Ratatouille

RATATOUILLE! Η νέα ταινία που προέκυψε από τη συνεργασία Pixar και Disney (Cars, Finding NEMO)

Ο Γκουστό, ιδιοκτήτης και chef του ομώνυμου βραβευμένου-αστεράτου εστιατορίου στο Παρίσι, δεν ζει πια. Την κουζίνα του διευθύνει πια ο κακός και εκδικητικός Σκίνερ ο οποίος ξεπουλάει τη φήμη και το όνομα του προηγούμενου ιδιοκτήτη χαρίζοντας το σε εμπορικά ετοιματζίδικα γεύματα.
Ο αρουραίος Ρεμί (ο Ρατατούης, για μας) ερχόμενος στο Παρίσι από την γαλλική εξοχή τρυπώνει κατά λάθος στην κουζίνα του εστιατορίου του Γκουστό και κερδίζει με το σπαθί του εξέχουσα θέση γιατί… «ο καθένας μπορεί να μαγειρέψει» (το μότο του Γκουστό και, τελικά, και της ταινίας).
Η sous chef (αν θυμάμαι καλά) Κολέτ, σκληρή για να επιβιώσει -γυναίκα, γαρ- σε μια «μεγάλη» κουζίνα, παραδίδει μαθήματα λειτουργίας της κουζίνας για αρχάριους («Έχε τον πάγκο σου καθαρό»), μεταξύ των οποίων και ο αδέξιος Λινγκουίνι, το μακρύ χέρι του Ρεμί στην κουζίνα.
Αλήθειες (στην υπερβολή τους, βέβαια) ακούγονται και από το στόμα του ρεστοκριτικού Άντον Ίγκο σε στιγμές αυτό-κριτικής («Ρισκάρουμε πολύ λίγα. Ακόμα και το μέτριο φαγητό όμως, είναι σημαντικότερο από την κριτική μας»)

Η ταινία σε κάνει να βλέπεις τα πάντα μέσα από τα μάτια ενός αρουραίου, σε σημείο να θεωρείς φυσιολογική την παρουσία ενός κοπαδιού φίλων του να δουλεύουν στην κουζίνα παριζιάνικου εστιατορίου (και να απορείς μάλιστα γιατί φρικάρουν οι άνθρωποι που τους βλέπουν!!! Κι αυτό είναι μαγικό.).

Έχει διάρκεια 1:50 και η δική μου κόρη -αν και μόλις τριών- την είδε χωρίς να βαρεθεί (και ήταν και η «μεγάλη της πρώτη» στο σινεμά). Κάτι της έμεινε, μεταφρασμένο με το δικό της τρόπο στο μικρό της μυαλουδάκι, και αυτό μου αρκεί, αλλά γνώμη μου είναι ότι τελικά είναι μια ταινία για… μεγάλα παιδιά
Η ταινία ξεκινά με αφήγηση του Ηλ. Μαμαλάκη, η μεταγλώττιση (που επιλέξαμε αναγκαστικά λόγω του παιδιού) ήταν πολύ καλή και με ωραίες φωνές, καλοφτιαγμένα και ρεαλιστικά τα γραφικά.

Προτείνω να την δείτε την ταινία. Έχει τις κοιλιές της (και σε κάποια σημεία τους σνομπισμούς της) αλλά αξίζει…