Καλημέρα παρεούλα μετά από αρκετές μέρες αποχής
Δυστυχώς, πέρασα μια δύσκολη εβδομάδα και οικογενειακώς δεν είμαστε καλά ψυχολογικά
Χάσαμε ξαφνικά τον παππού μας , τον πεθερό μου τον αγαπημένο που ήταν το φιλαράκι μου (πιο πολύ μίλαγα μαζί του για τα πάντα από όλους τους άλλους γύρω μου) και παρόλο την ταλαιπωρημένη υγεία του τα τελευταία 2 χρόνια , ξέραμε ότι υπάρχει εκεί κοντά μας να μας προσφέρει έστω τον καλό του το λόγο....
Δεν προλάβαμε να πούμε ΑΝΤΙΟ , μας λείπει τόσο πολύ
το άλλο πρόβλημα ήταν με τα παιδιά, τα εγγόνια πως να το πεις
η μεγάλη μου δεν μπορρούσε να το δεχτεί με τίποτα ,έλεγε πόσο άδικο είναι και η πρώτη της φορά που χάνει κάποιον , πόσο τυχερή ήμουν εγώ μου έλεγε που τους έχασα σε μεγάλη ηλικία, παρηγορούσε τον πατέρα της που έχασε ο καημενούλης τον μπαμπά του...
στο σχολείο 2 μέρες κλάμματα...τώρα κάπως άρχισε να το συνειδητοποιεί καιτο κρύβει και από την μικρή που είναι 5,5 , αν και θα πρέπει όπως μου είπε και η νηπιαγωγός να το πούμε....ωχ!! δύσκολο Σαβ/κο έρχεται
από την άλλη ανησυχώ και για τον πατέρα του που έχει ένα πρόβλημα υγείας και οι γιατροί ψάχνουν αλλά δεν βρίσκουν τι συμβαίνει
όσο για τα νέα μέτρα ...ήρθε και έδεσε
τους τελευταίους μήνες όλο δυσάρεστα μας συμβαίνουν , υπομένω , υπομένω αλλά ο τροχός δεν γυρίζει, και πόσο να αντέξεις μέσα σου τόση πίεση χωρίς καθόλου να χαλαρώνεις ή να διασκεδάζεις, να φορτίσεις τις μπαταρίες σου
Οι ελπίδες μου σε ολα τα μέτωπα είναι μόνο στο Θεό. Δεν μπορώ να κάνω τρίποτα άλλο
Μακάρι να μπορούσα να αλλάξω χώρα αλλά πού να πας πια...
Ας ελπίσω οτι οι θυσίες που κάνουμε αυτοί τη στιγμή οι εργαζόμενοι να αποδώσουν και τα παιδιά μας να ζουν σε αυτή τη χώρα και να μην πεινάνε μετά από χρόνια.
Συγνωμη αν σας φόρτισα , αλλά είστε τομοναδικό λιμάνι που μπορούσα να αράξω για λίγο αυτές τις δύσκολες στιγμές.