Η νευροεπιστήμη λύνει το παζλ του εγκεφάλου

[Πότε η κρίση και ο φόβος πάνε περίπατο;]

Η χαρά και η λύπη προκαλούνται από την ενεργοποίηση εβδομήντα διαφορετικών περιοχών του εγκεφάλου. Ο θυμός προκαλεί δραστηριότητα στην αμυγδαλή. Η πίστη και η αμφισβήτηση ενεργοποιούν διαφορετικές περιοχές, όμως η δραστηριότητα που προκαλείται στον εγκέφαλο από την έκφραση διαφορετικών πεποιθήσεων είναι ίδια με εκείνη που προκαλεί μια εξίσωση μαθηματικών! Τι είναι όλα αυτά; Μερικές από τις αποκαλύψεις της γνωστικής νευροεπιστήμης, της σχετικά νέας επιστήμης που μελετά τη βιολογία που βρίσκεται πίσω από τα πιο σύνθετα συναισθήματα του ανθρώπου και που έχει αποδείξει, μεταξύ άλλων, ότι ο έρωτας είναι όντως τυφλός!

Οπως τονίζουν οι ειδικοί, μπορεί τα ζωτικά όργανα να είναι εκείνα που κρατούν τον άνθρωπο στη ζωή, όμως αυτός που καθορίζει ουσιαστικά το βίο του είναι ο εγκέφαλος. Ο εγκέφαλος ευθύνεται για όλα όσα αποτελούν τη βάση της καθημερινής μας ζωής, από τη γλώσσα και τη δημιουργικότητα μέχρι τη φαντασία, την ηθική και τα συναισθήματα. Η προσπάθεια για την ανακάλυψη της βιολογικής βάσης αυτών των σύνθετων ανθρώπινων εμπειριών δημιούργησε τη γνωστική νευροεπιστήμη, η οποία έδωσε στους επιστήμονες τη δυνατότητα να δουν στην κυριολεξία πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος.

Οπως εξηγεί σε σχετικό αφιέρωμά του το περιοδικό «Newsweek», στον εγκέφαλο υπάρχουν εκατό δισεκατομμύρια νευρικά κύτταρα, από τα οποία κανένα δεν έχει από μόνο του την ικανότητα της λογικής και του συναισθήματος, όμως όλα μαζί δημιουργούν τη συνείδηση και τη συναίσθηση του ανθρώπου. Οι νευροεπιστήμονες πιστεύουν ότι η λειτουργία του ανθρώπινου νου προκύπτει από τη συνεργασία αυτών των κυττάρων, τα οποία μεμονωμένα δεν έχουν περισσότερες ικανότητες από μία... αμοιβάδα. Ωστόσο, η ιδέα ότι η διάνοια προέρχεται από μια τεράστια αλυσίδα «άμυαλων» κυττάρων, για κάποιους, είναι τρομακτική. Αλλοι εκφράζουν την έκπληξή τους για το γεγονός ότι ο πόνος, τα συναισθήματα, η σεξουαλική επιθυμία, αλλά και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις αποτελούν προϊόντα του εγκεφάλου. Επίσης, απογοητεύονται από τη σκέψη ότι όλα τα παραπάνω και οι πλούσιες εμπειρίες που έχουν να προσφέρουν στον άνθρωπο είναι τόσο εύκολο να μειωθούν λόγω μερικών μικροσκοπικών χημικών στοιχείων. Και, φυσικά, φοβούνται ότι οι επιστημονικές εξηγήσεις μπορεί να κάνουν πολλούς να δικαιολογούνται για ό,τι κάνουν, υποστηρίζοντας ότι αυτό τούς είπε ο εγκέφαλός τους!

Τις εντολές όντως τις δίνει ο εγκέφαλος, με τη διαφορά ότι κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ζωή και τις δικές του επιλογές. Σήμερα, οι νευροεπιστήμονες έχουν πολλά στοιχεία που αποδεικνύουν την άποψη ότι ο διαχωρισμός του εγκεφάλου από το σώμα δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, κάτι που υποστήριζε και ο Φρόιντ πριν από εκατό χρόνια. Το 1998 ο βραβευμένος με Νόμπελ ψυχίατρος και νευροεπιστήμονας Ερικ Κάντελ έγραφε ότι όλες οι πνευματικές διαδικασίες, ακόμη και οι πιο σύνθετες ψυχολογικές διαδικασίες, απορρέουν από λειτουργίες του εγκεφάλου. Τέλος, γράφοντας για το προεδρικό συμβούλιο βιοηθικής των ΗΠΑ, ο φιλόσοφος Ντάνιελ Ντένετ τόνιζε ότι η εποικοδομητική γνώση της βιολογίας της πνευματικής ζωής μπορεί να βελτιώσει τη λήψη αποφάσεων, ακόμη και να ενισχύσει τις πιθανότητες που έχει ο άνθρωπος να επιβιώσει ως είδος.

Ενας από τους ευκολότερους τομείς έρευνας της νευροεπιστήμης είναι η σχέση του εγκεφάλου με το φόβο, καθώς η λειτουργία του είναι πολύ συγκεκριμένη: τα σήματα του φόβου στέλνονται από την αμυγδαλή και τον ιππόκαμπο, ο οποίος «αποθηκεύει» πληροφορίες για ό,τι προκαλεί τον φόβο. Επίσης, οι νευροεπιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι η επιθετικότητα στους άντρες είναι μεγαλύτερη από ό,τι στις γυναίκες όχι μόνο επειδή είναι διαφορετικές οι ορμόνες τους, αλλά και επειδή υπάρχουν μεγάλες διαφορές στον εγκέφαλό τους, κάποιες από τις οποίες φαίνεται ότι την επηρεάζουν.


Πότε η κρίση και ο φόβος πάνε περίπατο;

Η πρόκληση για τους ειδικούς της γνωστικής νευροεπιστήμης γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όσο εξερευνούν συναισθήματα όπως η αγάπη και ο έρωτας. Οπως προέκυψε από έρευνες, ο έρωτας κλείνει τους διακόπτες των δραστηριοτήτων στην αμυγδαλή και στην περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει τη λογική. Οταν υπάρχει και πάθος, οι περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν την κρίση και το φόβο πάνε περίπατο. Επίσης, «κατεβάζουν ρολά» και τα κέντρα που είναι απαραίτητα για την κατανόηση της συμπεριφοράς του άλλου σε σχέση με την πνευματική του κατάσταση. Τι σημαίνει όλο αυτό; Οπως εξηγούν οι νευροεπιστήμονες, ότι οι ερωτευμένοι δεν διαχωρίζουν τον έναν άνθρωπο από τον άλλον, με ό,τι μπορεί αυτό να συνεπάγεται...

[Πότε η κρίση και ο φόβος πάνε περίπατο;]

Ωστόσο, η ιδέα ότι η διάνοια προέρχεται από μια τεράστια αλυσίδα «άμυαλων» κυττάρων, για κάποιους, είναι τρομακτική. Αλλοι εκφράζουν την έκπληξή τους για το γεγονός ότι ο πόνος, τα συναισθήματα, η σεξουαλική επιθυμία, αλλά και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις αποτελούν προϊόντα του εγκεφάλου. Επίσης, απογοητεύονται από τη σκέψη ότι όλα τα παραπάνω και οι πλούσιες εμπειρίες που έχουν να προσφέρουν στον άνθρωπο είναι τόσο εύκολο να μειωθούν λόγω μερικών μικροσκοπικών χημικών στοιχείων. Και, φυσικά, φοβούνται ότι οι επιστημονικές εξηγήσεις μπορεί να κάνουν πολλούς να δικαιολογούνται για ό,τι κάνουν, υποστηρίζοντας ότι αυτό τούς είπε ο εγκέφαλός τους!

Τις εντολές όντως τις δίνει ο εγκέφαλος, με τη διαφορά ότι κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ζωή και τις δικές του επιλογές. .....Το 1998 ο βραβευμένος με Νόμπελ ψυχίατρος και νευροεπιστήμονας Ερικ Κάντελ έγραφε ότι όλες οι πνευματικές διαδικασίες, ακόμη και οι πιο σύνθετες ψυχολογικές διαδικασίες, απορρέουν από λειτουργίες του εγκεφάλου.

Αν και το αρθρο φαινεται αρκετα ενδιαφέρον, εντουτοις οπως ισως και ο αρθρογραφος αναρωτήθηκε τεινει να απαλλάξει τον ανθρωπο απο την ευθύνη των όποιων κακών επιλογών κανει αλλα και των οποιων αμαρτιών (η αδικιών, κακιων κλπ) διαπραττει. Με λιγα λογια οντως ειναι πολυ βολικο να πουμε ότι για όλα τα μικρα η μεγαλα εγκληματα μας ευθυνονται, κυτταρα, νευρωνες του εγκεφάλου, γονιδια κλπ δομικα υλικα του ανθρωπινου σωματος. Αρα για καθε λαθος μας δεν φερουμε καμια ευθυνη. Ετσι η ευθυνη πηγαίνει στον Δημιουργό μας ο οποίος μας έπλασε με προτερήματα και ελαττωματα. Ευχαριστουμε λοιπον την επιστήμη για την αθωώση του ανθρώπου. Και την ισοπεδωσή του σε ένα ακόμα ειδος του ζωικού βασιλείου.

Λοιπόν φίλοι μου επιστήμονες, της γνωστικης νευροεπιστημης, τα νεα δεν ειναι καθόλου ευχάριστα. Κυριοι ψυχολόγοι, δεν βλέπω να κανετε λόγω για το αντικείμενο της επιστήμης σας (ψυχολόγος=λόγος για την ψυχή) και κυριοι ανθρωποβιολογοι βλεπω ψαχνετε την ψυχή σε λαθος μερος οποτε δεν την βρίσκετε και λετε απλα "δεν υπάρχει" άρα ο ανθρωπος ειναι ζωό. Τι καλα!
Μπορει να μην την βρισκετε αλλα ειναι εκει, ειναι μεσα μας, ενεργει και αισθανεται, δειχνει μεγαλειο, αγαπη, πιστη αλλα και μισος, φθονο, σκληροτητα. Θέλετε τωρα εσεις ας πουμε, να μας πείσετε ότι όταν καποιος δινει την ζωή του για να σωσει τον συνανθρωπό του, αυτο ειναι εντολή των κυτταρων και των γονιδίων του ή του εγκεφάλου του; Εγω λέω ειναι της καρδιάς του κι οχι με την σαρκική έννοια του όρου αλλά με το μυστήριο που έπλασε ο Θεός την καρδιά των ανθρωπων.
Την καρδιά που επηρεάζεται παραδοξα απο την αγαπη ή την κακία του ανθρώπου και πολλες φορές χάνει την σαρκική της υγεια απο λογους ψυχικούς.
Οπότε αφήστε μας εμας στην πίστη μας και μην προσπαθειτε να εξηγήσετε τα ανεξήγητα με τα ηλεκτρόδια, τους υπέρηχους, τα μικροσκόπια και τα πειραματα σας.

Οποιοι πιστευουν ότι οι ανθρωποι ανηκουν στο ζωικό βασίλειο με την κυριολεκτική έννοια του όρου μπορουν να αγνοούν πλεον την συνειδησή τους (οι οποία συμφωνα με καποιους επιστημονες ειναι προιόν του εγκεφαλου) και να φοβούνται μονο την "μαχαιρα" των ανθρωπινων νόμων. Οπου μπορουν, λοιπον, θα αδικούν τους συνανθρωπους τους χωρις καμια επίπτωση (εφόσον δεν τους αντιλαμβανεται ο νομος).
Οι υπόλοιποι θα ακολουθούμε τον δρόμο της καρδιάς μας, που για σας ειναι απλα ενας μυς που δημιουργει και συντηρει το κυκλοφορικό συστημα στον ανθρωπο.

Πότε η κρίση και ο φόβος πάνε περίπατο;

Η πρόκληση για τους ειδικούς της γνωστικής νευροεπιστήμης γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όσο εξερευνούν συναισθήματα όπως η αγάπη και ο έρωτας. Οπως προέκυψε από έρευνες, ο έρωτας κλείνει τους διακόπτες των δραστηριοτήτων στην αμυγδαλή και στην περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει τη λογική. Οταν υπάρχει και πάθος, οι περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν την κρίση και το φόβο πάνε περίπατο. Επίσης, «κατεβάζουν ρολά» και τα κέντρα που είναι απαραίτητα για την κατανόηση της συμπεριφοράς του άλλου σε σχέση με την πνευματική του κατάσταση. Τι σημαίνει όλο αυτό; Οπως εξηγούν οι νευροεπιστήμονες, ότι οι ερωτευμένοι δεν διαχωρίζουν τον έναν άνθρωπο από τον άλλον, με ό,τι μπορεί αυτό να συνεπάγεται...

 

Ναι ετσι ειναι αλλα που γεννιεται ο ερωτας και η αγαπη, και τι ειναι ο ερωτας και κλεινει διακοπτες του εγκεφαλου ή μηπως τους κλεινει καποιος άλλος. Ποιος "κατεβαζει τα ρολα" της λογικης, της κρισης και του φόβου; Καποια μερα μπορει και οι γνωστικοι νευροεπιστημονες να το ανακαλυψουν.