Πήγαμε και ήρθαμε και το καταευχαριστηθήκαμε. Ήταν σαν να πήγαμε στο εξωτερικό για 3 μέρες !!!!
Δυστυχώς ήταν τελικά πάρα πολύ λίγες οι ώρες που είχαμε στη διάθεσή μας γιατί δεν είχα υπολογίσει ότι είχα κλείσει νωρίς το απόγευμα επιστροφή και μόλις και καταφέραμε να επισκεφτούμε 1-2 μέρη. Να φανταστείτε εγώ αναρωτιόμουν τι θα κάναμε τόσες ώρες στη Θεσ/κη
Τελικά με το που φτάσαμε στο αεροδρόμιο πήραμε το λεωφορείο για το κέντρο (αν δεν έχεις ψιλά για τα εισητήρια ψάχνεσαι .... και είδα μια αδιαφορία και από τον οδηγό αλλά και από τους επιβάτες για βοήθεια). Φτάσαμε λοιπόν στο κέντρο και βούτηξα ένα ταξί και πήγαμε κατευθείαν στο Σιδηροδρομικό μουσείο της Θεσ/κης (άλλη σύγχυση πήρα με τον οδηγό του ταξί ο οποίος κατάλαβε ότι δεν είμαι από κει και με έκοβε βόλτες, μέχρι που τα πήρα και του λέω άσε με εδώ τώρα !!!!! και ήμουν ευτυχώς πάρα πολύ κοντά στο μουσείο). Δεν είχε καθόλου κόσμο και μας ξενάγησε σε όλο το μουσείο ο επιστάτης ο οποίος ήταν πάρα πολύ φιλικός και έβλεπες ότι το αγαπούσε αυτό που έκανε. Μέχρι και φωτος μας τράβηξε και θα μας τις στείλει με μαιλ...
Το μουσείο ήταν φοβερό και σας συνιστώ να πάτε. Το καλύτερο απ' όλα ήταν το εστιατόριο του Όριεν Εξπρες που είναι όπως ακριβώς ήταν. Φοβερή εμπειρία
Μείναμε στο μουσείο κάπου 1,5 ώρα και επειδή είδα ότι πίεζε ο χρόνος φύγαμε άρον άρον.
Πήρα 2 λεωφορεία και κατεβήκαμε στο κέντρο.
Το κόψαμε με το πόδι από την πλατεία Αριστοτέλους μέχρι τον λευκό πύργο που ήταν δυστυχώς κλειστό εκείνη τη μέρα (.... την ατυχία μου
) και πήραμε κι αυτό το τρενάκι που κάνει σουλάτσο στην παραλία για 15-20 λεπτά (
).
Είχε πάει ήδη 1 και μισή και ξανά με τα πόδια πήγαμε πάλι πλ. Αριστοτέλους εκεί που έχει διάφορα ουζερί.
Διάλεξα το¨"Ούζο στον Πίνακα" τσάκισα διάφορα μεζεδάκια και κρασάκι (με βάρεσε κιόλας) και πραγματικά με την μπουκιά στο στόμα πήραμε ταξί και πήγαμε προς το αεροδρόμιο (δίπλα από το Hondos center) σε μία καφετέρια όπου συνάντησα και την συμμαθήτριά μου και τα παδιά και τον άντρα της. Ήπιαμε κι άλλο λίγο κρασάκι (για το δρόμο), κάτσαμε καμμιά ωρίτσα και με πήγαν στο αεροδρόμιο όπου για καλή μας τύχη είχαν όλες οι πτήσεις καθυστέρηση γιατί είχε πιάσει φωτιά ένας ιμάντας.
Επιστρέψαμε στην Αθήνα κατενθουσιασμένοι και με τα πόδια τούμπανο εγώ.
Ο κανακάρης μου
θέλει οπωσδήποτε να ξαναπάμε για 7 ημέρες λέει... και μου δήλωσε ότι όταν μεγαλώσει θα πάει να μείνει Θεσ/κη
Τελικά αυτή η πόλη είναι μαγεία.
Υ.Γ. Μπορεί να μην καταφέραμε να πάμε στα μέρη που μου γράψαμε, όμως τα έχω κρατήσει για την επόμενη επίσκεψή μας που θα είναι πολύ σύντομα.