Τα «παιδία» λένε

[Πιάστηκε σε ξώβεργα...]

- Και το παγετώνι πού είναι;

Και γιατί δεν της απάντησες βρε Αρχοντία μου;

Πιάστηκε σε ξώβεργα...

  πανέξυπνη και ετοιμόλογη η μικρή σου. Σκέψου τι θα σου λέει όταν μεγαλώσει

Είναι φοβερή όντως η Δήμητρα. Έχει πει καταπληκτικές ατάκες
Να τη χαίρεσαι βρε Αρχοντία.

Οπως σας είπα σήμερα φτιάχνουμε τα μελομακάρονά μας μαζί με την κόρη μου. Την ώρα λοιπόν που κόβουμε φεγγαράκια και διάφορα λέγαμε για μια ιστορία που μου έλεγε ο παππούς μου και της την είχα πει. Μίλαγε για έναν πολύ έξυπνο νέο και συζητώντας λοιπόν για την εξυπνάδα του με ρωτάει η μικρή "Μαμά ήταν τόσο έξυπνος γιατί είχε πάει παστεπιστήμιο?" 

Αφού λοιπόν έχουμε βάλει ήδη 3 ταψιά στο φούρνο με σχεδιάκια (καναμε και την διπλή δόση τρομάρα μας ) συζητάμε
Κορη: "Μαμά, κουράστηκα να φτιάχνω σχεδιάκια με τη ζύμη λέω να σταματήσουμε"
Εγώ: Παιδί μου δεν μπορούμε να σταματήσουμε, τόση ζύμη που έχουμε δεν μπορούμε να την πετάξουμε πρέπει να την τελειώσουμε.
Κόρη: Εντάξει βρε μαμά βάλτη στο ψυγείο να τα συνεχίσουμε αύριο
Εγώ: ( ) Δεν κρατάει η ζύμη στο ψυγείο παιδί μου θα μας σκλυρήνει, πρέπει να τα φτιάξουμε σήμερα
Κόρη: Ο μαϊ Γκοντ! Δεν αντέχω άλλο     

 
Κι όπως πολύ καλά καταλάβατε συνεχίζω μόνη μου 

Και καθώς πήγε στο μπάνιο προς νερού της παρατήρησε οτι έχει τελειώσει το χαρτί υγείας. Πήρε ένα καινούριο και επειδή έχει μια δυσκολία στο να ξεκολλήσει την άκρη με φωνάζει για να την βοηθήσω. Ομως εγώ είμαι με λερωμένα χέρια λόγω μελομακάρωνων και της λέω να περιμένει. Μου απαντάει "άστο το ξεφλούδισα" 

Κορίτσια απίθανα τα παιδάκια μας. Να τα χαιρόμαστε 

Χα χα Μαράκι απίθανη είναι 
Κι εσύ να μάθεις να κάνεις άλλη φορά τη σωστή δόση

"άστο το ξεφλούδισα" 

Φοβερή ατάκα δεν το συζητώ..... Να τη χαίρεσαι βρε Μαράκι.

  Καλό!!
Άστα... κι η δική μου με παράτησε στη μέση με τους κουραμπιέδες, και πήγε να δεί κινούμενα σχέδια.

  Μπράβο βρε Μαράκι να την χαίρεσαι την κουκλίτσα σου, τα παιδιά είναι πανέξυπνα και οι απαντήσεις που δίνουν σε στέλνουν αδιάβαστο 
΄
Εμένα ο γιος μου φέτος πηγαίνει στο νήπειο, συνηθισμένος λοιπόν απο τον παιδικό που τον φρόντιζαν τον πρίγκηπα οι δασκάλες με περισσότερη προσοχή λόγω ηλικίας έρχεται μια μέρα στο σπίτι απογοητευμένος και μου λέει: μαμά αυτό το σχολείο δεν μου αρέσει καθόλου... αυτές οι δασκάλες δεν κανουν τίποτα ...., στο άλλο σχολείο που πήγαινα ...με σερβίρανε,  μου έδιναν νερό    ....τώρα πρέπει να τα κάνω όλα μόνος μου και του λέω και εγώ έτσι πρέπει να γίνεται απο εδώ και πέρα αγάπη μου γιατί μεγαλώνεις σιγά σιγά και πρέπει να γίνεσαι πιο ανεξάρτητος... και εκείνος πήγε στο δωμάτιό του εκνευρισμένος 

Η Μυρτώ, η μικρή μας που είναι 10, μιλάει άπταιστα ελληνικά, διαβάζει υπέροχα, αλλά επειδή δεν έχει πάει ποτέ ελληνικό σχολείο και δεν συναναστρέφεται γενικώς με παιδιά από την Ελλάδα (παρά μόνο όταν ερχόμαστε το καλοκαίρι), υστερεί στην ελληνική αργκό, αλλά και σε κάποιες στάνταρ ελληνικές εκφράσεις.

Χθες γύρισα κουρασμένη από το γραφείο και καθισμένοι και οι 4 στο τραπέζι και αφού είχαμε τελειώσει το φαγητό λέω:
"Σήμερα είμαι ψόφια, μπορά να σας ζητήσω μία χάρη? Θέλω να μην μαζέψω ο τραπέζι, να μην πλύνω πιάτα, θέλω να μην κάνω τίποτα. Θα με βοηθήσετε?"
Μυρτώ: "μην ανησυχείς μανούλα, εγώ θα τα κάνω".
Κάτια: "Τέλεια, αφήνω την Μυρτώ στο πόδι μου  , πάω επάνω να κάνω μπάνιο"
Μυρτώ (έντρομη): "Ρε μαμά, τι να το κάνω εγώ το πόδι σου και πως θα πας επάνω με ένα πόδι?" και γυρίζοντας στην αδελφή της, η οποία έχει πέσει στα πατώματα από τα γέλια: "Τι λέει ρε αυτή θα μας τρελάνει απόψε".

[" Μαμά, που είναι η πετσέτα του πουλιού;"]

Όταν ο γιος μου πήγαινε στην Α' Δημότικού-πριν 8 χρόνια δηλαδή και επειδή από πολύ μικρός είναι αυτοεξυπηρετούμενος-ένα πρωί
πήγε στην τουαλέτα και μετά πλήθηκε-εγώ εντομεταξύ είχα βάλει πλυντήριο πρωϊ-πρωϊ και μιλούσα με την κολλητή μου στο τηλέφωνο!
Έρχεται λοιπόν σε μια στιγμή στο καθιστικό όπου ήμουν εγώ - με τα βρακάκια του κατεβασμένα και με ρωτάει γεμάτος απορία και αφέλεια:
" Μαμά, που είναι η πετσέτα του πουλιού;" Περιττό να σας πω ότι μου έπεσε το τηλ. από τα χέρια και έτρεξα να τον γεμίσω φιλιά! 

[Μαμά, μπαμπά πάμε να φύγουμε αμέσως από δω - εδώ τρώνε ψητά παιδάκια!]

Ένα άλλο περιστατικό που θυμάμαι τώρα: Ο γιος μου άρχισε να διαβάζει από 3,5 χρονών! Ξέρω σας ακούγεται περίεργο αλλά είναι η αλήθεια!
Η αδελφή μου ασχολήθηκε μαζί του ένα απόγευμα και αυτός άρχισε να διαβάζει! Τέλος πάντων άρχισε να διαβάζει αλλά δεν ήξερε να ξεχωρίζει ακόμη
τα διαλυτικά! Έτσι μια φορά που πήγαμε να φάμε έξω και πήρε(όπως πάντα) τον κατάλογο να διαβάσει - μας λέει έντρομος:
Μαμά, μπαμπά πάμε να φύγουμε αμέσως από δω - εδώ τρώνε ψητά παιδάκια!

χαχα χαχα να τα χαίρεστε τα παιδάκια σας κορίτσια. Καταπληκτικά 

ΚΑΛΑ ΛΙΝΑΚΙ ΤΟ ΤΙ ΓΕΛΙΟ ΕΡΙΞΑ ΔΕΝ ΛΕΓΕΤΕ ΜΕ ΠΟΝΑΕΙ Η ΚΟΙΛΙΑ ΜΟΥ.
ΩΡΑΙΕΣ ΑΤΑΚΕΣ Ο ΜΙΚΡΟΥΛΗΣ 

χαχα πλακα εχει