ΑΨΟΓΟ

Γράφει η Ρίκα Βαγιάνη

Αν ποτέ αποφάσιζα να ζήσω κάπου αλλού, θα ζούσα μέσα σε μια διαφήμιση. Δεν έχει
νόημα να μετακομίσεις σε άλλη χώρα. Παντού έχει μπελάδες. Αλλά στη
διαφημισοχώρα η ζωή δεν παίζεται.

Εχετε προσέξει πώς ξυπνάνε όλοι το πρωί; Μ ένα χαμόγελο μέχρι τ αυτιά. Και πώς
να μη χαμογελάνε, αφού όλοι έχουν απαραιτήτως κάνει σεξ την
προηγούμενη νύχτα; Είναι πεντακάθαροι, μοσχομυριστοί, καλοχτενισμένοι.
Τεντώνονται στα κατάλευκα σεντόνια τους και δεν μπορούν να περιμένουν να
αρχίσει η μέρα τους. Την οποία ξεκινούν τρώγοντας τον αγλέουρα, σε μια τεράστια
κουζίνα-ελικοδρόμιο, (η οποία είναι συνέχεια του τεράστιου σπιτιού τους με τον
ακόμα πιο τεράστιο κήπο).

Ολο το μαγαζί, σπίτι, κουζίνα, μπάνιο και γκαζόν-αγγλικό άλσος είναι
πεντακάθαρα: Δεν υπάρχει σκουπίδι, ούτε άπλυτο πιάτο. Από παντού
τρέχουν φρεσκοστυμμένες πορτοκαλάδες, φρέσκα φρούτα φυτρώνουν στις πιατέλες,
σπιτικά φαγητά εκσφενδονίζονται από τους φούρνους. Οι λεκέδες εξαφανίζονται
μόνοι τους. Κανείς ποτέ δεν έχει βοήθεια στο σπίτι του. Γιατί άλλωστε; Η
εργαζόμενη μητέρα της διαφήμισης έχει καριέρα, κορμάρα και τις ικανότητες των
Φαντάστικ Φορ και των Μεταλλαγμένων Νίντζα ταυτοχρόνως. Κάθε βράδυ, αφού έχει
διευθύνει μια πολυεθνική, έχει πλύνει, σκουπίσει, σφουγγαρίσει, σιδερώσει και
μαγειρέψει, και επίσης έχει απασχολήσει δημιουργικά τα παιδιά, πριν τα πλύνει
και τα βάλει στα κρεβατάκια τους.

Μετά χτυπάει ένα χαλαρωτικό αφρόλουτρο, φοράει σέξι λιλά εσώρουχα και κάνει
τρελές ταρζανιές και ακροβατικά στον σύζυγο που έρχεται από το
γραφείο. Και τις νύχτες, που ξυπνάνε τα χρυσά μου, είναι εκείνος, ο μοντέρνος
σύζυγος που σηκώνεται να τα νανουρίσει, να τους δώσει γάλα, και να αποκοιμηθεί
χαριτωμένα μαζί τους, πριν οι πρώτες ηλιαχτίδες ξυπνήσουν και πάλι τη
«Μεταλλαγμένη Αγία Οικογένεια», για να ξεκινήσει το επόμενο
εικοσιτετράωρο.

Δεν θέλω διακοπές. Δεν θέλω λούσα. Δεν θέλω καν τα προϊόντα που διαφημίζουν στις
διαφημίσεις: Θέλω απλά να ζήσω μέσα τους! Ζητάω πολλά;

Πόσο μεγάλες αλήθειες, πραγματικά... έτσι που τα είδα κι εγώ θέλω!

Αχ!!! πόσες φορές το έχω πει και γω, αυτό, στη ζωή μου? Άπειρες!!!! Σου κάνουν τα νεύρα κουρέλια γιατί μόλις πάρεις τα μάτια σου από την τηλεόραση και δεις τον σύζυγο αραγμένο στον καναπέ με χωμένη τη μούρη στην εφημερίδα, τα παιδιά να παίζουν μπάλα μες στο σπίτι, τα τετράδια αραδιασμένα όλα στο τραπέζι της μικροσκοπικής κουζίνας, παντόφλες και ρούχα να φυτρώνουν εκεί που δεν τα έχεις σπείρει, το παιδικό δωμάτιο να δείχνει βομβαρδισμένο, τότε κάθεσαι και αναρωτιέσαι... Μα εγώ τι στο καλό κάνω λάθος??

Μια ψιλοκατάθλιψη την έπαθα.  Όχι ότι δε τα σκεφτόμουν, απλά μου τα θυμίσατε....

Με αυτά που γράφεις Μαίρη είναι σαν να βλέπω το σπίτι μου,  αυτά που έγραψε η Βούλα  είναι ότι θα ήθελε η καθεμιά μας να ζήσει, το ιδανικό!!Και κάπου στην μέση να είμασταν μια χαρά θα ζούσαμε πιστεύω Τόση τελειότητα σαν αυτή που δείχνουν οι διαφημήσεις  δεν ξέρω αν θα την άντεχα .Με τί θα γκρίνιαζα μετά 

Ναι ειναι αληθεια οτι η ζωη στις διαφημισεις ειναι μαγευτικη αλλα θα προτιμουσα να ζω σε διαφημιση ουισκυ.. μαζεμενη ολη η ανδροπαρεα να τα πινει και να ψαρευει σε ενα σκαφακι.. Καποιος να φερει παγακια...Αχχ και ειναι ακομα πρωι..

Η Μαίρη Παναγιωταρά σε συσκευασία Χερζίκοβα...όσο δε για τον άντρα τα πράγματα είναι μάλλον πιο απελπιστικά....Ο Τζωρτζ Κλούνεϊ (ή τέλος πάντων ποιος πήρε την πρώτη ψήφο σε πρόσφατο ποστ για τους πιο γοητευτικούς άντρες ?) σε συσκευασία ... άστα να πάνε....και ας μην σταματήσουμε στην συσκευασία γιατί το περιεχόμενο.... με ημερομηνία λήξης....

Μα αυτο πουλανε στις διαφημισεις το τελειο... το εξωπραγματικο...
αν εκανε τη διαφημιση καποια συνηθισμενη πολυ απλα δεν θα πουλαγε
αν και εχω καιρο να δω μια διαφημιση και να την θυμαμαι και μετα απο λιγο 

Εγώ πάντως τις διαφημίσεις τις έχω καταχωρήσει σε 3 κατηγορίες:
Τις ενδιαφέρουσες (κυρίως οι ξένες διαφημίσεις αρωμάτων θεωρώ ότι είναι τεχνικά οι αρτιότερες και με φαντασία)
τις Υπερφλύαρες (αυτές των κινητών τηλεφώνων, και γενικότερα των υπηρεσιών της κινητής τηλεφωνίας, που από την πληθώρα των παροχών και ανανεώσεων χάνεις την μπάλα)
και τις αδιάφορες (κυρίως των αυτοκινήτων [με εξαίρεση αυτή που δείχνει μια ορχήστρα να παίζει με τα εξαρτήματα του αυτοκινήτου] και των τροφίμων)

Καλά Βούλα μου έφιαξες το κέφι.Μπράβο κορίτσι μου γέλασα πολύ όπως και με τα σχόλια των άλλων παιδιών. Άψογο δεν λέω αλλά θα το αντέχαμε ή μήπως τη βρίσκουμε όταν τρέχουμε όλη τη μέρα σαν τρελές?

Να σας εξηγήσω ότι διαφήμιση κάνουνε στα προϊόντα που ήδη έχουν ζήτηση. Π.χ. Coke. Υπάρχουν διαφημίσεις που σε πληροφορούν και γι αυτό έχουν πολύ μπλαμπλά, διαφημίσεις που σου χρυσώνουν το χάπι (καλλυντικά) ώστε να σου δημιουργήσουν την ανάγκη να τα θες και διαφημίσεις που σου υπενθυμίζουν κάτι που ήδη ξέρεις, αγοράζεις, χρησιμοποιείς π.χ. απορρυπαντικά.
Σίγουρα υπάρχουν και καταναλωτές συγκεκριμένων διαφημίσεων. Ας πουμε η Μαίρη γιατί να θέλει να δει μια διαφήμιση αυτοκινήτου μπανάλ ή προχωρημένη. Γι αυτό και αυτές μπαίνουν τις ώρες που το πρόγραμμα βλέπουν κυρίως άντρες (ποδόσφαιρο, γενικώς αθλητικά). Είτε διαφημίσεις ειδών σπιτιού (φαγώσιμα ή άλλα αναλώσιμα) που μπαίνουν σε προγράμματα που βλέπουν ως επί το πλείστον γυναίκες. Μιλάμε γενικώς. Ασφαλώς έχει και εξαιρέσεις. Εμένα π.χ. μ αρέσουν οι διαφημίσεις αυτοκινήτων και δεν θα ασχοληθώ με απορρυπαντικά παρά μόνο στο s/m την ώρα που αγοράζω και μάλιστα με κριτήριο την καλύτερη προσφορά. Στα 3 μεγάλα ως φίρμες δεν υπάρχουν διαφορές στο αποτέλεσμα.
Παρά το γεγονός ότι το άρθρο της κ. Βαγιάνη είναι πετυχημένο, προσωπικά δεν θα διάλεγα να ζω σε τέτοιο κόσμο.