Αλεκος Παναγουλης

Τριαντατρία χρόνια συμπληρώθηκαν την Παρασκεύη 1η του Μάη, από το βίαιο θάνατο του συμβόλου της αντιδικτατορικής αντίστασης Αλέκου Παναγούλη, σε αμφιλεγόμενο τροχαίο δυστύχημα, στη λεωφόρο Βουλιαγμένης.
Με λουλούδια και φωνάζοντας «αθάνατος» χαιρέτισαν δεκάδες φίλοι, συγγενείς και συναγωνιστές τον αγωνιστή της Δημοκρατίας, κατά την επιμνημόσυνη δέηση που τελέστηκε σήμερα το μεσημέρι στο Α Nεκροταφείο Αθηνών.
Η συγκίνηση ήταν εμφανής σε όλους και ζωντανές οι μνήμες από τον αντιδικτατορικό αγώνα, τις φυλακές της χούντας, όλες δε αφορούσαν τον Αλέκο Παναγούλη και το βίαιο θάνατό του τα ξημερώματα της Πρωτομαγιάς του 1976. Την αγανάκτησή τους για τη "σιωπή", όπως τόνισαν, της Πολιτείας απέναντι στη μνήμη του αγωνιστή, εξέφρασαν οι φίλοι και οι συγγενείς του. Χαρακτηριστικά ήταν τα λόγια του αδερφού του Στάθη Παναγούλη ότι «η πολιτεία ξεχνά, αλλά ο λαός θυμάται».
Ο Αλέκος Παναγούλης δραστηριοποιήθηκε από νεαρή ηλικία στην Ένωση Κέντρου, μέσα από την Οργάνωση Νέων του κόμματος, η οποία αργότερα ονομάστηκε Έλληνική Δημοκρατική Νεολαία (ΕΔΗΝ). Στη διάρκεια της χούντας έγινε σύμβολο της αντίστασης, μετά μάλιστα και την απόπειρά του να σκοτώσει το δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο.

Γνωστος ο δεσμος του με την ιταλιδα δημοσιογραφο και συγγραφεα Οριαννα Φαλατσι,η οποια εγραψε και το βιβλιο <Ενας αντρας>.Δινει συγκλονιστικες λεπτομερειες γυρω απο τη ζωη του