Ο γυρισμός

Γύρισαααααα….. παιδιά.
Μπαίνω αργά το απογευματάκι στο σπίτι μετά από τόσες μέρες(για μένα πολλές)διακοπών και ερχόμενη απευθείας από το αεροδρόμιο.
Κίνηση πρώτη να το δω τα λουλούδια (τα μυρωδικά μου καλύτερα, αυτά είναι που με νοιάζουν και όχι τα άλλα τα μεγάλα) που κείτονταν στην μπανιέρα(τα είχα βάλει με λίγο νερό, γιατί ποιος θα μου τα πόσιζε αυτές τις μέρες;) σε αξιοθρήνητη κατάσταση. Ευτυχώς σώθηκαν 2 γλαστράκια από τα 10, κάτι είναι κι αυτό…
Κίνηση δεύτερη ,μετά από αρκετή ώρα για να καθαρίσω και την μπανιέρα ντε….να μπω στο ίντερνετ ναι για να δω τι κάνετε βρε… μου λείψατε καλέ…. Ακούει που γελώ ο Γ μόνη μου και μου λέει « τόσες μέρες δεν σε άκουσα να γελάς και ήσουν όλο κουρασμένη(πολλή κούραση βρε παιδιά, πολλή κούραση και περπάτημα) και τώρα γελάς στην οθόνη; » Που να ήξερε ότι γελούσα με αυτά που έγραφε η Λίζα που έβαλε και ίντερνετ στο σπίτι της(καλορίζικο Λιζάκι), Διάβασα για το εξαιρετικό τραπέζι που έκανε η Λίτσα (και πώς να μην ήταν εξαιρετικό αφού το έκανε με τόση αγάπη για τους δικούς της;)Τον αντμιν που έγραψε και συνταγή σκάρου ψητού και του καθαρίσματος αυτού το ανάγνωσμα. Τους καινούργιους φίλους που μπήκαν στο σάιτ. Τη Μαργαριτούλα το πειρακτήρι που παραλίγο να την προλάβω στο ίντερνετ καφέ αλλά δεν την πρόλαβα..δυστυχώς και όλο παραπονιέται ότι δεν προλαβαίνει κανέναν . Την Ευαγγελία που της φάνηκαν λίγες οι διακοπές και τόσες άλλες φίλες που έγραφαν όλο αυτόν τον καιρό και που ΄δεν έχω προλάβει ακόμα να διαβάσω. Να είστε όλοι σας καλά.
Γιατί όπως λέει και το τραγούδι να είμαστε καλά να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε είτε είμαστε κοντά είτε είμαστε μακριά. Οι βαλίτσες μπορούν να μείνουν κλειστές και να περιμένουν.
Πέρασα υπέροχα(το κρυωματάκι από τα κλιματιστικά, παιδιά, αλλά και πολλή κούραση) να προλάβεις να δεις και να γνωρίσεις όσα μπορείς περισσότερα από ένα τόπο σπουδαίο……είδαμε……

Mέχρι εδώ έγραψα την Πέμπτη που ήρθα,(όλο χαρά) γιατί μετά άρχισε η συντέλεια του κόσμου δηλ. χάλασε το πισι ξαφνικά την ώρα που έγραφα και για να φτιαχτεί χρειάστηκε 2 μέρες. Στη συνέχεια άρχισαν οι πυρκαγιές και μία μάλιστα κόντεψε να κάψει και τη γειτονιά μου.
Χτες το βράδυ μπήκα και έγραψα λίγο και μίλησα με κάτι φίλες στο τσατ. Αγωνιούσα για τις φίλες που βρίσκονταν μακριά αλλά κοντά στις φωτιές.
Τώρα που γράφω , συνεχίζοντας το άρθρο που άρχισα την Πέμπτη είμαι πάρα πολύ στενοχωρημένη και θυμωμένη και μου έχει φύγει ο ενθουσιασμός για περιγραφή των διακοπών και των εντυπώσεων μου.
Είναι δυνατόν να είμαστε τόσο άθλιος λαός ώστε να αφήσουμε να καεί η ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ; Μνημεία 3000 ετών και να κινδυνεύουν να καούν τώρα, αν δεν έχουν καεί……μέχρι το βράδυ.
Πόσο πολύ λυπάμαι γι αυτήν την κατάντια………
Δε θέλω να πω και να γράψω τίποτα άλλο, απλά λυπάμαι που γύρισα……………………
Καλό χειμώνα να έχουμε και όχι άλλο κακό στον τόπο μας.