Βόηθα Παναγιά...

Βόηθα Παναγιά...

Μύκονο και Σαντορίνη, δύο από τους πιο διάσημους προορισμούς της τουριστικής μας βιομηχανίας, πλήγηκαν το τελευταίο διάστημα από αρνητική δημοσιότητα σε όλο τον κόσμο. Η κεντρική ιδέα είναι ότι μία ανίκανη και αδιάφορη αστυνομία (μόνο;) έχει μετατρέψει τον τουριστικό παράδεισο του Αιγαίου σε έναν εφιάλτη για κάθε άτυχο που θα βρεθεί στο διάβα ενός ψυχοπαθούς ή ενός θυμωμένου μπράβου της νύκτας. Δεν είναι τυχαία η τροπή που πήραν τα πράγματα, ούτε και είμαστε σίγουροι ότι η υπόθεση της Μυκόνου, τουλάχιστον αυτή, είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό...

Παρατήρηση πρώτη: Όσες φορές η αστυνομία έχει κληθεί να επέμβει σε μία σοβαρή υπόθεση, η πλέον συνηθισμένη κατάληξη είναι ο δράστης να κλέβει το περιπολικό και να μπαίνουν σε κίνδυνο οι ζωές αθώων πολιτών. Αν είναι δυνατόν! Όπως εύστοχα έγραφε χτες ένα blog, ίσως θα έπρεπε να αποφεύγουμε να καλούμε την αστυνομία στα... δύσκολα!

Παρατήρηση δεύτερη: Η τήρηση της τάξης σε ένα μέρος είναι δουλειά της αστυνομίας και όχι των μπράβων των νυκτερινών κέντρων. Διάβασα για τις προσπάθειες μελών της τοπικής κοινωνίας της Μυκόνου να φέρουν εδώ και καιρό το θέμα στην επιφάνεια. Το μόνο που κατάφεραν ήταν να χάσουν οι ίδιοι τον ύπνο τους και να αντιμετωπίσουν το νόμο της νύκτας. Ο νόμος της ημέρας απουσίαζε σε... διακοπές. Τώρα δηλώνουν όλοι έκπληκτοι και κυρίως όσοι φοβούνται ότι η αρνητική δημοσιότητα θα πλήξει τα οικονομικά τους συμφέροντα στο νησί. Χτες, που ήταν όλοι αυτοί;

Κάθε μέρα χτυπάνε δίπλα στα αυτιά μας καμπάνες και όχι καμπανάκια. Τίποτα δεν πάει καλά σ΄ αυτό τον τόπο και γι΄ αυτό είμαστε υπεύθυνοι όλοι μας. Η ελληνική κοινωνία νοσεί βαθύτατα εδώ και χρόνια. Το κράτος είναι παράλυτο και οι κυβερνήσεις απλοί διαχειριστές. Λείπει η Πολιτική και περισσεύει η οργή του κόσμου. Ανύπαρκτες υπηρεσίες έχουν επιφορτιστεί την προστασία της περιουσίας και της ζωής του πολίτη, άντρα διαφθοράς και παραμάγαζα έχουν δημιουργηθεί από άκρη σε άκρη αυτής της χώρας από όσους θα έπρεπε να βρίσκονται στην υπηρεσία του πολίτη και πληρώνονται απ’ αυτόν για να προσφέρουν δήθεν τις υπηρεσίες τους. Όσοι μπορούν κλέβουν, όσοι δεν μπορούν διαμαρτύρονται σιωπηλά.

Προχτές ήταν η Siemens, χτες το πλήγμα στην τουριστική μας βιομηχανία, αύριο θα είναι κάτι άλλο. Δεν είναι τυχαία όλα αυτά που συμβαίνουν. Είναι σαν να πηγαίνει το καράβι ακυβέρνητο μέσα στη φουρτούνα, πάνω στο κατάστρωμα να επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας και όλοι να δηλώνουν έκπληκτοι κάθε φορά που διαπιστώνουν ότι μόνο από τύχη αυτό το πλεούμενο θα δέσει ασφαλές σε κάποιο λιμάνι...

πηγή

capital.gr