Η Ευγενία Φακίνου μου αρέσει. Γράφει για το νησί που γνωρίζω και μου ξυπνάει παιδικές μνήμες και όμορφα συναισθήματα. Το συγκεκριμένο βιβλίο μου άρεσε για τις μυρωδιές και τις γεύσεις του. Μια γυναίκα που δεν θυμάται ποια είναι, θυμάται όμως να μαγειρεύει. Σ' ένα μαγειρείο στον Κολωνό προσπαθεί να ανακαλύψει μέσα από τις συνταγές της τον εαυτό της και να βρει ή ακόμα και να δημιουργήσει αναμνήσεις. Γιατί η μνήμη έχει γεύση...
Το παρακάτω απόσπασμα με συγκίνησε πολύ. Το αφιερώνω στη μητέρα μου
"Που βρίσκεσαι?"
"Στο μοναστήρι μας. Στο πλατύ του. Κάτω απ' το τεράστιο πουρνάρι. Μια σαύρα μας κοιτάει ακίνητη για ώρα. Εχουμε κερύθρα με μέλι σένα πιάτο. Το έχει φέρει ένας ανεψιός της. Κόψανε τα κουβάνια με το μέλι στον 'Αϊ Μιλιανό"
"Που είναι ο Αϊ Μιλιανός?"
"Στη Σύμη. Είμαστε στη Σύμη, την πατρίδα της μάνας μου. Ο Αϊ Μιλιανός είναι ένα νησάκι που ενώνεται με τη στεριά μ΄ενα στενό πέρασμα. Το μοναστήρι μας είναι στο βουνό"
"Τι βλέπεις από 'κει?"
"Κοπάδια πρόβατα και κατσίκια. Ακούω τα κυπριά τους. Βόσκουν αμολημένα στις πλαγιές. Εχει και πέρδικες. Δεν έχουμε ηλεκτρικό. Τα αστέρι είναι πολλά τις νύχτες. Τα καράβια περνάνε φωταγωγημένα. Μες στο σκοτάδι νομίζεις ότι θα κάνει μια έτσι και θα βρεθείς μέσα"
"Σ' αρέσει στη Σύμη?"
"Πολύ. Μου αρέσουν οι εξοχές. Τα χαλατά. Τ' αρχοντικά στην Καλή Στράτα. Μου αρέσει που μπαίνεις στο λιμάνι και ξαφνικά βλέπεις τα σπίτια. Χρωματιστά σπίτια. Ολος ο τόπος μυρίζει φασκόμηλο και θυμάρι"
"Πόσο χρονών είσαι?"
"Μπορεί δεκατεσσάρων. Ναι, μάλλον δεκατεσσάρων."
"Που είναι η μάνα σου?"
"Δίπλα μου, στο καράβι. Της λέω να μη μιλάει. Θέλω να βλέπω με τα μάτια μου, όχι με τα δικά της"
"Την αγαπάς?"
"Τη μάνα μου?"
"Ναι. Την αγαπάς?"
"Αφάνταστα. Τόσο πολύ που πονάει. Αλλά στη Σύμη την αγαπώ αλλιώς. Εκεί γίνεται τρυφερή και φλύαρη. Ειναι χαρούμενη. Είναι με τους δικούς της. Γίνεται καλύτερη. Κι εγώ το ίδιο"......
Ευγενία Φακίνου
Εκδόσεις Καστανιώτη
Αποστολέας
Εκτύπωση
Σύνθετη αναζήτηση
