Ζευγάρια: Τα 6 λάθη που οδηγούν στην κρίση

Υπάρχει ο τέλειος γάμος, η απόλυτα αρμονική σχέση; Ακόμη κι αν το θέλουμε πολύ και δεν σταματάμε να το ονειρευόμαστε, μάλλον όχι. Οι σχέσεις έχουν ωραίες και άσχημες στιγμές, φέρνουν άλλοτε απέραντη ευτυχία και άλλοτε αβάσταχτη δυστυχία, και ζώντας τις κάνουμε λάθη, μαθαίνουμε, τρώμε τα μούτρα μας. Κάποια από αυτά τα λάθη αποβαίνουν μοιραία για τις σχέσεις, αν δεν καταφέρουμε να τα αναγνωρίσουμε, να τα παραδεχτούμε και να σταματήσουμε να τα επαναλαμβάνουμε εσαεί.

Συνταγές αποτυχίας
Ο Λέων Τολστόι, στην «Άννα Καρένινα», έγραφε ότι «Η εξωτερική μορφή με την οποία συνήθως εκτυλίσσεται η λεγόμενη ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή είναι παντού η ίδια, ενώ αντίθετα η δυστυχισμένη διαδραματίζεται σε κάθε περίπτωση με ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο». Πόσο μπορούμε να συμφωνήσουμε σε αυτό; Κάθε ζευγάρι έχει, αναμφίβολα, τη δική του ιστορία που είναι με κάποιον τρόπο μοναδική κι ανεπανάληπτη. Παρ’ όλα αυτά, όμως, πολλοί από τους ειδικούς που ασχολούνται με ζευγάρια που βρίσκονται σε κρίση, ψυχολόγοι, οικογενειακοί θεραπευτές, σεξολόγοι, όταν μιλούν για τις πιο συχνές και τις πιο επιζήμιες αιτίες που οδηγούν τα ζευγάρια στα πρόθυρα του χωρισμού, μοιάζουν να συμφωνούν ότι υπάρχουν κάποιες αιτίες αποτυχίας οι οποίες είναι κοινές και επαναλαμβάνονται.
Το ενδιαφέρον είναι ότι αρκετές από αυτές τις αιτίες έχουν να κάνουν με πεποιθήσεις και αντιλήψεις σχετικά με την «ιδανική σχέση», οι οποίες, αν και σπάνια επιβεβαιώνονται, ωστόσο δύσκολα εγκαταλείπονται για να δώσουν τη θέση τους σε άλλες, περισσότερο ρεαλιστικές και βιώσιμες.

Μαρία και Τάκης
Όταν οι δύο γίνονται ένας
«Σ’ εμάς όλα άρχισαν με τον απόλυτο έρωτα. Νιώθαμε και οι δύο ότι είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλον, και βασικά αυτό άλλαξε μόνο 5 χρόνια μετά, όταν γεννήθηκε η κόρη μας. Έως τότε δεν νιώθαμε ιδιαίτερα την ανάγκη για παρέες, άλλα ερεθίσματα, καλύπταμε ο ένας τον άλλον, ήμασταν μέσα σε ένα πολύ ωραίο “κουκούλι”. Με το παιδί, τα πράγματα άλλαξαν δραματικά. Άρχισαν τα προβλήματα, και μάλιστα μεγάλα. Τώρα πια έχουμε αρχίσει να βλέπουμε ότι κανένα ζευγάρι δεν μπορεί να είναι ένας εντελώς κλειστός και αυτάρκης οργανισμός, ότι πρέπει να έχει μερικές πόρτες ανοιχτές. Ελπίζουμε να μην είναι πολύ αργά...»
Τι συμβαίνει πραγματικά; Τα ζευγάρια αυτά, που είναι σαν «μία ψυχή σε δύο σώματα», μοιάζουν κατ’ αρχάς ικανά να καλύψουν όλες τις ανάγκες τους:
Ο ένας είναι τα πάντα για τον άλλον, σύζυγος, εραστής, φίλος, γονιός, παιδί. Η συγχώνευση δημιουργεί την (ψευδ-)αίσθηση ασφάλειας και προστασίας από το «σκληρό» έξω κόσμο. Δυστυχώς, όμως, αυτό συνήθως δεν κρατά για πάντα. Ο ερχομός ενός παιδιού, οι αναπόφευκτες αλλαγές που φέρνει η ζωή, κλονίζουν την πολύ εύθραυστη ισορροπία αυτής της σφιχτής συνύπαρξης που δεν είναι καθόλου προετοιμασμένη για αλλαγές και παρεμβολές τρίτων. Άλλοτε πάλι, ο ένας από τους δύο αρχίζει κάποια στιγμή να αισθάνεται πλήξη, πίεση, ασφυξία. Τότε αρχίζει η κρίση, συχνά μάλιστα σε αυτά τα ζευγάρια με καταστροφικές συνέπειες.

Δήμητρα και Μανώλης
Η σχέση «δεκανίκι»
«Το ότι ο Δημήτρης είχε πρόβλημα με το αλκοόλ κάναμε στην αρχή και οι δύο ότι δεν το βλέπουμε. Όταν άρχισε να γίνεται πολύ έντονο, κάναμε μια -ας πούμε- συμφωνία, εγώ ότι θα του σταθώ σε όλα και εκείνος ότι θα καταπολεμήσει το πρόβλημά του για μένα. Τελικά, όμως -κι αυτό το βλέπω τώρα, 8 χρόνια μετά, που έχουμε φτάσει στα όριά μας ως ζευγάρι-, μπήκαμε σ’ ένα φαύλο κύκλο εξάρτησης, ενοχών, κατηγοριών και συνεχών απογοητεύσεων του ενός από τον άλλον. Τώρα καταλαβαίνω ότι τη βοήθεια έπρεπε να τη ζητήσουμε απ’ έξω…»
Τι συμβαίνει πραγματικά; Σίγουρα μια καλή συντροφική σχέση έχει και θεραπευτικές ιδιότητες, αλλά δεν είναι ούτε πανίσχυρη ούτε ικανή να στηρίξει μόνη της κάθε πρόβλημα. Όταν ο ένας αρχίζει να σηκώνει πολύ μεγαλύτερο βάρος ευθύνης για το πρόβλημα του άλλου από ό,τι του αναλογεί («Εγώ θα σε κάνω να το ξεπεράσεις») και ο άλλος αισθάνεται υποχρεωμένος να γίνει καλά («Του/της το χρωστάω»), η σχέση εξάρτησης που δημιουργείται οδηγεί σχεδόν πάντα σε αδιέξοδο.

Γιώργος και Νάνσυ
Σαν δυο ξένοι
«Αυτό που είχαμε εμείς ήταν μοναδικό. Επικοινωνούσαμε σωματικά, ξέραμε πάντα τι ήθελε ο άλλος σαν να διαβάζαμε το βλέμμα, τις κινήσεις, δεν χρειαζόμασταν λόγια. Εγώ ακόμη δεν έχω καταλάβει πώς και πότε άλλαξε αυτό. Το μόνο που ξέρω είναι ότι ήρθε η στιγμή που άρχισα να νιώθω ότι η γυναίκα που έχω δίπλα μου δεν είναι αυτή που νόμιζα ότι ήταν. Από την απόλυτη επικοινωνία φτάσαμε στην πλήρη αποξένωση...»
Τι συμβαίνει πραγματικά; Πολλά ζευγάρια καταφέρνουν πράγματι στην αρχή της σχέσης τους, όταν είναι πολύ ερωτευμένα, όταν υπάρχει ακόμη ταύτιση απόψεων και επιθυμιών, να επικοινωνούν χωρίς να μιλάνε πολύ. Αυτό είναι πολύ ωραίο κι εύκολα τείνει κανείς να πιστέψει ότι μπορεί με το ένστικτό του να καταλαβαίνει τα πάντα για τον άλλον. Πρόκειται όμως για πλάνη, γιατί αυτό που καταλαβαίνουμε αντιστοιχεί μόνο στην εικόνα που έχουμε για τον άλλον όταν, ερωτευμένοι, τον «βλέπουμε με τα μάτια της ψυχής» (που σημαίνει, μεταξύ άλλων, όπως θα θέλαμε να είναι). Χωρίς λόγια και επικοινωνία δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τον άλλον όπως πραγματικά είναι, κι έτσι κάποτε φτάνει η στιγμή που νιώθουμε σαν δυο ξένοι που ζουν παράλληλες ζωές χωρίς να έχουν μάθει πώς να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον.

Πέτρος και Ελένη
Εξιδανικεύοντας τη σχέση
«Όπως γίνεται συνήθως, στην αρχή ήταν όλα μια χαρά. Περνούσαμε καλά μαζί, κάναμε καλό σεξ, συμφωνούσαμε στα περισσότερα. Σιγά-σιγά, η καθημερινότητα, τα διάφορα άγχη, άρχισαν να φέρνουν τριβές, προβλήματα, καβγάδες. Τρομάξαμε, γιατί νομίζαμε ότι μεταξύ μας όλα θα λειτουργούν από μόνα τους και αφεθήκαμε σε μια μοιρολατρική στάση, πιστεύοντας ότι τα πράγματα ή θα φτιάξουν από μόνα τους ή αλλιώς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Κοντέψαμε να τελειώσουμε τη σχέση πριν την ώρα της...»
Τι συμβαίνει πραγματικά; Η παθητικότητα, η πεποίθηση ότι όλα πρέπει ή να πηγαίνουν καλά χωρίς προσπάθεια ή αλλιώς δεν έχει νόημα, χαρακτηρίζουν πολλές σχέσεις, νέων κυρίως ζευγαριών. Πρόκειται για ένα μοιραίο συνδυασμό εξιδανίκευσης των ερωτικών σχέσεων («Αφού αγαπιόμαστε, θα είμαστε για πάντα ευτυχισμένοι») και «τεμπελιάς» («Στο γάμο μου δεν θέλω προβλήματα»), που βέβαια δεν είναι η καλύτερη προϋπόθεση για να αντεπεξέλθει κανείς στις δυσκολίες που αναπόφευκτα παρουσιάζονται σε κάθε σχέση, ειδικά όταν είναι μακροχρόνια.

Παναγιώτης και Ιωάννα
Γιατί να μην είμαστε ίδιοι;
«Το πιο δύσκολο στη σχέση μας είναι που αντιδρούμε τόσο διαφορετικά, ενώ μάλιστα στην αρχή νομίζαμε ότι μοιάζουμε πάρα πολύ σε όλα. Εγώ μιλάω πολύ, εκείνος λίγο, εμένα μ’ αρέσει να συζητάμε τα προβλήματά μας, εκείνος το αποφεύγει, εγώ θέλω προκαταρκτικά στο σεξ, εκείνος είναι πιο ορμητικός. Έχουμε καταλήξει να μη συνεννοούμαστε σε τίποτα. Μερικές φορές νομίζω ότι μας χωρίζει μια άβυσσος...»
Τι συμβαίνει πραγματικά; Μπορεί ο σύντροφός μας να είναι ακριβές αντίτυπο του εαυτού μας; Όχι! Κι όμως, συχνά μας πειράζει που δεν είναι. Το γεγονός ότι αυτός με τον οποίο μοιραζόμαστε τη ζωή μας δεν έχει τις ίδιες συνήθειες, αντιδράσεις, και δεν του αρέσουν τα ίδια πράγματα δεν το αποδεχόμαστε εύκολα. Αντίθετα, θυμώνουμε πολύ και προσπαθούμε πεισματικά να τον «φέρουμε με τα νερά μας», αντί να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε πού βρίσκονται οι διαφορές και να τις γεφυρώσουμε, ανακαλύπτοντας δρόμους που ικανοποιούν και τους δύο. Εντέλει, η σχέση μετατρέπεται σε πεδίο μάχης ή σε αίθουσα δικαστηρίου.

Ορέστης και Κατερίνα
Χωρίς όνειρα για το μέλλον
«Είμαστε μαζί από τα φοιτητικά μας χρόνια. Πάντα ζούσαμε χωρίς να πολυνοιαζόμαστε τι θα συμβεί σε 1 χρόνο, 2 ή 5. Δεν καθίσαμε ποτέ να σκεφτούμε πώς θα είμαστε οι δυο μας στο μέλλον. Όταν κάποια στιγμή έπρεπε να “σοβαρευτούμε’’, τότε ξαφνικά ήταν σαν το κοινό μας μέλλον να φαντάζει βαρετό, κενό, χωρίς νόημα. Και τότε ριχτήκαμε ο καθένας στα δικά του προσωπικά σχέδια - άλλο λάθος κι αυτό…»
Τι συμβαίνει πραγματικά; Το να σκέφτεσαι το κοινό μέλλον στη σχέση δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη να κάνεις σχέδια, για σπίτια, ταξίδια ή συγκλονιστικές δραστηριότητες. Ουσιαστικά πρόκειται για τη βαθιά επικοινωνία πάνω στην ίδια τη σχέση, που περιλαμβάνει ασφαλώς και την προβολή στο μέλλον: «Πώς μας φανταζόμαστε σε 2, 5 ή 10 χρόνια από τώρα; Τι περιμένουμε, τι φοβόμαστε;». Πολλά ζευγάρια, όταν έρθει η πρώτη κρίση «Και τώρα τι;», προχωρούν στο επόμενο βήμα: Παντρεύονται, κάνουν παιδιά, αγοράζουν σπίτι. Όταν όμως όλα αυτά θα έχουν πραγματοποιηθεί, αν δεν έχουν αναρωτηθεί ποτέ από κοινού για το μέλλον της σχέσης τους, παραμονεύει το κενό στη γωνία.




Τίποτα δεν ειναι αυτονόητο

Το διαρκές άγχος είναι, ως γνωστόν, ένας παράγοντας επιβαρυντικός για όλους τους τομείς της ζωής και υπεισέρχεται σε όλα αυτά τα λάθη των ζευγαριών που αναφέρουμε εδώ. Με ποιον τρόπο, όμως; Το κυριότερο λάθος που κάνουμε σε περιόδους άγχους είναι ότι θεωρούμε την οικογένεια και το σύντροφό μας σταθερά και αυτονόητα κομμάτια της ζωής μας που μπορούμε άνετα να παραμελήσουμε όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε αγχώδεις καταστάσεις (οικονομικά ή επαγγελματικά προβλήματα, πένθος, αρρώστιες). Υπό καθεστώς άγχους, μπορεί να αφήσουμε να ατονήσουν οι κοινές δραστηριότητες, η επικοινωνία με το σύντροφο, ή να προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά μας εντελώς μόνοι. Συνήθως, αυτά οδηγούν σε απομάκρυνση, ασυνεννοησία και συσσώρευση θυμού.




Η κ. Λουίζα Βογιατζή είναι συμβουλευτική ψυχολόγος.

ωραιο αρθρο,δυστυχως ολοι κανουμε τα λαθη μας

Στα χνάρια της μητέρας και η κόρη   
Πραγματί πολύ ωραίο άρθρο στο οποίο κατάφερα να αναγνωρίσω κομμάτια απο την καθημερινότητα μου. Πάντα δυστηχώς υπάρχουν οι τριβές και οι καυγάδες αλλά το πιο σημαντικό είναι να υπάρχει αγάπη και κατανόηση, σεβασμός κι εμπιστοσύνη και όλα ξεπερνιούνται.

  Σήγουρα Μαράκι πρέπει να υπάρχει σεβασμός κ αγάπη αλλα στις μέρες  μας σπανίζουν...πιο πολύ ειναι οι χωρισμοί....

Μήπως έφτασε του χωρισμού η ώρα;


Η ρομαντική ελιά της Αντζελίνα
Καρναβαλικό σεξ για ξέφρενους οργασμούς
Τα χτενίσματα που λατρεύουν οι άντρες!
Πέθανε ο σχεδιαστής Αλεξάντερ Μακ Κουίν21/10/2009
Είσαι σε μια σχέση και λογικά νιώθεις ευτυχισμένη. Ή μήπως όχι; Μήπως αντί να ακούς τις καμπάνες τις εκκλησίας και να προβάρεις νυφικά, εσύ δεν θέλεις ούτε να τον βλέπεις στα μάτια σου τον αγαπημένο; Μήπως αντί να βλέπεις ροζ καρδούλες, βλέπεις σκούρα τα πράγματα; Ποιά είναι τα δέκα σημάδια που σου λένε να τον στείλεις;

1. Βαριέσαι σε σημείο θανάτου:

Σίγουρα, τα καρδιοχτύπια που θα έχεις στην αρχή μιας νέας σχέσης, με τον καιρό θα ξεθυμάνουν, χωρίς να έχει σχέση το ποιός είναι ο αγαπημένος σου. Η βαρεμάρα, η άνοια αυτό το δεν θέλω να δω τα μούτρα του για μια εβδομάδα, τα βαρέθηκα, τα μπούχτισα, δεν είναι φυσικό επακόλουθο ενός δεσμού. Σίγουρα, κάθε ζευγάρι, έχει τα πάνω και τα κάτω του, τις καλές και τις κακές στιγμές του. Αν όμως, δεν θέλεις ούτε ζωγραφιστό να τον δεις τον αγαπημένο σου, αν κάνεις αγγαρεία να του στείλεις ένα μήνυμα μέσα στη μέρα, λυπάμαι αλλά χωρίζεις. Ειδικά στην περίπτωση που τα έχεις κάνει όλα για να δουλέψει ο δεσμός αυτός στο παρελθόν, τέτοια βαρεμάρα δεν δικαιολογείται.

2. Οι φίλοι και  η οικογένεια σου δεν τον εγκρίνουν:

Εννοείται ότι οι φίλοι και οι οικογένεια δεν θα πρέπει να παίρνουν τις αποφάσεις της ζωής σου για εσένα. Παρόλα αυτά, όσο κι αν δεν τον βλέπεις επειδή σε έχει τυφλώσει ο έρωτας, οι άνθρωποι αυτοί σε ξέρουν καλύτερα από τον καθένα και έχουν τους λόγους τους που δεν εγκρίνουν το αγόρι σου. Είναι κρίμα να χάσεις το χρόνο σου μέχρι να ανακαλύψεις και μόνη τη λάθος επιλογή σου.

3. Φτώχεια καταραμένη:

Ο σοφός λαός το έχει πει ρητά: όταν η φτώχεια μπαίνει από την πόρτα, ο έρωτας βγαίνει από το παράθυρο. Τα οικονομικά προβλήματα και ειδικά σε περίοδο κρίσης, μπορεί να στείλουν τον έρωτα στον κάδο απορριμάτων. Και δεν μιλάμε απλά για τα χρήματα που μπορεί να μην φτάνουν να ζείτε καλά μαζί. Εκεί ίσα ίσα που θα δενόσασταν ως ζευγάρι. Μιλάμε για τις συμπαντικές οικονομικές διαφορές του τύπου: εσύ θες να χαλάς το μισθό σου σε πανάκριβα παπούτσια (καλά κάνεις εφόσον αυτό θέλεις) αλλά εκείνος μαζεύει και την τελευταία δεκάρα για να χρίσει το τσαρδάκι σας πετραδάκι πετραδάκι.

4. Ό,τι κι αν κάνει, σε εκνευρίζει:

Όλα επάνω του σε τσαντίζουν. Μα θα ρωτήσεις, γιατί να τα φτιάξεις με κάποιον που σε εκνευρίζει εξαρχής. Εμείς οι γυναίκες κάνουμε τέτοια λάθη. Είτε γιατί ήταν καλό παιδί, είτε γιατί ήταν αυτό που οι φίλες ονόμαζαν κελεπούρι, είτε γιατί είχες να κάνεις δεσμό 2 χρόνια, το έκανες το ολίσθημα. Το θέμα είναι ότι με τον καιρό άρχισαν να σε εκνευρίζουν τα πάντα γύρω και πάνω του. Από τον τρόπο που σε αγγίζει μέχρι και τον τρόπο που τρώει ή που κρατάει το κινητό του. Ακόμα κι εκείνο το χαζό χαμόγελό του που κάποτε έβρισκες χαριτωμένο και εκείνα τα φιλιά που διασκέδαζες να σου δίνει. Τώρα τα αποφεύγεις όπως ο Διάβολος το λιβάνι. Δεν χρειάζεται και πολύ σκέψη. Τέλος, τέλος, τέλος!

5. Η σεξουαλική σας ζωή απλά δεν υφίσταται:

Όταν γνωριστήκατε και τα βρήκατε, δεν ξεκολλούσατε ο ένας πάνω από τον άλλο, σε βαθμό που ζευγαρώνατε σαν τα κουνέλια. Και παρόλο που μια φυσική φθορά (ακόμα και στο σεξ) είναι λογική, δεν είναι καθόλου λογικό να έχεις να τον δεις γυμνό από προχτές το πρωί που έτυχε να κάνει ντουζάκι κι εσύ να βουρτσίζεις τα δόντια σου. Υπάρχουν τρόποι για να ξυπνήσεις την πεσμένη σου λίμπιντο και οφείλεις να τους δοκιμάσεις πριν να φύγεις από τη σχέση αυτή. Κατά τα άλλα, αν ευχαριστιέσαι το σεξ με κάποιον άλλο εκτός από το αγόρι σου, τι την θες τη σχέση;;;

Επειδή δεν υπάρχει άπιστος άντρας που να εξομολογηθεί το αμάρτημά του, μπορείς να μετρήσεις εύκολα το κέρατο που σου έχει φορέσει ο αγαπημένος σου. Εκτός από το να τον πιάσεις επί το έργον και αντί να ψάχνεις δεξιά και αριστερά για ύποπτες ενδείξεις, παρατήρησε μερικά πολύ απλά και καθημερινά σημάδια που θα σου αποκαλύψουν το βαθμό απιστίας του.

Λένε ότι το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται:

Το ίδιο ισχύει και για τον έξυπνο που διαπράττει την απιστία. Ιδού μερικά από τα πιο ύποπτα συμπτώματα:

1. Μιλάει στο τηλέφωνο χαμηλόφωνα. Μόλις τον  πλησιάζεις, το κλείνει βιαστικά. Πριν προλάβεις να ρωτήσεις με ποιον μιλούσε, εκείνος σου λέει ότι ήταν ο κολλητός του.

2. Ντύνεται, στολίζεται και αρωματίζεται πρωί πρωί για να πάει στο γραφείο. Δεν είπαμε να είναι και μέσα στην μπίχλα, αλλά και η υπερβολική προσοχή στην εξωτερική του εμφάνιση (που συμβαίνει εντελώς ξαφνικά) θα πρέπει να σε ανησυχήσει.

3. Ανανεώνει την γκαρνταρόμπα του και κυρίως τα εσώρουχά του.

4. Διπλασιάζει τις φορές που πηγαίνει στο γυμναστήριο.

5. Αποκτά και δεύτερο κινητό τηλέφωνο χωρίς να θεωρήσει σημαντικό το να στο πει.

6. Σβήνει όλες τις κλήσεις και τα μηνύματα από το κινητό του.

7. Γίνεται ξαφνικά πολύ πρόθυμος να βοηθήσει στο νοικοκυριό.

8. Αποδέχεται με μεγάλη προθυμία να διεκπεραιώσει όλες τις εξωτερικές δουλειές του σπιτιού (ψώνια, λογαριασμούς) και πάντα αργεί να επιστρέψει με τη δικαιολογία ότι βρήκε ουρά στο ταμείο.

9. Στο κρεβάτι είναι μόνιμα κουρασμένος ή εφαρμόζει νέες ερωτικές τεχνικές.

10. Στήνει καβγάδες με το τίποτα και φεύγει χτυπώντας την πόρτα και λέγοντας ότι χρειάζεται καθαρό αέρα για να ηρεμήσει.

11. Τα γούστα του στο φαγητό, στη μουσική και στη διασκέδαση αλλάζουν ξαφνικά.

12. Ο κοινός τραπεζικός σας λογαριασμός μειώνεται με πιο γρήγορο από το συνηθισμένο ρυθμό.

13. Τα Σαββατοκύριακα είναι μέσα στα νεύρα και τα βάζει με όλους και όλα.

14. Έχεις βρει εσώρουχα που δεν σου ανήκουν στο κρεβάτι ή το σπίτι του.

15. Κλείνεται στο μπάνιο περισσότερο απ' ότι συνήθιζε και πάντα με το κινητό του.

Εννοείται βέβαια ότι όλα τα παραπάνω μπορούν να συμβούν και χωρίς να υπάρχει τρίτο πρόσωπο στη μέση. Η διαφορά είναι ότι στην περίπτωση που ο ύποπτος είναι αθώος αυτά δεν συμβαίνουν ούτε όλα μαζί, ούτε με την ίδια συχνότητα.

θα συμφωνησω με ολα οσα προσθεσες
οσα για τα γουστα στη μουσικη....παιζεται

Για να βελτιώσουμε τη Σχέση μας με τον σύντροφό μας
 Μπορούμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας και άλλους ανθρώπους να βελτιώσουν τις στενές τους σχέσεις με τους συζύγους, τα παιδιά, τους γονείς, ή τα αδέρφια τους, αρκεί να αποκτήσουμε την ικανότητα να καταλαβαίνουμε τις ανάγκες μας και να τις εκφράζουμε στους άλλους.
Τα προβλήματα των σχέσεων πηγάζουν κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό (95%) από τις συγκρούσεις αναγκών, και κατά ένα πολύ μικρότερο (5%) από συγκρούσεις αξιών.

Ακόμα κι όταν πρόκειται για συγκρούσεις αξιών, η πραγματική σύγκρουση προκύπτει από την ανάγκη που εμείς έχουμε να σκέφτεται, ή να συμπεριφέρεται ο άλλος σύμφωνα με τις δικές μας αξίες.

Επειδή, όμως, οι άνθρωποι δεν έχουμε εκπαιδευτεί να καταλαβαίνουμε τις ανάγκες μας, και επειδή φοβόμαστε να τις εκφράσουμε, συνήθως τις "μεταμφιέζουμε" κρύβοντάς τες πίσω από:


Την κριτική που ασκούμε στους άλλους,

Την άρνηση μας για συνεργασία,

Την επιθετικότητα,

Τα κηρύγματα και τις υποδείξεις μας στους άλλους,

Τις σπασμωδικές μας αντιδράσεις,

Τα παράπονα και

Την απομόνωσή μας
Όλες οι παραπάνω αντιδράσεις, και μια τεράστια ακόμη ποικιλία άλλων συμπεριφορών, είναι κάποιοι μόνο από τους μηχανισμούς που υιοθετούμε όταν δεν ικανοποιούνται οι πραγματικές μας ανάγκες.

Για να πετύχουμε πιο αποτελεσματική επικοινωνία με τους σημαντικούς για μας ανθρώπους είναι απαραίτητο -αφού πρώτα έρθουμε εμείς οι ίδιοι σε επαφή με τις δικές μας ανάγκες- να τους επιτρέψουμε να ανακαλύψουν και να εκφράσουν τις δικές τους ανάγκες σε μας με τον πιο καθαρό και ειλικρινή τρόπο.

Μερικές από τις τεχνικές που βοηθούν να αναπτυχθεί αυτού του είδους η επικοινωνία είναι οι εξής:

1. Αφήστε τον άλλον να μιλήσει χωρίς να τον διακόψετε. Μη σταματάτε τον ειρμό της σκέψης του, κάθε φορά που εσείς έχετε την ανάγκη να προβάλετε τις δικές σας ιδέες. Όταν διακόπτετε τον άλλον σταματάτε την ροή της σκέψης και των λόγων του. Αυτή, όμως, ή ροή μπορεί να φέρει στην επιφάνεια την αιτία του προβλήματος, που ίσως ούτε ο ίδιος να μην έχει ακόμα ανακαλύψει.

2. Κοιτάξτε τον άλλον στα μάτια και μη γυρίζετε το βλέμμα σας αλλού. Το σώμα σας να βρίσκετε ακριβώς απέναντι από τον άλλον και στο πλάι. Δείξτε του ενδιαφέρον για ό,τι σας λέει και δώστε του να καταλάβει πως τον ακούτε προσεχτικά συμμετέχοντας, και ότι ενδιαφέρεστε για ό,τι σας λέει.

3. Σε καμία περίπτωση μην αρχίσετε να κάνετε κριτική ή να δίνετε συμβουλές. Η τεχνική της ενεργητική ακρόασης είναι παρόμοια με την "μαιευτική μέθοδο" του Σωκράτη, που χρησιμοποιούσε ερωτήσεις, για να μπορέσει να εκμαιεύσει την αλήθεια, που ο άλλος έκρυβε μέσα του. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μην υπάρχει κριτική, διαφωνία, ή απόρριψη κατά τη διάρκεια της ενεργητικής ακρόασης. Στο τέλος της συζήτησης μπορούμε να εκφράσουμε πως αισθανόμαστε. Όταν η συζήτηση θα έχει ολοκληρωθεί, εάν δεν συμφωνούμε, έχουμε κάθε δικαίωμα να το δηλώσουμε. Στην διάρκεια όμως της ενεργητικής ακρόασης, μη κόβετε τον άλλον με κριτική ή απόρριψη.

4. Κάντε ερωτήσεις που θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε πιο καθαρά τι νιώθει ο άλλος. Ερωτήσεις που θα βοηθήσουν κι εσάς και τον άλλον να κατανοήσει πιο είναι το πρόβλημα. Για να μπορέσετε να βρείτε τις κατάλληλες ερωτήσεις θα σας βοηθούσε εάν φανταστείτε ότι είστε ο άλλος. Αναρωτηθείτε πως νιώθει ο σύντροφό σας και τι του συμβαίνει. Έτσι θα οδηγηθείτε σε χρήσιμες ερωτήσεις. Το πιο πιθανό είναι στην αρχή η τακτική των ερωτήσεων να σας φανεί πιο δύσκολη από τις συμβουλές και τις επικρίσεις. Σίγουρα δεν είναι εύκολη. Όμως, τα περισσότερα ζευγάρια που τη δοκίμασαν, βρήκαν τη μέθοδο αυτή πολύ αποδοτική με εκπληκτικά αποτελέσματα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν ο ένας σύντροφος χρησιμοποιεί μηχανικά την τεχνική αυτή, ο άλλος μπορεί να ξαφνιαστεί και να αντιδράσει αρνητικά, και ιδιαίτερα στην περίπτωση που έχει συνηθίσει να δέχεται συνεχή κριτική από τον σύντροφό του, θα δείξει κάποια επιφυλακτικότητα. Αν όμως εξακολουθήσετε να δείχνετε ενδιαφέρον και σταματήσετε την κριτική, θα έρθει η στιγμή που ο σύντροφός σας θα ανοίξει την καρδιά του. Χρειάζεται βέβαια, να έχει κανείς κάποια ευαισθησία σχετικά με τον σωστό τόπο και χρόνο που θα πλησιάζει τον άλλον. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να πιεστεί ο σύντροφο σας να συζητήσει κάτι χωρίς να το θέλει. Σιγά - σιγά η ανάγκη του εταίρου της σχέσης σας να σας πλησιάσει θα τον βοηθήσει να ανοιχτεί, εάν βέβαια πρώτα του δώσουμε σημάδια ότι μπορούμε να τον δεχτούμε όπως είναι.

5. Μπορούμε επίσης να ζητάμε να επιβεβαιώσουμε εάν αυτό που καταλάβαμε απ' την επικοινωνία μας με τον σύντροφό μας είναι σωστό, ή όχι. Αυτή η τεχνική βοηθά κάποιον να συνειδητοποιήσει και να εκφράσει τα συναισθήματά του. Επαναλαμβάνουμε απλά τα όσα μας είπε ο άλλος με δικά μας λόγια. Αυτό βοηθά κι εμάς να διαπιστώσουμε εάν καταλάβαμε καλά αυτά που λέει ο σύντροφός μας, κι εκείνος να νιώσει ότι τον δεχόμαστε. Αν αισθανθεί πως δεν καταλάβαμε κάτι καλά, θα προσπαθήσει να μας το εξηγήσει με διαφορετικό τρόπο. Έτσι και τα δύο μέρη της σχέσης θα αποκτήσουν μια πιο καθαρή εικόνα για το τι απασχολεί τον καθέναν απ' τους δύο, τι σκέφτεται ή αισθάνεται.

Οι τεχνικές αυτές που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για μια πιο αποτελεσματική επικοινωνία, μπορούν να φέρουν πολλή αγάπη κι αρμονία στις σχέσεις με τον σύντροφο μας και με τα παιδιά μας. Επειδή, όμως, απαιτούν έναν καινούργιο τρόπο σκέψης κι έκφρασης, θα ήταν καλό για αυτόν που ενδιαφέρεται να γνωρίσει καλά αυτές κι άλλες τεχνικές να παρακολουθήσει σχετικά σεμινάρια, και να συμμετέχει σε βιωματικές ομάδες, στις οποίες διδάσκονται οι τεχνικές και εξοικειώνεστε μαζί τους με βιωματικό τρόπο και πρακτική εξάσκηση.

Εκείνο που πρέπει να θυμόμαστε πάνω απ' όλα είναι ότι η βάση της επιτυχίας σε κάθε μορφή επικοινωνίας είναι η Αγάπη!


Γρηγόρης Βασιλειάδης,M.Sc.
Συμβουλευτικός Ψυχολόγος
Πηγή:specialeducation

 

Όταν είμαστε ερωτευμένοι, βλέπουμε στον άλλον τον καταπληκτικότερο άνθρωπο του κόσμου. Τον βλέπουμε τέλειο, κι αν υπάρχουν κάποιες στιγμές που διαβλέπουμε κάποιες μικροατέλειες, ο έρωτας και ο ενθουσιασμός μάς βοηθούν να τις δικαιολογούμε και να τις παρατηρούμε με τρυφερότητα. Η ευχή μας είναι να μείνουμε κι οι δύο έτσι για πάντα. Κι όμως... καμία σχέση δεν μένει αλώβητη από το πέρασμα του χρόνου και τη συνήθεια, που φέρνουν στο προσκήνιο τα μειονεκτήματα, τις ατέλειες, τα κουσούρια, τις «απαράδεκτες» πλευρές του χαρακτήρα του αγαπημένου έτερου ημίσεως. Και τότε αρχίζουμε να ευχόμαστε να ήταν... αλλιώς και θέλουμε να τον αλλάξουμε!

Ερωτευμένοι, αλλά διαφορετικοί...
Όταν ο Νίκος και η Νέλλη γνωρίστηκαν, όλοι απόρησαν. Όσο κι αν οι φίλοι του τη συμπάθησαν από την πρώτη στιγμή, δεν μπορούσαν να φανταστούν πώς θα αντέξει αυτός ο ήσυχος, μάλλον εσωστρεφής και λιγομίλητος άνδρας αυτή τη γυναίκα-θύελλα! Και οι δικοί της φίλοι, που ένιωσαν αμέσως να τους κερδίζει η ηρεμία που εξέπεμπε αυτός ο άνθρωπος, δυσκολεύονταν να πιστέψουν ότι η υπερδραστήρια, δυναμική, υπέρ το δέον κοινωνική φίλη τους θα μπορέσει να εναρμονίσει τους ρυθμούς της με τους αργούς και ήσυχους ρυθμούς του Νίκου. Ήταν όμως και οι δύο ερωτευμένοι. Έτσι, όταν το έφερνε η συζήτηση, ο Νίκος αντέκρουε: «Θα δείτε που θα ησυχάσει κι αυτή μαζί μου και θα είναι και πιο ευτυχισμένη», ενώ με παρόμοιο τρόπο απαντούσε και η Νέλλη: «Θα δείτε που θα του κάνει καλό και θα μάθει μαζί μου να είναι πιο εξωστρεφής». Όταν φάνηκαν όμως τα πρώτα σύννεφα στον ορίζοντα της σχέσης τους και άρχισαν εκατέρωθεν τα παράπονα και η κριτική, η απάντηση και των δύο ήταν: «Το ήξερες από την αρχή ότι είμαι έτσι εγώ». Πράγματι, κανείς δεν είχε υποκριθεί ότι είναι κάτι άλλο, όμως και οι δύο είχαν βαθιά μέσα τους ελπίσει ότι θα μπορούσαν να αλλάξουν τον άλλον...
Φυσικά, κανείς από τους δύο -και κανείς γενικά, όταν ξεκινάει μια σχέση- δεν είπε συνειδητά και ξεκάθαρα: «Εγώ θέλω να τον/την αλλάξω». Βλέποντας όμως μέσα από το πρίσμα του έρωτα κάποια στοιχεία του άλλου που έμοιαζαν λίγο «δύσκολα», είχαν μέσα τους την πεποίθηση ότι μέσα από τη σχέση και την αγάπη «θα αλλάξει».
Αν ήταν διαφορετικά, ίσως να μην ξεκινάγαμε ποτέ σχέσεις με προοπτική «σοβαρή», γιατί θα βλέπαμε από την αρχή όλα αυτά με τα οποία πρόκειται στο μέλλον να δυσκολευτούμε.
Υπάρχουν βέβαια μερικές περιπτώσεις που η πρόθεση «Εγώ θα τον αλλάξω» εκφράζεται ξεκάθαρα από την αρχή της σχέσης. Κάποιοι άνθρωποι ξεκινούν σχέσεις επειδή, κάπως ψυχρά και ορθολογιστικά, βλέπουν σε έναν άλλον άνθρωπο κάποια στοιχεία που τους «κάνουν». Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό· μπορεί μάλιστα μια τέτοια σχέση, απαλλαγμένη από τις αυταπάτες του έρωτα, να πάει πολύ καλά. Καμιά φορά όμως δεν σταματάει εκεί, αλλά με εντελώς υπολογιστικό τρόπο ξεκινάει μια προσπάθεια «να τον φέρω στα μέτρα μου». Αυτό, πέρα από το ότι συνήθως αποδεικνύεται μάταιο, έχει και μια λογική χειρισμού του άλλου που δεν αφήνει κανένα περιθώριο ειλικρίνειας και αυθεντικότητας μέσα στη σχέση και μάλλον την οδηγεί στη διάλυση.

Γιατί θέλουμε να αλλάξουμε το σύντροφό μας;
Γενικά, όταν δύο άνθρωποι ερωτεύονται, είναι στην αρχή ακριβώς οι διαφορές τους που κάνουν ελκυστικό τον ένα στον άλλον. Αργότερα, οι διαφορές αυτές γίνονται ενοχλητικές, επειδή λείπει η αμοιβαία κατανόηση για τις εκατέρωθεν ιδιαιτερότητες. Γιατί δεν μπορούμε να έχουμε αυτή την κατανόηση; Τι είναι αυτό που μας κάνει να θέλουμε να αλλάξουμε τον άλλον και, ως άλλοι θεοί, να τον πλάσουμε όπως θα θέλαμε εμείς να είναι;
1 Θέλουμε να έχουμε τον έλεγχο
Για κάθε ερωτική-συντροφική σχέση ισχύει ότι θέλουμε να νιώθουμε ότι μπορούμε να έχουμε επιρροή πάνω στον άλλον. Αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε ότι μετράμε γι’ αυτόν, ότι οι επιθυμίες μας, τα συναισθήματά μας, οι σκέψεις μας, η προσωπικότητά μας είναι σημαντική γι’ αυτόν. Είναι ωραίο να ξέρουμε ότι ο άλλος αλλάζει, ακόμη ωραιότερο ότι γίνεται «καλύτερος άνθρωπος» για χάρη μας. Αυτό συμβαίνει στις σχέσεις. Είτε απλά και σιωπηλά επειδή προσαρμοζόμαστε, εξελισσόμαστε, ωριμάζουμε υπό την επήρεια της σχέσης, είτε μέσα από την κριτική του άλλου και τις συγκρούσεις, όταν είμαστε σε θέση να δούμε τον εαυτό μας μέσα από τα μάτια του και να παραδεχτούμε τις «αδυναμίες» μας. Ανάμεσα όμως σε αυτή την αμοιβαία «μεταμόρφωση», που γίνεται για το καλό της σχέσης, και τη φιλοδοξία να γίνει ο άλλος όπως τον θέλουμε εμείς, η διαφορά είναι τεράστια. Η φιλοδοξία αυτή δεν είναι άλλο από την ανάγκη να έχουμε τον έλεγχο πάνω στη σχέση, που σε μερικούς ανθρώπους είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Όσο πιο ανασφαλής αισθάνεται κανείς, όσο πιο μεγάλη ανάγκη έχει να στηριχτεί πάνω στον άλλον και να εξαρτήσει την ευτυχία του από αυτόν, τόσο μεγαλύτερη είναι και η ανάγκη να τον «φέρνει στα μέτρα του», ώστε να μη χάνει τον έλεγχο.
2 Δεν θέλουμε να αλλάξουμε εμείς
Όταν σε ένα ζευγάρι αρχίσουν οι γκρίνιες και τα παράπονα, μια πολύ συνηθισμένη φράση είναι η εξής: «Αν εσύ ήσουν αλλιώς, δεν θα φερόμουν κι εγώ έτσι». O άλλος μας κρατά τον καθρέφτη μέσα στον οποίο βλέπουμε τον εαυτό μας. Στην αρχή της σχέσης η εικόνα που βλέπουμε μέσα σε αυτόν είναι πολύ κολακευτική. Όταν όμως ο άλλος αρχίσει να «μην είναι πια αυτός που ήταν στην αρχή», δεν βλέπουμε μόνο αυτόν να γίνεται «χειρότερος», αλλά αρχίζει και η εικόνα του εαυτού μας να είναι λιγότερο τέλεια. Τότε είναι που ελπίζουμε ότι, αλλάζοντας τον άλλον, θα αλλάξουμε κι εμείς και η σχέση, επειδή αυτό είναι πολύ πιο εύκολο και λιγότερο επώδυνο από το να αμφισβητήσουμε τον εαυτό μας και να προσπαθήσουμε να τον αλλάξουμε.
3 Δεν εγκαταλείπουμε τις προσδοκίες μας
Κάθε σχέση ξεκινάει με προσδοκίες. Περιμένουμε πράγματα από το σύντροφό μας, από την κοινή μας ζωή, από τη ζωή μας. O «ρομαντισμός» που επικρατεί όταν δινόμαστε με τον ενθουσιασμό του έρωτα σε μια σχέση, μας κάνει να πλάθουμε όνειρα και να τρέφουμε φαντασιώσεις. Καθώς περνάει ο καιρός, επανερχόμαστε στην πραγματικότητα -θέλοντας και μη- και αναγκαζόμαστε να συμβιβαστούμε με κάτι λιγότερο από αυτό που είχαμε φανταστεί. Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι εύκολο να χαμηλώσει κανείς τις προσδοκίες του για μια «ευτυχισμένη σχέση», για «ευτυχισμένη ζωή». Έτσι, συντηρείται η πεποίθηση ότι τα προβλήματα στη σχέση, οι δυσκολίες, η μιζέρια που φέρνει πολλές φορές η καθημερινότητα της ζωής θα άλλαζαν και όλα θα γίνονταν καλύτερα αν ο άλλος άλλαζε, αν «είχε αυτό και δεν είχε εκείνο», αν ήταν «λίγο πιο...» και «λιγότερο...». Αυτά που δεν μας αρέσουν στον άλλο γίνονται ξαφνικά η αιτία που δεν περνάμε καλά. Κι επειδή δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι ίσως αυτό που φαντασιωνόμαστε δεν είναι εφικτό, προτιμάμε να ρίχνουμε την ευθύνη στα στραβά του άλλου.

Προϋποθέσεις για να ζήσουμε μαζί
Η επιθυμία μας να αλλάξουμε τον άλλον και το γεγονός ότι έχουμε προσδοκίες από τη σχέση δεν είναι μόνο αρνητικό. Όποιος δεν έχει καμία απαίτηση από τον άλλον και συμβιβάζεται με όλα μπορεί και να έχει παραιτηθεί εσωτερικά από τη σχέση. Αυτά που περιμένουμε από τον άλλον, όταν θέλουμε να τον αλλάξουμε, κρύβουν και μια ευκαιρία για πραγματική αλλαγή και εξέλιξη. Υπάρχουν όμως ορισμένοι όροι και προϋποθέσεις.
● Η αμοιβαιότητα. Ό,τι ισχύει για μας άλλο τόσο ισχύει και για τον άλλον. Δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι εμείς είμαστε τέλειοι και μόνο ο άλλος πρέπει να αλλάξει. Μόνο όταν παραδεχτούμε -ειλικρινά και απέναντι στον εαυτό μας κυρίως- ότι έχουμε κι εμείς τα στραβά μας, τα οποία συντελούν στα προβλήματα της σχέσης, είμαστε σε θέση να κινητοποιήσουμε και τον άλλο να αλλάξει. Καλό είναι, λοιπόν, αν στη σχέση μας έχει παγιωθεί μια κατάσταση του τύπου «ο ένας πάντα γκρινιάζει και ο άλλος πάντα αμύνεται», να αντιστρέφουμε ενίοτε τους όρους και να ρωτάμε τι παράπονα έχει και ο άλλος από μας.
● O σεβασμός στην προσωπικότητα του άλλου. Κάθε άνθρωπος έχει, σύμφωνα με τον Κ. Γιουνγκ, ένα πυρήνα στο χαρακτήρα του που χρωματίζει τη συμπεριφορά του και τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα. Αυτό τον πυρήνα δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε, όπως δεν μπορούμε να ζητήσουμε από μια τίγρη να αλλάξει τις ραβδώσεις στη γούνα της. Αν μας ενδιαφέρει η σχέση αυτή, μας μένει μόνο να μάθουμε να τον αποδεχόμαστε.
● Η κατανόηση. Η αλλαγή δεν μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την αρνητική κριτική, την γκρίνια, το θυμό και την επιθετικότητα. Για να νιώσει ο άλλος τι είναι αυτό που μας ενοχλεί πραγματικά, πρέπει να δει και νιώσει και την πιο ευαίσθητη και μαλακή μας πλευρά: αυτήν που λυπάται για ό,τι συμβαίνει, που νιώθει μοναξιά, που έχει ανάγκη από την τρυφερότητα και την οικειότητα μαζί του. Από φόβο μήπως ο άλλος «επωφεληθεί» από την αδυναμία μας, τείνουμε να δείχνουμε πιο σκληροί από ό,τι νιώθουμε πραγματικά. Όταν όμως του δείχνουμε την πιο μαλακή πλευρά μας, χωρίς κάθε φορά να τον στήνουμε στον τοίχο, του δίνουμε την ευκαιρία να εκδηλώσει ενδιαφέρον και κατανόηση και να έρθει πιο κοντά μας.




Τότε μας άρεσε, τώρα μας ξινίζει...
Δεν συνειδητοποιούμε ότι τις πιο πολλές φορές αυτά που μας εξοργίζουν στον άλλον και θέλουμε να τα αλλάξουμε ή, αν είναι δυνατόν, να τα διαγράψουμε, είναι η «άλλη όψη του νομίσματος», αυτών ακριβώς των στοιχείων που μας γοήτευσαν και τον έκαναν να είναι πολύ ελκυστικός για μας. Έτσι, το ότι δεν ξεκουνιέται και μας κάνει να βαριόμαστε είναι ίσως η άλλη πλευρά της ηρεμίας που τόσο μας άρεσε τον πρώτο καιρό. Το ότι κάνει σκηνές ζηλοτυπίας και θέλει συνεχώς να μας ελέγχει είναι η άλλη πλευρά του πάθους με το οποίο μας διεκδίκησε στην αρχή και που μας έκανε να ζήσουμε τόσο έντονhttps://cov.vita.gr/th/thatonkano_m.jpgες στιγμές. Κι αν τον βλέπουμε να είναι συνεχώς στον κόσμο του, ασυνεπής και ανεύθυνος, αυτό σίγουρα δεν είναι άσχετο με τη χαλαρή, μποέμικη γοητεία που εξέπεμπε και που μας έκανε να τον ερωτευτούμε.
   
   

 

[Όταν είμαστε ερωτευμένοι, βλέπουμε στον άλλον τον καταπληκτικότερο άνθρωπο του κόσμου]

Όταν είμαστε ερωτευμένοι, βλέπουμε στον άλλον τον καταπληκτικότερο άνθρωπο του κόσμου
ποσο δικαιο εχεις

Αυτό ειναι το μόνο σίγουρο γιωτούλα μου!!!!!μακάρι να τα βλέπαμε οπως είναι κ οχι με τα μάτια του ερωτα!!!!!!