|
|
|
Είμαι από τα «παλιότερα» μέλη, με ημερομηνία εγγραφής 6/6/07 αν θυμάμαι καλά, πράγμα που σημαίνει ότι παρακολουθώ το σάιτ από τη γέννησή του. Δεν ασχολήθηκα με μικροπρέπειες ούτε μια φορά, η παρουσία μου στο φόρουμ, στο τσατ, στις συναντήσεις ήταν διακριτική, ευγενική, και καλοπροαίρετη.
Το greekmasa για μένα είναι το χόμπυ μου, το παραθυράκι στον υπολογιστή μου που με χαλαρώνει, μου δίνει νέες ιδέες για κάτι που αγαπώ, το διάλειμμά μου στα δύσκολα 8ωρα και 10ωρα. Αλλά και στο σπίτι κάποια βραδάκια, ενώ τα λέγαμε με άλλα μέλη στο τσατ πίνοντας χαλαρά τα ποτάκια μας…
Δεν μπήκα κι εγώ σαν σφήνα τις τελευταίες ημέρες προκειμένου να μη δημιουργήσω περισσότερη ένταση. Όμως, πλέον το ποτήρι ξεχείλισε. Είναι δυνατόν ολόκληρο σάιτ να γίνεται πεδίο προσωπικών αντιπαραθέσεων μερικών ατόμων και μάλιστα δημοσία; Τι νομίζαμε, ότι ένα σάιτ είναι η αυλή του σπιτιού μας, που μπορούμε να λέμε και να κάνουμε ό,τι θέλουμε, να τσακωνόμαστε με τη γειτόνισσα; Την καλημέρα, που στη δική μας περίπτωση υποννοεί την αναγνωρισιμότητα και την εκτίμηση, στο δρόμο, στη γειτονιά μας, ακόμα και στο τσατ την κερδίζουμε. Δεν είμαι στο ίντερνετ πολλά χρόνια, αλλά τις βασικές αρχές επικοινωνίας τις κατέχω. Και τι είναι ο αντμιν, ο μπαμπάς ή ο δάσκαλος που θα κάνει «ντα» το παιδάκι που μας πείραξε;
Συμμαχίες, κλίκες, αγώνας για δικαίωση και συγνώμη και δε συμμαζεύεται… Λες και δεν είμαστε ενήλικες, να λύσουμε τις υποθέσεις μας ως τέτοιοι, αλλά βγάζουμε τα απωθημένα της παιδικής μας ηλικίας, θυμώνουμε που δεν μας παίζουν τα άλλα παιδάκια ή που δεν είμαστε το κέντρο της παρέας. Πού; Σε ένα σάιτ μαγειρικής. Μυαλό κουκούτσι δηλαδή…
Και τώρα τι καταλάβαμε όλοι μας; Χάνουμε το χόμπυ μας, το μεράκι μας…
Και όλα αυτά ισχύουν για όλους μας, λυπάμαι για το επίπεδο όλων μας. Δεν παίρνω το μέρος κανενός, δεν ανήκω σε καμία κλίκα, δεν λειτουργώ παρασκηνιακά, τα λέω σκέτα νέτα… για όλους μας. Γιατί κανένας δεν ξέρει να βάλει μια τελεία… κι αυτό θα αποβεί σε βάρος όλων μας...
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους που δημιούργησαν αυτό το χώρο, που αφιέρωσαν τον προσωπικό τους χρόνο για το σάιτ και δεν το σεβαστήκαμε. Εύχομαι τα καλύτερα στον Πόλλι και στη Βούλα, υγεία κάθε οικογενειακή ευτυχία μέσα από την καρδιά μου.
Και ελπίζω όλα να μην έχουν τελειώσει εδώ…
|