Τραγουδια που μας μενουν

Ξημερώνει
Ξημερώνει
κι εγώ στους δρόμους τριγυρνώ
κι αν χαράζει
το φως δε φτάνει εδώ

Που να είσαι;
ποια χέρια σε κοιμίζουνε;
ποια τραγούδια
σε νανουρίζουνε;

Μια καρδιά, έχω μόνο μια καρδιά
που για σένα κλαίει κάθε βραδιά

Ξημερώνει στου κόσμου όλου τις καρδιές
μα για μένα
δε χάραξε ποτές

Σε φωνάζω
και να μ΄ακούσεις δεν μπορείς
ξημερώνει
κι εσύ δε λες να 'ρθεις


Στίχοι: Χαρις Αλεξίου
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Πρώτη εκτέλεση: Χαρις Αλεξίου

ειναι ενα απο τα αγαπημενα μου τραγουδια

[Παπακωνσταντίνου ΒασίληςΜουσική/Στίχοι: Μικρούτσικος Θάνος/Ιωάννου Οδυσσέας]

Μικρές Νοθείες

Ποτέ του δεν κατάφερε να βγει σε μια λιακάδα
Και ζει με ό,τι περίσσεψε από ένα σκάρτο ποίημα
Τα πρωινά σηκώνεται με μια βαριά ζαλάδα
Και λέει πως τον ξύπνησε ένα μεγάλο κύμα.

Κρεμάει τις αφίσες του στα παράθυρά του
Κρύβει το φως μα κρύβει κι όλα τα? άλλα
Γιατί το μόνο που λαχτάρισε ως λάφυρά του
Είναι μια θάλασσα να φτάνει ως τη σκάλα.

Βάζει σημάδια από στυλό πάνω στον τοίχο του
Μετράει το ύψος του που πόντο πόντο χάνει
Μα κάθε βράδυ όταν βγαίνει απ? τον ύπνο του
Στέκεται όρθιος και τρυπάει το ταβάνι

Είναι που ονειρεύεται πως φεύγει για ταξίδια
Πως μπαίνει μέσα σε παλιές φωτογραφίες
Ξέρει αν μπορούσε θα 'κανε μία απ' τα ίδια
Αλλά τι νόημα έχει το όνειρο χωρίς μικρές νοθείες

Παπακωνσταντίνου Βασίλης
Μουσική/Στίχοι: Μικρούτσικος Θάνος/Ιωάννου Οδυσσέας

[Στίχοι: Αλ. ΑλκαίοςΜουσική: Βασ. Παπακωνσταντίνου]

Να γράφεις να τηλεφωνείς

Ανοίγει διάπλατα η πόρτα μου όταν έρχεσαι
Και πλημμυρίζει μουσικές οι κάμαρά μου
τρέχουνε πίσω σου οι καρέκλες να μη στέκεσαι
κι απ' το παράθυρο το σκαει η ερημιά μου
τρελό κοκτέιλ σου σερβίρει το ποτήρι μου
τα κρύα χείλη του γυρεύουν τα δικά σου
τσιγάρο σκέτο σου προσφέρει το πακέτο μου
κι όλα τα σπίρτα μου ανάβουν στ' άγγιγμά σου

Να γράφεις να τηλεφωνείς, και ας μη μένει εδώ κανείς
Αφού το ξέρω θα χαθείς τόση αγάπη δεν μπορείς
Να γράφεις να τηλεφωνείς και ας μη μένει εδώ κανείς

Κλείνουν αθόρυβα οι κουρτίνες όταν γδύνεσαι
Και η κρεμάστρα μου τα ρούχα σου μαζεύει
Τα φώτα παίζουνε την ώρα που μου δίνεσαι
Και το κρεβάτι μου άγριο χορό χορεύει
Μαντήλι κόκκινο σκουπίζει τον ιδρώτα σου
Κι η μαύρη χτένα μου χαϊδεύει τα μαλλιά σου
Κρύβετε μέσ' το κομοδίνο τ' ρόλοι μου
Για να κερδίζω δευτερόλεπτα κοντά σου

Να γράφεις να τηλεφωνείς, και ας μη μένει εδώ κανείς
Αφού το ξέρω θα χαθείς τόση αγάπη δεν μπορείς
Να γράφεις να τηλεφωνείς και ας μη μένει εδώ κανείς

Μια πάχνη πέφτει στον καθρέπτη όταν ντύνεσαι
Και μία πίκρα το δωμάτιο πλημμυρίζει
Εγώ κοιμάμαι να μη δω που απομακρύνεσαι
Κι η ερημιά μου απ' το παράθυρο γυρίζει


Στίχοι: Αλ. Αλκαίος
Μουσική: Βασ. Παπακωνσταντίνου

Το πλέον αγαπημένο μου από Παπακωνσταντίνου

εχω να πω οτι με τοσα τραγουδια ετοιμαζομαι για το τηλεπαιχνιδι του μικρουτσικου 
μελεταω νυχθημερον 
πιαστε και κατι πιο εμπορικο για να εχω ολη τη γκαμα
 

Kάτι σε άναψε το τσιγάρο δως μου φωτιά....

 

τετοια τετοια....
 

Τα ήσυχα βράδια

Ακόμα κι αν φύγεις
για το γύρο του κόσμου
θα' σαι πάντα δικός μου
θα είμαστε πάντα μαζί

Και δε θα μου λείπεις
γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί

Τα ήσυχα βράδια
η Αθήνα θ' ανάβει
σαν μεγάλο καράβι
που θα 'σαι μέσα κι εσύ

Και δε θα σου λείπω
γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί

Τα ήσυχα βράδια
θα περνάει φωτισμένο
της ζωής μου το τρένο
που θα 'σαι μέσα κι εσύ

Και δε θα σου λείπω
γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί
 

[Καινούργια ζάλη]

Καινούργια ζάλη

Ο χρόνος είναι ο χειρότερος εχθρός
σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
μα εσύ σε λίγο δε θα βρίσκεσαι εδώ
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
κάτω από τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μεσ' τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό
ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι

Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούργια σου ζάλη
ποιος έρωτας σε σπρώχνει πιο μακριά από δω
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι

Το όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώ
σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλιτώνει

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
μεσ' τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποια νήματα σ' ενώνουν με μιαν άλλη θηλιά
ποια κύματα σε διώχνουν απ' αυτό το λιμάνι
ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
ποια αστέρια τραγουδάνε την καινούργια σου ζάλη
ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δε θέλουν να βγουν
ποια ελπίδα σ' οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού
πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι

Τρύπες

vago τι ωραιο τραγουδι δεν το εχω ξανακουσει

Δυστυχως δεν μπορω να επισυναψω mp3 Γιώτα γιατι αν σου αρεσε μονο που διαβασες τους στοιχους θα ήθελα πολύ να ακουσεις και την ερμηνεια.

[Ταξιδιάρα ψυχή]

Ταξιδιάρα ψυχή

Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο
έχεις ξεχάσει που ακριβώς θέλεις να πας
όσα και αν έχω δανεικά πια δεν σου δίνω
να κάνεις βόλτες με το magic bus
όσα και αν έχω δανεικά πια δεν σου δίνω
να κάνεις βόλτες με το magic bus

Ταξιδιάρα ψυχή,
και αν θέλω δίπλα σου είναι δύσκολο να μένω,
καιρός να δω την δικιά μου ζωή,
σ'αυτό το ταξίδι δεν θα σε περιμένω.

Θα ψωνιστώ, και κάποιο βράδυ,
ότι έχω μέσα μου για σένα θα το σβήσω,
είναι μονόδρομος ο δρόμος που΄χεις πάρει,
και δεν σε βλέπω να γυρίζεις πίσω,
είναι μονόδρομος ο δρόμος που΄χεις πάρει,
και δεν σε βλέπω να γυρίζεις πίσω,

Ταξιδιάρα ψυχή,
και αν θέλω δίπλα σου είναι δύσκολο να μένω,
καιρός να δω την δικιά μου ζωή,
σ'αυτό το ταξίδι δεν θα σε περιμένω.

Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας
Μουσική: Γιώργος Καρράς
Πρώτη εκτέλεση: Τρύπες

[Αγάπη]

Αγάπη

Πόσο πολύ, πόσο πολύ,
πόσο πολύ σ' αγάπησα
πόσο πολύ σ' αγάπησα
ποτέ δε θα το μάθεις
Απ' τη ζωή, απ' τη ζωή,
απ' τη ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες κι εχάθης
καθώς τα διαβατάρικα
κι αγύριστα πουλιά

Πόσο πολύ σ' αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις

Κι αν δεν προσμένεις να με δεις
κι αν δεν προσμένεις να με δεις
Κι εγώ πως θα ξανάρθεις,
εσύ του πρώτου ονείρου μου
γλυκύτατη πνοή

Αιώνια θα το τραγουδώ,
αιώνια θα το τραγουδώ
κι εσύ δε θα το μάθεις,
πως οι στιγμές που μου 'δωσες
αξίζουν μια ζωή

Πόσο πολύ σ' αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις

για οσους αγαπησαμε ατομα που δεν ανταποκριθηκαν  δυστυχως 

Στίχοι: Κατίνα Παΐζη
Μουσική: Βασίλης Δημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος

xρονια πολλα να τα κατοστησης με υγεια και χαρα

<a href="https://www.youtube.com/v/ZXq0eKNKXvU" target="_blank">https://www.youtube.com/v/ZXq0eKNKXvU</a>
Vago το καινουργια ζαλη ειναι απο τα αγαπημενα μου, το αφιερωνω σε σενα και στη Γιωτα.

Ευχαριστώ πολύ Δημήτρη για την αφιέρωση  !