Τα «παιδία» λένε

όλη την μέρα η κόρη μου έλεγε κα κα κα κα κα κο κα κο κα κο ,μαμά ! γκογκία θέλει κοτάκι και ξανά καο κο κα ..........
ε! λέω και εγώ ''το παιδί μας άντρα μου είναι σε ωορηξία και θα μας κάνει το αυγό''!!!!!!!!!!!!!!!!!
αργά το βράδυ κατάλαβα ότι έκανε την κότα γιατί την άκουσε να κακαρίζει και αυτό που ήθελε ήταν απλά ένα μπισκοτάκι !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

[τροφιμώδη]

Χθεσινοβραδινό και ολόφρεσκο!

Μάχη: Μαμά τα τροφιμώδη μαγαζιά τι ώρα κλείνουν;
Μάνα: Μπαρδόν;
Μάχη: Αυτά που πουλάνε τρόφιμα, καλέ!
Μάνα: Φαντάζομαι την ίδια ώρα που κλείνουν και τα λεξικώδη.
Μάχη: Ποιά;
Μάνα: Αυτά που πουλάνε λεξικά!!!!

λοιπον να σας γραψω και τα του υιου μου αν και μικρος κατι λεξουλες τις λεει....
μαμα και μπαμπα το εχουμε μια χαρα!επισης εχουμε και χαιδευτικα μαμικη και μπαμπι...
η γιαγια μας ειναι η νταντα και ο παπους ειναι παππππππππππππ
λεμε καεκα=καρεκλα και παπα=παπουτσι
πιπια=πιπιλα ,κατα=καλτσα ,μπάμπα=μπαλα και αλλα τετοια...
νινι κλασσικα το νινι ...αλλά... το εχουμε συνδιασει με ολα τα καροτσια που βλεπουμε στο δρομο ..τις προαλλες λοιπον ειδαμε μια ηλικιωμενη κυρια σε αναπηρικο καροτσακι και γυρναει και μου λεει ααα νινι 

επισης κανουμε πολλα ζωακια με μεγαλη πρτιμηση στην αγελαδα μουουυυυυ 

[τροφιμώδη]

Χθεσινοβραδινό και ολόφρεσκο!

Μάχη: Μαμά τα τροφιμώδη μαγαζιά τι ώρα κλείνουν;
Μάνα: Μπαρδόν;
Μάχη: Αυτά που πουλάνε τρόφιμα, καλέ!
Μάνα: Φαντάζομαι την ίδια ώρα που κλείνουν και τα λεξικώδη.
Μάχη: Ποιά;
Μάνα: Αυτά που πουλάνε λεξικά!!!!

καλα οι στιχομυθιες σας ειναι τρελα!!:D

Τι γλυκούλικα που είναι μωρέ όλα

Να τα χαίρεστε βρε κορίτσια

Δέσποινα, τέλειος ο Γιαννάκης

Μαίρη, πως και δεν έχεις γράψει κανένα βιβλίο επί του θέματος; Άψογη η Μαχούλα

Μαργαρίτα, τώρα αρχίζουν τα ωραία

Ευχαριστώ Φαίη μου.
Μαργαρίτα, αυτή η ηλικία που αρχίζουν τα παιδιά και λένε τις πρώτες τους λεξούλες είναι απίθανη. Να τον χαίρεσαι το Γρηγοράκη σου.
Μαίρη, η Μαχούλα μου ακούγεται πολύ προχωρημένη. 

Τέλειο θέμα, πραγματικά.
Ήμασταν στο Ρέθυμνο, στην παραλία, βράδυ με πανσέληνο. Η Εμμανουέλλα, γύρω στα 4 με 5, στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Βλέπω το φεγγάρι, και λέω στην μικρή:
Εμμανουέλλα, κοίτα το φεγγάρι. Εχει πανσέληνο.
Τί θα πει πανσέληνο, μαμά? Ρωτάει το παιδί.
Κοίτα το πως είναι... Είναι γεμάτο. Της απαντάω η μαμά...
Και - εύλογα - το καμάρι μου ρωτάει:
Τί έχει μέσα?

(πιο μικρή) Μαμά, πε του μπαμπά. Με βιάζει!!!!
Νευριάζει, Εμμανουέλλα. "Βιάζει" είναι άλλο. (ευτυχώς δεν με ρώτησε τί είναι).

Δύο χρονών, είμαστε στο σπίτι των γονιών μου στο χωριό, όπου στην πίσω πλευρά του, κάποιος συγχωριανός έχει αφήσει τα πρόβατά του (5-6 μην φανταστείτε κανένα κοπάδι...) να βοσκήσουν. Κρατάω λοιπόν το παιδί μου αγκαλιά για να μπορεί να τα δει, και της τα δείχνω. Κοίτα Μανουελίτσα μου, τρώνε τα ζωάκια. Κοίτα. Και το παιδί μου (το αστέρι μου) απλώνει το χεράκι της (το αριστερό), βγάζει την πιπίλα με το δεξί, ανοιγοκλεινει την παλάμη της (πως κανουν τα μωρά "έλα"...) και φωνάζει: Μοχαράκι, έλα μοχαράκι (μοσχαράκι για όσους δεν κατάλαβαν).... Λυμένη στα γέλια, της λέω: Δεν είναι μοσχαράκι αγάπη μου. Προβατάκι είναι....

Αν θυμηθώ κι άλλα, θα επανέλθω....
(Κάποιος πρέπει να τα μαζέψει όλα αυτά τα μαργαριτάρια...)

Μαργαρίτα πράγματι τώρα αρχίζουν τα ωραία.... πότε τελειώνουν δεν ξέρω βέβαια να σου πω 

Σημείωνέ τα σε ένα τετράδιο γιατί εγώ έρχονται στιγμές που προσπαθώ μάταια να θυμηθώ ατάκες του γιού μου. Άκου και μια πιο παλιά, θα τα βρεις μπροστά σου, είναι απόλαυση 

[αχύρωναν]

Καιρό είχα να γράψω σ αυτή την ενότητα... και επειδή απόψε είχαμε Ιστορία είπα να σας ενημερώσω για τα τελευταία τούβλα που έπεσαν...

Και γράφει το άμοιρο κεφάλαιο:
Επί έξι χρόνια, εργάτες και τεχνίτες οχύρωναν την πόλη
Και μου έρχεται το πρώτο τούβλο:
Επί έξι χρόνια, εργάτες και τεχνίτες αχύρωναν την πόλη...
Μαμά: Πώς το πες?
Μάχη: αχύρωναν την πόλη, καλέ...
Μαμά: Με τι την αχύρωναν παιδί μου?
Μάχη: Ξέρω γω... με άχυρα...

Και συνεχίζει το δύσμοιρο κεφάλαιο:
Στο κέντρο της αγοράς υψώθηκε μια στήλη...
Και μου έρχεται το δεύτερο τούβλο:
Στο κέντρο της αγοράς ξεφύτρωσε μια κολώνα
Μαμά: Τι κολώνα πουλάκι μου? Της ΔΕΗ?
Μάχη: Μαμάαααα.... μη με κοροιδεύεις... εντάξει. Αφού σου λέω ξεφύτρωσε...

 

To θέμα με την ιστορία καλά κρατεί 
Ας μην λέω μεγάλες κουβέντες γιατί δεν ξέρω τι θα συναντήσω κι εγώ 
Και στο κάτω κάτω άδικο έχει το παιδί? Στην Ελλάδα κολώνες - δέντρα κλπ καλωπιστικά ξεφυτρώνουν και μες την μέση του δρόμου 

Και στο κάτω κάτω άδικο έχει το παιδί? Στην Ελλάδα κολώνες - δέντρα κλπ καλωπιστικά ξεφυτρώνουν και μες την μέση του δρόμου 

Όχι καλέ... τι λες τώρα... Δίκιο έχει το παιδί. Η κολώνα ξεφύτρωσε... και επάνω της δεν έβαλαν άγαλμα... Απλά βαλσάμωσαν τον Μέγα Κωνσταντίνο και τον τοποθέτησαν... 

Κορίτσια καλημέρα!!!  Μετά από πολύ καιρό που έχω να γράψω αποφάσισα και αυτό σήμερα, γιατί όλες αυτές τις μέρες διαβάζω και δεν γράφω!!!

Λοιπόν το αστέρι μου είναι 3 ετών και λεει τα απίστευτα!!

Την τσατσάρα της τη λέει ''χτενίδα''
Οταν θελει να πει οτι καποιος ηταν καπου λεει ''ήτουνε εκεί''
Το Σάββατο το βράδυ είμασταν καλεσμένοι σε μια ξαδέλφη και ο μπαμπάς της είναι μεγάλος αλλά όχι και τόσο γέρος. Στα μάτια της Ελενίτσας μάλλον φαινόταν πολύ μεγάλος, και πήγε μπροστά του τον κοίταξε γλυκά και του λεει ''Εσύ παππού πότε θα πεθάνεις??" Ο θείος δεν το έχει ξεπεράσει ακόμη..
Το εμβόλιο το λέει ''Μπόλολο'' και όταν νευριάσει πάει στη γωνία και ρίχνει κάτι μπινελίκια που δεν θέλω ούτε να τα περιγράψω. Βέβαια με κοιτάζει ύπουλα για να δει αν άκουσα αλλά εγώ κάνω τη χαζή.. !!

Η τελευταία λέξη που μάθαμε απ΄ότι φαίνεται είναι το ''απλά'' γιατί η κυρία ότι κι αν θέλει να πει βάζει και ένα απλά στη μέση και κουνάει και τα χέρια λες και βγάζει λόγο. ''Απλά θελω να σου πω μαμά ότι δεν πεινάω''. ''Απλά δεν θέλω να κοιμηθώ''. ''Απλά δεν θέλω να κάνω μπάνιο''.
Απλά απ'ότι καταλάβατε έχει και άποψη και την υποστηρίζει... Και ακόμη είμαστε στην αρχή απ'ότι κατάλαβα.. Με περιμένουν κι'άλλα.

Φιλιά σε όλες.

Την τσατσάρα της τη λέει ''χτενίδα''

Εμείς την λέγαμε χτενίστρα!

''Εσύ παππού πότε θα πεθάνεις??" Ο θείος δεν το έχει ξεπεράσει ακόμη..

  Έπεσα κάτω....  Φαντάζομαι το ίδιο και ο παππούς!

Καλημέρα!!  Μαίρη μου ο παππούς είναι ολίγον κουφός και ολίγον γειά σας και δεν το κατάλαβε!!  Ολοι οι υπόλοιποι πέσαμε κάτω.

Χθες λοιπόν που ήμασταν στο σπίτι είχε διάθεση για παιχνίδι (τι πρωτόπυτο).. και ήθελε να παίξουμε ''πιστόλεμο" με το ''τεκοντόλ''
Μετάφραση : Πόλεμο με το τηλεκοντρόλ.

Το απίθανο πάντως είναι το ότι από το Σαββατοκύριακο την ακούω που προσπαθεί να μάθει να λέει το όνομα ενός παραμυθιού που λεγεται ''Ρουμπελστίλτσκιν''. Να φανταστείτε ούτε εγώ δεν μπορώ να το πω με τη μία. Οι συνδυασμοί που έχει κάνει είναι απίθανοι. Οταν καταφέρει να μείνει σε ένα σταθερό όνομα για το παραμύθι θα σας το πω. Προς το παρόν είναι ακόμη σε φάση πειραματισμού το χρυσό μου!!!

Φιλιά σε όλες!!

... το όνομα ενός παραμυθιού που λεγεται ''Ρουμπελστίλτσκιν''...

Μιλάς για το κλασσικό παραμύθι που ο βασιλιάς ζήτησε από την χωριατοπούλα να γνέθει το μαλλί σε χρυσάφι, και για να τα καταφέρει ζήτησε τη βοήθεια του Ρουμπελστίλτσκιν ο οποίος ως τίμημα ζήτησε το πρώτο παιδί που θα έκανε όταν παντρευόταν το βασιλιά. Και μόνο αν έβρισκε τ’ όνομά του θα έχανε το στοίχημα...

Αχ!! τι καλά!! Δεν το έχω χάσει ακόμα! 
Ο γνωστός γερμανός (βλ. Αλτσχάιμερ), δεν την χτύπησε την πόρτα μου τελικά! (ακούς Μάρτζι) 

Πάντως στο συγκεκριμένο παραμύθι εμείς τον ειχαμε βαφτίσει «Ρούλη».