Χαρές και λύπες...

μαγικό....

Είναι η ιστορία 2 φίλων που περπατούν στην έρημο. Κάποια στιγμή
>>τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον
>>άλλο.
>>Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε
>>στην άμμο:
>>ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ.
>>Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου
>>αποφάσισαν
>>να κάνουν μπάνιο. Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο
>>να
>>πνιγεί
>>και ο φίλος του τον έσωσε. Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια
>>πέτρα:
>>ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ.
>>Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη
>>ζωή, τον ρώτησε : όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο, και
>>τώρα
>>έγραψες πάνω στην πέτρα. Γιατί?
>>Ο άλλος φίλος απάντησε : «όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να
>>το γράφουμε στην άμμο όπου οι
>>άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το
>>σβήσουν.
>>Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το
>>χαράζουμε στην πέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το
>>σβήσει».
>>ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙΣ ΤΙΣ
>>ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ.
>>Στείλε αυτή τη φράση στους ανθρώπους που δεν ξεχνάς.
>>Αν δεν την στείλεις σε κανένα, αυτό σημαίνει ότι είσαι βιαστικός
>>και ότι ξεχνάς τους φίλους σου.
>>ΠΑΡΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ!!!!!