Ετσι για να τα λέμε....

Φαίη μου τώρα μπήκα και διάβασα το βάσανό σου, χαίρομαι πολύ που η μαμά σου είναι καλύτερα περαστικά και εσύ να προσέχεις τον εαυτό σου πολύ πολύ
Μαριάντζελα σου εύχομαι να πάνε όλα όπως τα θές

Επιτελεους μετα απο μερες καταφερα να κατσω να διαβασω και εγω.
Ο μικρος μου τα δινει ολα..απεριγραπτος.
Φαιη μου να κοιταξεις και λιγο τον εαυτο σου.Απο οτι καταλαβα της μητερας σου το θεμα ειναι πιο πολυ ψυχολογικο που σαφως χρειαζεται υποστηριξη καθημερινη αλλα πρεπει οπωσδηποτε να ησυχασεις και εσυ και να προσεξεις την υγεια σου.
Ευχομαι τα καλυτερα και να ξεπεραστουν ολα γρηγορα!

Πως μπορεί κανείς να προετοιμαστεί για την απώλεια του γονιού του ?
Λένε πως είμαι τυχερή που έφτασα στα 44 για να χάνω τον πατέρα μου.

Πως μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει ότι ο δυνατός και άτρωτος γονιός που τον μεγάλωνε, που στεκόταν στήριγμα ή εμπόδιο στις μεγάλες αποφάσεις της ζωής του, είναι τελικά τρωτός.................................

Ο μπαμπάς μου είναι δυνατός θα νικήσει ακόμα και την αρρώστια. Έτσι πίστευα η ανόητη. Κάθε φορά που ξεπερνούσε μια επιπλοκή, μιλούσαμε στο τηλέφωνο και μου έλεγε : "Πάει και αυτό το νίκησα".
Ο πατέρας μου που ήθελε και ήταν πάντα νικητής. Τώρα πρέπει, μου είπαν, να βρω γρήγορα αεροπορικό εισητήριο, να τον προλάβω ζωντανό.

Αχ πατέρα μου.

Κάτια μου έχεις δίκιο. Η απώλεια του γονιού είναι η χειρότερη που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος όσο χρονών κι αν είναι όμως δεν θα πεθάνει ποτέ μέσα στο μυαλό και την καρδιά σου. Η θυμησή του και τα λόγια σου θα τον κρατήσουν όσο πρέπει ζωντανό. Σου εύχομαι καλή δύναμη και καλό κουράγιο για τις στιγμές που ζεις 

ekaterini μου, προσπάθησε να είσαι όσο πιο δυνατή & ψύχραιμη μπορείς!!!
Κανένας μας, νομίζω, δεν μπορεί να προετοιμαστεί για αυτή την απώλεια, είναι κάτι που & εγώ σκέφτομαι πολύ συχνά τις νύχτες & με πιάνει τρόμος, άσχετα εάν έχω φτάσει τα 56, άσχετα εάν οι γονείς μου είναι περασμένα 80...
Δεν βρίσκω κάτι άλλο να σου γράψω, θεωρώ οτι τα λόγια είναι περιτά τις ώρες αυτές...
Η σκέψη μου είναι μαζί σου, καλή δύναμη κορίτσι μου

Καλή μου Κάτια,
μάζεψε τις δυνάμεις σου και κάνε κουράγιο γιατί θα χρειαστείς ν δώσεις εσύ δύναμη και σε άλλους στην οικογένεια σου
τον πατερούλη σου θα τον έχεις πάντα μέσα σου στην καρδιά και στο μυαλό σου και ποτέ δεν θα στον πάρει κανείς.
και τώρα που ήσουν μακριά του τόσα χρόνια , σίγουρα τον άκουγες μέσα σου να σου μιλά και να σε συμβουλεύει και ένιωθες το χάδι του
από μακριά.ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ με όλη την ψυχή σου για πάντα
προετοιμάσου για την επιστροφή στην Ελλάδα ψυχολογικά , είναι σίγουρα πιο δύσκολο όσο πιο μακριά είσαι , αλλά προσευχήσου στον Θεό
να σου σώσει δύναμη να αντέξεις κάθε δύσκολη στιγμή
Να είσαι πάντα καλά , να γεράσεις και να μιλάς και στα εγγόνια σου για τον πατέρα σου
Η σκέψη μου και η αγάπη μου μαζί σου

Κάτια στάσου ψύχραιμη, τάχουμε πει πολλές φορές αυτά, δύσκολα όμως όταν έρθει αυτή η ώρα.
Η σκέψη μας είναι μαζί σου το ξέρεις.

Καλή Δύναμη . . .

κατερινακι κουραγιο και υπομονη.
ξερω ακριβως πως νιωθεις γτ εχασα τον πατερα μου λιγες ημερες πριν να γινω 14.ειναι τραγικο να χανεις τον γονιο σου,αλλα πρεπει να εισια δυνατη
και μερικες μερες πριν να γινω 23 εχασα και τον πατριο μου ο οποιος μου ειχε σταθει περισσοτερο και απο πατερας.εκεινος μας στηριξε οταν στο σχολειο μας φωναζαν ορφανα,εκεινος μαστηριξε οταν θελαμε να γραφτουμε αγγλικα να μαθουμε ξενες γλωσσες εκεινος με συνοδεψε στην εκκλησια σαν αληθινος μου πατερας εκεινος μοιραζε 50ρικα στο μαιευτηριο οταν γεννουσα σαν να του εκανα μια αληθινη του εγγονη.και ξαφνικα μια μερα εφυγε.απο ενα πολυ ασχημο εργατικο ατυχημα.μας αφησε με ενα μεγαλο κενο και πολυ πονο.εχει περασει ενας χρονος και ειναι σαν να εγινε χτες,ποναει το ιδιο.δεν θα σου πω ουτε ηρεμησε ουτε τπτ γτ οποιος δν το ζησει δν το καταλαβαινει.κλαψε οσο μπορεις και ξεσπασε.μονο καλο κανει.απλα φροντισε να το κανεις οταν εισαι μονη σου ωστε να μην στεναχωρεις τους γυρω σου.εγω το κανω οταν κανω μπανιο για να μην με βλεπει η κορη μου να κλαιω.και οχι μονο για εκεινον,γτ εχω χασει αρκετους πολυ αγαπημενους μου ανθρωπους και προσφατα πριν ουτε καν μηνα τον παππου μου.
κουραγιο,να τον εχεις παντα στην καρδουλα σου και να μην τον ξεχασεις ποτε.θα υπαρχει παντα ζωντανος μεσα στις αναμνησεις σου.να ευχαριστεις το θεο που τον χαρηκες εστω και αυτα τα λιγα 40χρονια.
αλησμονητος κοριτσι μου.

κουράγιο και υπομονή..

Κάτια μου γλυκειά, δεν ξέρω ειλικρινά τι να σου πω που να είναι αρκετό να μετριάσει τον πόνο σου.
Εχω χάσει κι εγώ τον πατέρα μου και τα ξέρω πολύ καλά αυτά τα συναισθήματα. Είναι δύσκολες καταστάσεις γιατί τους γονείς μας τους έχουμε μάθει πάντα δυνατούς, πάντα στήριγμα δίπλα μας. Δυστυχώς κάποτε φεύγουν και παίρνουν μαζί τους κι ένα μεγάλο κομμάτι απ τη ζωή μας, αυτό της αθωότητας, των παιδικών χρόνων, της ανεμελιάς. Μεγαλώνουμε απότομα. Έτσι είναι η ζωή δυστυχώς. Κάποιες φορές και πολύ άδικη.
Κουράγιο και υπομονή κοριτσάκι μου και αφού είναι ακόμη στη ζωή ποτέ δεν ξέρεις, γίνονται και θαύματα κάποιες φορές.
Μακάρι να συμβεί το καλύτερο για κείνον και για σας.

Λυπάμαι πολύ. Κουράγιο....

Κατερινάκι μου,  κοριτσάκι μου,

Κουράγιο καρδούλα μου,  Κάθε λόγος και κουβέντα είναι περιττή. Δεν υπάρχουν λόγια για τον γονιό. ...
Ο γονιός δεν έχει ηλικία.... και αν είναι δυνατόν δεν πρέπει να πεθαίνει,  αλλά ποιά είμαι εγώ που τολμώ να μιλώ για τα σχέδια και τα έργα του Μεγαλοδύναμου;

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παρακαλέσουμε τον Μεγαλοδύναμο, να  μας δώσει κουράγιο και ψυχική δύναμη, για εμάς και για τους γύρω μας... Κι από εκεί και πέρα οτι  Θέλει ο Θεός...Εμείς στεκόμαστε προσοχή στα κελεύσματά  του. Δεν έχουμε  δικαιωμα λέει η θρησκεία μας ούτε να κλαίμε, απλώς  μόνο βαθειά  λύπη....
Γιατί είναι σαν να εναντιονόμαστε στο έργο και το Θέλημα του Θεού.... Στεκόμαστε λοιπόν σιωπηλοί και παρακαλούμε  και εγώ μαζί σου να σου δώσει αμέτρητο κουράγιο.... Φιλάκια  συμπόνοιας γλυκειά μου!!!

Κατια μου...δε ξερω τι να σου πω..
Πανω απο ολα καλη δυναμη..
Θα προσευχομαι να γινει το θαυμα..
Τουλαχιστον να τον δεις,να του μιλησεις και μετα ας φυγει ησυχος γεματος αγαπη απο τα παιδια και τα εγγονια του.
Οτι θελει ο Θεος καλη μου ,η σκεψη μας θα ειναι μαζι σου!

καλη δυναμη...