ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ????

Θα ήθελα να κάνουμε ένα τεστ στους εαυτού μας και να δούμε αν είμαστε ικανοί να διδάξουμε την ιστορία του τόπου μας στα παιδιά μας. Σας δίνω μία φωτό μιας Ελληνίδας ηρωίδας, μήπως την ξέρει κανείς???

Η ηρωιδα της εθνικής αντιστασης Ηρω Κωνσταντοπούλου απο την Ηλιούπολη. Εκτελέστηκε απο τους Γερμανούς στο Σκοπευτήτιο Καισαριανής στις  5 Σεπτεμβρίου 1944 λιγες μερες πριν ελευθερωθει η Αθηνα.......

Η ιστορία ειναι το παθος μου Χριστίνη......... και διδασκω την ιστορία του τοπου στο παιδί μου αδιαλείπτως.............
Τον έχω τρελάνει............
Ευτυχως κατι του πέρασα..........

Αν επισκεφθεις το οικογενειακό ιστολόγιό μας (την διευθυνσή του θα την βρεις κατω απο τον Λεωνίδα στην υπογραφη και στο προφιλ μου), θα δεις οτι υπαρχουν παρα πολλες αναρτήσεις με θεματα ιστορίας και εθνικά.

Αλλα και εδω στο Μασα μπορεις να παρατηρήσεις στις καταλληλες κατηγορίες τα θεματα μου...................... Υπάρχει λόξα...

Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1944, η Ηρώ Κωνσταντοπούλου, εκτελείται από τους κατακτητές. Θυσιάζεται στο βωμό της λευτεριάς, μαζί με άλλους 49 αγωνιστές. Ανάμεσα στις γυναίκες και η 17χρονη Ηρώ Κωνσταντοπούλου, κόρη αστυνομικού που την πρόδωσε ο ίδιος ο πατέρας της πιστεύοντας ότι έτσι θα την αποσπούσε από τις αντιστασιακές οργανώσεις που ήταν γραμμένη. Έγινε θρύλος, ακολουθώντας τον ηρωικό δρόμο των παιδιών, που έπεφταν στο «σπίτι - κάστρο» της οδού Μπιζανίου, στην Καλλιθέα. Δεκαεπτά χρόνια έζησε όλο κι όλο η Σπαρτιάτισσα, Ηρώ. Έζησε με τους ήχους των λόγων του Ρήγα Φεραίου, «τα δίκαια του Ανθρώπου» και το «όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά». Έδωσε μαθήματα ελευθερίας στους διώκτες της, στον περιβόητο συνεργάτη των χιτλερικών Αγήνορα. Σ' αυτούς που φορούσαν τις γερμανικές στολές - «Έλληνες» - με επικεφαλής τον Βάρβαλη - θύμιζε τα λόγια του Ρήγα Φεραίου, λίγο πριν την παραδώσουν στα γερμανικά SS: «Χάνει τα δίκαια του πολίτου, εκείνος οπού έγινεν εντόπιος εις ξένον βασίλειον και δε βοηθεί την πατρίδα του κι απ' εκεί, με όποιον τρόπον ημπορεί, αλλ' αδιαφορεί εις τας προσταγάς της. Ομοίως κι εκείνος όπου δέχεται οφίκιον ή δούλευσιν ή χαρίσματα από χέρι τυράννου. Ο τοιούτος δε λέγεται πλέον πολίτης, αλλά προδότης...». (Κάτι λέγαμε για κουκουλοφόρους). Στα δεκάξι της, μιλούσε γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά και γερμανικά. Δύο φορές συλλήφθηκε - ξυλοκοπήθηκε - βασανίστηκε, την τρίτη φορά, στις 2 μετά τα μεσάνυχτα, οι χιτλερικοί, με τα ελληνόφωνα όργανά τους, σπάνε την πόρτα της, στην οδό Βεΐκου 57. Την οδηγούν στο άντρο των βασανιστηρίων της οδού Μέρλιν. Η Ηρώ φτύνει κατάμουτρα και μπατσίζει τον «Έλληνα» μεταφραστή. Δε μίλησε. Τη στέλνουν στο Χαϊδάρι, στην απομόνωση και σε συνέχεια στο θάλαμο των μελλοθανάτων (Ιούλιος 1944). Κι απ' εκεί στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Ανά πεντάδες μπροστά απ' τις κάννες των πυροβόλων. Δεκαεφτά σφαίρες καρφώνονται στο κορμί της, για τα δεκαεφτά της χρόνια, για «παραδειγματισμό», είπαν οι χιτλερικοί... Η Ηρώ έπεσε για τη λευτεριά του λαού, λίγες μέρες πριν απελευθερωθεί η Ελλάδα. Το σώμα της ηρωικής Ελληνίδας, Ηρούς Κωνσταντοπούλου, έγινε λευτεριάς, λίπασμα: «Εσύ δε θα μου πεις ευχαριστώ /, όπως δε λες ευχαριστώ στους χτύπους της καρδιάς σου / που σμιλεύουν το πρόσωπο της ζωής σου /. Όμως εγώ θα σου λέω ευχαριστώ / γιατί γνωρίζω τι σου λέω ευχαριστώ / γιατί γνωρίζω τι σου οφείλω /... Αυτό το ευχαριστώ είναι το τραγούδι μου». (Γιάννης Ρίτσος)

Μπάβο Θάνο !!!! Ας το συνεχίσουμε λοιπόν, δική σου η επόμενη φωτό.  Σε παρακαλώ να την αναρτήσεις και να βάλεις και το ερώτημα.

πολυ καλο KristineS 

Ελληνας ηρωας χωρις περαιτέρω σχολια....... ποιος ειναι;

βρε παιδια σορρυ κιολας που θα το πω αλλά απο τις φωτογραφιες θα κρινουμε αν ξερουμε ιστορια?
εγω προσωπικα την ηρω κωνσταντοπουλου την ξερω οπως θεωρω οτι ξερω ιστορια αλλά η φωτο της δε μου λεει και πολλα οπως επισης και η φωτο που παραθετει ο θανος...
ντρεπομαι 
 

Θάνο μοιάζει πολύ με τον Ναπολέοντα Ζέρβα.
Δεν ξέρω αν είναι όντως αυτός γιατί εδώ ειναι αρκετά νέος.

Μαργαρίτα μη στεναχωριέσαι και μη ντρέπεσαι. Το ότι δεν αναγνωρίζουμε τα πρόσωπα των φωτογραφιών δε σημαίνει ότι δεν ξέρουμε και από ιστορία.

Μαργαριτα προς Θεού δεν νομιζω οτι το θεμα ειναι για να ντρέπεσαι.
Ποιο πολύ με κουιζ γνωσεων μοιαζει το θεματακι αυτό, να σε βαλει λιγο στο τρυπακι να ψαξεις, να ασχοληθείς....ετσι απο περιέργεια............κατι καλο μπορει να μαθεις..
Ακόμα και μονο τα βασικά της Ελληνικής Ιστορίας να ξερεις, τα πολυ βασικά θα έλεγα, αρκούν για να περάσεις στο παιδί σου την υπερηφανεια και τον πατριωτισμό που χρειαζεται. αλλωστε τα παιδιά μας μας μιμούνται ως γνωστόν. Οταν οι γονείς ειναι περηφανοι Ελληνες θα γινουν κι αυτα το ιδιο περήφανα. Κι οταν λεμε περηφανοι Ελληνες σιγουρα δεν εννοουμε κατι που εχει σχεση με το αισχρό ανθελληνικό συγχρονο κρατος, για να μην παρεξηγούμαστε. Εννουμε το απο που ερχόμαστε και το που ελπίζουμε καποτε να πάμε ως Εθνος........ οταν απαλλαγούμε (γιατι θα απαλλαγούμε σιγουρα) απο το εξευτελισμένο πλουτοκρατικό κομματικό κρατος των τελευταίων 50 ετών που εξυπηρετει ξενα συμφέροντα.   

Συγνωμη Μαιρη που σε ξεχασα. Οχι δεν ειναι ο Ναπολεων Ζερβας.....
Για να βοηθήσω λιγο ειναι Μακεδονομάχος..................

Τέλλος Άγρας. Δε το ήξερα. Ψάχνοντας έφτασα εδώ. 

https://www.apodimos.com/arthra/07/Jun/MAKEDONIKOS_AGONAS_AFIEROMA_GIA_TON_TELLO_AGRA_TON_HROA_TOY_MAKEDONIKOY_AGONA/index.htm

Μπράβο Ρένα άψογη αυτός είναι κι ας απαντώ εκ μέρους του Θάνου.  Θάνο συγνώμη.  Θέλω όμως να πω και τα εξής. Οτιδήποτε μαθαίνουμε που μας ξεκουνάει και μας ξεβαλτώνει είναι καλό.  Με όποιο τρόπο έστω και με ερωτησούλες σαν και αυτές που μας προτρέπουν, αν δεν γνωρίζουμε το πρόσωπο της φωτογραφίας να αναγνωρίσουμε από τα ρούχα του, από τα μαλλιά του και από το γενικότερο στήσιμο της φωτογραφίας, την εποχή που έζησε και να ψάξουμε για τα ιστορικά γεγονότα της εποχής.  Να βασανίσουμε το μυαλό μας και να ψαχτούμε. Δεν είναι κακό να μην ξέρουμε, κακό και ολέθριο είναι να μη θέλουμε να μάθουμε.  Κακό είναι να αναγνωρίζουμε τη Μενεγάκη, τον Καρβέλα και την Πάνια και να μην ξέρουμε τι πολίτευμα έχει αυτή η δόλια χώρα και ποίοι έχυσαν αίμα και δάκρυα για να μπορούμε εμείς σήμερα να μην τους αναγνωρίζουμε.

Ο Τέλλος Άγρας γεννήθηκε στη Μεσσηνία το 1880. Με το βαθμό του υπολοχαγού μπήκε ως αντάρτης στο Βάλτο των Γιαννιτσών και πρωτοστάτησε στις συμπλοκές με τους κομιτατζήδες στο στρατηγικό αυτό σημείο, χωρίς να τον λυγίζουν οι τραυματισμοί και οι αρρώστιες του βάλτου. Στις 5 Ιουνίου 1907 ο Βούλγαρος Βοεβόδας Ζλάταν εκμεταλλεύτηκε το ήθος και την τιμιότητα του Άγρα και, αφού τον κάλεσε άοπλο να συμφιλιωθούνε, τον αιχμαλώτισε και τον κρέμασε κοντά στην Έδεσσα. Πραγματικό του όνομα Σαραντέλος ή Σαράντος Αγαπηνός. Η καταγωγή του ήταν από τους Γαργαλιάνους, όμως, γεννήθηκε στο Ναύπλιο, όπου υπηρετούσε ο πατέρας του ως Εφέτης. Κατάγεται από πατέρα και μητέρα που οι ρίζες της γενιάς τους χάνονται σε ένδοξες και αριστοκρατικές οικογένειες. Το 1901 αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων και τοποθετήθηκε στη φρουρά της Αθήνας. Η επιθυμία του να προσφέρει ουσιαστικότερες υπηρεσίες στην πατρίδα τον ώθησε μετά από λίγους μήνες στην εθελούσια κατάταξή του στα στρατιωτικά σώματα που αγωνίζονταν στη Μακεδονία εναντίον των βουλγάρων κομιτατζήδων. Σε πολύ νεαρή ηλικία κατόρθωσε να διοριστεί αρχηγός ενός ανταρτικού σώματος, το οποίο προετοίμαζε στο Βόλο ο καπετάν Ακρίτας (Κωνσταντίνος Μαζαράκης). Τον Σεπτέμβριο του 1906, ύστερα από απόφαση του Γενικού Προξενείου Θεσσαλονίκης, αποστέλλονται στη λίμνη των Γιαννιτσών τρία νεοσυγκροτηθέντα ελληνικά σώματα. Πρώτο εισήλθε στις αρχές του μήνα το σώμα του Ανθυπολοχαγού του Πεζικού Τέλλου Αγαπηνού με δύναμη είκοσι ανδρών, ενώ μετά από λίγες μέρες κατέφτασαν τα σώματα του Υπολοχαγού του Πεζικού Σάρρου Κωνσταντίνου (Κάλα) και Ανθυποπλοίαρχου Δεμέστιχα Ιωάννη (Νικηφόρου) με εικοσιπέντε άνδρες ο καθένας. Πρωταρχική αποστολή των σωμάτων ήταν η απομάκρυνση των βουλγαρικών συμμοριών από τη λίμνη, οι οποίες είχαν εγκατασταθεί με ισχυρές δυνάμεις στο νοτιοδυτικό τμήμα της, έτσι ώστε να μπορεί να αποτελέσει βάση εξόρμησης και κέντρο ανεφοδιασμού των ελληνικών σωμάτων για τις περιοχές της Κεντρικής Μακεδονίας. Το Νοέμβριο επιχειρείται επίθεση από το σώμα του Αγαπηνού κατά των Βουλγάρων, με σκοπό να καταλάβει την καλύβα Κούγκα. Η επιχείρηση δεν ήταν επιτυχής. Ο ίδιος ο Αγαπηνός τραυματίζεται και μεταφέρεται στη Θεσσαλονίκη, μετά από μια βδομάδα, ωστόσο, επανέρχεται. Στα τέλη Φεβρουαρίου αποχώρησε από τη λίμνη και εγκαταστάθηκε στη Νάουσα, αφενός για να αποθεραπευτεί από τα τραύματα και τους πυρετούς από τους οποίους έπασχε, αφετέρου για να διευθύνει τον αγώνα της περιοχής. Παρά τον κλονισμό της υγείας του και τα τραύματά του εξακολουθούσε να συμμετέχει ενεργά. Εντούτοις, τον Απρίλιο του 1907, το Προξενείο Θεσσαλονίκης αποφάσισε να αντικαταστήσει τους αρχηγούς και τους αντάρτες, οι οποίοι είχαν δοκιμαστεί και εξαντληθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, ανάμεσά τους και ο Άγρας. Ωστόσο, επανειλημμένα λάμβανε πληροφορίες για την πτώση του ηθικού των βουλγαρικών συμμοριών και τη διάθεση πολλών στελεχών των κομιτάτων να διακόψουν τους δεσμούς τους με αυτά και να προσχωρήσουν στον ελληνικό αγώνα. Τέτοια διάθεση εκδήλωσε ο βοεβόδας Ζλατάν, την οποία καλωσόρισε ο Άγρας. Ήθελε να επισφραγίσει την πολυσχιδή δράση του με τη θεαματική προσχώρηση στην ελληνική πλευρά μεγάλης ομάδας κομιτατζήδων. Ακολούθησαν αρκετές συναντήσεις των δύο αρχηγών πριν την τελευταία συνάντηση της 3ης Ιουνίου. Εκείνη τη μέρα, οι βοεβόδες Κασάπτσε και Ζλατάν, παραβαίνοντας τις συμφωνίες, συνέλαβαν τον Άγρα και τον Αντώνη Μίγγα, ενώ οι υπόλοιποι από τη συνοδεία αφέθηκαν αργότερα ελεύθεροι. Τους διαπόμπευσαν ως δήθεν αιχμάλωτους, δεμένους και ξυπόλυτους, στα χωριά της περιοχής, με σκοπό να αναπτερώσουν το ηθικό των τρομοκρατημένων οπαδών των κομιτατζήδων. Τη νύχτα της 7ης Ιουνίου, τους απαγχόνισαν μεταξύ των χωριών Τέχοβο και Βλάδοβο. Το γεγονός τάραξε τους Έλληνες της περιοχής και η προδοσία των Βουλγάρων φανάτισε τους Έλληνες αντάρτες, με αποτέλεσμα ο ελληνικός αγώνας να συνεχιστεί με μεγαλύτερη ένταση και περισσότερες επιτυχίες. Σε ανάμνηση του θανάτου των δύο αγωνιστών, το χωριό Τέχοβο μετονομάστηκε αργότερα Καρυδιά (το δέντρο απ' όπου απαγχονίστηκαν), ενώ το χωριό Βλάδοβο, όπου ενταφιάστηκαν έξω από την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, είναι ο σημερινός Άγρας. Η δράση και ο μαρτυρικός θάνατος του Καπετάν Άγρα ενέπνευσαν στην Πηνελόπη Δέλτα το γνωστό μυθιστόρημά της «Στα μυστικά του Βάλτου».

Μπραβο Ρενα. Αντε βαλε κι εσυ εναν......

Σειρά μου...

Elvis Prisley