Δεν ειμαι του αντρος μου........

από το pitsirikos.blogspot.com

Μεγάλες αντιδράσεις προκαλεί το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που δίνει τη δυνατότητα στις γυναίκες να αποφασίζουν αν επιθυμούν να πάρουν το επώνυμο του άντρα τους ή να διατηρήσουν το επώνυμο του πατέρα τους, ενώ μέχρι σήμερα είναι υποχρεωμένες να κρατήσουν το πατρικό επώνυμο - πραγματικά είναι φασιστικό να καταργείς την υποχρέωση των γυναικών να κρατάνε το πατρικό τους επώνυμο και να τους δίνεις το δικαίωμα επιλογής.

Πολλές γυναικείες οργανώσεις διαφωνούν με το νομοσχέδιο και διαδηλώνουν με το σύνθημα «Δεν είμαι του αντρός μου». Πριν από αρκετά χρόνια οι γυναικείες οργανώσεις διαδήλωναν με το σύνθημα «Δεν είμαι του αντρός μου - Δεν είμαι του πατρός μου - Θέλω να είμαι ο εαυτός μου», αλλά σύντομα οι γυναίκες κατάλαβαν πως αν δεν είχαν ούτε το πατρικό επώνυμο ούτε το επώνυμο του συζύγου τους θα ήταν αναγκασμένες να κυκλοφορούν μόνο με το μικρό τους όνομα και αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα όλοι να τις περνάνε για π......ς ή για Κύπριες τραγουδίστριες.

Ακόμα και αν δεν ενοχλούσε τις γυναίκες να τις θεωρούν π......ς ή Κύπριες τραγουδίστριες, πρακτικά θα ήταν αδύνατο να χρησιμοποιούν μόνο το μικρό τους όνομα γιατί θα υπήρχαν εκατομμύρια Μαρίες και Ιωάννες και θα γινόταν μεγάλο μπέρδεμα στις εφορίες και στις δημόσιες υπηρεσίες.

Παράλληλα, οι γιατροί θα μπέρδευαν τις Μαρίες που θα ήταν έγκυες με τις Μαρίες που θα είχαν ανεμογκάστρι και θα γινόταν «της Πόπης» με τις ιατρικές εξετάσεις.

Μια λύση θα ήταν οι γυναίκες να παίρνουν το επώνυμο της μητέρας τους αλλά και το επώνυμο της μητέρας τους είναι το επώνυμο του παππού τους, που μπορεί μεν να είναι παππούς τους, αλλά δεν παύει να είναι άντρας και, κατά συνέπεια, είναι κι αυτός ένα φαλλοκρατικό γουρούνι.

Από την άλλη, ακόμα και το μικρό όνομα δεν εγγυάται την ελευθερία από τον αντρικό ζυγό αφού πολλές φορές τα ζευγάρια δίνουν στην κόρη το όνομα του παππού - βέβαια, επειδή δεν επιτρέπεται να βαφτίσουν ένα κοριτσάκι «Βάγγο», το βαφτίζουν «Ευαγγελία».

Είναι εντυπωσιακά τα άλματα που έχει κάνει το γυναικείο κίνημα στη χώρα μας, αφού δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή που το μόνο όνειρο των γυναικών ήταν να βρουν ένα παιδί της σειράς τους -ή και κάπως καλύτερης σειράς- ώστε να παντρευτούν και να νοικοκυρευτούν.

Είναι απορίας άξιον ποιοι είναι αυτοί που παρακολουθούν μαζικά στην τηλεόραση όλες αυτές τις βλακώδεις ελληνικές ταινίες στις οποίες φτωχά πλην τίμια κορίτσια ερωτεύονται πλούσια αγόρια και η μοναδική τους σκέψη είναι πώς θα τα κουκουλώσουν - μάλλον θα τις βλέπουν οι αλλοδαπές που δεν είναι τόσο χειραφετημένες όσο οι Ελληνίδες.

Οι γυναικείες οργανώσεις αντιδρούν στο νομοσχέδιο που δίνει στις γυναίκες το δικαίωμα επιλογής επωνύμου επειδή πιστεύουν ότι «αφήνει τη γυναίκα βορά στις πιέσεις του συζύγου και του οικογενειακού και κοινωνικού περιβάλλοντος». Δηλαδή, οι κυρίες που συμμετέχουν στις γυναικείες οργανώσεις δεν ανησυχούν για τους εαυτούς τους αλλά για τις άλλες γυναίκες που δεν είναι τόσο δυνατές όσο αυτές.

Είναι περίεργο, δε, το ότι, ενώ νοιάζονται για τα επώνυμα των Ελληνίδων, δεν τις απασχολεί ιδιαίτερα το γεγονός πως χιλιάδες αλλοδαπές γυναίκες πουλιούνται σήμερα στη χώρα μας για ένα κομμάτι ψωμί - μάλιστα, οι περισσότερες Ελληνίδες αδιαφορούν παντελώς για τα ονοματεπώνυμα των αλλοδαπών γυναικών και τις αποκαλούν όλες «καρ....λες».

Μια καλή λύση για να μην υπάρχουν προβλήματα με το επώνυμο των παντρεμένων ζευγαριών, είναι το ζευγάρι μετά το γάμο να αποκτά ένα νέο σύνθετο επώνυμο που θα προέρχεται από τα επώνυμα των δυο συζύγων.

Αν για παράδειγμα ο άντρας λέγεται Μπούρτζος και η γυναίκα Βλάχου να αποκτούν ένα νέο επώνυμο που θα περιέχει και τα δυο επώνυμα: να λέγονται Μπουρτζόβλαχοι, ο κύριος Μπουρτζόβλαχος και η κυρία Μπουρτζόβλαχου. Βέβαια, και πάλι θα υπάρχει το πρόβλημα ποιανού το επώνυμο θα μπαίνει πρώτο στο νέο σύνθετο επώνυμο. Θα σου πει η γυναίκα «Γιατί να λεγόμαστε Μπουρτζόβλαχοι και όχι Βλαχόμπουρτζοι»;

Η καλύτερη λύση, για να μην υπάρχει πρόβλημα και για να μη χρειάζεται η γυναίκα να αλλάξει το επώνυμό της είναι να παντρεύεται κάποιον που έχει το ίδιο επώνυμο με αυτήν.

Οι γυναίκες πρέπει να ψάχνουν να βρουν κάποιον που έχει το ίδιο επώνυμο μ' αυτές. Δεν έχει καμία σημασία αν ο σύζυγος είναι χάλια - το σημαντικό είναι πως δεν θα χρειαστεί να αλλάξουν επώνυμο.

Επίσης, ένας ωραίος τρόπος για να αποφύγουν οι γυναίκες την αλλαγή επωνύμου είναι να παντρεύονται μεταξύ τους. Τέρμα οι άντρες δυνάστες - κάτω η φαλλοκρατία και η πατριαρχική οικογένεια. Μόνο μια γυναίκα μπορεί να καταλάβει μια άλλη γυναίκα στο θέμα του επωνύμου και του σημείου G.

Το νομοσχέδιο που προτείνει οι σύζυγοι να επιλέγουν κοινό επώνυμο επικαλείται, ως δικαιολογία, τα προβλήματα που δημιουργούνται όταν το ζευγάρι ταξιδεύει στο εξωτερικό - όταν ένα παντρεμένο ζευγάρι ταξιδεύει στο εξωτερικό, δεν φαίνεται πως είναι παντρεμένο και οι ξενοδόχοι νομίζουν πως ο κ. Σαχλαμάρας και η κυρία Κλασομπανιέρα έφυγαν από την Ελλάδα και πήγαν στην Αυστραλία μόνο και μόνο για να βγάλουν τα μάτια τους.

Προτείνω λοιπόν να απαγορεύεται στα παντρεμένα ζευγάρια να ταξιδεύουν στο εξωτερικό, ώστε να μπορούν οι γυναίκες να διατηρούν το επώνυμό τους.

Από την άλλη, αφού το πρόβλημα με τα επώνυμα υπάρχει μόνο στο εξωτερικό, μπορούν οι παντρεμένες γυναίκες να έχουν διπλό επώνυμο: ένα για την Ελλάδα κι ένα για το εξωτερικό, κάτι δηλαδή σαν τη διπλή ονομασία για τα Σκόπια. Οι παντρεμένες γυναίκες θα διατηρούν το επώνυμό τους στην Ελλάδα, αλλά όταν θα ταξιδεύουν στο εξωτερικό θα παίρνουν το επώνυμο του συζύγου τους, ώστε να καταλαβαίνουν οι ξένοι πως είναι παντρεμένες και όχι τίποτα «παστρικές».

Για παράδειγμα, η Φάνη Πάλλη-Πετραλιά στην Ελλάδα θα λέγεται Φάνη Πετραλιά, αλλά όταν θα ταξιδεύει στο εξωτερικό θα λέγεται Φάνη Πάλλη. Από την άλλη, ο σύζυγός της -τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό- θα λέγεται κύριος Πετραλιάς.

Για κάποιον ανεξήγητο λόγο τα τελευταία χρόνια εμείς οι Έλληνες, τραβάμε μεγάλο ζόρι με τα ονόματα και τις ονομασίες: Θέλουμε να βαφτίσουμε τα Σκόπια, θέλουμε οι λεσβίες να μη λέγονται λεσβίες και τώρα οι γυναίκες δεν βολεύονται με κανένα επώνυμο που ανήκει σε άντρα. Είναι ολοφάνερο πως έφτασε πια ο καιρός οι άντρες στη χώρα μας να παίρνουν τα επώνυμα των συζύγων τους.


LIFO - 26/06/08

Είναι ολοφάνερο πως έφτασε πια ο καιρός οι άντρες στη χώρα μας να παίρνουν τα επώνυμα των συζύγων τους.μηπως να το δοκιμασουμε?

από το pitsirikos.blogspot.com



Από την άλλη, ακόμα και το μικρό όνομα δεν εγγυάται την ελευθερία από τον αντρικό ζυγό αφού πολλές φορές τα ζευγάρια δίνουν στην κόρη το όνομα του παππού - βέβαια, επειδή δεν επιτρέπεται να βαφτίσουν ένα κοριτσάκι «Βάγγο», το βαφτίζουν «Ευαγγελία».

Για κάποιον ανεξήγητο λόγο τα τελευταία χρόνια εμείς οι Έλληνες, τραβάμε μεγάλο ζόρι με τα ονόματα και τις ονομασίες: Θέλουμε να βαφτίσουμε τα Σκόπια, θέλουμε οι λεσβίες να μη λέγονται λεσβίες και τώρα οι γυναίκες δεν βολεύονται με κανένα επώνυμο που ανήκει σε άντρα. Είναι ολοφάνερο πως έφτασε πια ο καιρός οι άντρες στη χώρα μας να παίρνουν τα επώνυμα των συζύγων τους.


LIFO - 26/06/08

Δε θα το σχολιασω ολο το κειμενακι γιατι ομολογω οτι εχει χιουμορ και γελασα .
μονο δυο σημεια....
βαγγο τον παππου σου βαγγο τον ελεγαν   ?
και επισης ξερεις φιλε μου τι ζορια τραβανε και οι αντρες με τα ονοματα οταν ειναι να βαφτισουν το γιο τους?εκει να δεις ζορι και κολλημα...
τρελο ζορι σου λεω....

[ΜΟΥ ΛΕΊΠΕΤΕ ΠΑΙΔΙΑ]

βαγγο τον παππου σου βαγγο τον ελεγαν   ?
και επισης ξερεις φιλε μου τι ζορια τραβανε και οι αντρες με τα ονοματα οταν ειναι να βαφτισουν το γιο τους?εκει να δεις ζορι και κολλημα...
τρελο ζορι σου λεω....

χαχαχα καλοοοοοοό   

Θα έχουμε παρεξήγηση 

Από την άλλη, ακόμα και το μικρό όνομα δεν εγγυάται την ελευθερία από τον αντρικό ζυγό αφού πολλές φορές τα ζευγάρια δίνουν στην κόρη το όνομα του παππού - βέβαια, επειδή δεν επιτρέπεται να βαφτίσουν ένα κοριτσάκι «Βάγγο», το βαφτίζουν «Ευαγγελία».

Απίστευτο πραγματικά, ο pitsirikos την Βαγγο ειχε στο μυαλό του......................
Ελπίζω να μην εχουμε παρεξήγηση. Εξαλλου καποιοι απο τους συγγενεις της ετσι φωναζουν και την Ευη μου....................

Οχι παιδιά καμία παρεξήγηση. Εγώ είμαι Ευαγγελία από τη γιαγιά μου. Οσο για το Βάγγο είναι μεγάλη ιστορία που κρατάει πολλάαααααα χρόνια αλλά ομολογώ ότι μου αρέσει. Ολοι με φωνάζουν έτσι και δεν έχω κανένα πρόβλημα. Ισως να κρύβω έναν Βάγγο μέσα μου τελικά  .

γιατί να κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη;και οι δύο κρατάνε τα ονόματά τους.Η ταυτότητα μπορεί να γράφει σύζυγος του τάδε ή της δείνα για να φαίνεται ότι είναι παντρεμένοικαι εκεί τελειώνει το ζήτημα .¨Ετσι ,τόσο απλά. :)pxaven

Κοιτα τα ονοματά τους τα κρατάνε ουτως ή άλλως. Δεν γινεται την γυναικα μου να την λένε Μήτσο κι εμενα Μαρία....
Εδω μιλαμε για παραδοση αιώνων που εχει σχεση με τα επώνυμα... Και δεν με νοιαζει ποιανου το επωνυμο θα ακουγεται, φτανει η οικογένεια να εχει ενα, και το αυτό. Σε μια δυσκολη, για την οικογένεια εποχή, ακόμα κι αυτο αποτελει ενα συνεκτικό κρικο. Δεν νομίζεις;

Συγνωμη που κανω λιγο τον βλακα, αλλα δεν ξερω καν με ποιον μιλάω pxaven

το θεωρω μεγαλη βλακεια οι γυναικες να αλλαζουν το επιθετο τους
αν ειναι δυνατον !!! που ζουμε στην Ελλαδα του 40

το θεωρω μεγαλη βλακεια οι γυναικες να αλλαζουν το επιθετο τους
αν ειναι δυνατον !!! που ζουμε στην Ελλαδα του 40

Συμφωνώ! Έτσι είναι. Δεν έχω αντίρρηση κοινωνικά να με φωνάζουν ή και να υπογράφω (σε κάρτες π.χ) με το επώνυμο του άντρα μου. Στη δουλειά μου όμως και σε όλα τα υπόλοιπα, διατηρώ το πατρικό μου. Το όνομα του ανθρώπου που με γέννησε.

Ωραια ολα αυτα που λετε, αλλα λυπάμαι η κορη σας δεν θα εχει το επώνυμό σας. Θα εχει του άντρα σας. Μηπως εσεις δεν την γεννήσατε;
Επιμένω. Ολοκληρη η οικογένεια πρεπει να εχει ενα επώνυμο.....εστω και κατ' επιλογή.

τι να πω αντι να παμε μπροστα ολο και πιο πισω παμε
αν ειναι δυνατον!!!

Ας υποθέσουμε πως παίρνετε το επώνυμο του συζύγου σας, η ο κύριος της συζύγου του και όλα είναι καλά και περνάτε πάντα ωραία. Και κάνετε και μια κοινή επιχειρησούλα κι η δουλειά πάει περίφημα. Είναι στο όνομα της συζύγου που έχει το επώνυμο όμως του συζύγου. Και ξαφνικά, κεραυνός εν αιθρία. Το ζευγάρι τα πάει στραβά, θεόστραβα και χωρίζει. Ούτε που φαντάζεστε τι χρειάζεται για να γυρίσει η επιχείρηση στο πατρικό όνομα της συζύγου. Μέχρι που δεν τη γυρνάει δηλαδή. Γι αυτό ρε παιδιά. Ας κρατάει ο καθείς το επώνυμό του και στις γνωριμίες τους ας συστήνεται με όποιο θέλει. Το να είναι κάποιος "υποτελής" στον άλλο έχει να κάνει με την προσωπικότητα κι όχι με τη νομοθεσία.

Δεν προκειται για "υποτέλεια", αγαπη, σεβασμό και οποιοδήποτε άλλο δεσμο μεταξυ 2 ανθρώπων. Εδω προκειται για την παραδοση μιας οικογένειας. Στην Κύπρο οταν βρισκόταν κατω απο την Αγγλική κυριαρχία, οι Αγγλοι ειχαν υποχρεώσει τους Κυπρίους να περνουν το ονομα του πατέρα τους για επώνυμο. Ετσι π.χ. ο γιος του Νίκου Αναστασίου λεγόταν Γιάννης Νικολάου και ο γιος αυτουνου Νίκος Ιωάννου !!!
Και το ειχαν κανει γι' αυτον ακριβως τον λόγο. Για να εξαφανίσουν τις ελληνικές γενιές και παραδοσεις των κατοίκων. Τωρα το ανθελληνικό κράτος απο το 1981, εχει φερει νομους που δεν χρειαζόμαστε κανένα κατακτητή να μας τους επιβαλλει. Βγαζουμε τα ματια μας και μονοι μας αρκεί ο κατάλληλος "εφιαλτης" να βρεθει στο τιμονι της εξουσίας.

Τωρα οσον αφορά την περίπτωση της φίλης σου με την επιχειρηση, τι να πω, αν ειναι να παντρευόμαστε με την προυπόθεση οτι μετα απο λίγο θα χωρίσουμε ή μπορεί να χωρίσουμε, τοτε καλα μας κανουν. Ας υπογραφουμε τοτε και το εξευτελιστικό "προγαμιαίο συμβόλαιο" το οποίο εχει φτιαχτει ακριβως γι' αυτους τους τύπους (που πρωτα συναντουσες στο εξωτερικό αλλα τωρα εισηχθησαν και στην χώρα μας).
Και μην θεωρηθεί οτι ειμαι ντε φάκτο κατα του διαζυγίου. Ξέρω οτι ορισμένες φορές ειναι αναγκαίο κακό. Αλλα με τα σημερινα δεδομένα που εχουν διασαλευτει (για πολλους λογους) οι συνεκτικές δυναμεις της οικογένειας, τα διαζύγια βγαινουν στην πρωτη σχεδον διαφωνία και για "ψυλου πήδημα" αφηνοντας πισω ρημαγμένες ψυχες μικρων παιδιών, που πρεπει να θεωρείται βεβαιο, οτι γι αυτα, ο χωρισμός θα ειναι πλεον στο υπόλοιπο της ζωής τους μια απλή επιλογή. "Αφου συνέβει στους γονείς μου γιατι οχι και σε μένα;"

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εξομολόγηση ενος φιλου μου. Οταν χωρισε με την αρραβωνιαστικιά του (ευτυχως) η οποια ηταν παιδι χωρισμένων γονιών, η ατακα που του πέταξε οταν τον ειδε περίλυπο (γιατι την αγαπουσε το βλήμα) ηταν "Ελα πως κανεις έτσι οι πρωτοι είμαστε που χωρίζουμε ή οι τελευταίοι". Κι αυτο μετα απο 4 χρονια δεσμού....
Για το κοροιδο τον φίλο μου, ο χωρισμός οπως και για πολλους απο εμας, ηταν και ειναι μια "παραφύσιν" κατασταση, κι οχι φυσιολογική.
Ενω γι' αυτην ηταν κατι απλό που συμβαίνει καθημερινά.

Γι αυτο οι χωρισμένοι που εχουν παιδιά, εχουν ενα ακόμα μεγαλυτερο ακόμα αγωνα να κανουν, ωστε να πεισουν τα παιδιά τους οτι ο χωρισμός δεν ειναι μια πιθανη επιλογή, με κανενα τροπο. Να ψαξουν με προσοχη το ταίρι τους και να αποκλεισουν απο το μυαλό τους τον χωρισμό. Οταν στριφογυρίζει στο μυαλό σου ολη την ωρα, καποια δυσκολη στιγμή θα σου βγει κι εξω. Ετσι κι αλλοιως όταν βρεθεις στην θεση να απεχθανεσαι τον/την συντροφό σου, μην φοβάσαι θα το καταλαβεις..............

Τι να πω βρε Θάνο, έψαχνα να κάνω μια αράδα παράθεση από το κείμενό σου, αλλά όλο ταίριαζε, ήταν όλες κατάλληλες. Μου θυμίζεις σε απόψεις τον άντρα μου (άλλος "συντηρητικός"!). Διαφωνώ κάθετα μαζί σου σε πάρα πολλά (γενικότερα), και γι' αυτό πολύ θα ήθελα να τα ερχόμασταν από κοντά σε αντιπαράθεση σε κάποια συνάντηση.