Ψυχή Βαθιά

Από χρόνια ο Παντελής Βούλγαρης είχε σκοπό να αγγίξει τη δύσκολη περίοδο του Εμφυλίου. Η προσπάθεια είναι αξιέπαινη και η εμπειρία του αναμφισβήτητη, η ιστορική έρευνα είναι εκτεταμένη και η μουσική του Γιάννη Αγγελάκα δίνει ‘κάτι’. Δυστυχώς οι χαρακτήρες λειτουργούν περισσότερο ως σύμβολα, με το βάρος να εναλλάσσεται αβέβαια ανάμεσα στους μικρούς και τους μεγάλους πρωταγωνιστές, ενώ πολλές σκηνές και διάλογοι έχουν το διδακτικό τόνο μαθήματος ιστορίας… Βρισκόμαστε στο 1949, στον τρίτο χρόνο του εμφυλίου και ενώ μαίνονται οι μάχες στα βουνά της Δυτικής Μακεδονίας, δύο αδέρφια, ο 17χρονος Ανέστης και ο 14χρονος Βλάσης βρίσκονται σε αντίπαλα στρατόπεδα. Ο πατέρας τους νεκρός από νάρκη, η μάνα τους σε στρατόπεδο αμάχων. Τσοπανόπουλα που γνωρίζουν καλά τα υψώματα, τα δάση, τα ποτάμια και τα περάσματα, τα δύο παιδιά χρησιμοποιούνται ως οδηγοί, ο Ανέστης από τον ανθυπολοχαγό Τριαντάφυλλο του Εθνικού Στρατού και ο Βλάσης από τον Καπετάν Ντούλα του Δημοκρατικού Στρατού…

Πηγή otenet.gr

πρεπει να ειναι πολυ ωραια ταινια,απ οτι εχω δει στα διαφημιστικα

Δεν έχω δει ακόμα την ταινία και εκτός από σενα δεν άκουσα κι άλλου γνωστού μου τη γνώμη. Πάντως κι αν είναι διδακτική  νομίζω πως αξίζει τον κόπο καθώς πολλοί από μας τους γονείς, στρουθοκαμηλίζοντας, κάναμε το κορόιδο στην ενημέρωση των παιδιών μας. Αν μάλιστα διατηρεί σωστή θέση - με την έννοια να μην κομματοποιεί το θέμα - και δεν αναμοχλεύει απλώς πάθη αλλά δίνει όσο γίνεται αντικειμενικά τα γεγονότα και των δύο πλευρών, νομίζω πως θα μ αρέσει.

Την είδα το Σαβ/κο
είναι από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει και ακριβή παραγωγή για τα ελληνικά δεδομένα.
πολύ καλή δουλειά και πιστεύω αντικειμενική.εμένα δεν με ενόχλησε κάτι απεναντίας θα ήθελα να την δούν κάποια στιγμή και τα παιδιά μου για τί δεν νομίζω ότι θα μάθουν
για τον εμφύλιο και τις 70000 έλληνες που πέθαναν από το σχολείο
το τέλος της ταινίας αξέχαστο στην μνήμη μου.
Μπράβο για τους έλληνες που δούλεψαν για να γίνει αυτή η ταινία.