Περιοδικά βγαλμένα μεσα απο την μνήμη μας....

Εσεις ποια περιοδικά διαβαζατε σαν παιδιά;

   

   

   

   

   

   

   

     

   

Μπραβο φιλε Θανο, μας πηγες πολλα χρονια πισω.
Εντυπωση μου εκαναν οι τιμες που ειναι πανω στα περιοδικα.Απιστευτες εποχες!!!!!!!

Πω πωωωωω που τα θυμήθηκες αυτά βρε θηρίο ?
Μίκυ Μάους, Ποπάϋ, Πάττυ, Μανίνα, Κατερίνα, Σούπερ Σεραφίνο, Τιραμόλα, Ταρζάν τα ξεσκόνιζα η άτιμη.
Με έστειλες πρωί πρωί 

dimitristsou έχεις φοβερή παρατηρητικότητα. 

Εχω, εχω χεχεχεχεχεχε.........!!!

Πωπω βρε Θάνο, με συγκίνησες! Εμένα τα αγαπημένα μου ήταν η Πάττυ και η Μανίνα!!! 

φοβερη εποχη οντως..
εγω ομολογω καποια τευχη τα εχω ακομα...εκανα συλλογη 

Εγώ όπως έχω ξαναπεί Βαβούρα.

αυτο το αταρι βρε παιδια που εμφανιζεται στο περιοδικο pixel τι πρωτοποριακη κονσολα ηταν?
μιλαμε ειχε κανει θραυση ειχα και εγω ενα....μετα ηρθαν τα sega nintendo κτλ....

Να προσθέσω επίσης Αστερίξ (απίστευτο γέλιο θυμάμαι) και Λούκυ Λουκ. ΑΧΧΧΧΧΧΧΧΧ Εποχές............

Βλέπω ακόμα και τώρα στα μαγαζιά κάποια από αυτά και μα την αλήθεια αν δεν ντρεπόμουν θα αγόραζα ένα τεύχος Περιπέτεια με τον λοχαγό Μαρκ και τους φίλους του! χιχιχχιχ! Αχχχ τι ωραίες εποχές!!!!

[Mordillo]

Εγώ πάντως βρε παιδιά δεν έχω πετάξει τίποτε από τα παλιά "αναγνώσματα" ..
Τα περισσότερα pixel της δεκαετίας του 80 (και φυσικά το τεύχος Δεκέμβριος 1986, από όπου είχα βγάλει τα πρώτα μου χρήματα σαν προγραμματιστής, στέλνοντας τον κώδικα ενός προγράμματος σε GWBasic που υπολόγιζε τους βιορυθμούς  .. από τότε το έπαιζα ψωνισμένος προγραμματιστής, μόνο που οι γλώσσες προγραμματισμού που είχα μάθει καταργήθηκαν μετά από 1-2 χρόνια !!)
Φυσικά ΟΛΑ τα Asterix δεμένα σε τόμο (για να γλυτώνω τα δανεικά και αγύριστα  ) (Ο μοναχικός καουμπόι δε μου έλεγε τίποτε, όσο και αν προσπάθησα, πέρα από 1-2 τεύχη που είναι κορυφαία)
Να προσθέσω στην τελευταία σειρά του ΤΗΑΝΟΥ (χρόνια πολλά ρε φίλε, δε πρόλαβα να μπώ στο ευχοτόπικ για να γράψω εκεί) το ΠΟΛΕΜΟΣ και ΜΑΧΗ (όλη αυτή η τετράδα ήταν η αγαπημένη μου .. φοβερά σχέδια και ιστορίες)
Από ΜΠΛΕΚ και Αγόρι, το Αγόρι ήταν ρε παιδιά πιο ελιτίστικο .. το ΜΠΛΕΚ μου έβγαζε κάτι σα μελαγχολία από τις ιστορίες του

Στα μέσα της δεκαετίας του 80, το να πει αγόρι οτι διαβάζει Μανίνα, Κατερίνα κτλ ήταν το μαύρο πρόβατο της παρέας ... Sorry λοιπόν, αυτά τα περιοδικά ούτε που τα άγγιξα ποτέ μου.
Φανατικός όμως ήμουν του ΤενΤεν  Αυτό το fox terie ο Μιλού, οι ιστορίες ενηλίκων αποδιδόμενες σε κόμικ εφήβων, οι χαρακτήρες και οι κουλτούρες που περνούσαν μέσα απο κάθε τεύχος, πιστεύω ήταν ανεπανάληπτες. Πολύ προχωρημένο για την Ελλάδα της δεκαετίας του 80.

Από τα άλλα καρτουνίστικα, θα έλεγα μάλλον πέρασα και δεν άγγιξα. Τον μόνο που θυμάμαι για τις γραμμές του ήταν ο ....

Mordillo  

ΤΗΑΝΟ, είσαι ωραίος ρε φίλε .. ξέρεις να μας γυρίζεις πίσω στα καλά .. όχι όπου κι όπου 

Φίλε τα Αστεριξ τα ειχα όλα αλλα χάθηκαν καπου στο πατρικό μου. Ετσι τα ξαναγόρασα όλα για τον γιό μου.
Επίσης ειχα όλα τα Λουκυ Λουκ. Κι αυτά δεν ξερω που είναι. Απο Καρτούν Μικυ Μαους, Σεραφίνο, Τιραμόλα κλπ δεν επαιρνα τίποτα. Ο αδερφός μου διαβαζε φανατικά Ποπάυ.
Συγκλονιστικό ήταν αυτο που είπες για τα ΜΑΧΗ. ΠΟΛΕΜΟΣ, ΚΡΑΝΟΣ, ΤΑΝΚΣ κλπ Τα ειχα όλα και εχω φυλάξει καμια 50αριά.
Επίσης ειχα όλη την σειρα ΚΛΑΣΣΙΚΑ Εικονογραφημένα. Τα θυμάσαι;
Τεν Τεν διαβαζα και ημουν και ειμαι πολυ φίλος αλλα ομολογώ ότι δεν τα ειχα όλα....
Από ΜΠΛΕΚ και ΑΓΟΡΙ ήμουν φανατικός ΑΓΟΡΙ. Ελ Ζαμπάτο και τα ρέστα.....που το θυμηθηκα....
Επίσης σπανια διαβαζα τα κόμιξ της MARVEL. Βαριομουν τα Αμερικανακια......εξαλλου τα έβρισκα όλα σε κατι ξαδέρφια μου και τους έριχνα μια ματια.....Καπτεν Αμερικα κλπ.
Μερικα απο αυτα που αναφέραμε δεν τα έβαλα σε εικόνες γιατι οπως καταλαβαίνεις κυκλοφορούν ακόμα.
Μια φορά θεωρώ τον εαυτό μου γενικώς φιλο των κομιξ γι αυτο και τρελαίνομαι όταν μπαινω σε κατι μαγαζιά σαν το Public..

Αυτή την πολεμική τετράδα που λές Θάνο, την είχε πάρει ο Δραγούμης για να συμπληρώσει δίπλα στις χαζοχαρούμενες εκδόσεις απλά τίτλους. Ήταν ότι χειρότερο κυκλοφορούσε από εκδοτικής άποψης, σχεδόν όλα καχέκτιπα, στραβοτυπωμένα, στραβοκομμένες σελίδες, πάντα ασπρόμαυρες με το μελάνι να σου μένει στα χέρια την ώρα του ξεφυλλίσματος σα προπολεμική εφημερίδα.
Από άποψη ποιότητας εκτύπωσης, ήταν ότι χειρότερο υπήρχε στα περίπτερα και στα ψιλικατζίδικα  εκείνες τις εποχές.
Αλλά και το σκίτσο ήταν χάλια. Πυκνογραμμένο, φορτωμένο πάντα με υπερβολικές σκιές και γράμματα για να ζαλίζουν .. Μάλλον τα διαβάζαμε και απο βίτσιο. Ιστορίες που τη πλοκή τους την καταλάβαινες μετά την τρίτη ανάγνωση, σαφώς ποτισμένο με μηνύματα βίας και κλασσικά κολλημένα στον 2ο παγκόσμιο ..
Τα εκτίμησα όμως (αρκετά μεγάλος βέβαια) όταν σε ένα παλιατζίδικο στο Λουξεμβούργο, έπεσε στα χέρια μου  μία παλιά γαλλική έκδοση αυτών των ιστοριών.
Ε λοιπόν, τι να σου πω .. τυπωμένες σε περιοδικό Α4, με πεντακάθαρες γραμμές και γραφιστικό πλούτο για να χαζεύεις το κάθε τους καρέ .. Καμία σχέση με τις pocket σαβούρες που μας σερβίριζαν στην Ελλάδα
Ά ρε Δραγούμη, στιγμάτισες μια ολόκληρη γενιά με τη τσιγκουνιά σου ,, και πήγαινες και μου έβγαζες σε Α4 τον Μπαγκς Μπάνυ και τον Ντάφυ? Απαράδεκτος ..

Στην πραγματικότητα δεν ηταν τετράδα Αρχο. Αν θυμαμαι καλα υπήρχε και το "Δρασις" και το "Εφοδος". Λοιπόν επειδη ασυ βρηκες την καταπληκτική γαλλική έκδοση εκανες την πραγματικά απογοητευτική συγκριση. Ομως η γνωμη μου ειναι ότι επειδή στην Ελλάδα δεν υπήρχε τοτε αναλογη εκδοτική προσπάθεια, αυτα ηταν ότι καλυτερο ειδαμε απο πολεμικα περιοδικά. Σε όλα οσα λες συμφωνώ (ποιότητα, μελανια, ασπρομαυρες σελιδες, δυσκολα πυκνογραμμενα κειμενα κλπ) εκτός απο τα σκίτσα. Αν εξαιρέσεις το Δρασις αν δεν κανω λάθος το οποίο και δεν πολυδιάβαζα, ολα τα αλλα ειχαν ικανοποιητικότατο σκίτσο. Και δεν το λεω αυτό σαν ασχετος αναγνώστης. Το σκίτσο ειναι απο τα χόμπυ μου και εχω κανει και δύο χρόνια αγιογραφία εχω λοιπον στοιχειώδης γνώσεις σκιτσου και ζωγραφικής. 

Λες "σαφώς ποτισμένο με μηνύματα βίας και κλασσικά κολλημένα στον 2ο παγκόσμιο". Λοιπον δεν ηταν πραγματικά πολυ ποτισμένο με μηνυματα βίας σε σχεση με πολλα σημερινα κομιξ τα οποία ειναι ποτισμένα στην κυριολεξία με βία, σεξ και ότι αλλο μπορείς να φανταστείς. (φαντασου οτι πολλα απο αυτά περιλαμβάνουν στα κειμενα τους προστυχες λέξεις και βρισιές..!!! Τωρα οσον αφορα τον 2ο παγκόσμιο, αυτο ηταν το θεμα ολοκληρης της σειρας και δεν μου κανει ενοχλητικό αν εξαιρέσεις το πόσο μονοπλευρα γραμμένα υπερ των Αγγλοαμερικανων ήταν.

Μια φορα σαν ιστορίες (οταν αρχιζες να τις καταλαβαίνεις) δεν ηταν κακες...απο αποψη πλοκης βεβαια.

Ο Δραγούμης παντως τα οικονομησε.

[ΠΟΠΑΫ]

Καλά, για τη βία δεν έχεις και άδικο .. μια ματιά λοιπόν στις άλλες εκδόσεις και στα μηνύματα τους :
ΠΟΠΑΫ : Τυχοδιώκτης ναύτης πλακώνει στις μπουνιές όποιον πάει να φλερτάρει με τη γκόμενά του, η οποία έχει και ένα εξώγαμο, ανγώστης προέλευσης
Ντάφυ, Μπάνγκς και όλη η παρέα : τεμπελόσκυλα παράσιτα που ζούνε εις βάρος των άλλων, εκμεταλλευόμενοι την αφέλειά τους πουλώντας ψεύτικες φιλίες (βλέπε Έλμερ, Σαμ κτλ)
Οικογένεια Ντακ : Παρασιτικός ανιψιός, τεμπέλης και ανεπρόκοπος + Σπαγκοραμμένος γέρος + 3 ανήλικα να τα κλέψει η ΝΑΣΑ από ευφυία.  Από γεννεολογικού δέντρου, χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Κανείς δεν ξέρει ποιος γέννησε ποιον και από που κρατάει η σκούφια τους.
Μαους χαρακτήρες : Ένα ποντίκι (??) παρέα με ένα βλάκα σκύλο (!!) που έχουν χάσει τη ταυτότητά τους ανάλογα με το ποιος κρατούσε τη πένα την ώρα που σχεδίαζε (ξεκίνησε σαν αλητάκος, και κατέληξε Ηρακλής Πουαρό)

Από τα πιο διάσημα κομικ, δε φαίνεται πουθενά η έννοια "οικογένεια". Όλοι τους έχουν αιώνιες γκόμενες, όλοι τους ζουν μόνοι τους και όλοι τους έχουν μυστικές ζωές (Σουπερ ΓΚούφη, Φάντομ Ντακ κ.α). Σίγουρα βγάζουν γέλιο με τις περιπέτειές τους και τα παθήματά τους, κανείς όμως δεν ανέλαβε την ευθύνη από τους εμπνευστές τους να τους εντάξει σε ένα πλαίσιο κοινωνικό, οικογενειακό, πολιτικό, έστω γεωγραφικό. Το ξέρω οτι είναι δύσκολο να φτιάξεις έναν πανεθνικό χαρακτήρα και να τον συντηρήσεις έτσι, εγώ όμως το βλέπω ως αδυναμία τελικά
Να γιατί ξεχώριζε ο Μικρός Ήρωας