Ο δρόμος είναι η χαρά

Αυτό το βιβλίο που σας προτείνω, δεν είναι καινούριο. Είναι βιβλίο του 1990. Θα μου πείτε, πού το θυμήθηκα. Το θυμήθηκα, γιατί το διάβασα το 1992, το καλοκαίρι, σε μια πολύ δύσκολη στιγμή της ζωής μου. Μου έδωσε δύναμη, χαρά, κουράγιο. Συναισθήματα που τα είχα πλήρως ανάγκη. Είναι μια ιστορία πέρα για πέρα ελληνική και καλοκαιρινή. Διαβάζοντάς το, θα γελάσετε, θα κλάψετε, θα συγκινηθείτε. Πάρτε το μαζί σας στις διακοπές και θα με θυμηθείτε.....

Αχ βρε Δεσποινάκι τι μου θύμησες πολλά χρόνια τώρα το έχω διαβάσει !
Είναι πολύ ωραίο βιβλίο, δυστυχώς είναι από τα βιβλία μου που κάπου το έχω δώσει και μου το έχουν χάσει , είναι κάτι που σιχαίνομαι αυτό. Έχω κόλλημα με τα βιβλία μου τα θέλω άθικτα και φυσικά πίσω στην βιβλιοθήκη μου χιχι

κάπου το έχω δώσει και μου το έχουν χάσει , είναι κάτι που σιχαίνομαι αυτό. Έχω κόλλημα με τα βιβλία μου τα θέλω άθικτα και φυσικά πίσω στην βιβλιοθήκη μου χιχι

... γι' αυτό κι εγώ δε δίνω ποτέ τα βιβλία μου, γιατί κανείς δεν τα αγαπάει όπως εγώ (με το δικό μου τρόπο εννοώ) και επειδή θέλω να κοιμάμαι ήσυχη ότι τα έχω στη βιβλιοθήκη μου.