«Αυτό δεν θα σ’ το συγχωρέσω ποτέ!»

Oι σχέσεις μας με τους άλλους ποτέ δεν είναι αποκλειστικά ρόδινες και ασυννέφιαστες. Δεν γίνεται χωρίς αδικίες, παρεξηγήσεις, χωρίς να πληγωθούμε κάποιες φορές. Άλλοτε τα περνάμε όλα αυτά «αναίμακτα» κι ελαφριά και άλλοτε νιώθουμε να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια μας. Tότε είναι που δυσκολευόμαστε πάρα πολύ να συγχωρέσουμε, φτάνοντας έτσι καμιά φορά στο σημείο να εγκαταλείψουμε σχέσεις μακροχρόνιες και πολύτιμες.


Ποιους δυσκολευόμαστε να συγχωρέσουμε
Tο μεγάλο άδικο είναι ότι οι πιο σημαντικοί, οι πιο πολύτιμοι για εμάς άνθρωποι είναι αυτοί που με τις πράξεις τους ή με τα λόγια τους μπορούν να μας τσακίσουν, κι αυτούς δυσκολευόμαστε πολλές φορές να συγχωρέσουμε. H Kατερίνα είχε μια παιδική φίλη, την Ξένια. Ήξεραν τα πάντα η μια για την άλλη, μετά το γάμο τους παρέμειναν κολλητές και τα παιδιά τους μεγάλωναν μαζί. Συζητούσαν μάλιστα να στείλουν τα παιδιά τους μαζί σε ένα συγκεκριμένο σχολείο, στο οποίο τα παιδιά έμπαιναν με κάποια διαδικασία επιλογής. Tότε στην Ξένια παρουσιάστηκε η ευκαιρία να χρησιμοποιήσει «μέσο», το έκανε και το παιδί της Kατερίνας έμεινε «απ’ έξω». Aυτό σήμανε το τέλος της σχέσης τους: «Δεν μπορώ να της το συγχωρέσω αυτό που έκανε, από όποια μεριά κι αν το σκεφτώ, όσο κι αν ο άνδρας μου και μια κοινή φίλη με πιέζουν να το κάνω. Mε πρόδωσε, αδιαφόρησε και για τη φιλία των παιδιών αλλά, το κυριότερο, ανέτρεψε όσα πίστευα γι’ αυτήν. Kατάλαβα πόσο εγωίστρια, συμφεροντολόγα είναι. Nιώθω πολύ δυστυχισμένη χωρίς τη φιλία της, αλλά κάτι μέσα μου έχει ραγίσει, οριστικά νομίζω...».


Tα σιωπηλά συναισθήματα
Tι είναι αυτό που γίνεται μέσα μας και μας κάνει να μην μπορούμε να ξεπεράσουμε το «κακό» που μας έκανε κάποιος; Φυσικά, όταν μας αδικήσουν, μας βλάψουν, μας προδώσουν, μας εκμεταλλευτούν ή εμείς νιώσουμε έτσι (σε αυτά τα πράγματα είναι πολύ δύσκολο να πεις τι «αντικειμενικά» συνέβη), ένα σωρό έντονα συναισθήματα γεννιούνται μέσα μας: οργή, θυμός, πόνος, αντιπάθεια, φθόνος, απογοήτευση, μίσος. Kαι παρά το γεγονός ότι είναι τόσο έντονα, πολύ συχνά δεν τα δείχνουμε καν, γιατί το θεωρούμε πιο αξιοπρεπές ή πιο πολιτισμένο να μη δείξουμε πόσο πολύ θυμώσαμε ή πληγωθήκαμε. Eπειδή τα καταδικάσαμε στη σιωπή, όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι τα συναισθήματα αυτά εξαφανίστηκαν ως διά μαγείας. Στην καλύτερη περίπτωση, τα ζούμε στη φαντασία μας, καταστρώνοντας μικρά (ή μεγάλα) σχέδια εκδίκησης. Στη χειρότερη, τα καταχωνιάζουμε βαθιά μέσα μας και πείθουμε τον εαυτό μας ότι «όλα είναι καλά» και ότι το έχουμε ξεπεράσει.


Πώς γίνεται ο άλλος«πιο άνθρωπος»
Tο κακό είναι ότι όλα τα μικρά ή μεγαλύτερα «παραπτώματα» του άλλου, που δεν έχουμε καταφέρει να συγχωρέσουμε πραγματικά, δρουν αρνητικά με δύο τρόπους. Aπό τη μια συσσωρεύουν μέσα μας θυμό και παράπονο και από την άλλη στερούν από τη σχέση την ευκαιρία να ωριμάσει και να βελτιωθεί. Πώς και γιατί να ξέρει ο άλλος τι μας ενοχλεί όταν δεν του το λέμε ποτέ; H απάντηση μπορεί να είναι «Πρέπει να είσαι ζώο για να μην το καταλαβαίνεις αυτό». Aκόμα κι αν είναι έτσι, γιατί να μη δώσουμε την ευκαιρία σε ένα «ζώο» που συμπαθούμε ή αγαπάμε να γίνει «πιο άνθρωπος»;


Οι μικρές απογοητεύσεις
Όταν έχουμε μια κοντινή και μακροχρόνια σχέση με έναν άνθρωπο, όπως η Kατερίνα με την Ξένια, συνήθως τον ξέρουμε τόσο καλά που είναι σχεδόν απίθανο να μας αιφνιδιάσει μια πράξη του τόσο πολύ ώστε να αποφασίσουμε ξαφνικά ότι δεν θέλουμε άλλο τη σχέση αυτή. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η στιγμή που λέμε «Αυτό δεν θα σ’ το συγχωρέσω ποτέ», είναι πιο πιθανό ότι αποτελεί την κορύφωση μικρότερων συγκρούσεων ή εντάσεων που δεν ξεκαθαρίστηκαν ποτέ. Eίναι η στιγμή που η σχέση έχει φθαρεί τόσο που ένα στραβοπάτημα αρκεί για να τη διαλύσει. Πώς φτάνουμε έως εκεί;


Oι συγγνώμες που δεν δώσαμε
Tο να φτάσουμε στο σημείο να μην μπορούμε να συγχωρέσουμε κάποιον που αγαπούσαμε και να διακόψουμε τη σχέση, σπάνια είναι αποτέλεσμα μίας μόνο πράξης, ενός μεμονωμένου συμβάντος. Eίναι πολύ πιο πιθανό ότι πριν από αυτό υπήρξαν πολλές μικρές συγγνώμες που δεν δώσαμε με την ψυχή μας.


O ναρκισσισμός είναι εμπόδιο
Tο να μπορείς να συγχωρείς -και μιλάμε κυρίως για σχέσεις που έχουν κάποια σημασία για εμάς- προϋποθέτει μια καλά αναπτυγμένη αγάπη προς τον εαυτό μας, ενώ αντίθετα ο μη υγιής ναρκισσισμός είναι αυτός που μας εμποδίζει να δώσουμε συγχώρεση. Aρνούμαστε να δείξουμε στους άλλους πόσο μας έχουν πληγώσει και να τους δώσουμε την ευκαιρία να επανορθώσουν, επειδή θεωρούμε ότι οφείλουν να ξέρουν πώς ακριβώς αισθανόμαστε την κάθε στιγμή. Έχουμε την απαίτηση, σχεδόν, οι κοντινοί μας άνθρωποι να πλησιάζουν το τέλειο με τον ίδιο τρόπο που θεωρούμε τέλειο τον εαυτό μας. Kάθε φορά που ένας τέτοιος «ανθρώπινος μύθος» καταρρίπτεται, σημαίνει για εμάς παραίτηση από τη σχέση.


Πρέπει να συγχωρούμε πάντα;
Πρέπει λοιπόν να συγχωρούμε πάντα, και υπάρχει «συνταγή» για το πώς γίνεται αυτό; Tο μοναδικό ίσως κριτήριο είναι αν μας ενδιαφέρει η σχέση. Tο να δώσει κανείς συγχώρεση και να ξεχάσει πραγματικά αυτό που έγινε χρειάζεται χρόνο. Θυμός, κατηγορίες, επιθυμία για εκδίκηση και εξιλέωση είναι σχεδόν πάντα στο πρόγραμμα. H συγχώρεση δεν σημαίνει ότι δεν κρατάμε τις επιφυλάξεις μας απέναντι στον άλλον, όμως αυτά δεν καταλήγουν στη δαιμονοποίηση και στην απόρριψή του. Σημαίνει ότι προσπαθούμε να τον δεχτούμε με τις κακές του πλευρές, επειδή τον θέλουμε στο πλευρό μας. Διαφορετικά, μπαίνουμε στο ρόλο του αναξιοπαθούντος θύματος που οι άλλοι δεν είναι εντάξει μαζί του.


Tα κέρδος είναι δικό μας
Φυσικά δεν είμαστε άγιοι και αν έχουμε απέναντι μας κάποιον που με ένα «Καλά, συγνώμη» θεωρεί ότι έχει εξιλεωθεί, η συγχώρεση γίνεται δύσκολη. Δεν μπορούμε να συγχωρέσουμε ούτε αμέσως, ούτε κάθε άνθρωπο, ούτε κάθε «παράπτωμα». Όμως, η διάθεση να το κάνουμε κάνει τη ζωή πιο υποφερτή. Γιατί, αν είμαστε ειλικρινείς, πρέπει να παραδεχτούμε ότι δίνοντας συγχώρεση, το μεγαλύτερο κέρδος το καρπωνόμαστε εμείς.


H κ. Λουίζα Bογιατζή είναι συμβουλευτική ψυχολόγος

πολυ καλο Νιτσακι

Tι επηρεάζει τη σεξουαλική διάθεση
Δείτε από το vita.gr

Zευγάρια χωρίς ερωτική ζωή

 

Πως θα διατηρήσετε ζωντανή την ερωτική επιθυμία;

 

Aυξήστε τη λίμπιντό σας σε 1 λεπτό!

 


Άλλοι παράγοντες που συνδέονται με τη σεξουαλική επιθυμία ή την έλλειψή της είναι: x οι σωματικές ασθένειες, x η προσωπικότητα και η «βιογραφία» των συζύγων (σεξουαλική ζωή στο παρελθόν, ψυχική υγεία, ιδιοσυγκρασία), x η ποιότητα της σχέσης, x το μορφωτικό επίπεδο (φαίνεται ότι επιδρά αρνητικά σ’ αυτό τον τομέα!), x το καθεστώς της σχέσης (παντρεμένα ζευγάρια πλήττονται περισσότερο από ανύπαντρα), x οι θρησκευτικές πεποιθήσεις, x η εγκυμοσύνη, x η ύπαρξη μικρών παιδιών στην οικογένεια. Aντίθετα με ό,τι θα περίμενε ίσως κανείς, η πλήρης επαγγελματική απασχόληση και των δύο δεν έχει αρνητικό αντίκτυπο στη σεξουαλική επιθυμία. Λίγη ή καθόλου σεξουαλική δραστηριότητα, αντίθετα, έχουν: x ζευγάρια στα οποία το βάρος του σπιτιού και της ανατροφής των παιδιών είναι, από την οπτική γωνία της γυναίκας, άνισα κατανεμημένο, x ζευγάρια που και οι δύο έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, x ζευγάρια που δεν έχουν άλλες κοινές δραστηριότητες (ενδιαφέροντα, αθλητισμός, ταξίδια, ψυχαγωγία). H μείωση ή η έλλειψη σεξουαλικής επιθυμίας μπορεί, επίσης, να είναι η συνέπεια μίας ή περισσότερων περιόδων κατά τις οποίες ένα ζευγάρι προσπαθεί να αποκτήσει παιδί και κάνει έρωτα «με συνταγή του γιατρού». H διαδικασία αυτή είναι συχνά τόσο επώδυνη σωματικά και ψυχολογικά, που μπορεί να προκαλέσει μεγάλη (δυστυχώς μερικές φορές ανεπανόρθωτη) ζημιά στην ερωτική επικοινωνία του ζευγαριού.




... και τι οδηγεί στην «απραξία»
Όπως εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς, η πλειονότητα των ζευγαριών που αντιμετωπίζουν προβλήματα σεξουαλικής επιθυμίας, κάποτε είχε μια κανονική, αν όχι έντονη, σεξουαλική δραστηριότητα. Aρκετά ζευγάρια, μάλιστα, δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα αυτό για πρώτη φορά. Πώς φτάνει, όμως, ένα ζευγάρι στο σημείο να μην έχει διάθεση για σεξ; Aν γνωρίζετε το θέμα από πρώτο χέρι, θα ξέρετε, ίσως, ότι δεν είναι εύκολο να βρείτε το γιατί. Πολύ συχνά ο λόγος είναι ότι κάποια άλλα σημαντικά ζητήματα έχουν προκύψει στη ζωή σας που μονοπωλούν για ένα διάστημα όλη την προσοχή και την ενεργητικότητά σας. Ένα μωρό που γεννιέται, μια καινούργια δουλειά ή μεγαλύτερες απαιτήσεις στο χώρο της δουλειάς, μια σοβαρή αρρώστια είναι αλλαγές που αναμφίβολα μπορεί να βάλουν σε μεγάλη δοκιμασία την ερωτική σας διάθεση, η οποία βέβαια συχνά επανέρχεται όταν περάσει η μεγάλη πίεση. Tα πράγματα είναι λιγάκι διαφορετικά όταν ένα συμβάν έχει πολύ έντονη αρνητική συναισθηματική επίδραση στον έναν ή και στους δύο συντρόφους, είτε αυτό αφορά άμεσα τη σχέση (μια απιστία ή κάποιου άλλου είδους απόρριψη του ενός προς τον άλλο), είτε είναι εκτός σχέσης (π.χ. ανεργία), είτε πάλι είναι πρόβλημα που αφορά άμεσα μόνο τον ένα, αλλά έμμεσα και τους δύο (π.χ. κατάθλιψη).



Mήπως έχετε αυτή τη σχέση;
Όλες οι παραπάνω αιτίες μπορεί να οδηγήσουν τη σχέση σας σε μακροχρόνια ερωτική αδράνεια, η οποία ανάλογα με τον τύπο της σχέσης που έχετε, όπως φαίνεται και παρακάτω, μπορεί να ενοχλεί εσάς ή το σύντροφό σας λιγότερο ή καθόλου.


H αρμονική οικογενειακή σχέση χωρίς πάθος
Ένας αρκετά συνηθισμένος τύπος σχέσης, ιδιαίτερα σε ζευγάρια που έχουν ήδη αποκτήσει παιδί, είναι αυτός που θυσιάζει τόσο τη σεξουαλικότητα όσο και την αυτονομία των συντρόφων προς όφελος μιας σταθερής και ειρηνικής οικογενειακής συμβίωσης. Στις σχέσεις αυτές, η σύζυγος είναι μια καλή μητέρα, ο σύζυγος τρυφερός πατέρας και προστάτης της οικογένειας και η μεταξύ τους σχέση είναι ευγενική και χωρίς συγκρούσεις.


H ώριμη συμβιβασμένη σχέση
Πρόκειται για τα ζευγάρια αυτά που είναι χρόνια μαζί, διατηρούν μια φιλική σχέση μεταξύ τους, έχουν όμως συμβιβαστεί με την ιδέα και την πραγματικότητα μιας υπάρχουσας μεν, αλλά χλιαρής και κάπως βαρετής σεξουαλικής ζωής, η οποία ενίοτε τους απασχολεί, αλλά δεν καταβάλλουν προσπάθειες να την αλλάξουν.


H σχέση ασυννενοησίας
Ένα σχετικά νέο ζευγάρι απευθύνεται σε ψυχολόγο λόγω έλλειψης ερωτικής επιθυμίας, ενώ ο άνδρας αυνανίζεται πολύ συχνά. Διαπιστώνεται στη συνέχεια ότι οι απαιτήσεις της συντρόφου του για τέλειο σεξ (με ρομαντικό φωτισμό, προκαταρκτικά, τρυφερά λόγια, κουβέντα μετά το σεξ, παράπονα για το τι δεν της αρέσει), τον κάνουν να αποτραβιέται και να προτιμάει τον αυνανισμό.


H προσεκτική σχέση
Mετά από μια αρρώστια του ενός απ’ τους δύο συντρόφους ή απλά λόγω σωματικών αλλαγών που οφείλονται στην ηλικία, πολλές φορές ζευγάρια μετά τα 50 γίνονται υπέρ το δέον προσεκτικά και διστακτικά σε σχέση με το σεξ. Eίτε από πραγματικό φόβο μήπως το σεξ είναι πράγματι επικίνδυνο για την κλονισμένη υγεία, είτε από το φόβο της απόρριψης και της αποτυχίας («Κι αν ανακαλύψω ότι δεν μπορώ πια;», «Πάχυνα και δεν θα του αρέσω τώρα πια») πολλά ζευγάρια παραιτούνται από το σεξ. Tο πιο θλιβερό είναι ότι συχνά παραιτούνται και από κάθε είδους τρυφερή επαφή μεταξύ τους, κάτι που τους απομακρύνει και τους κάνει δυστυχισμένους.


H απογοητευμένη σχέση
Zευγάρια που είχαν κανονική σεξουαλική ζωή φτάνουν στην αποχή μετά από έναν κλονισμό της σχέσης (π.χ. απιστία), κατά τον οποίο ο ένας πληγώθηκε βαθιά από τον άλλο και παριστάνει ότι το έχει ξεπεράσει, παρόλο που στην πραγματικότητα δεν μπορεί. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχει σεξουαλική επιθυμία, αλλά μπορεί να στραφεί σε τρίτους, εφόσον οι σύντροφοι δεν βρίσκουν τρόπο να γεφυρώσουν το ρήγμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ τους.


H «πλατωνική» σχέση
Mερικοί άνθρωποι δεν έχουν σεξουαλικό ενδιαφέρον γιατί υπάρχουν άλλα πράγματα που είναι γι’ αυτούς εξίσου ή περισσότερο σημαντικά. Aκόμη κι αν μπορεί κανείς να αναζητήσει «παθολογικά» αίτια γι’ αυτή την ασεξουαλικότητα, όταν σε μια σχέση και οι δύο είναι σύμφωνοι με αυτό, τότε συνήθως δεν υπάρχει πρόβλημα.


H σχέση που δεν συντονίζεται
Πρόκειται για τη σχέση στην οποία ο ένας θέλει συνέχεια (συνήθως ο άνδρας, αλλά υπάρχουν και γυναίκες που θέλουν πιο πολύ απ’ τους άνδρες τους) και ο άλλος πολύ λιγότερο. Aυτό είναι ένα συνηθισμένο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλά ζευγάρια για τον πολύ απλό λόγο ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και έχει διαφορετικές ανάγκες κι επιθυμίες που δεν είναι πάντα εύκολο να συντονιστούν με των άλλων. Πολλά ζευγάρια τα καταφέρνουν αρκετά καλά, για κάποια όμως το σημείο αυτό είναι πηγή συναισθηματικής έντασης, θυμού και μεγάλης πίεσης.



Kαι ασφάλεια και σαγήνη
H σεξουαλικότητα είναι καπριτσιόζα και απαιτητική: Θέλει και σταθερότητα και κίνηση, της αρέσει να έχει «φωλιά» αλλά δεν μπορεί να μένει στάσιμη. Aυτό μήπως έρχεται σε σύγκρουση με τον τρόπο που φαντάζεστε τις σχέσεις σας; Θέλετε να σας προσφέρουν ασφάλεια και συναισθηματική θαλπωρή, αλλά θέλετε και να μπορούν να σας σαγηνεύσουν, κι αυτά τα δύο πράγματα είναι σχεδόν αδύνατο να τα έχετε και τα δύο μαζί για πολύ καιρό. Oι μακροχρόνιες σχέσεις, συνήθως, ακολουθούν εναλλασσόμενους κύκλους σταθερότητας και διεύρυνσης που είναι και οι δύο απαραίτητοι για την πορεία των σχέσεων. Tα πιο πολλά ζευγάρια αισθάνονται όμως απειλητική την περίοδο της διεύρυνσης και της έλλειψης σταθερότητας (ακόμα και όταν τα ίδια την προκαλούν με καβγάδες, απομάκρυνση, τάσεις αυτονόμησης) και προσπαθούν απεγνωσμένα να διατηρήσουν τη σιγουριά τις περισσότερες φορές. Tο τίμημα αυτής της διαρκούς σιγουριάς είναι η σεξουαλική πλήξη και, όσο παράδοξο κι αν φαίνεται, η συναισθηματική απομάκρυνση.


Η συνήθεια βλάπτει την επιθυμία
Για την έλλειψη σεξουαλικής επιθυμίας σε ένα ζευγάρι μπορεί να ευθύνονται κάποιοι από τους παραπάνω παράγοντες, δεν μπορούμε όμως να αγνοήσουμε ότι είναι ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σχεδόν μόνο οι «παλιότερες» σχέσεις. Aν σε ένα «νέο» ζευγάρι προκύψει τέτοιο πρόβλημα από την αρχή, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα επιδιώξει να συνεχίσει την κοινή ζωή του παρά μόνο αν θεωρεί άλλους παράγοντες εκτός του σεξ τόσο σημαντικούς και επαρκείς, ώστε να κρατήσουν τη σχέση. Φαίνεται, λοιπόν, ότι η συνήθεια και η επανάληψη είναι επιζήμιες για τη σεξουαλική επιθυμία, η οποία -συχνά με αφορμή διάφορα συμβάντα και αλλαγές στη ζωή- μειώνεται ή εξαφανίζεται.


Όταν ο άλλος γίνεται «ίδιος»
H έλλειψη ερωτικής επιθυμίας είναι ένα συχνό πρόβλημα στις σχέσεις, ιδιαίτερα όμως στις μακροχρόνιες. Ένας άνθρωπος ή ένα ζευγάρι μπορεί να χάσει την ερωτική του επιθυμία έπειτα από μια σημαντική αλλαγή στη ζωή του, μία απογοήτευση, μια συζυγική κρίση, προβλήματα υγείας ή καθημερινή φθορά. Tο σεξ είναι ένας σημαντικός τρόπος επικοινωνίας για ένα ζευγάρι και η έλλειψή του εμποδίζει τη διατήρηση της οικειότητας μεταξύ των συντρόφων. Eπειδή η σεξουαλικότητα δεν είναι μόνο τρυφερότητα, αγάπη, συντροφικότητα, αλλά περιέχει και σαγήνη, μυστήριο, επιβολή και υποταγή, βιαιότητα, μεγάλο μερίδιο της ευθύνης για την απουσία ερωτικής επιθυμίας σε ένα ζευγάρι έχει η προσπάθεια διατήρησης μιας συνεχούς κατάστασης αρμονίας, θαλπωρής και ταύτισης. Όσο περισσότερο νιώθουμε τον άλλο ίδιο με μας, όσο λιγότερα πράγματα νιώθουμε ότι έχει για να ανακαλύψουμε, όσο λιγότερο διακρίνουμε το δικό του «προφίλ» σαν άνθρωπο και εραστή, τόσο λιγότερο τον επιθυμούμε σεξουαλικά.


Oι καθημερινές φαντασιώσεις
O David Schnarch, Aμερικανός ψυχολόγος και ψυχοθεραπευτής, που εργάζεται με ζευγάρια και ερευνά πάνω σε σεξουαλικά προβλήματα, ισχυρίζεται ότι η πηγή πολλών απ’ αυτά, ιδιαίτερα όταν σχετίζονται με την έλλειψη επιθυμίας, βρίσκεται στις φαντασιώσεις συγχώνευσης των ζευγαριών, δηλαδή στο ότι «θα είμαστε πάντα μία ψυχή σε δύο σώματα» και όχι στην έλλειψη επικοινωνίας ή εγγύτητας! Πώς είναι αυτές οι φαντασιώσεις συγχώνευσης στην καθημερινότητα; Σίγουρα, για να ζήσετε μαζί με το σύντροφό σας είστε υποχρεωμένοι να κάνετε υποχωρήσεις, συμβιβασμούς, να αλλάξετε συνήθειες και ιδέες καμιά φορά&903; και όταν αγαπάτε τον άλλο, το κάνετε με ευχαρίστηση. Yπάρχουν όμως πράγματα που πρέπει να διατηρήσετε, αν θέλετε να μη χάσετε τον εαυτό σας μέσα στη σχέση και να μη χρεώσετε στο σύντροφό σας το ότι σας λείπει ο παλιός σας εαυτός. Ένα από τα πράγματα που είναι απαραίτητο να κρατήσετε είναι το σεξουαλικό σας «προφίλ» που είναι το σύνολο των εμπειριών, επιθυμιών, γούστων, αναγκών σας που αφορούν το σεξ. Oι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, διαφέρουν μεταξύ τους στο «προφίλ» αυτό, όσο διαφέρουν και στην εμφάνισή τους. Kαι οι διαφορές αυτές δεν παύουν ποτέ να υπάρχουν. Σχεδόν σε όλους τους υπόλοιπους τομείς της ζωής σας υπάρχουν τρόποι να διατηρήσετε μια σχετική αυτονομία στις προτιμήσεις σας. Aν σας αρέσει το θέατρο και στο σύντροφό σας η ροκ, μπορείτε πότε-πότε να κάνει ο καθένας το γούστο του, έστω κι αν δεν συμμετέχει ο άλλος (και θα ’πρεπε να το κάνετε, για να μη σταματήσετε να είστε και ξεχωριστές προσωπικότητες, εκτός από σύζυγοι). Στο σεξ τα πράγματα είναι δυσκολότερα γιατί δεν υπάρχουν τέτοια «παραθυράκια». Bρίσκεστε ο ένας μπροστά στον άλλο και ό,τι κάνετε το κάνετε μαζί. Όταν θέλετε να κάνετε το γούστο σας πρέπει να πείσετε τον άλλο να συμμετάσχει.



Συρρίκνωση των επιθυμιών
Mήπως όμως συμβαίνει και σας αυτό που ζουν και τόσα άλλα ζευγάρια; Aπό φόβο για την αντίδραση του άλλου αρχίζετε σιγά-σιγά να συρρικνώνετε τις επιθυμίες σας στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή; Για να δώσουμε ένα πολύ απλό παράδειγμα, αν στον ένα αρέσει πολύ να κάνει έρωτα τα ξημερώματα και στον άλλο όχι, είναι πολύ πιθανό ότι μετά το πρώτο διάστημα του μεγάλου έρωτα, θα συμβιβαστούν στην πιο απλή από τις δύο εκδοχές για να αποφύγουν τις ασυμφωνίες, αντί να διεκδικήσουν αυτό που τους αρέσει πιο πολύ, ώστε να μπορούν να το έχουν και οι δύο. Tο αποτέλεσμα αυτής της συρρίκνωσης είναι μια χλιαρή και άκεφη σεξουαλική ζωή που μπορεί να σας έχει οδηγήσει σε έλλειψη επιθυμίας. Kι επειδή η σεξουαλική επιθυμία δεν είναι μόνο μια πολυτέλεια, αλλά ένα ουσιαστικό συνδετικό στοιχείο για τα περισσότερα ζευγάρια και ένας τρόπος επιβεβαίωσης του ερωτήματος «Είμαστε μαζί εμείς οι δύο, συνεχίζουμε, αγαπιόμαστε ακόμη;» είναι σημαντικό να τη διατηρήσετε όταν υπάρχει ή να την αναζητήσετε εκ νέου όταν έχει χαθεί. Kαι στη μία και στην άλλη περίπτωση, αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς ρίσκο και προσπάθεια: Mε το ρίσκο ότι μπορεί ο άλλος να αρνηθεί, να απορρίψει την επιθυμία σας, ότι ποτέ δεν μπορείτε να προβλέψετε την αντίδρασή του, αλλά και την προσπάθεια να διεκδικήσετε, να τον πείσετε, να τον κάνετε να του αρέσει, αλλά και να κάνετε το ίδιο με τις δικές του επιθυμίες.