3η Κυριακή του Ιουνίου, Ημέρα/Γιορτή του Πατέρα

"Δε θα γίνεις μάνα; Θα καταλάβεις!" Αυτό συνηθίζουν να μας λένε οι μητέρες μας, όταν τις "κατηγορούμε" για υπερπροστασία ή για παρέμβαση στη ζωή μας.
Η μάνα χαρίζει τη ζωή στα παιδιά. Είναι εκείνη που τα κουβαλά στην κοιλίτσα της για 9 μήνες και για χάρη τους αλλάζει το σώμα της, η ψυχολογία της, η ζωή της. Είναι εκείνη που πολλές φορές παραιτείται από τη δουλειά της και την κοινωνική της ζωή, ώστε να αφιερωθεί στο μεγάλωμα και την ανατροφή των παιδιών. Είναι εκείνη που στερείται πολλά για να ευχαριστήσει τα παιδιά της. Είναι εκέινη που θέτει σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό της και βάζει προτεραιότητα της ζωής της τον γιο και την κόρη της. Είναι εκείνη που πάνω απ' όλα αυτοχρίζεται μητέρα και μετά σύζυγος, νοικοκυρά, εργαζόμενη.
Οι άνθρωποι νιώθωντας πόσο καταλυτικός ήταν, και ακόμη είναι, ο ρόλος της μητέρας μας στη ζωή τους γιορτάζουν την προσφορά της την 2η Κυριακή του Μαΐου και ονομάζουν την συγκεκριμένη μέρα Γιορτή της Μητέρας.
Εκτός από τη Μητέρα, όμως, δεν υπάρχει και ο Πατέρας; Ο πατέρας δεν διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο στην ανατροφή των παιδιών του; Μπορεί εκείνος να μη μένει μαζί με τα παιδιά στο σπίτι, ώστε να φροντίζει για την ανατροφή τους, αλλά δεν εργάζεται, ώστε να προσφέρει στην οικογένειά του τα απαραίτητα; Ο πατέρας δεν συμμετέχει στην υγιή ψυχική και ψυχολογική ανάπτυξη των παιδιών του; Εκείνος δεν είναι που γεννά και η γυναίκα τίκτει; Μαζί με την σύντροφό του δεν δημιουργούν οικογένεια; Κι εκείνος πάνω απ' όλα δεν αυτοχρίζεται πατέρας και μετά σύζυγος και εργαζόμενος;
Οι άνθρωποι νιώθωντας πόσο καταλυτικός είναι ο ρόλος του πατέρα εκτός από εκείνον της μητέρας στη ζωή τους γιορτάζουν την προσφορά του την 3η Κυριακή του Ιουνίου και ονομάζουν την συγκεκριμένη μέρα Ημέρα ή Γιορτή του Πατέρα.
Η συγκεκριμένη γιορτή δεν έχει πολλά χρόνια που έχει θεσπιστεί και αυτό γιατί αρκετές φορές ακούστηκε από αντρικά χείλη το παράπονο "Γιορτή της Μητέρας έχουμε. Γιορτή του Πατέρα γιατί δεν έχουμε;"
Μερικοί ίσως σπεύσουν να πουν ότι είναι άλλη μια γιορτή του σύγχρονου marketing, με σκοπό να αποφέρει κέρδη σε εταιρίες λουλουδιών, δώρων, ευχετηρίων καρτών, κλπ. Και ίσως να είχαν δίκιο, αν ο ρόλος του πατέρα, μιλώντας για την χώρα μας, δεν είχε αλλάξει εντελώς τα τελευταία χρόνια.
Πριν αλλάξουν οι πατεράδες είχαν, κατά την γνώμη τους η οποία γινόταν και αποδεκτή, συγκεκριμένες υποχρεώσεις μέσα στην οικογένεια. Η βασική τους υποχρέωση ήταν να εργάζονται και να φέρνουν τα απαραίτητα χρήματα. Οι υπόλοιπες υποχρεώσεις τους κινούνταν στην σφαίρα των τεχνικών επιδιορθώσεων του σπιτιού, άντε και στο άναμμα την ψησταριάς καμιά Κυριακή.
Στις μέρες μας, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι σύγχρονοι μπαμπάδες λαμβάνουν μέρος τόσο στις εργασίες του σπιτιού όσο και στην ανατροφή των παιδιών. Είναι πια οι σύζυγοι και όχι οι «πασάδες» του σπιτιού. Έτσι, τους αξίζει να τους αφιερωθεί μία μέρα του χρόνου, όπως έχουμε κάνει και για τις μητέρες.
Η Γιορτή του Πατέρα ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Στην Ουάσιγκτον του 1910 εορτάστηκε για πρώτη φορά η Ημέρα του Πατέρα στις 19 Ιουνίου. Την γιορτή εμπνεύστηκε η κυρία Σονόρα Ντοντ (Sonora Dodd) προς τιμή του πατέρα της Ουίλιαμ Σμαρτ (William Smart), ο οποίος εκείνη την ημέρα είχε γενέθλια. Ο κύριος Σμαρτ έχασε την γυναίκα του κατά την διάρκεια της γέννησης του έκτου παιδιού τους. Μόνος του μεγάλωσε τα έξι του παιδιά σε μια φάρμα στα ανατολικά της πολιτείας Ουάσιγκτον. Η κόρη του, θέλοντας να τον τιμήσει για όσα πρόσφερε στην οικογένεια του, ξεκίνησε αυτή την γιορτή η οποία χρόνο με το χρόνο άρχισε να εξαπλώνεται στις ΗΠΑ. Θερμός υποστηρικτής της ιδέας υπήρξε ο Αμερικανός πρόεδρος Κάλβιν Κούλιτζ (Calvin Coolidge). Ο πρόεδρος, όμως, που έμελε να υπογράψει το προεδρικό διάταγμα, βάσει του οποίου καθιερώθηκε η 3η Κυριακή του Ιουνίου ως Ημέρα του Πατέρα, ήταν ο Λίντον Τζόνσον (Lyndon Johnson) το 1966. Πολλές χώρες ακολούθησαν το παράδειγμα των Ηνωμένων Πολιτειών με εξαίρεση την Αυστραλία, στην οποία η Ημέρα του Πατέρα εορτάζεται την πρώτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου. Στη χώρα μας όχι πολλά χρόνια πριν αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των ΗΠΑ.
Μπαμπά μου, σ' αγαπώ πολύ-πολύ!