Δεν ξέρω για ποιους λόγους αρνείται το ΚΑΣ να δώσουν συναυλία οι εν λόγω καλλιτέχνες (συμπεριλαμβανομένης και της Βίσσης)... το μόνο που έχω να πω είναι ότι το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού (και όχι Ηρώδειο), είναι αρχαίο ωδείο που χτίστηκε προς τιμήν της συζύγου του Ηρώδου του Αττικού, Ασπασίας. Ο προορισμός του ήταν οι μουσικές εκδηλώσεις και για το λόγο αυτό ονομάστηκε Ωδείο. Δεν διαχώριζαν οι αρχαίοι τους ποιητές σε καταξιωμένους και μη, σε ποιοτικούς και εμπορικούς, σε κλασσικούς και ροκ.
Mary, θα διαφωνήσω..
Η αρχαία ελληνική μουσική στηρίζονταν σε διδασκαλίες περί ήθους.
Πρώτος ο Δάμων ο Αθηναίος (περί τον 5ο αι. π.Χ.) ανέπτυξε θεωρίες περί σύνδεσης της μουσικής και της αρμονίας του σύμπαντος (διδασκαλίες περί ήθους). Στην αρχαία Ελλάδα πίστευαν ότι οι από τις τέχνες, η μουσική περιέχει «ομοιώματα» της αληθινής φύσης και των «παθών» της ψυχής (ομοιώματα είναι τα διαφορετικά ήδη και πάθη η κατάσταση της ψυχής - σε γενικές γραμμές). Οι διδασκαλίες αυτές της μουσικής, ήταν αρκετά ισχυρές έτσι ώστε να υπαγορεύουν για τη μουσική είδη μελωδιών, ρυθμών κ.α που να τη καταξιώνουν ως τέχνη των ήχων με το αντίστοιχο ήθος τους.
Ο λόγος φυσικά γίνονταν εξ αιτίας της αιώνιας αντιπαράθεσης των μουσικών της διονυσιακής και απολλώνιας λατρείας (σαν να λέμε σήμερα η «σοβαρή» και η «κοσμική» μουσική).
Αποκορύφωμα μάλιστα της διαμάχης αυτής ήταν και οι αναφορές του Αριστοτέλη στα Πολιτικά του για διακρίσεις των τεχνών (και της μουσικής) σε άξιες και ανάξιες του ελεύθερου (δηλαδή μη δούλου) ανθρώπου. Βασικό κριτήριο της διάκρισης αυτής ήταν ο σκοπός για τον οποίο ασκείται η τέχνη. Για παράδειγμα, όταν μια τέχνη ή επιστήμη ασκείται για την ίδια τέρψη του ασκούντος, είναι άξια ελεύθερου ανθρώπου, ενώ αντίθετα οι τέχνες-επιστήμες όταν ασκούνται για την τέρψη των άλλων, είναι ανάξιες ελεύθερου ανθρώπου γιατί έτσι ο ελεύθερος άνθρωπος καθίσταται υπηρέτης των άλλων (Πολιτικά, 1337b)
Η παραπάνω νομίζω διάκριση, περιγράφει απόλυτα στις μέρες μας τον εμπορικό καλλιτέχνη με τον ανιδιοτελή. Οι ανάξιες μάλιστα τέχνες, οδήγησαν απροσδόκητα από τα μέσα του 5ου αι. και τη μουσική σε παρακμή, για να ακολουθήσουν τη καθοδική τους πορεία και οι υπόλοιπες τέχνες, μέχρι να διακοπεί κάθε καλλιτεχνική δραστηριότητα και δημιουργία (ελληνιστική περίοδος – 4ο μ.Χ).
Όπως καταλαβαίνετε, οι αρχαίες ελληνικές τέχνες πλήρωσαν πολύ ακριβά το τίμημα της αποστροφής τους από τις διδασκαλίες περί ήθους. Του αντιθέτου λοιπόν, οι εμπορικοί καλλιτέχνες όχι μόνο αποκλείονταν από κάποιο σημείο και μετά από τέτοιες αναθέσεις, αλλά διώκονταν ..
Τη σημερινή εποχή με τη γνωστή αρχαιολαγνεία που μας διακατέχει έχουμε μάθει να θεωρούμε το Ωδείο αυτό ως χώρο καταξίωσης ενός καλλιτέχνης και το πέρασμά του από εμπορικός σε ποιοτικός. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για την Επίδαυρο.
Στις μέρες μας, το Ηρώδειο έχει καταντήσει πασαρέλα ανάξιων (σύμφωνα με τον Αριστοτέλη). Δεν έχει να κάνει μόνο με τις σκοπιμότητες του ΚΑΣ και του υπουργείου πολιτισμού. Έχουν δυστυχώς ξεχάσει ότι το Ηρώδειο είναι σημείο αναφοράς πολιτισμού και τέχνης, όπως επίσης και η Επίδαυρος. Η παρακμή της ελληνιστικής περιόδου, από ότι φαίνεται συνεχίζεται και ο μόνος «φιλόσοφος» να μας σώσει είναι ο Λαζόπουλος αντί του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα .. σημεία των καιρών κατά τα άλλα…
βρε παιδια?στο ηρωδειο δεν ηταν που βγηκε η κατα τα αλλα συμπαθεστατη Καλομοιρα μεσα απο τουρτα στα γενεθλια νομιζω του.. Σαββοπουλου?
ή θυμαμαι λαθος?
Ο Νιόνιος τουλάχιστον, βγήκε την επομένη και είπε ότι για να σου δώσουν το Ηρώδειο σήμερα, πρέπει να έχεις υπηρετήσει την τέχνη σου 60 χρόνια ή να έχεις κερδίσει στο Big Brother. Όχι ότι άλλαξε και τίποτε αυτή η δήλωσή του. Η ξεφτίλα ήταν κατά δικιά του ..
Για τον Μητροπάνο, Πάριο, Χατσή και Βίσση, τι να σχολιάσω .. Έχουν πάρει τόσες φορές το Μέγαρο (ο ναός μας κατά τα άλλα εμάς των "κλασσικών"), το Ηρώδειο τους έλειπε?