Οι ταινίες της εβδομάδας

[Οι ταινίες της εβδομάδας από 7 Οκτωβρίου 2010]

Οι ταινίες της εβδομάδας από 7 Οκτωβρίου 2010


Αθήνα
Δύο μεταφορές βιβλίων στο σινεμά (ενός εγχώριου και ενός διεθνούς μπεστ σέλερ) ξεχωρίζουν την κινηματογραφική εβδομάδα από 7 Οκτωβρίου. Πρόκειται για τα Eat, Pray, Love και τα Οπωροφόρα της Αθήνας. Στις αίθουσες θα προβάλλεται επίσης το θρίλερ Buried που απέσπασεθετικές κριτικές στο εξωτερικό, ενώ Έντουαρτ Νόρτον και Ρόμπερτ ΝτεΝίρο έρχονται αντιμέτωποι στο Δόλωμα Γένους Θηλυκού, με πέτρα του σκανδάλου τη Μίλα Γιόβοβιτς.



Eat, Pray, Love

Ένα διεθνές λογοτεχνικό μπεστ σέλερ. Ένα εξωτικό ταξίδι σε τρεις ηπείρους. Η επιστροφή της Τζούλια Ρόμπερτς με μια ρομαντική κομεντί. Ιδού οι τρεις λόγοι που έχουν κάνει την ταινία Eat, Pray, Love μία από τις αναμενόμενες της χρονιάς.
H Λιζ Γκίλμπερτ (Τζούλια Ρόμπερτς) έχει όλα όσα θα επιθυμούσε μία σύγχρονη γυναίκα: ένα σύζυγο, ένα ωραίο σπίτι, μια πετυχημένη καριέρα. Μέσα της αισθάνεται χαμένη. Αποφασίζει, έτσι, να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι στον κόσμο, αναζητώντας τα τρία πράγματα που της λείπουν περισσότερο: την απόλαυση, την πίστη και την ισορροπία. Στην Ιταλία ανακαλύπτει την αληθινή ευχαρίστηση στο φαγητό, στην Ινδία τη δύναμη της προσευχής και στο Μπαλί την εσωτερική ηρεμία και τον έρωτα.

Σκηνοθεσία: Ράιαν Μέρφι
Πρωταγωνιστούν: Τζούλια Ρόμπερτς, Τζέιμς Φράνκο, Μπίλι Κράνταπ, Χαβιέ Μπαρδέμ

Τα Οπωροφόρα της Αθήνας



Προβλήθηκε στις πρόσφατες «Νύχτες Πρεμιέρας» και συγκέντρωσε ιδιαιτέρως θετικά σχόλια. Η νέα ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου μάς προσκαλεί άλλη μια φορά για ένα παράξενο ταξίδι στην Αθήνα.

Τι σχέση έχει η Βουδαπέστη με τη Λεωφόρο Συγγρού και τα σύκα με το Κολωνάκι; Ο ήρωας της ιστορίας (Νίκος Κουρής) περπατάει στην πόλη και τη γνωρίζει μέσα από τα φρούτα της. Το Φάληρο είναι γεμάτο ρόδια, τζίτζιφα και μανταρίνια, ενώ στην παραλιακή βρίσκεις φραγκόσυκα και σε όλη την Αθήνα διάσπαρτες μουριές. Σε κάθε του βήμα ο ήρωας της ταινίας ανακαλύπτει ήχους, αρώματα, γεύσεις, ενώ συναντά τους πιο απίθανους χαρακτήρες. Οδηγός του στις διαδρομές αυτές, ο συγγραφέας της ιστορίας (Λευτέρης Βογιατζής). Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Σωτήρη Δημητρίου.

Σκηνοθεσία: Νίκος Παναγιωτόπουλος
Πρωταγωνιστούν: Νίκος Κουρής, Λευτέρης Βογιατζής, Αλεξία Καλτσίκη

 
Buried



Ενενήντα λεπτά σε ένα φέρετρο, με ελάχιστο οξυγόνο. Ο Πολ Κονρόι (Ράιαν Ρέινολντς) ξυπνάει δύο μέτρα κάτω από τη γη, χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα για το ποιος και για ποιο λόγο τον έβαλε εκεί. Μοναδική του ελπίδα ένα κινητό τηλέφωνο και ένας αναπτήρας. Μεγαλύτερος του εφιάλτης το οξυγόνο που τελειώνει. Έχοντας συγκεντρώσει θετικές κριτικές –κυρίως για την ερμηνεία του όχι-και-τόσο-αγαπημένου-παιδιού-των-κριτικών Ράιαν Ρέινολντς- το φιλμ του Ισπανού Ροντρίγκο Κορτές δημιουργεί μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που επιθυμεί να βαδίσει στα χνάρια ταινιών του Χίτσκοκ.

Σκηνοθεσία: Ροντρίγκο Κορτές
Πρωταγωνιστούν: Ράιαν Ρέινολντς

Δόλωμα Γένους Θηλυκού (Stone)



Όταν ο Έντουαρτ Νόρτον συνεργάστηκε με τους Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Μάρλον Μπράντο στο The Score, είχε δηλώσει ότι θα πλήρωνε μόνο και μόνο για να τους δει να διαβάζουν τον τηλεφωνικό κατάλογο. Εννέα χρόνια μετά επαναλαμβάνει τη συνεργασία του με τον δεύτερο, στην ταινία Δόλωμα Γένους Θηλυκού –ο ξένος τίτλος παραπέμπει στο όνομα του κεντρικού ήρωα. Εκεί ερμηνεύει έναν φυλακισμένο, ο οποίος επιχειρεί να χειραγωγήσει τη δικαιοσύνη, σπρώχνοντας τη γοητευτική γυναίκα του στην αγκαλιά ενός αξιωματικού της αστυνομίας, σε μια προσπάθεια να επιτύχει την αποφυλάκισή του υπό όρους.

Σκηνοθεσία: Τζον Κάραν
Πρωταγωνιστούν: Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Έντουαρτ Νόρτον, Μίλα Γιόβοβιτς


Ευλογημένες Ψυχές

Η νέα ταινία της Άνα Κόκκινος αποτελεί μια σύγχρονη αστική Οδύσσεια. Στη διάρκεια μιας μέρας και μιας νύχτας, επτά παιδιά περιπλανώνται στους. Δεν θα βρουν όλα τον δρόμο της επιστροφής. Η ταινία παρακολουθεί την ιστορία πρώτα από την οπτική γωνία των εφήβων και στην συνέχεια από εκείνη της κάθε μητέρας. Η ανασφάλεια, η δύσκολη εποχή της εφηβείας, οι οικογενειακές σχέσεις και εντάσεις βρίσκονται στο επίκεντρο της ιστορίας. Το φιλμ είναι βασισμένο στο θεατρικό «Who's Afraid Of The Working Class».

Σκηνοθεσία: Άνα Κόκκινος
Πρωταγωνιστούν: Φράνσις Ο' Κόνορ, Μιράντα Ότο, Βικτώρια Χαραλαμπίδου, Σόφι Λόου.
 

Βρικόλακες για κλάματα

Μετά τη μεγάλη επιτυχία που γνωρίζουν στο box office οι ταινίες με ήρωες βρικόλακες, μια... παρωδία βρικολάκων ήταν απλά θέμα χρόνου. Η έφηβη Μπέκκα βρίσκεται διχασμένη ανάμεσα σε δύο άντρες. Καθώς εκείνη και οι φίλοι της έρχονται αντιμέτωποι με διάφορα παράξενα περιστατικά, με κορύφωση τη σχολική γιορτή.

Σκηνοθεσία: Τζέισον Φρίντμπεργκ, Άαρον Σέλτζερ, Άναλιζ Βαν Ντερ Πολ
Πρωταγωνιστούν: Ματ Λάντερ, Κεν Τζεόνγκ, Άναλιζ Βαν Ντερ Πολ

[Οι ταινίες της εβδομάδας από 14 Οκτωβρίου 2010]

Οι ταινίες της εβδομάδας από 14 Οκτωβρίου 2010



Οι ταινίες αυτής της εβδομάδας απευθύνονται κυρίως στο νεανικό κοινό, με θρίλερ καταιγιστικής δράσης, περιπέτειες φαντασίας και τρόμου. Αν κοιτάξει κανείς πέρα από το ψηφιακό περιτύλιγμα θα συναντήσει την τολμηρή κωμωδία της Λίσα Τσολοντένκο «Τα παιδιά είναι εντάξει», με πρωταγωνίστριες τις Τζούλιαν Μουρ και Ανέτ Μπένινγκ. Ο ελληνικός κινηματογράφος εκπροσωπείται από το ντοκιμαντέρ της Λουκίας Ρικάκη «Όνειρα σε άλλη γλώσσα».

«Ο Αμερικανός»

Ένας εκτελεστής αναζητά την εξιλέωση

Ααααααααα...τι ωραίααααααα εικόνα!!!

Ο Άντον Κόρμπιν, έγινε διάσημος φωτογραφίζοντας ροκ σταρ, αλλά την τελευταία τριετία επιχειρεί ολοκληρωτική στροφή στον κινηματογράφο. Μετά την απρόσμενη επιτυχία της πρώτης του ταινίας «Control» το 2007, επιστρέφει με το νέο του θρίλερ «Ο Αμερικανός» που βασίζεται στο μυθιστόρημα «A very private gentleman» του Βρετανού Μάρτιν Μπουθ.

Για τον πρωταγωνιστικό ρόλο κατόρθωσε να εξασφαλίσει τον βραβευμένο με Όσκαρ Τζορτζ Κλούνεϊ, ο οποίος ερμηνεύει έναν πληρωμένο εκτελεστή.Ο κεντρικός ήρωας, ο Τζακ (Τζορτζ Κλούνεϊ) αποφασίζει να αναθεωρήσει την πορεία του, όταν μια αποστολή δολοφονίας που έχει αναλάβει έχει αρνητική εξέλιξη.

Υπόσχεται στον εαυτό του ότι η επόμενη αποστολή θα είναι η τελευταία και βρίσκεται ξένος, μεταξύ αγνώστων, στην Ιταλία. Όμως κάθε γωνιά του νέου του προορισμού κρύβει για αυτόν μια παγίδα και πίσω από κάθε άγνωστο ξεπροβάλλει ένας πιθανός εχθρός. Ο Τζακ έρχεται αντιμέτωπος με μυστηριώδεις συνομωσίες και ξαφνικές επιθέσεις, ενώ από τη γρήγορη δράση του θρίλερ δεν λείπει και το απαραίτητο ρομαντικό στοιχείο.

Αναφερόμενος στη νέα του ταινία ο σκηνοθέτης δηλώνει: «Το θέμα του ʽΑμερικανούʼ, ενός μοναχικού τύπου που αναζητά τη λύτρωση από τις πράξεις που έχει κάνει μέχρι τώρα, μου κίνησε το ενδιαφέρον- το ίδιο και η ένταση και το ρομαντικό στοιχείο της ιστορίας. Βρήκα κάτι που θα είχε όχι μόνο σασπένς αλλά θα έδινε και τροφή για σκέψη. Η καριέρα μου για περισσότερα από 35 χρόνια ήταν αυτή του φωτογράφου πορτραίτων. Ο κινηματογράφος είναι μια νέα περιπέτεια για μένα.

Ψάχνω ακόμη να βρω τη φωνή μου. Νομίζω ότι η ομοιότητα του «Αμερικανού» με το «Control» είναι η ιδέα του να αλλάξει η ζωή κάποιου. Τίθενται τα ερωτήματα: πώς μπορείς ίσως να κάνεις το καλό αφού έχεις κάνει κάτι λάθος; Μπορείς να ξεπεράσεις κάποια πράγματα τα οποία σε καθορίζουν;». Πρωταγωνιστούν οι Τζορτζ Κλούνεϊ, Θέκλα Ρόιτεν, Βιολάντε Πλασίντο, Πάολο Μπονατσέλι. Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από την Odeon.

«Ο τελευταίος εξορκισμός»

Η αινιγματική φύση του Κακού



Ο εξορκισμός δαιμόνων έχει δώσει κατά καιρούς πολλά δυνατά θρίλερ. Ο γερμανός σκηνοθέτης Ντάνιελ Σταμ, ο οποίος έγινε γνωστός από ένα ντοκιμαντέρ για τον Νικ Κέιβ και την ταινία του «Νecessary death», υποστηρίζει ότι προσπαθεί να πάρει αποστάσεις από τα κλισέ των ταινιών του είδους. Στη δική του αφήγηση θέτει ερωτήματα κατά πόσο η νεαρή δαιμονισμένη Νελ κατέχεται πραγματικά από κάποιο μοχθηρό πνεύμα ή υποφέρει από ψυχικές διαταραχές.

Ο αιδεσιμότατος Κότον Μάρκους, το πρόσωπο-κλειδί της ταινίας, έχει πραγματοποιήσει εν γνώσει του πολλούς ψεύτικους εξορκισμούς σε ανθρώπους με ψυχολογικά προβλήματα. Όταν δέχεται την πρόσκληση του Λούιτς Σουίτζερ στη Λουιζιάνα, είναι σίγουρος ότι θα συναντήσει άλλη μια συνηθισμένη περίπτωση. Μάλιστα είναι προετοιμασμένος με την ομάδα του να γυρίσει ένα σχετικό ντοκιμαντέρ. Στη φάρμα όμως του Σουίτζερ, όλες οι βεβαιότητές του καταρρίπτονται, καθώς έρχεται αντιμέτωπος με μια μοναδική περίπτωση στα χρονικά της καριέρας του.

Για τα ζητήματα που θέτει η ταινία μας προϊδεάζει ο σκηνοθέτης: «Η ταινία θέτει το ερώτημα: Είναι κάτι το υπερφυσικό ή πρόκειται για ανθρώπινο κακό; Είναι η Νελ σχιζοφρενής ή κυριεύεται από τον διάβολο; Αυτή είναι για μένα η ενδιαφέρουσα ερώτηση. Το φιλμ έχει να κάνει με την πίστη, με τον ρόλο που παίζει στην ζωή μας και πώς επιδρά σε μας- πώς μπορεί να μας βοηθήσει και πώς να μας καταστρέψει». Πρωταγωνιστούν οι Πάτρικ Φάμπιαν, Άσλεϊ Μπελ, Λούις Χέρτχουμ, Τόνι Μπέντλεϊ. Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από την Odeon.

«Τα παιδιά είναι εντάξει»

Δύο μαμάδες και ένας εκκεντρικός μπαμπάς


Η Τζουλιάν Μουρ μετά την πρόσφατη εμφάνισή της στην «Υποψία» του Ατόμ Εγκογιάν, υποδύεται ξανά μια ομοφυλόφιλη γυναίκα στο ευρηματικό φιλμ της Λίσα Τσολοντένκο «Τα παιδιά είναι εντάξει». Συμπρωταγωνίστριά της είναι η Ανέτ Μπένινγκ (τρεις φορές υποψήφια για Όσκαρ) που ερμηνεύει την αγαπημένη της στη μεγάλη οθόνη. Η πολυσυζητημένη ταινία διακρίθηκε στα κινηματογραφικά φεστιβάλ του Sundance και του Βερολίνου και θέτει με χιούμορ στο επίκεντρο της προβληματικής της ένα νέο τύπο οικογένειας.

Η Λίσα Τσολοντένκο δεν περιορίζεται στη σκηνοθεσία, καθώς συνυπογράφει μαζί με τον Στιούαρτ Μπούμπεργκ το σενάριο. Στην υπόθεση του έργου, δύο ομοφυλόφιλες μητέρες που ζουν μαζί, η Νικ και η Τζουλς, νιώθουν τον κόσμο τους να καταρρέει, όταν τα δύο παιδιά τους, ο δεκαπεντάχρονος Λέιζερ και η δεκατοκτάχρονη Τζόνι, αποφασίζουν να ανακαλύψουν τον βιολογικό τους πατέρα. Παρά τις αρχικές αντιρρήσεις προς τον μικρότερο αδελφό της, η Τζόνι κατορθώνει να βρει τον άγνωστο πατέρα, δηλαδή τον δότη από του οποίου το σπέρμα έμειναν έγκυες η Νικ και η Τζουλς. Είναι ο Πολ, μποέμ εργένης που διατηρεί ένα εστιατόριο. Η εμφάνισή του στους κόλπους της τετραμελούς οικογένειας, ανατρέπει κανόνες και δεδομένα, προκαλώντας κωμικές παρεξηγήσεις. Πρωταγωνιστούν οι Ανέτ Μπένινγκ, Τζούλιαν Μουρ, Μαρκ Ραφάλο, Μια Γουασίκοφσκα, Τζος Χάτσερτον. Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από τη Seven Films.

«Ο Σκοτ Πίλγκριμ εναντίον των επτά πρώην»

Βίντεο γκέιμ αισθητική



Το ομώνυμο κόμικ του Μπράιαν Λι Οʼ Μάλεϊ μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη από τον Έντγκαρ Ράιτ. Ο σκηνοθέτης γοητευμένος από την εικονογραφία του Μάλεϊ δημιούργησε μια καταιγιστική περιπέτεια, με σκηνές που μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει από κάποιο βίντεο γκέιμ, ενώ πολλοί χαρακτήρες μοιάζουν με manga. Ο κεντρικός ήρωας, ο Σκοτ Πίλγκριμ, ο μπασίστας μιας νεανικής μπάντας που έχει στο ενεργητικό του μια μακριά λίστα ερωτικών κατακτήσεων, ανακαλύπτει τον ιδανικό έρωτα στο πρόσωπο μιας εκκεντρικής κοπέλας. Για να την κατακτήσει όμως πρέπει πρώτα να νικήσει σε μονομαχία τις επτά προηγούμενες σχέσεις της που ελέγχουν απόλυτα την ερωτική της ζωή. Οι «πρώην» καταφθάνουν με άγριες διαθέσεις και ακολουθούν σκηνές, κουνγκ φου, φιγούρες νίντζα και ό, τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς σε ένα τυπικό βίντεο γκέιμ.

Όπως υποστηρίζει ο ίδιος, «οι εμπειρίες των πρωταγωνιστών της ταινίας είναι επηρεασμένες από τον απίστευτο χρόνο που περνάνε τα παιδιά μπροστά από τις Nintendoκονσόλες. Τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στην ταινία είναι αποτέλεσμα έξαλλων υπερβολών. Άλλωστε όλοι οι νέοι υπερβάλλουν όταν περιγράφουν συμβάντα στη ζωή τους». Πρωταγωνιστούν οι Μάικλ Σέρα, Ελίζαμπεθ, Γουίνστεντ, Άννα Κέντρικ, Κιέραν Κάλκιν κ.α. Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από τη UIP.

«Ο θρύλος των ιπτάμενων φρουρών»

Τρισδιάστατη περιπέτεια φαντασίας



Ο Ζακ Σνάιντερ, γνωστός στο ελληνικό κοινό από την ταινία του «300», δοκιμάζει τις δυνάμεις του στον ψηφιακό κόσμο του animation, μεταφέροντας στη μεγάλη οθόνη σε 3D τα νεανικά μπεστ σέλερ της αμερικανίδας συγγραφέως Κάθριν Λάσκι.

Η ταινία ταξιδεύει τον θεατή στο ζωικό βασίλειο και πιο συγκεκριμένα, στην οικογένεια μιας μικρής κουκουβάγιας, του Σόρεν. Πριν πολλά χρόνια οι θρυλικοί πολεμιστές «Οι Φύλακες του Γκα Χουλ» ελευθέρωσαν τη φυλή του Σόρεν από τους σατανικούς «Αγνούς». Τα κατορθώματά τους έγιναν επικές ιστορίες και ο φτερωτός ήρωας ελπίζει να τους συναντήσει. Εξαιτίας όμως της απερισκεψίας του μεγαλύτερου αδελφού, του Κλαντ, ο Σόρεν βρίσκεται αιχμάλωτος από τον εχθρό.

Μετά από μια περιπετειώδη απόδραση, η μικρή κουκουβάγια κατευθύνεται στο αρχηγείο των Γκα Χουλ, για να ζητήσει βοήθεια. Η ηθοποιός Έλεν Μίρεν που δάνεισε τη φωνή της σε έναν από τους χαρακτήρες της ταινίας δηλώνει: «Πραγματικά λάτρεψα τις κλασικές, αρχέτυπες προσωπικότητες των χαρακτήρων και το γεγονός ότι όλη η ιστορία διαδραματίζεται στο ζωικό βασίλειο. Παρόλο που η ιστορία είναι εξαιρετικά ψυχαγωγική, δεν αισθηματολογεί, αλλά εν τούτοις φέρει μια βαθιά αίσθηση ηθικής». Ακούγονται επίσης οι φωνές των Τζιμ Στέρτζις, Ράιαν Κουάντεν, Έμιλι Μπάρκλεϊ, Άντριεν ντε Φάρια, Χιούγκο Γουίβινγκ. Η ταινία προβάλλεται σε 3D και 2D στις κινηματογραφικές αίθουσες από τη Village Films.

«Όνειρα σε άλλη γλώσσα»

Αφοπλιστική, παιδική σοφία


Το ντοκιμαντέρ της Λουκίας Ρικάκη, μετά την πρόσφατη διάκρισή του στο Τέταρτο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ στη Χαλκίδα, προβάλλεται στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης από τις 14-20 Οκτωβρίου. Η σκηνοθέτις καταγράφει τα όνειρα, τις προσδοκίες και την πραγματικότητα των παιδιών που βρέθηκαν στο σχολείο της Φανερωμένης, στο κέντρο της παλιάς Λευκωσίας, μετά από διάφορες τραυματικές εμπειρίες.

Ο πόλεμος, η φτώχια, οι διώξεις και οι προκαταλήψεις οδήγησαν αυτά τα παιδιά να βρουν καταφύγιο στο συγκεκριμένο σχολείο. Ένα από αυτά, ο Ραφαέλος από τη Γεωργία εξομολογείται στον κινηματογραφικό φακό ότι όταν κοιμάται ονειρεύεται Αρμένικα, ενώ η μκρή Περβίν από την Τουρκία που το έσκασε από τη χώρα της για να μορφωθεί, συμπληρώνει: «Ο άνθρωπος είναι σαν ένας κύβος ζάχαρη. Τον βάζεις στο τσάι σου και νομίζεις ότι του δίνει γεύση. Όταν όμως το καταλάβεις πια έχει λιώσει».
Αναφερόμενη στη διαδικασία των γυρισμάτων η Λουκία Ρικάκη τονίζει: «Έζησα όλο τον παλμό της δραστηριότητας του σχολείου και των παιδιών στο κέντρο της πόλης της Λευκωσίας. Εργαστήκαμε κυρίως με ένστικτο, πολλή αγάπη, άπειρες ώρες παρατήρησης και συνομιλίας με τα παιδιά κάθε ηλικίας για την ανακάλυψη της πραγματικότητας του άλλου. Κουβέντες της ψυχής καθόλου ρεπορταζιακές απʼ εκείνες που ξεκινούν σαν ψίθυρος και σιγά σιγά βρίσκουν το ηχόχρωμά τους». Η ταινία προβάλλεται στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

NAFTEMPORIKI.GR

 

Είδα και το Buried και το "Ο θρύλος των Ιπτάμενων Φρουρών" και συνιστώ και τις δύο ταινίες χωρίς επιφύλαξη. Προσοχή, όμως, θα πρέπει να είστε και στην κατάλληλη διάθεση.

Το Buried είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ από τα καλύτερα που έχω δει, και μου θύμισε πράγματι μερικές στιγμές Χίτσκοκ (αν και το στιλ του είναι πολύ διαφορετικό). Δε θα βγείτε χαρούμενες από την αίθουσα, αλλά η ταινία θα γυρνάει πολλές μέρες στο μυαλό σας και νομίζω ότι αυτό είναι απόδειξη της ποιότητάς της.

Ο "Θρύλος των ιπτάμενων φρουρών" είναι ένα υπέροχο παραμύθι με φοβερά γραφικά, που θα απολαύσετε κάθε σκηνή του :-)

Σκοπεύω να δω σύντομα και τον Αμερικανό. Κλούνεϊ είναι αυτός, μην τον χάσουμε!

[Οι ταινίες της εβδομάδας από 21 Οκτωβρίου]

Οι ταινίες της εβδομάδας από 21 Οκτωβρίου

Σινεφίλ επιλογές αλλά και περιπετειώδη θρίλερ περιμένουν το δικό τους κοινό στις κινηματογραφικές αίθουσες. Το «Μέλι» του Σεμίχ Καπλάνογλου (Χρυσή Άρκτος στο Φεστιβάλ Βερολίνου), η πολυσυζητημένη ταινία του Σύλλα Τζουμέρκα «Χώρα προέλευσης» που προβλήθηκε με επιτυχία στο πρόσφατο φεστιβάλ της Βενετίας αλλά και η βραβευμένη «Πόλη της Σύλβια» του Χοσέ Λουίς Γκουερίν, συγκαταλέγονται στην πρώτη κατηγορία. Και οι λάτρεις των σκηνών δράσης όμως θα δουν τη Μίλα Γιόβοβιτς να κατατροπώνει ζόμπι, τον Μπεν Άφλεκ να ληστεύει τράπεζες και τους δαίμονες να κατακλύζουν το Λονδίνο (στο θρίλερ «Σκοτεινή καρδιά» του Φίλιπ Ρίντλεϊ).

«Το μέλι»

Το μέλι άρεσε στη «Χρυσή Άρκτο»



Η βραβευμένη ταινία «Το Μέλι» του Σεμίχ Καπλάνογλου (Χρυσή Άρκτος στο Φεστιβάλ Βερολίνου) με την οποία εγκαινιάζεται το 23ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου (στις 21/10) θα παρουσιαστεί στη συνέχεια σε έναν κύκλο προβολών στον κινηματογράφο Άστυ.

Η συγκινητική ιστορία του τούρκου σκηνοθέτη αποτελεί το τρίτο μέρος της «Τριλογίας του Γιουσούφ» που είχε ξεκινήσει με το «Αβγό» το 2007 και συνεχίστηκε με το «Γάλα» το 2008. Ο Σεμίχ Καπλάνογλου παρακολουθεί τον ήρωα του σε τρία διαφορετικά στάδια της ζωής του. «Το αβγό» εστιάζει στην περίοδο της ωριμότητάς του, το «Μέλι» αντικατοπτρίζει το παρελθόν και την παιδική του ηλικία, ενώ το «Γάλα» σκιαγραφεί το ολοκληρωμένο προφίλ του.

Ο τούρκος σκηνοθέτης προτίμησε να ξεκινήσει με την ενήλικη ζωή του Γιουσούφ, για να καταδείξει την κύρια ουσία του. Το Φεστιβάλ Βερολίνου όμως το κατέκτησε με το «Μέλι», χάρη στην εκφραστικότητα του μικρού ήρωα που πρωταγωνιστεί στην ταινία.

Στην υπόθεση του έργου, ο ανήλικος ήρωας, ο Γιουσούφ ζει με τους γονείς του σε μια απομονωμένη ορεινή περιοχή. Είναι ιδιαίτερα ντροπαλός εξαιτίας της δυσλεξίας του και συχνά βρίσκεται στο στόχαστρο των συμμαθητών του. Ευχάριστη διέξοδο αποτελούν οι μακριές βόλτες μαζί με τον πατέρα του –που είναι μελισσοκόμος- στο δάσος. Το αγόρι αντιμετωπίζει το δάσος σαν ένα μέρος μυστηρίου και περιπέτειας.

Όταν όμως ο πατέρας του, υποχρεώνεται να μετακινηθεί σε άλλα σημεία του βουνού και καθυστερεί να επιστρέψει στην οικογένειά του, αρχίζει για το νεαρό αγόρι μια συναρπαστική περιπλάνηση. Το «Μέλι» αποτελεί την πρόταση της Τουρκίας για τα Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας και για τα βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, Σεμίχ Καπλάνογλου: «Η τριλογία μπορεί να «διαβαστεί» ως ένα εκτεταμένο φλασμπάκ, ωστόσο καμία από τις τρεις ταινίες δεν είναι εποχής. Όλες διαδραματίζονται στη σύγχρονη Τουρκία, σε διάφορα μέρη, με μια ποικιλία στις σχέσεις όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί και με βάση τα οικονομικά δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή.

Αποφάσισα να μην απαντήσω ούτε και να αποκαλύψω τα μυστηριώδη μέρη του χαρακτήρα του Γιουσούφ, την οποιαδήποτε εμφανή ή όχι σχέση των ταινιών μεταξύ τους, όπως και τα σκοτεινά στοιχεία που αυτές σίγουρα έχουν». Η ταινία προβάλλεται στον κινηματογράφο Άστυ από την Ama Films.

«Σκοτεινή καρδιά»

Η σκοτεινή πλευρά του Λονδίνου



Ο Φίλιπ Ρίντλεϊ («Διάφανο δέρμα») μετά από δέκα χρόνια απουσίας από την κινηματογραφική αρένα, επιστρέφει με το θρίλερ φαντασίας «Σκοτεινή καρδιά», ένα σκοτεινό παραμύθι που αγγίζει όψεις της σύγχρονης πραγματικότητας. Με φόντο το Ανατολικό Λονδίνο, ο σκηνοθέτης μας ταξιδεύει σε μια κακόφημη περιοχή με υψηλή εγκληματικότητα που τη λεηλατούν βίαιες συμμορίες κουκουλοφόρων, φορώντας μάσκες δαιμόνων.

Εκεί κατοικεί ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας, ο Τζέιμι , κρυμμένος από την κοινή θέα. Σημαδεμένος με ένα πορφυρό σημάδι σε σχήμα καρδιάς, ο Τζέιμι ανακαλύπτει το φρικτό μυστικό που δεν γνωρίζουν τα δελτία ειδήσεων: τα μέλη των συμμοριών αποτελούνται από πραγματικούς δαίμονες. Μετά τη βίαιη δολοφονία της μητέρα του, ο ήρωας συνειδητοποιεί ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον έξω κόσμο για να πάρει την εκδίκησή του.

Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, ο χαρακτήρας του Τζέιμι αντανακλά τα αισθήματα κατάθλιψης και απόγνωσης που βίωσε και ο ίδιος πριν λίγα χρόνια: «Ο χαρακτήρας του Τζέιμι είναι εμπνευσμένος από το πόσο απομονωμένος κι αποξενωμένος αισθανόμουν εγώ κάποια εποχή. Πέρασα μια περίοδο μεγάλης κατάθλιψης. Έβγαινα από το διαμέρισμά μου κι ο κόσμος μου φαινόταν δυσνόητος. Ένιωθα αποκομμένος από όλα. Το ξεπέρασα, αλλά τα σημάδια μιας τέτοιας φάσης μένουν πάνω σου για πάντα. Αυτά τα σημάδια νομίζω ότι εξελίχθηκαν στο χαρακτήρα του Τζέιμι. Επίσης, η βία των συμμοριών ολόγυρά μου. Ένα βράδυ έγινε ένας τσακωμός συμμοριών ακριβώς έξω από το σπίτι μου.

Εξήντα παιδιά, ή και περισσότερα. Όλων των ηλικιών. Οπλισμένα με μαχαίρια και αλυσίδες κι ένα Θεός ξέρει τι άλλο. Λίγες εβδομάδες αργότερα έριξαν μολότοφ σε ένα από τα διαμερίσματα της πολυκατοικίας μου. Κι άκουγα τον κόσμο που έλεγε, ‘όλη αυτή η βία, δε βγάζει νόημα’. Έτσι άρχισα ν’ αναρωτιέμαι, κι αν βγάζει νόημα; Αν υπήρχε κάποιος αστικός μύθος που εξηγούσε όλες τις κλοπές και τα ναρκωτικά και τις δολοφονίες;». Πρωταγωνιστούν οι : Τζιμ Στέρτζες, Κλεμάνς Ποεζί, Έντι Μάρσαν, Νόελ Κλαρκ κ.α. Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από τη Filmopolis.

«Η πόλη της Σύλβια»

Κινηματογραφική ξενάγηση στο Στρασβούργο



Δεν βρίσκουν όλες οι ταινίες το δρόμο προς τις κινηματογραφικές αίθουσες, παρά τις ενδεχόμενες συμμετοχές τους σε αξιόλογα κινηματογραφικά φεστιβάλ. Ευτυχώς η Ταινιοθήκη της Ελλάδος ανέλαβε να μας συστήσει ορισμένες από αυτές, αρχής γενομένης από το φιλμ του Χοσέ Λουίς Γκουερίν που παρουσιάζεται σε συνεργασία με την εταιρεία διανομής Seven Films. Η ταινία έλαβε το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας από την ACE (Association Critics of Entertainment of New York) το 2009, ενώ συμμετείχε και στο επίσημο διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Βενετίας.

Πρόκειται για ένα κινηματογραφικό ταξίδι στην καρδιά του Στρασβούργου με αφορμή μια ιστορία ερωτικής εμμονής. Ο κεντρικός ήρωας περνά τα απογεύματά του ζωγραφίζοντας σε ένα καφέ. Περιμένει τη Σύλβια, έναν παλιό του έρωτα που την είχε γνωρίσει στη συγκεκριμένη πόλη. Ο εκκεντρικός αυτός τουρίστας, αναζητά τη μορφή της στις φιγούρες όλων των γοητευτικών γυναικών.

Στο μεταξύ ο καύσωνας ρίχνει ένα καυτό πέπλο στις κινήσεις των προσώπων. Ο έρωτας, η έξαψη της αναμονής, η μετάβαση σε μια διαφορετική πραγματικότητα, μέσα από την αιρετική ματιά του Χοσέ Λουίς Γκουερίν. Πρωταγωνιστούν οι Πιλάρ Λοπέζ ντε Αχάγια και Χαβιέ Λαφίτ. Το φιλμ προβάλλεται στην ταινιοθήκη της Ελλάδος από τις 21-27 Οκτωβρίου από τη Seven Films.

«Resident Evil: Τρισδιάστατη απόδραση»

Τα ζόμπι και η Μίλα Γιόβοβιτς σε νέες περιπέτειες



Δεν θα γλιτώσουμε εύκολα από τις κινηματογραφικές μεταφορές του βίντεο γκέιμ «Resident Evil». Ο Πολ Άντερσον , οποίος είχε σκηνοθετήσει την πρώτη ταινία της σειράς το 2002, μας παρουσιάζει τώρα το τέταρτο σίκουελ με μοδάτο 3D περιτύλιγμα. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ο σκηνοθέτης επηρεάστηκε από τις δασικές πυρκαγιές στα προάστια του Λος Άντζελες και εικονογράφησε το σενάριο με ανάλογες εικόνες καταστροφής. Η πλοκή εξελίσσεται σε ένα εφιαλτικό Λος Άντζελες, στη δίνη ενός θερμοπυρηνικού χειμώνα. Στο ρόλο της Άλις επιστρέφει η εκρηκτική Μίλα Γιόβοβιτς για να αντιμετωπίσει αμέτρητους ζωντανούς νεκρούς, κλώνους και υπεράνθρωπους εχθρούς. Τη συντροφεύει ο Ουέντγουορθ Μίλερ, ο οποίος κάνει την πρώτη του εμφάνιση μετά το «Prison Break».

Σε σχέση με τις προηγούμενες κινηματογραφικές της περιπέτειες, τώρα εμφανίζεται πιο τρωτή προς ενίσχυση του σασπένς. Η Άλις, περιπλανιέται σε έναν κόσμο ρημαγμένο από έναν μυστηριώδη ιό που μετατρέπει τους ανθρώπους σε ζόμπι. Η ηρωίδα πιστεύει λανθασμένα ότι το Λος Άντζελες αποτελεί ένα λιμάνι σωτηρίας, όμως αποδεικνύεται ότι η πόλη κρύβει πολλές θανάσιμες παγίδες.

Όπως το έθεσε και ο παραγωγός της ταινίας Τζέρεμι Μπολτ: «Η ταινία έχει μεγάλα όπλα, ωραίες γυναίκες, σκυλιά με κεφάλια που εκρήγνυνται και θαυμάσια τοπία. Όμως πάνω απ' όλα έχει τη Μίλα Γιόβοβιτς!». Πρωταγωνιστούν οι : Μίλα Γιόβοβιτς, Ουέντγουορθ Μίλερ, Άλι Λάρτερ, Σιένα Γκίλορι. Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από την Οdeon.

«The town»

Η γειτονιά των ληστών



Ο Μπεν Άφλεκ πρωταγωνιστεί, σκηνοθετεί και υπογράφει το σενάριο αυτού του περιπετειώδους θρίλερ. Η ταινία βασίζεται στο βραβευμένο μυθιστόρημα του «Prince of Thieves», του Τσακ Χόγκαν. Ο συγγραφέας τοποθέτησε το αστυνομικό του δράμα στο Τσάρλσταουν γιατί η συγκεκριμένη περιοχή της Βοστόνης έχει βγάλει τους περισσότερους ληστές τραπεζών και αυτοκινήτων από κάθε άλλο τετραγωνικό μίλι στον κόσμο.

Στην ταινία, ένας από αυτούς είναι και ο Νταγκ ΜακΡέι (Μπεν Άφλεκ), ο οποίος ενώ είχε τη δυνατότητα να ξεφύγει από τα παράνομα κυκλώματα, προτίμησε να ακολουθήσει τα ίχνη του πατέρα του και να γίνει μέλος μιας συμμορίας. Περήφανος για τις επιτυχίες της «ομάδας» του που διαφεύγει συνεχώς από τον κλοιό του νόμου, ο Νταγκ θεωρεί ως δεύτερη οικογένειά του, τα μέλη της συμμορίας.

Ιδιαίτερη αδυναμία τρέφει για τον οξύθυμο Τζεμ (Τζέρεμι Ρένερ) που είναι ό, τι πιο κοντινό έχει ο Νταγκ σε αδελφό. Οι εσωτερικές ισορροπίες στη συμμορία αλλάζουν όταν στην τελευταία τους ληστεία παίρνουν ως όμηρο την βοηθό του διευθυντή της τράπεζας, Κλερ Κίσι (Ρεμπέκα Χολ).

Η ταινία, όπως και το βιβλίο του Χόγκαν, φωτίζουν την κουλτούρα της παρανομίας σε μια συγκεκριμένη περιοχή, στο Τσάρλσταουν, όπου κάποτε λειτουργούσε μια φυλακή υψίστης ασφαλείας. Όπως υποστηρίζει ο Μπεν Άφλεκ: «Ήταν κάτι σαν φαύλος κύκλος. Οι άνθρωποι φυλακίζονταν, οι οικογένειες τους μετακόμιζαν εκεί και όταν αποφυλακίζονταν και επέστρεφαν στις οικογένειες τους, δημιουργούνταν μια κοινότητα γύρω από την φυλακή. Είναι κάτι που το βιβλίο αφήνει να εννοηθεί—και το συμπεριλάβαμε και στην ταινία—ότι οι ληστείες τραπεζών ήταν μια παράδοση που περνούσε από τους πατεράδες στους γιους». Πρωταγωνιστούν οι : Μπεν Άφλεκ, Ρεμπέκα Χολ, Κρις Κούπερ, Τζέρεμι Ρένερ, Τζον Χαμ, Μπλέικ Λάιβλι κ.α. Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από τη Village Films.

«Χώρα προέλευσης»

Η Ελλάδα της κρίσης



Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Σύλλα Τζουμέρκα συμπεριλήφθηκε ανάμεσα στις καλύτερες ταινίες πρωτοεμφανιζόμενων δημιουργών στο φετινό Φεστιβάλ Βενετίας και έλαβε θετικά σχόλια κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Κριτικής. Με σφιχτοδεμένο, γρήγορο μοντάζ και αφετηρία τον Ύμνο στην Ελευθερία του Διονυσίου Σολωμού, ο Τζουμέρκας σκιαγραφεί το προφίλ της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, μέσα από μια οικογενειακή σάγκα. Στην πλοκή της ταινίας έρχονται σε αντιπαράθεση οι τρεις γενιές που έδρασαν μετά την πτώση της δικτατορίας, δηλαδή η γενιά του ’50, η λεγόμενη γενιά της Μεταπολίτευσης και η νεώτερη γενιά. Με αφορμή την υπόθεση μιας υιοθεσίας, τα πρόσωπα του έργου συγκρούονται μέχρις εσχάτων και το δράμα τους αντανακλά το αδιέξοδο μιας ολόκληρης κοινωνίας .

Σχολιάζοντας την ταινία, η ηθοποιός και συν-σεναριογράφος, Γιούλα Μπούνταλη, επισημαίνει ότι πρόκειται για : «Δύο παράλληλες βιογραφίες για τον καθένα: η μία αυτή που ζει γιατί ανήκεις σε μια πατρίδα, η άλλη γιατί μεγάλωσες σε μια οικογένεια. Και οι δύο τους έχουν αρχίσει να γράφονται πριν γεννηθείς. Κάποιες σελίδες τους μοιράζονται από δασκάλους μέσα στις τάξεις που μεγαλώνουμε, κάποιες άλλες δεν τις διαβάζουμε αλλά τις νιώθουμε το μεσημέρι που γυρίζουμε, κρυμμένες στις γωνιές των σπιτιών μας». Πρωταγωνιστούν οι : Αμαλία Μουτούση, Θάνος Σαμαράς, Ιωάννα Τσιριγκούλη, Γιούλα Μπούνταλη, Ερρίκος Λίτσης, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Χρήστος Πασσαλής, Δέσποινα Γεωργακοπούλου, Γιώργος Βαλαής, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Μαρία Καλλιμάνη. Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από τη Nutopia.

NAFTEMPORIKI.GR

[Οι ταινίες της εβδομάδας από 27 Οκτωβρίου]

Οι ταινίες της εβδομάδας από 27 Οκτωβρίου

Ιστορίες καθημερινής υστερίας α λα Γούντι Αλεν
Μια διαλυμένη οικογένεια προσπαθεί να ξορκίσει τον «ψηλό μελαχρινό άνδρα» στη νέα ταινία του αμερικανού σκηνοθέτη
 

Ολοι οι ήρωες της τελευταίας ταινίας του Γούντι Αλεν «Θα συναντήσεις έναν ψηλό μελαχρινό άντρα» («Υou will meet a tall dark stranger», Αγγλία, 2010) επιδιώκουν την αλλαγή. Η Ναόμι Γουότς θέλει να αναβαθμίσει την καριέρα της και κολλά στον πάμπλουτο γκαλερίστα εργοδότη της, έναν σούπερ cool Αντόνιο Μπαντέρας. Ο σύζυγός της ( Τζος Μπρόλιν ), ένας Αμερικανός που ζει στο Λονδίνο, προσπαθεί να βρει τρόπους για να γράψει το πρώτο του μυθιστόρημα και να ξεφύγει από την αφάνεια του σοφέρ. Ο πατέρας της Γουότς, ο Αντονι Χόπκινς, θέλει να ξαναζήσει τα νιάτα του και παρατά τη γυναίκα του ( Τζέμα Τζόουνς ). Η παρατημένη σύζυγος αναζητεί τις «απαντήσεις» καταφεύγοντας σε μέντιουμ. Ολοι τους ζητούν το κάτι άλλο, αυτό που θα δώσει νέα πνοή στη ζωή τους. Και είναι τέτοια η πρεμούρα τους που ουσιαστικά λησμονούν να ζήσουν και να ευχαριστηθούν με τα όσα έχουν.

Αυτός είναι ο κόσμος της τελευταίας ταινίας του Αλεν που τον φέρνει για τέταρτη φορά στο Λονδίνο μετά το «διάλειμμά» του στη Βαρκελώνη («Vicky Cristina Βarcelona») και την αστραπιαία επιστροφή του στη Νέα Υόρκη («Κι αν σου κάτσει;»). Υπό τη σκιά της μόνιμης απειλής του θανάτου - αυτός είναι ο ψηλός κύριος του τίτλου- ο δημιουργός μάς προσφέρει με γενναιοδωρία απολαυστικές φέτες καθημερινής υστερίας ανιχνεύοντας πρόσωπα και καταστάσεις κάτω από το μικροσκόπιό του.

Καταλήγουμε σε μια οικογένεια πλήρως διαλυμένη, που τίποτε δεν την ευχαριστεί, που δεν έχει κανέναν ξεκάθαρο στόχο. Ολοι οι ήρωες έχουν άγχος και γκρινιάζουν. Κάτι φοβούνται, έχουν μυστικά, υποκρίνονται. Το αγαπημένο μου κομμάτι της ταινίας είναι εκείνο που αφορά τον Χόπκινς, έναν ηλικιωμένο άνθρωπο που αναζητεί τη χαμένη νιότη του στο τζόγκινγκ, στο γυμναστήριο και στην αγκαλιά της πόρνης-«τσόκαρο» με την οποία τα φτιάχνει. Σε αυτήν βρίσκουμε και το αποκαλυπτικό πρόσωπο της ταινίας, τη Λούσι Παντς: με την προκλητική παρουσία της ως porn-Βarbie κλέβει την παράσταση.

Ολα αυτά μέσα από ένα σιντριβάνι συναισθημάτων, χιούμορ ποιότητας, από αναγνωρίσιμες καταστάσεις και έξυπνες παρατηρήσεις. Ενιωσα ότι ο «Ψηλός μελαχρινός άντρας» είναι ένα απόσταγμα προηγούμενων ταινιών του δημιουργού του: ο κυνισμός του «Μatch Ρoint», ο ρεαλισμός των «Παντρεμένων ζευγαριών», η σκιά του μυστηρίου στο «Μυστηριώδεις φόνοι στο Μανχάταν», όλα βρίσκουν τη θέση τους σε μια ταινία που μπορεί εύκολα να αγαπηθεί, χωρίς όμως να ανήκει σε εκείνες που θα γράψουν ιστορία.

ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ
Ενάρετα μηνύματα δίνει η παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων των Αντονι Μπελ- Μπεν Γκλακ«(Γ)λυκάκια» («Αlpha & Οmega», ΗΠΑ, 2010). Κεντρικοί ήρωες είναι ένας αρσενικός και ένας θηλυκός λύκος που τα φτιάχνουν και προσπαθούν να φέρουν ειρήνη στις αντίπαλες ράτσες τους. Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.

Από το Χάρβαρντ στα πέρατα της Γης


Γεννημένος τον Μάιο του 1984 στη Νέα Υόρκη, ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ (φωτογραφία) έστησε τη σελίδα κοινωνικής δικτύωσης Facebook από το δωμάτιο της εστίας του ενώ φοιτούσε στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ (2004). Η φιλία του με τον Σον Πάρκερ, ιδρυτή του Νapster (στην ταινία τον υποδύεται ο Τζάστιν Τίμπερλεϊκ ), είχε ως αποτέλεσμα να εγκαταλείψει τις σπουδές του και να εγκατασταθεί στην Καλιφόρνια. Το 2007 οι ενεργοί χρήστες του Facebook είχαν ξεπεράσει τα 50 εκατομμύρια.

Κύριος Facebook,ο βασιλιάς της μοναξιάς



Ο Τζέσι Αϊζενμπεργκ (αριστερά) ως Μαρκ Ζούκερμπεργκ και ο ποπ σταρ Τζάστιν Τίμπερλεϊκ ως Σον Πάρκερ (ο ιδρυτής του Νapster) στην ταινία «Τhe social network»

Τελικά η υπερ-επιτυχημένη υπηρεσία κοινωνικής δικτύωσης Facebook είναι περισσότερο η αφορμή παρά το ίδιο το θέμα της πολυαναμενόμενης ταινίας του Ντέιβιντ Φίντσερ «Τhe social network» (ΗΠΑ, 2010). Το ουσιαστικό θέμα εδώ είναι ο Νο 1 κανόνας του καπιταλιστικού συστήματος: η πρωτιά. Οποιος έρχεται πρώτος είναι ο καλύτερος, κάτι που η ταινία τονίζει διαρκώς. Σημασία δεν έχει ο αγώνας αλλά η νίκη και μόνο αυτή. Και αν η κατάκτηση της πρωτιάς δεν επιτυγχάνεται με τόσο θεμιτούς τρόπους... that΄s life. Τόσο κυνικά.

Αυτό συμβαίνει με τον κεντρικό ήρωα της ταινίας, τον Μαρκ Ζούκερμπεργκ (Τζέσι Αϊζενμπεργκ), δηλαδή τον ιδρυτή του Facebook. Η επιτυχία του δικτύου τον κάνει δισεκατομμυριούχο (είναι ένας από τους νεότερους σε ηλικία μεγιστάνες του πλούτου στις ΗΠΑ) αλλά ταυτόχρονα τον φέρνει αντιμέτωπο με όλους όσοι υποστηρίζουν ότι τους «πούλησε» για να φανεί εκείνος και μόνον εκείνος.

Ολόκληρη η ταινία άλλωστε- τρομερά φλύαρη, να επισημάνω- μας παρουσιάζει τη γέννηση του Facebook μέσα από φλασμπάκ που εντάσσονται στην ιστορία με κανονικό χρόνο την περίοδο των ακροαματικών διαδικασιών που ακολούθησαν τις αγωγές τις οποίες δέχθηκε ο Ζούκερμπεργκ από τους ανθρώπους που υποτίθεται ότι «πρόδωσε».

Το πρόσωπο που βλέπουμε- και σε αυτό βοηθά πολύ η εικόνα του Αϊζενμπεργκ, καθώς όχι μόνο είναι κομμένος και ραμμένος για τον ρόλο του Ζούκερμπεργκ αλλά του μοιάζει και φυσιογνωμικώς- είναι αυτό ενός αντιπαθέστατου nerd ο οποίος, όπως κάποια στιγμή ακούει, κάνει ό,τι μπορεί για να καλλιεργήσει στο έπακρο την εικόνα του κωλόπαιδου. Μιλάει σαν κομπρεσέρ, δεν χαμογελάει ποτέ, είναι υπερόπτης σε σημείο που θες να του ρίξεις χαστούκι και ποτέ μα ποτέ δεν νιώθεις την παραμικρή συμπάθεια για το άτομό του.

Ο Φίντσερ έκανε μια χαμηλοφωτισμένη ταινία, εσωτερικών κυρίως χώρων, δίνοντας έμφαση στους διαλόγους που αναφέρονται στο παρασκήνιο της όλης υπόθεσης. Υπάρχουν στιγμές που τα γεγονότα και οι καταστάσεις σε βομβαρδίζουν τόσο ανελέητα ώστε «χάνεις την μπάλα». Ωστόσο, το καλύτερο σημείο της ταινίας, εκείνο στο οποίο προσωπικά βρήκα το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, είναι ότι εντοπίζει την απίστευτη μοναξιά του κεντρικού της ήρωα. Ο Ζούκερμπεργκ μπορεί να έδωσε μια νέα σημασία στην έννοια της φιλίας, αλλά ο ίδιος δεν έχει φίλο ούτε καν τον εαυτό του!

Ένας «Αρχοντας» παιδικός και λάιτ


«Ο τελευταίος μαχητής του ανέμου»... εν δράσει

Ν ερό, αέρας, γη και φωτιά. Τα τέσσερα στοιχεία της φύσης είναι τα τέσσερα έθνη της ιστορίας της ταινίας του Μ. Νάιοτ Σιάμαλαν «Ο τελευταίος μαχητής του ανέμου» («Τhe last airbender», ΗΠΑ, 2010). Βασισμένη στα βιβλία της σειράς «Ο τελευταίος μαχητής του ανέμου» (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός), η ταινία τοποθετείται σε μια ακαθόριστη εποχή όπου το έθνος της φωτιάς κηρύσσει τον πόλεμο στα υπόλοιπα. Η όλη κατάσταση θυμίζει μια πιο light εκδοχή του «Αρχοντα των δαχτυλιδιών». Σίγουρα δεν είναι το έργο που περιμένεις να δεις από τον δημιουργό θρίλερ απρόβλεπτης εξέλιξης όπως οι ταινίες «Εκτη αίσθηση», «Αφθαρτος» και «Σκοτεινό χωριό». Βεβαίως, ως τρισδιάστατο παραμύθι με δράκους και ξωτικά απευθυνόμενο αποκλειστικώς σε παιδιά, είναι ευκολοχώνευτο και χαζευτικό, ενώ το γεγονός ότι τα όπλα της ταινίας είναι τα τέσσερα στοιχεία της φύσης δίνει στην ταινία ιδιαίτερο χαρακτήρα. Πρωταγωνιστούν οι Νόα Ρίνγκερ, Ντεβ Πατέλ, Νίκολα Πλετζ.

Υπουλο οικογενειακό μάρκετινγκ



Η ιδέα της ταινίας «Μια οικογένεια...

ψώνιο» («Τhe Joneses», ΗΠΑ, 2010) είναι πιο ενδιαφέρουσα από την ίδια την ταινία. Το φιλμ ακολουθεί τα μέλη μιας «οικογένειας» (μαμά η Ντέμι Μουρ - στη φωτογραφία -, μπαμπάς ο Ντέιβιντ Ντουκόβνι ) που στην πραγματικότητα είναι υπάλληλοι υπηρεσίας «ύπουλου μάρκετινγκ». Τι είναι αυτό; Η «οικογένεια» πιάνει σπίτι σε ακριβή συνοικία μικρής πόλης και αναπτύσσει φιλίες με τους γείτονες, με απώτερο στόχο την προώθηση συγκεκριμένων προϊόντων. Με ανάλαφρο τρόπο, το φιλμ προσπαθεί να σχολιάσει την υπερκαταναλωτική κοινωνία των καιρών μας αλλά και το γεγονός ότι πλέον η δουλειά δεν τελειώνει ποτέ, καθώς εν προκειμένω υπάρχει πλήρη ταύτιση της οικογενειακής με την επαγγελματική ζωή. Ολα αυτά ακούγονται καλά, η ταινία όμως δεν έχει ούτε ρυθμό ούτε τις ερμηνείες που θα την έκαναν ξεχωριστή.

Νορβηγικό θρίλερ με ψυχή


Ενας 15χρονος που δεν γνώρισε ποτέ τον πατέρα του και ένας άντρας που εγκατέλειψε τον δικό του γιο αλλάζοντας ριζικά τη ζωή του σε άλλη χώρα, είναι τα κεντρικά πρόσωπα της νορβηγικής ταινίας «Δεσμοί αίματος» («Μirush», 2009) του Μάριους Χολστ. Ο σκηνοθέτης δομεί ένα έξυπνο «κοινωνικό» θρίλερ με ψυχή και ωραία χημεία ανάμεσα στον Ενρίκο λο Βέρσο και στον Ναζίφ Μουαρέμι (φωτογραφία), οι οποίοι υποδύονται, αντιστοίχως, τον πατέρα και τον γιο.

Σε δημόσια διαβούλευση ο νόμος για τον κινηματογράφο
Ξ εκίνησε χθες η διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης για το σχέδιο νόμου «Ενίσχυση και Ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης» στον διαδικτυακό τόπο www.opengov.gr/yppol. Η διαδικασία θα διαρκέσει ως τις 4 Νοεμβρίου: οι ενδιαφερόμενοι μπορούν ως τότε να στέλνουν τις προτάσεις τους. Να σημειωθεί, ωστόσο, ότι έντεκα κινηματογραφικά σωματεία εκφράζουν ήδη την κάθετη αντίθεσή τους προς τον νέο νόμο και με επιστολή τους προς «Το Βήμα» αναφέρονται σε ένα « αντιδημοκρατικό και άκρως μεροληπτικό κινηματογραφικό νομοσχέδιο το οποίο “φωτογραφίζει” προκλητικά τα συμφέροντα μιας κλειστής ομάδας ».

TO BHMA, ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ | Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

[Οι ταινίες της εβδομάδας από 4 Νοεμβρίου]

Οι ταινίες της εβδομάδας από 4 Νοεμβρίου


Ενα φιλμ... πολύ νουάρ για την Ελλάδα του 2010
Ο «Μαχαιροβγάλτης»,
η νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη, είναι τόσο μαύρη και εφιαλτική που καταλήγει όμορφη.
Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε. Και πάλι, όμως, τι θα μπορούσες να περιμένεις από ταινία του Γιάννη Οικονομίδη; Λιακάδες, λουλούδια και σπουργίτια που τιτιβίζουν; Οχι βέβαια. Ο Οικονομίδης δεν αστειεύεται. Ακόμη και ο τίτλος της τρίτης μεγάλου μήκους ταινίας του (μετά το «Σπιρτόκουτο» και την «Ψυχή στο στόμα»), που είναι άσπρη σαν την ψυχή της, δημιουργεί αμέσως κλίμα.

Βγάζει κάτι το άγριο, το ωμό, το ενστικτώδες: «Μαχαιροβγάλτης». Τελεία και παύλα. Χωρίς καν άρθρο.

Εκ πρώτης όψεως ο «Μαχαιροβγάλτης» θυμίζει ερωτικό δράμα με στοιχεία θρίλερ- φλερτάρει άλλωστε αρκετά με το πολυμεταφερμένο στον κινηματογράφο pulp μυθιστόρημα του Τζέιμς Κέιν «Ο ταχυδρόμος χτυπά πάντα δυο φορές»: ένας άνδρας ( Στάθης Σταμουλακάτος ), λούμπεν από την κορυφή ως τα νύχια, εγκαθίσταται στο σπίτι του θείου του ( Βαγγέλης Μουρίκης ) που του έχει προσφέρει δουλειά. Σιγά σιγά όμως καταχράται την εμπιστοσύνη του και συνάπτει ερωτική σχέση με τη γυναίκα του θείου ( Μαρία Καλλιμάνη ). Οι μέρες κυλούν μέσα στο ψέμα και το παράνομο ζεύγος βλέπει ότι η μόνη λύση για να προχωρήσει είναι να σκοτώσει τον σύζυγο. Να προχωρήσει και να πάει πού όμως; Για να κάνει τι; Ο ειρωνικός υπότιτλος της ταινίας λέει «για να φτιάξει κάτι όμορφο». Αυτός είναι ο κεντρικός άξονας της ταινίας. Και ναι, έτσι όπως τον περιγράφω ακούγεται γνώριμος. Με δεδομένο όμως ότι τα 3/4 πλέον του κινηματογράφου είναι πράγματα που έχουμε ξαναδεί, τη διαφορά κάνει ο τρόπος απόδοσής τους. Εκεί βρίσκεται η επιτυχία του Οικονομίδη: στον τρόπο με τον οποίο η (διόλου τυχαία) ασπρόμαυρη ταινία του υιοθετεί την αισθητική και τους κώδικες του φιλμ νουάρ προσαρμόζοντας και τα δύο στην Ελλάδα του 2010.

O περιβάλλων χώρος είναι μια μαύρη και άραχλη κοινωνία, με ανθρώπους απομονωμένους στον εαυτό τους, στη θλίψη τους, στα βάσανά τους. Κάτι μας θυμίζει; Σίγουρα. Το βλέπουμε καθημερινά γύρω μας- και όχι μόνο στα Λιόσια, όπου έχει γυριστεί το φιλμ. Ο «εισβολέας» (εκ Πτολεμαΐδος) έχει πάει στο σπίτι του θείου για να του φυλάει τα σκυλιά. Είναι ένας άνθρωπος στα όρια της ανυπαρξίας, αμίλητος, απαίδευτος, αδύναμος και άχαρος. Ο θείος, από την άλλη πλευρά, είναι ένας μίζερος, κακός, ακοινώνητος άνθρωπος, που αντιμετωπίζει τα σκυλιά του σαν ανθρώπους και τους ανθρώπους σαν ζώα.

Η ζωή που παρακολουθούμε είναι μια... μη ζωή, ένας ζωντανός εφιάλτης. Απούσα η ελπίδα, πουθενά χαμόγελο, πουθενά φως. Ακόμη και ο παράνομος έρωτας αναπτύσσεται χωρίς πηγαίο πάθος, χωρίς γνήσια επιθυμία, σαν να πρόκειται για αγγαρεία. Η μόνη ευχαρίστηση προέρχεται από την τηλεόραση, την μπάλα, το καφενείο, τον φραπέ και τα σκυλιά. Γιατί τελικά στον μαύρο κι άραχλο κόσμο του Οικονομίδη τα πιο ζωντανά πλάσματα είναι τα σκυλιά. Είναι επίσης τα μόνα που έχουν εξουσία.


Περπατώντας στον χρόνο


Η Ζυλιέτ Μπινός και ο Γουίλιαμ Σίμελ στο «Γνήσιο αντίγραφο», την ταινίαοδοιπορικό του Αμπάς Κιαροστάμι Στον αντίποδα του «Μαχαιροβγάλτη», μια ταινία βουτηγμένη στον ήλιο και τη μελαγχολική ομορφιά της φύσης της Τοσκάνης. Με το «Γνήσιο αντίγραφο» («Copie conforme», Ιταλία/Γαλλία/Ιράν, 2010) ο Ιρανός Αμπάς Κιαροστάμι επιστρέφει στην Ευρώπη (όπου βρίσκει χρήματα για τις ταινίες του) και σκηνοθετεί τη Γαλλίδα Ζυλιέτ Μπινός και τον Βρετανό Γουίλιαμ Σίμελ σε ένα οδοιπορικό που ταυτοχρόνως μοιάζει με πολύ παράξενο παιχνίδι με τον χρόνο. Μια γυναίκα (Μπινός) παρακολουθεί μαζί με τον γιο της τη διάλεξη ενός συγγραφέα (Σίμελ) για την Ιστορία της Τέχνης. Συστήνονται, κουβεντιάζουν. Μετά περπατούν παρέα. Μετά μπαίνουν στο αυτοκίνητο της γυναίκας και φεύγουν μαζί. Συνομιλούν για τα πάντα. Για τον έρωτα, για τις σχέσεις, για τους ανθρώπους. Κάνουν στάσεις, τρώνε. Ωσπου κάποια στιγμή αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν αυτή η περιήγηση στην Τοσκάνη γίνεται σε κανονικό χρόνο (την ώρα που τη βλέπουμε) ή είναι κάτι σαν μια διαδρομή μέσα στον χρόνο της ως τώρα ζωής των δύο αυτών ανθρώπων. Κάτι σαν ανασκόπηση όλης της σχέσης τους που μετράται σε δεκαπέντε χρόνια. Φλερτ, έρωτας, αγάπη, σύμβαση, γκρίνια, καβγάς, απογοήτευση. Ολα τα στάδια ενός ζεύγους.

Τρυφερή και συνάμα αληθινή, η ταινία θυμίζει μια διασταύρωση από το «Ταξίδι στην Ιταλία» του Ρομπέρτο Ροσελίνι, τις «Σκηνές από έναν γάμο» του Ινγκμαρ Μπέργκμαν και το «Πριν το ηλιοβασίλεμα» του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, ενταγμένη στο ποιητικό περιβάλλον του ιρανού σκηνοθέτη.


Η μοναξιά της κορυφής



Στην ταινία «Somewhere» ο Στίβεν Ντορφ υποδύεται έναν εμπορικό ηθοποιό του Χόλιγουντ που βρίσκεται «καρφωμένος» στο διάσημο ξενοδοχείο «Chateau Μarmont» του Λος Αντζελες Πόσο ενδιαφέρον έχει να είναι κανείς movie star; Κρίνοντας από την τελευταία ταινία της Σοφία Κόπολα, μάλλον καθόλου. Το «Somewhere» (ΗΠΑ, 2010) περιγράφει στιγμές από την καθημερινότητα ενός εμπορικού ηθοποιού του Χόλιγουντ Στίβεν Ντορφ που βρίσκεται «καρφωμένος» στο διάσημο ξενοδοχείο «Chateau Μarmont» του Λος Αντζελες.

Η κάμερα της Κόπολα καταγράφει με όρεξη τη ρουτίνα του. Δυο δίδυμες στριπτιζέζ τού προσφέρουν σόου στο δωμάτιο. Τις κοιτάζει σαν να βαριέται. Στο ευκαιριακό σεξ τον παίρνει ο ύπνος. Λιάζεται στην πισίνα, καπνίζει, μαγειρεύει μακαρόνια. Κοιμάται. Ξανακοιμάται. Σε δυο τρεις πραγματικά αστείες σκηνές τον βλέπουμε παστωμένο με μέικαπ για τις ανάγκες ενός γυρίσματος ή να τον επισκέπτεται ένας μασέρ που για να δουλέψει θα πρέπει να γδυθεί.

Ο ηθοποιός κυκλοφορεί σαν φάντασμα, σαν μη άνθρωπος ( «είμαι ένα τίποτε» παραδέχεται) και το μόνο πρόσωπο που φαίνεται να τον αναζωογονεί είναι η κόρη του ( Ελ Φάνινγκ ) που τον επισκέπτεται για λίγο. Μαζί θα ξεκινήσουν ένα ταξίδι για την Ιταλία όπου πρόκειται να βραβευτεί από το κανάλι του Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Ξαναβλέποντας το «Somewhere», το οποίο βραβεύθηκε με Χρυσό Λέοντα στο περασμένο Φεστιβάλ Βενετίας, δεν μπόρεσα να μην παραδεχτώ ότι η ταινία (που κινείται στα χνάρια του «Χαμένοι στη μετάφραση», επίσης της Κόπολα) θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μισή σε διάρκεια. Ενώ στην ουσία έχει ένα πολύ δυνατό θέμα, τη μοναξιά τού να βρίσκεσαι στην κορυφή, είναι εμφανές ότι το φιλμ παγιδεύεται στην επανάληψη, ξαναλέγοντας πράγματα που έχει ήδη πει.


Οι κατάσκοποι που γύρισαν από τη σύνταξη



Συνταξιούχοι Τζέιμς Μποντ αρσενικού και θηλυκού γένους πρωταγωνιστούν στη διασκεδαστική περιπέτεια κατασκοπείας «Red» (ΗΠΑ, 2010) που γύρισε ο γερμανός σκηνοθέτης του «Σχεδίου πτήσης» Ρόμπερτ Σβέτκε. RΕD είναι τα αρχικά των retired extremely dangerous πρακτόρων, δηλαδή των αποσυρμένων και εξαιρετικά επικίνδυνων. Ηγετική φυσιογνωμία ανάμεσά τους ο Μπρους Γουίλις (σε έναν ρόλο που ξέρει απέξω κι ανακατωτά). Από τον καναπέ του σπιτιού του φλερτάρει τηλεφωνικά με μια δημοσιογράφο ( Μέρι Λουίζ Πάρκερ - στη φωτογραφία, μαζί με τον Γουίλις) η οποία εκδίδει Αρλεκιν κατασκοπείας. Ο Γουίλις θα βγει από τη μούχλα μόλις γίνει στόχος της παλιάς υπηρεσίας του, οπότε ξανακαλεί τους πρώην συνεργάτες του στη δράση: τον Τζον Μάλκοβιτς, που παίζει για μία ακόμη φορά τον ψυχωτικό, την Ελεν Μίρεν που είναι άσος στο σημάδι και τον Μόργκαν Φρίμαν, τον σοφό της παρέας. Ολα αυτά σε μια διασκεδαστική περιπέτεια που προσφέρει μιάμιση ώρα pure entertainment.

--Το είδαμε χθες το βράδυ - είναι πολύ διασκεδαστικό και ευχάριστο! Δείτε και το trailer παρακάτω.

#Invalid YouTube Link#


Χαϊβάνια με όραμα, μωρό για ντάντεμα



Το χιούμορ είναι το όπλο και της αστυνομικής κωμωδίας «Μπάτσοι από τον πάγκο» («Τhe other guys», ΗΠΑ, 2010) του Ανταμ Μακ Κέι. Δυο φουκαράδες αστυνομικοί της Νέας Υόρκης ( Μαρκ Γουόλμπεργκ, Γουίλ Φερέλ - στη φωτογραφία) θα προσπαθήσουν να σταθούν στο ύψος τους για να βουλώσουν το στόμα των υπεροπτών συναδέλφων τους. Τα επί μέρους στοιχεία σε κερδίζουν πιο πολύ.
Το ότι ο σούπερ σπασίκλας Φερέλ έχει κλέψει τα μυαλά της θεογκόμενας Εύα Μέντες είναι ένα από αυτά. Οπως και το ότι ο προϊστάμενος των δύο χαϊβανιών ( Μάικλ Κίτον ) δουλεύει και σε κατάστημα ειδών σπιτιού όχι μόνο για να τα βγάλει πέρα αλλά και επειδή του αρέσει!

Στην ανάλαφρη (αλλά και ολίγον χαζοχαρούμενη) δραματική κομεντί «Η ζωή όπως την ξέρουμε» («Life as we know it», ΗΠΑ, 2010) του Γκρεγκ Μπερλάντι η Κά θριν Χέιγκλ αναγκάζεται να αναλάβει την ανατροφή του ορφανού της καλύτερης φίλης της μαζί με έναν άνθρωπο που αντιπαθεί ( Τζος Ντουχάμελ ). Ταινία για όλη την οικογένεια, με αγνά μηνύματα και χιλιοειπωμένες καταστάσεις.

ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ
«Οff ways- Βerlin»του Ούλι Σίπελ. Ενδιαφέρον ντοκυμαντέρ που, με άξονα τη συναυλία του δυτικογερμανικού ροκ γκρουπ Εinsturzende Νeubauten στο Ανατολικό Βερολίνο στις 21.12.1989, επιχειρεί να αναμείξει το πρόσφατο παρελθόν της Γερμανίας με το παρόν.

«Αρθουρ 3:Ο πόλεμος των δύο κόσμων»(«Αrthour and the two worlds war», Γαλλία, 2010). Δεύτερη «συνέχεια» της σειράς κινουμένων σχεδίων τουΛυκ Μπεσόνπου ξεκίνησε το 2004 με το «Αρθουρ και οι Μίνιμοϊ». Βασίζεται σε επιτυχημένη σειρά βιβλίων του σκηνοθέτη.

«Saw 3D»(ΗΠΑ, 2010) τουΚέβιν Γκρέουτερτ.Η κτηνωδία των ταινιών «Σε βλέπω» συνεχίζεται σε μια έβδομη συνέχεια- και μάλιστα τρισδιάστατη.

[Οι ταινίες της εβδομάδας από 11 Νοεμβρίου]

Οι ταινίες της εβδομάδας από 11 Νοεμβρίου




Μάικλ Ντάγκλας και Ντάνι Ντε Βίτο στην ταινία «Ένας αξιότιμος κύριος»
 
Αθήνα
Μια αξιοπρόσεκτη ερμηνεία από τον Μάικλ Ντάγκλας, μια περιπέτεια με τον Ντένζελ Ουάσινγκτον και η... Σπιναλόγκα πρωταγωνιστούν στις επιλογές αυτής της εβδομάδας στις κινηματογραφικές αίθουσες.


Ένας αξιότιμος κύριος

   

Ο Μπεν (Μάικλ Ντάγκλας) είναι ένας 50άρης πρώην επιχειρηματίας που προσπαθεί να σώσει την καριέρα του. Η ζωή μοιάζει να έχει ξεφύγει από τον έλεγχό του, καθώς οι ανησυχίες του τού δημιουργούν προβλήματα με το αντίθετο φύλο. Το Solitary Man έχουν σκηνοθετήσει οι σεναριογράφοι του Ocean’s Thirteen Μπράιαν Κόπελμαν και Ντέιβιντ Λεβιέν, ενώ στην παραγωγή τον Στίβεν Σόντερμπεργκ. Η ερμηνεία του Μ.Ντάγκλας θεωρείται ότι μπορεί να τον φέρει μέχρι και τα Όσκαρ.


 

Σπιναλόγκα το Νησί της Σιωπής



Μια σημαντική ιστορική ταινία προβάλλεται αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες. Η ταινία της Λίλας Κουρκουλάκου εκτυλίσσεται στην Σπιναλόγκα, το νησί, που από το 1903 έως το 1958 λειτούργησε ως χώρος αποκλεισμού ανθρώπων που έπασχαν από λέπρα. Η επιβεβλημένη απομόνωση των κατοίκων- ασθενών δημιουργεί καθημερινά τριβές και εντάσεις που απασχολούν τόσο τις Αρχές όσο και τους ίδιους τους ασθενείς. Ένα ζευγάρι γιατρών (Γ. Καμπανέλλης-Ν. Σγουρίδου) που αγωνίζεται για την θεραπεία της λέπρας στο νησί, πλήττεται τελικά από αυτήν, όταν ο άντρας υποκύπτει στην ασθένεια. Μερικά από τα γυρίσματα έγιναν στο νησί της Σπιναλόγκα που λειτουργούσε τότε ως λεπροκομείο. Η ταινία συμμετείχε στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 1958.



 Ο Γιώργος Καμπανέλλης (αριστερά) και ο Ορέστης Μακρής, ο γιατρός και ο δάσκαλος αντίστοιχα της Σπιναλόγκας, στην ιστορικής σημασίας ταινία της Λίλας Κουρκουλάκου «Το νησί της σιωπής»

Σκηνοθεσία: ΛΙΛΑ Σ. ΚΟΥΡΚΟΥΛΑΚΟΥ
Σενάριο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ
 
Πρωταγωνιστούν: ΟΡΕΣΤΗΣ ΜΑΚΡΗΣ, ΝΙΝΑ ΣΤΟΥΡΙΔΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΡΙΔΗΣ και ο μικρός ΤΖΑΝΝΗΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΑΚΟΣ
Λαμβάνουν μέρος: ΡΑΛΛΗΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ, ΝΙΤΣΑ ΑΒΑΤΑΓΓΕΛΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΟΥΛΗΣ, ΜΑΙΡΗ ΛΑΖΙΔΟΥ, ΝΙΚΟΣ ΑΒΡΑΜΕΑΣ.


Κρητική λύρα: Γ. ΜΟΥΖΟΥΡΑΚΗΣ
Πρώτος χορευτής: Ν. ΣΑΠΟΥΝΤΑΚΗΣ
Εργαστηριακή επεξεργασία: ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ
Οπερατέρ: ΝΙΚΟΣ ΓΑΡΔΕΛΗΣ
Μοντάζ: Γ. ΤΣΑΟΥΛΗΣ
Διεύθυνση παραγωγής: Λ. ΚΟΥΡΚΟΥΛΑΚΟΥ, Β. ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ
Φωνοληψία: ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜΣ
Μηχανικός ήχου: ΜΑΡΚΟΣ ΖΕΡΒΑΣ
Μουσική: ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ Παίζει η Συμφωνική Ορχήστρα Αθηνών υπό τη διεύθυνση του συνθέτου.

Ψηφιακά αποκατεστημένη



Η ανεξάρτητη ταινία Paranormal Activity του Όρεν Πέλι συγκέντρωσε τα βλέμματα όταν προβλήθηκε και θεωρήθηκε μια αξιοπρεπής ταινία τρόμου. Στη δεύτερη ταινία βλέπουμε τα γεγονότα που οδήγησαν στο τρομακτικό βράδυ που πέρασαν η Κέιτι και ο Μίκα, το νεαρό ζευγάρι της πρώτης ταινίας. Στην παραγωγή βρίσκουμε το βραβευμένο με Όσκαρ Ακίβα Γκόλντσμαν (Οι Πεφωτισμένοι) και στο σενάριο τον Μάικλ Πέρι του τηλεοπτικού Νόμος και Τάξη.
 


Δέκα χρόνια μετά την πρώτη προβολή της, η ταινία του Χρήστου Δήμα «Τέσσερις» επιστρέφει στις κινηματογραφικές αίθουσες. Ο σκηνοθέτης συνδέει τέσσερις ανθρώπινες ιστορίες (Ένας Ουρανός Γεμάτος Αστέρια, Tender, Ανάσα, Αμερικάνος) σε μία ταινία. Ο έρωτας, ο θάνατος, η μάνα, η καθημερινότητα, η συνεχής αίσθηση της διαφορετικότητας αποτελούν μερικά από τα θέματα που εξετάζει η ταινία.
 
Unstoppable

Με μια καταιγιστική περιπέτεια επιστρέφει ο σκηνοθέτης Τόνι Σκοτ (Top Gun, Déjà vu). Σε αυτήν ένας βετεράνος μηχανικός και ο νεαρός προϊστάμενος μιας αμαξοστοιχίας συνεργάζονται για να σταματήσουν την ξέφρενη πορεία ενός ακυβέρνητου τρένου που μεταφέρει θανατηφόρες τοξικές ουσίες. Πρωταγωνιστούν Ντένζελ Ουάσινγκτον, Κρις Πάιν, Ροζάριο Ντόσον


Ποιός φοβάται τους γάτους της Περσίας;

Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που αποφυλακίστηκαν πρόσφατα, αποφασίζουν να φτιάξουν μια μπάντα. Μαζί, περιπλανώνται στη σκοτεινή πλευρά της Τεχεράνης, ψάχνοντας για μουσικούς. Καθώς η ροκ μουσική απαγορεύεται στο Ιράν, σχεδιάζουν να δραπετεύσουν από την αναγκαστική παρανομία κι ονειρεύονται να παίξουν στην Ευρώπη. Όμως, χωρίς χρήματα και διαβατήρια, δεν είναι καθόλου εύκολο. Του –γνωστού από την ταινία «Μεθυσμένα Άλογα» Μπαχμάν Γκομπαντί.
Newsroom ΔΟΛ

[Οι ταινίες της εβδομάδας από 18/11]

Οι ταινίες της εβδομάδας από 18/11

Ο Χάρι Πότερ μεγάλωσε και επιτέλους τρώει ξύλο
Η έβδομη και τελευταία ταινία της σειράς είναι η πιο σκοτεινή αλλά και ενδιαφέρουσα, με τον Ντάνιελ Ράντκλιφ να «τσαλακώνεται»
 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ




 
Από αριστερά, ο Ντάνιελ Ράντκλιφ ως Χάρι Πότερ, η Εμα Γουότσον και ο Ρούπερτ Γκριν, σε σκηνή από την ταινία «Ο Χάρι Πότερ και οι κλήροι του θανάτου», η οποία θα προβληθεί σε δύο μέρη

Η έβδομη ταινία της σειράς Χάρι Πότερ «Ο Χάρι Πότερ και οι κλήροι του θανάτου» («Ηarry Ρotter and the Deathly Gallows», ΗΠΑ/Αγγλία, 2010) που σκηνοθέτησε ο Ντέιβιντ Γέιτς διακρίνεται για ένα μεγάλο καλό και για ένα όχι και τόσο μεγάλο κακό. Το καλό είναι ότι πρόκειται για τη σκοτεινότερη, την πιο ψυχαναλυτική και εν τέλει την πιο ενδιαφέρουσα (κινηματογραφικώς) όλων των ταινιών του ήρωα. Το κακό είναι ότι θα προβληθεί σε δύο μέρη, πράγμα που μπορεί να κουράσει (αν δεν τον έχει ήδη κουράσει) πια τον μύθο του ήρωα της Τζόαν Ρόουλινγκ - αλλά σίγουρα θα κάνει πλουσιότερους όσους ασχολήθηκαν και εξακολουθούν να ασχολούνται μαζί του. Στο πρώτο μισό της τελευταίας ταινίας, η οποία συν τοις άλλοις είναι η πιο βίαιη και η λιγότερο παραμυθένια από όλες όσες έχουν γυριστεί ως σήμερα, ο πόλεμος στον κόσμο των μάγων έχει πλέον ξεσπάσει και ο διοπτροφόρος εκλεκτός Χάρι Πότερ ( Ντάνιελ Ράντκλιφ ) καλείται να βγάλει το φίδι από την τρύπα, αντιμετωπίζοντας τον Βόλντεμορτ ( Ρέιφ Φάινς ) και τους Θανατοφάγους του, με όποιον τρόπο μπορεί. Στο πλευρό του Χάρι θα σταθούν μιαν ακόμη φορά η Ερμιόνη και ο Ρον ( Εμα Γουότσον, Ρούπερτ Γκριν ). Δεν χρειάζεται να μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες. Είναι βέβαιο ότι οι φαν του μάγου τα ξέρουν καλύτερα από εμάς.

Αυτό που όμως μπορούμε να πούμε είναι ότι όσο παιδική ήταν η «Φιλοσοφική λίθος», η πρώτη ταινία της σειράς Χάρι Πότερ, παραγωγής 2001, τόσο ώριμη και ενήλικη είναι η τελευταία. Λες και το όλο θέμα ωρίμασε ταινία με ταινία. Πρώτη φορά ο μάγος Χάρι «τσαλακώνεται» τόσο πολύ. Δείχνει τρομοκρατημένος, τρώει ξύλο, είναι ευάλωτος. Πονάει. Ακόμη και η ερμηνεία του Ράντκλιφ δείχνει πιο βέβαιη και σταθερή, σαν να είναι έτοιμος για κάτι που θα ανανεώσει την καριέρα του. Και αυτό δεν είναι πια... ο Χάρι Πότερ.

Η μαγεία των εφέ
Μια από τις όμορφες εκπλήξεις της τελευταίας ταινίας «Χάρι Πότερ» είναι τα ξωτικά Ντόμπι (στη φωτογραφία, δεξιά) και Κρίτσερ, που βοηθούν το τρίο στην αποστολή του. Για να πάρουν ζωή τα ξωτικά απαιτούνταν στενή συνεργασία (και συνδυασμός) οπτικών εφέ και ερμηνειών του Τόμπι Τζόουνς (Ντόμπι) και του Σάιμον Μακ Μπέρνι (Κρίτσερ). Ο διευθυντής οπτικών εφέ Τιμ Μπερκ εξηγεί: «Ο Ντόμπι και ο Κρίτσερ έχουν ιδιαίτερη σημασία και τα γυρίσματα με αληθινούς ηθοποιούς μάς βοήθησαν να πετύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Γυρίσαμε τους Τόμπι και Σάιμον να υποδύονται τους ρόλους τους και μετά χρησιμοποιήσαμε τις εκφράσεις του προσώπου τους ως σημείο αναφοράς για να αποδώσουμε το συναίσθημα και την προσωπικότητά τους στους χαρακτήρες που δημιουργήσαμε με γραφικά».

Ιστορίες αληθινές... σαν κινηματογραφικές ταινίες
Μια πράκτορας και ένας πόλεμος

 

 

Από αριστερά, ο Ντάνιελ Ράντκλιφ ως Χάρι Πότερ, η Εμα Γουότσον και ο Ρούπερτ Γκριν, σε σκηνή από την ταινία «Ο Χάρι Πότερ και οι κλήροι του θανάτου», η οποία θα προβληθεί σε δύο μέρη





Η Ναόμι Γουότς και ο Σον Πεν, πράκτορας της CΙΑ και πρεσβευτής των ΗΠΑ αντίστοιχα, στα «Παιχνίδια συνωμοσίας»

Τ ο θέμα της ταινίας του Νταγκ Λάιμαν «Παιχνίδια συνωμοσίας» («Fair game», ΗΠΑ, 2010) είναι βασισμένη σε πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα. Το φιλμ καταγράφει την αντίστροφη πορεία της τακτοποιημένης ζωής της πράκτορος της CΙΑ Βάλερι Πλέιμ Γουίλσον ( Ναόμι Γουότς ), όταν η αληθινή ταυτότητά της αφέθηκε να διαρρεύσει στα ΜΜΕ μέσω του Λευκού Οίκου. Αυτό συνέβη έπειτα από τη δημοσίευση ενός άρθρου του συζύγου της, πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ Τζο Γουίλσον ( Σον Πεν ), ο οποίος ισχυρίστηκε ότι το Ιράκ δεν είχε αγοράσει πλουτώνιο από τη Νιγηρία για την κατασκευή ατομικής βόμβας. Ο πόλεμος στο Ιράκ είχε ήδη αρχίσει βασισμένος σε αυτήν τη λανθασμένη υποψία των Αμερικανών (η ειρωνεία είναι ότι η ίδια η αμερικανική κυβέρνηση είχε στείλει τον Γουίλσον στη Νιγηρία προκειμένου να ασκήσει προσωπικά έλεγχο για το πλουτώνιο).

Τα «Παιχνίδια συνωμοσίας» δημιουργούν την αίσθηση ότι στις ΗΠΑ βασιλεύει η παράνοια, πράγμα αληθές αφού η ιστορία συνέβη επί κυβερνήσεως Τζορτζ Μπους Τζούνιορ . Ο ένας κατηγορεί τον άλλον, οι πάντες φοβούνται και το δίκιο είναι άγνωστη λέξη. Η μόνη ισχυρή φωνή της ταινίας είναι εκείνη του Τζο Γουίλσον ο οποίος υποστηρίζει ότι η γυναίκα του πρέπει να αντεπιτεθεί. «Η δημοκρατία δεν είναι ελεύθερος περίπατος» αναφέρει χαρακτηριστικά. Αν ο Πεν έχει τις πιο αβανταδόρικες ατάκες, η Γουότς επιτυγχάνει την ερμηνεία που χαράσσεται στη μνήμη χάρη στον θαυμάσιο τρόπο με τον οποίο «μεταμορφώνεται» από ψυχρή, αδίστακτη πράκτορα της CΙΑ σε τρωτό πλάσμα, ανήμπορο να αντισταθεί.

Πασιφισμός και βαρβαρότητα



Ο Λαμπέρ Γουιλσόν στο «Ενώπιον θεών και ανθρώπων», επίσημη πρόταση της Γαλλίας στα ξενόγλωσσα Οσκαρ

Μ ηνύματα πασιφισμού και ανθρωπιάς αναδύονται με ευγένεια, χωρίς κραυγαλέες σκηνές και μέσα από την αυστηρή ματιά του σκηνοθέτη Ξαβιέ Μποβουά, στο «Ενώπιον θεών και ανθρώπων» («Des hommes et des dieux», Γαλλία, 2010), ταινία επίσης εμπνευσμένη από πραγματικό περιστατικό. Η κοινή γνώμη είχε συγκλονιστεί από την απαγωγή και τη δολοφονία επτά μοναχών που ζούσαν στο χωριό Τίμπιριν της Αλγερίας το 1996. Το περιστατικό θεωρήθηκε αποκορύφωμα της βίας και της βαρβαρότητας που είχαν εκδηλωθεί από την άνευ όρων αντιπαράθεση κυβέρνησης και τρομοκρατικών οργανώσεων.

Ο Μποβουά εστιάζει στην αντιπαράθεση ανάμεσα στη σιωπή και στην υπομονή των κιστερκιανών μοναχών, στη δημοκρατία, στις αποφάσεις τους, στην αφοσίωση στη μετάδοση της ειρήνης, στις ομαδικές προσευχές τους με το τυφλό μίσος των φανατικών ισλαμιστών, στην ανεξέλεγκτη βία, στην πλήρη αδιαφορία τους να μπουν στη διαδικασία του στοιχειώδους διαλόγου. Σε ένα πολύ μεγάλο μέρος της ταινίας οι μόνοι ήχοι που ακούμε στην περιοχή των μοναστηριών προέρχονται από τη φύση, τα μουγκρητά των ζώων ή τα σκεύη που χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες της καθημερινότητας.

Ο σκηνοθέτης κινηματογραφεί λιτά και περιεκτικά, χωρίς φιοριτούρες, σχεδόν χωρίς να παίρνει θέση, αφήνοντας στον θεατή αυτές της επιλογές. Στο φιλμ, που είναι η επίσημη εφετινή πρόταση της Γαλλίας στα ξενόγλωσσα Οσκαρ, πρωταγωνιστούν οι Λαμπέρ Γουιλσόν, Μισέλ Λονστάλ και Ολιβιέ Περιέ.

Ερμηνεία για Οσκαρ στη Μυτιλήνη





Στο «Ταξίδι στη Μυτιλήνη» ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης κλέβει εντυπώσεις... και καρδιές. Πίσω του ο μικρός Φωκίων Σπύρογλου

Α ν ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης δεν βραβευθεί από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου για την ερμηνεία του στο «Ταξίδι στη Μυτιλήνη» (2010, Ελλάδα), τότε αυτός που θα πάρει το βραβείο θα πρέπει να προταθεί για Οσκαρ. Ο άνθρωπος σε τσακίζει μόνο με το βλέμμα! Να λοιπόν που ο Λάκης Παπαστάθης στην τέταρτη, πιο προσωπική, αλλά και μακράν καλύτερη στιγμή της κινηματογραφικής καριέρας του έβγαλε και την καλύτερη ερμηνεία ταινίας του. Ολοι οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί ( Δημήτρης Καταλειφός, Μαρία Ζορμπά, Υβόννη Μαλτέζου, Λουκία Μιχαλοπούλου, Θόδωρος Κατσαδράμης κ.ά.), ο Χατζηπαναγιώτης όμως κλέβει για πάντα την καρδιά σου. Υποδύεται τον υπερπροστατευτικό πατέρα ενός παιδιού στη Μυτιλήνη περασμένων εποχών, του οποίου την ιστορία μαθαίνουμε μέσα από το σήμερα και την επιστροφή στον τόπο γέννησής του.

Ακούραστος μέσα στη σακουλιασμένη καμπαρντίνα και στο ποδήλατό του, ο φωτογράφος της πόλης αυτοθυσιάζεται για το καλό του παιδιού του. Το φιλμικό ενδιαφέρον εδώ είναι η υποκειμενική χρήση της κάμερας. Η καταγραφή μνήμης μέσα από επισκέψεις σε συγγενείς και φίλους γίνεται χωρίς ποτέ να βλέπουμε το πρόσωπο του ήρωα. Το παράδοξο είναι ότι η απόκρυψη του κεντρικού άξονα της ιστορίας οδηγεί στην ταύτισή του με τον θεατή (άλλωστε μας κοιτάζουν οι υπόλοιποι ηθοποιοί), με αποτέλεσμα η ιστορία να διαχέεται στην ψυχή μας. Αξιοσέβαστος επαγγελματισμός από τη μια, μια γλυκιά αίσθηση χαλαρότητας από την άλλη. Ενα μεγάλο μπράβο σε όλους όσοι δούλεψαν σε αυτό το φιλμ.

Ευθύς και νευρικός, ωραία και «ξινή»




Η Βάσω Καβαλιεράτου και ο Μάκης Παπαδημητρίου, το αταίριαστο ζευγάρι (που τελικά... ταιριάζει) στο «Χάρισμα»

Θ α ακουστεί κάπως υπερβολικό, ωστόσο ένα από τα πιο ανορθόδοξα ρομάντζα που έχουν περάσει ποτέ από ελληνική ταινία το βρίσκουμε στο «Χάρισμα» (Ελλάδα, 2010), το ζηλευτό ντεμπούτο της νεαρής Χριστίνας Ιωακειμίδη στη σκηνοθεσία ταινίας μεγάλου μήκους. Ο Χάρης και η Ισμήνη - εξ ου και «Χάρισμα». Εκείνος είναι οδηγός σχολικού λεωφορείου, εκείνη ένα ανύπαντρο working girl με παιδί και «ψηλή» μύτη. Η σχέση που προκύπτει από τη γνωριμία τους μοιάζει με ανέκδοτο. Εκείνος είναι ευθύς, νευρικός, πλακατζής, επικοινωνιακός, ορισμένες φορές πιεστικός. Εκείνη είναι ψηλότερή του, πιο όμορφη από αυτόν, αλλά συγκρατημένη, με τουπέ και άκαμπτη σαν να έχει καταπιεί βέργα.

Πώς αυτοί οι δύο άνθρωποι μπορούν να κάνουν χωριό; Ακριβώς εκεί βρίσκεται το χάρισμα του «Χαρίσματος». Τίποτε δεν γίνεται βεβιασμένα και σε τούτη τη ζωή, λέει η ταινία, όλα είναι πιθανά. Ο Μάκης Παπαδημητρίου είναι τόσο αυθεντικός που νομίζεις ότι... δεν παίζει (μακάρι να τον βλέπαμε συχνότερα στο σινεμά) και η Βάσω Καβαλιεράτου ισορροπεί αβίαστα ανάμεσα στην ξινίλα και στην καλοσύνη της ηρωίδας της.

#Invalid YouTube Link#

Λίνα μου αρέσει πολύ αυτή η στήλη που καθιέρωσες. Μπορεί να μην προλαβαίνω να πάω σινεμά αλλά τουλάχιστον ξέρω τι παίζει 

Αχ, Μαράκι μου γλυκό! Τότε τι να πω εγώ για σένα για το "Χαρίζεται" ; Αξιοθαύμαστη η κίνησή σου αλλά και αναμενόμενη από ένα άτομο σαν κι εσένα! 

Αχ, Μαράκι μου γλυκό! Τότε τι να πω εγώ για σένα για το "Χαρίζεται" ; Αξιοθαύμαστη η κίνησή σου αλλά και αναμενόμενη από ένα άτομο σαν κι εσένα! 

  Ευχαριστώ