Χθες το απόγευμα φεύγοντας από το γραφείο, (με τρελλό πονοκέφαλο) μπαίνω στο σούπερ αυτοκίνητό μου (subaru vivio, 650 κυβικών, μοντέλο του 1800) το οποίο έβραζε. Αρχίζω να οδηγώ εκνευρισμένη από την ζέστη και την κίνηση, ευελπιστώντας να φτάσω στο σπιτάκι μου να χωθώ κάτω από το ντους. Φτάνοντας στα φανάρια της οδού Φιλελλήνων (δίπλα στην Αγγλικανική εκκλησία) με πιάνει το κόκκινο. Και ξαφνικά, βλέπω τον οδηγό της δεξιά λωρίδας να με κοιτάζει έντονα. Κοιτάζω στον καθρέφτη μου μήπως και μου έχει ξεφυτρώσει κανένα τρίτο μάτι, κοιτάζω την μπλούζα μου να δω αν είναι στη θέση της (ζέστη-ζέστη αλλά να μη γίνουμε και ρόμπες), όλα ήταν μια χαρά.
Πως κάνω το κεφάλι μου και γυρίζω στην αριστερή μεριά, και τι βλέπω?
Αυτό το αυτοκίνητο
Μια ολόλευκη Lamborgini.
Ο οδηγός του δε, ήταν ακριβώς σαν κι αυτόν.
Παθαίνω ένα σοκ!! Λες και είχες ξεκολλήσει την εικόνα από τις σελίδες περιοδικού.
Μα είναι δυνατόν να του επιτρέπουν να κυκλοφορεί ελεύθερος αυτός ο τύπος?
Δεν μου έφτανε η ζέστη, δεν μου έφτανε το αυτοκίνητό μου που είναι μικρότερο και από πατίνι, δεν φτάνει που δίψαγα και υδροκοπούσα, έπρεπε να υποβληθώ και στο μαρτύριο τούτο?
Αχ!!! τι σου κάνει η ζέστη!! Χρειάζομαι επειγόντως διακοπές γιατί δεν με βλέπω καλά. Άλλο ένα τέτοιο να πετύχω στο δρόμο και με βλέπω να κάνω τον Καραϊσκάκη στη Σταδίου.