Όταν έκλαψε ο Νίτσε

''Να πεθαίνεις τη σωστή στιγμή!" Η φράση αυτή προκάλεσε ένα σοκ στο Μπρόιερ.Η ευχάριστη απογευματινή βόλτα είχε αποκτήσει θανάσιμη σοβαρότητα.

"Να πεθαίνεις την κατάλληλη στιγμή; Τι εννοείς? Σε παρακαλώ, Φρήντριχ, δεν το αντέχω, σ' το 'χω πει πολλές φορές, να μου λες κάτι τόσο σημαντικό με τόσο αινιγματικό τρόπο. Γιατί το κάνεις αυτό;"

"Θέτεις δυο ερωτήματα. Σε ποιό από τα δυο να απαντήσω;"

"Σήμερα, πες μου για το να πεθαίνει κανείς τη σωστή στιγμή"

"Ζήσε όταν ζεις! Ο θάνατος χάνει τη φρίκη του αν κάποιος πεθάνει έχοντας εξαντλήσει τη ζωή του! Αν ο άνθρωπος δε ζει στη σωστή στιγμή, τότε δεν μπορεί ποτέ να πεθάνει τη σωστή στιγμή"

"Και τι σημαίνει αυτό;" ξαναρώτησε ο Μπρόιερ, νιώθοντας ακόμη πιο μπερδεμένος.

"Ρώτησε τον εαυτό σου, Γιόζεφ: έχεις εξαντλήσει τη ζωή σου;

"Απαντάς στην ερώτηση με ερώτηση.Φρήντριχ!"

"Κάνεις ερωτήσεις που γνωρίζεις την απάντησή τους" αντέκρουσε ο Νίτσε.

"Αν γνώριζα την απάντηση, γιατί να ρωτήσω;"

"Για ν'αποφύγεις να μάθεις τη δική σου απάντηση!

IRVIN D. YALOM
Όταν έκλαψε ο Νίτσε

Αν και μυθιστόρημα όλα τα πρόσωπα είναι υπαρκτά όπως και η φωτογραφία που περιγράφει ο Νίτσε στο βιβλίο, όπου απεικονίζει τον ίδιο, ένα δεύτερο ανδρικό πρόσωπο και την Λού Σολομέ με το μαστίγιο... μία γυναίκα ατρόμητη, θυελλώδης και πραγματικό ίνδαλμα ποιητών και ψυχολόγων. Ο Νίτσε ήταν και ένας από αυτούς, την ερωτεύτηκε αλλά και εμπνέυστικε απο αυτή την γυναίκα χωρίς ανταπόκρισή, όχι μόνο στην πραγματική ζωή αλλά και στο βιβλίο.

Ένας θησαυρός στην βιβλιοθήκη μου..