειας απαντούν ακόμη στον λαϊκό βίο. Π.χ., στη Θάσο απαγγέλλεται το τετράστιχο: «Οποιος λυγαριά δεν πιάσει/ την αγάπη του θα χάσει,/ Κι όποιος δεν τη μυριστεί/ θα την αποχωριστεί»). Σε άλλο αγγείο γράφει επίσης: «Είμαι του Φιλίωνα».
Ο Ακέσανδρος, παρατηρεί η κ. Μυρτσιώτη, «φαίνεται πως μόνο τα χείλη του ήθελε να αγγίζουν (το αγγείο) στα συμπόσια της αρχαίας Μεθώνης. Μεγάλη η κοινωνιολογική, η ανθρωπολογική και η ιστορική διάσταση της περιπαικτικής εντολής του Ακέσανδρου για τα συμποσιακά γλέντια. Πιο πολύτιμο, ωστόσο, αναδεικνύεται το αρχαιότερο συμποτικό επίγραμμα σε ιαμβικό τρίμετρο που φέρει εγχάρακτα το αγγείο του, αποκαλύπτοντας μια από τις πρωιμότερες επιγραφές του ελλαδικού χώρου και τη μοναδική στον βορειοελλαδικό και τη Μακεδονία».
Ο γράφων, πάντως, θα προσθέσει και μια άλλη διάσταση της εντολής του Ακέσανδρου: την ετυμολογική! Όπως το Αλέξανδρος βγαίνει από το αλέξω και το άνδρας, έτσι και το όνομα Ακέσανδρος βγαίνει από το άκεσις*, ακέσιος (θεραπεία, θεραπευτικός -λόγου χάριν ο θεός Απόλλων προσονομαζόταν και Ακέσιος, γιατί θεράπευε τις ασθένειες) και το άνδρας. Το δε Φιλίων της άλλης επιγραφής προδήλως προέρχεται από τη λέξη φίλος, φιλία. Τι προκύπτει από αυτά; Απλούστατα, ότι ο σφετερισμός του Μεγαλέξανδρου και του Φιλίππου και του ονόματος της Μακεδονίας από τους συμπαθείς μας γείτονες οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η παράνοια του «Μακεδονισμού» και των εθνικιστικών του ληρημάτων δεν έχει τόσο ανάγκη ενός Αλεξάνδρου, αλλά ενός Ακεσάνδρου, που να την υποβάλει στη θεραπευτική αγωγή εκμάθησης της Ιστορίας. Αυτά δε, από ελληνικής πλευράς, με όλη τη φιλική διάθεση που εκπηγάζει από την ετυμολογική καταγωγή ενός αρχαίου Φιλίωνα…
* Από το ρήμα ακέομαι=θεραπεύω βγαίνει ο γνωστός και στη γλώσσα των νομικών ιατρικός όρος «ανήκεστος» (βλάβη), ήτοι αθεράπευτη, πιθανώς δε, κατά Μπαμπινιώτη, και η πανάκεια, η οποία, ατυχώς, δεν έχει ακόμη εφευρεθεί για να θεραπεύσει τον ασυγκράτητο φιλελληνισμό του Μαρκ Μαζάουερ, που τόσο θαύμασε και θαυμάζει ο εγχώριος προοδευτισμός. Νέο σύμπτωμα αυτού του φιλελληνισμού στον πρόλογο και στην πρώτη πρώτη παράγραφο του διαφημισμένου από μεγάλη αθηναϊκή εφημερίδα συγγράμματός του «ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΗΠΕΙΡΟΣ – Ο Ευρωπαϊκός Εικοστός Αιώνας», όπου διαβάζει κανείς: «Ορισμένα έθνη -όπως η Πρωσία-εξαλείφθηκαν από το χάρτη και τη μνήμη των ζωντανών ανθρώπων. Αλλα -όπως η Αυστρία και η Μακεδονία- έχουν ηλικία μικρότερη από τρεις γενιές».
Έθνος, λοιπόν, η Μακεδονία. Και μάλιστα με την έννοια του κράτους – έθνους, όπως προκύπτει από τα συμφραζόμενα. Περιττεύουν τα σχόλια. Είναι προφανές ότι, εν προκειμένω, περισσεύει η αίσθηση και η αυτάρκεια του «Αυτός Εφα».
ΤΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΜΙΧ. ΔΩΣΣΑ / Αγγελιοφόρος της Κυριακής
www.visaltis.net/

[Δολιχοκέφαλοι Μακεδόνες και.. βραχυκέφαλοι Σλάβοι - Η ανθρώπινη ανατομία αποκαλύπτει την αλήθεια]

Δολιχοκέφαλοι Μακεδόνες και.. βραχυκέφαλοι Σλάβοι - Η ανθρώπινη ανατομία αποκαλύπτει την αλήθεια
21/12/2014
 
 
Γιατί τα μακεδονικά κρανία είναι όλα δολιχοκέφαλα ενώ όλα τα σλαβικά είναι βραχυκέφαλα μακροπρόσωπα με έντονη πλατυϊνία -διναρικός τύπος κρανίου-; (κατά τον σουηδό ανθρωπολόγο Ludman).
Ιταλική μελέτη του 1915 καταγράφει στο ένδοξο και γοητευτικό βιβλίο ανατομίας, μιά αληθινή πραγματεία τακτικής ανατομίας του ανθρώπου, επέκταση της πραγματείας του φλαμανδού πατέρα της ανατομίας Andreas Vesalius, των διάσημων ιταλών ανατόμων Giulio Chiarugi & Luigi Bucciante (πρώτη έκδοση 1904 στη Φλωρεντία) ότι τα δολιχοκέφαλα κρανία αποτελούν χαρακτηριστικό γηγενών φυλών τόσο της Νοτίου Ιταλίας όσο και του Ελλαδικού χώρου, ενώ αντίθετα τα βραχυκέφαλα κρανία είναι ίδιον των νομάδων λαών πού μεταναστεύουν συνεχώς. Από πού ήλθαν λοιπόν οι Σκοπιανοί σλάβοι αφού δεν είναι δολιχοκέφαλοι;!
Περαιτέρω η μελέτη αυτή αποδεικνύει περίτρανα την απόρριψη της θεωρίας του Φαλμεράϋερ (πού βασίζεται στη θεωρία του ιστορικού Κάρλ Φον Μπέλοχ, περί «καθόδου κάποιων Αχαιών ή καθόδου αργότερα κάποιων Δωριέων» – πού γιατί όμως δεν ήσαν βραχυκέφαλοι όπως οι σλάβοι; – πού επηρέασε και τον μαθητή του, τον δικό μας έξοχο γερμανοτραφή ιστορικό Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο πού κι αυτός αναφέρεται υπέρ Καθόδου Αχαιών και Δωριέων).
Εάν μιλούσαμε σλαβικά σήμερα στον Μέγα Αλέξανδρο θα καταλάβαινε;
Εάν ναι, γιατί οι σλάβοι (Σκοπιανοί) δεν καταλαβαίνουν ελληνικά με τα οποία ειναι γραμμένα τα κτερίσματα πού κατά καιρούς φέρονται στο φώς στα Σκόπια; Εφόσον η Βαρντάρια είναι Μακεδονία γιατί δεν μας την παραχωρούν, αφού παρόλο «άσχημοι στη μούρη» είμαστε δολιχοκέφαλοι; !!!
Πώς και οι Τούρκοι πού αγαπούν τους Σκοπιανούς ποτέ δεν τους αποκάλεσαν Μακεδόνες αλλά Βαρνταρλίκ; Βάρδαρος ίσον «Μακεδόνας»;!
Τι ετυμολογία θα ήταν αυτή;! Πώς οι Βούλγαροι κομιτατζήδες (ήρωες της Τσαρικής Βουλγαρίας πού πολέμησαν εναντίον Τούρκων και Ελλήνων για την «απελευθέρωση» της Μακεδονίας από το 1878 έως το 1908, βαφτίστηκαν ξαφνικά «Σκοπιανοί»; Ρώτησαν τους βουλγάρους; Ο περιβόητος Γιανέ Σαντάνσκυ ήταν Βάρδαρος Σκοπιανός ή Βούλγαρος;
Έφερε στολή της τσαρικής Βουλγαρίας όντας εύελπις της Σχολής Πολέμου της Σόφιας. Από πότε έγινε Σκοπιανός; (Εκτελέστηκε το 1908 από τις βουλγαρικές αρχές ως ετοιμάζων τη δολοφονία του βουλγάρου τσάρου Φερδινάνδου του Κοβούργου του θεμελιωτού της «Πρωσσίας των Βαλκανίων», ήτοι της Βουλγαρίας). Ίσως επειδή ο Αλέξανδρος νίκησε τον ηνωμένο στρατό των Θηβαίων-Αθηναίων στη Χερώνεια (337 πΧ) πού ήσαν Έλληνες έδωσε κατά το δοκούν αλλά Σαντάνσκυ, στους Βαρδάρους να τον κάνουν και αυτόν Σκοπιανό!
ΠΗΓΗ
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr