Δημοκρατία vs Democracy

Ζούμε το τέλος της Δημοκρατίας ή... μήπως αυτή, που πεθαίνει, είναι η democracy;

Τον πρώτο καιρό, που μπήκε η Κίνα στην παγκόσμια αγορά, γίναμε μάρτυρες κάποιων ιδιαίτερα άσχημων φαινομένων. Οι Δυτικοί κατασκευαστές μετέφεραν την παραγωγή στην Κίνα και αυτή η πράξη τους προκάλεσε προβλήματα στην αγορά. Προβλήματα "εκρηκτικά" ...μεταφορικά και κυριολεκτικά. Οι Δυτικοί έστελναν τα σχέδια για ηλεκτρικές συσκευές και ενώ φαινομενικά οι Κινέζοι τις κατασκεύαζαν ως τέτοιες, πρακτικά πουλούσαν "βόμβες". Ο καταναλωτής αγόραζε ένα "μίξερ", για παράδειγμα, αλλά, όταν προσπαθούσε να το χρησιμοποιήσει, αυτό μετατρεπόταν σε "βόμβα". Αυτό δεν οφειλόταν μόνον στην έλλειψη κατασκευαστικής εμπειρίας των Κινέζων, που ήταν κάτι το οποίο μετέτρεπε σε θανατηφόρα "βόμβα" αυτό το οποίο εξωτερικά έμοιαζε με φιλική και χρήσιμη οικιακή κατασκευή. Αυτό οφειλόταν και σε συμφέροντα.
Κάποιοι δυτικοί εκμεταλλεύονταν την έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών στην Κίνα και προσπαθούσαν να κάνουν "οικονομία" υλικών, ώστε ν' αποκτήσουν τη μέγιστη "ανταγωνιστικότητα". Παρανομούσαν, για να ρίξουν το κόστος παραγωγής και αυτό το πλήρωνε ο καταναλωτής πολλές φορές ακόμα και με την ίδια του τη ζωή. Κάποιο ακριβό ανταλλακτικό ή κάποιο ακριβό υλικό, το οποίο για τη Δύση ήταν υποχρεωτικό, λόγω νόμων, στην Κίνα δεν ήταν. Το αποτέλεσμα ..."θανατηφόρο". Μια μικρή αλλαγή στην κατασκευαστική "δόση" των υλικών και η αθώα συσκευή μετατρεπόταν αυτόματα σε μια θανατηφόρα παγίδα. Κάποιοι, δηλαδή, συνειδητά επέλεγαν να πουλήσουν "μίξερ", γνωρίζοντας ότι στην ουσία πουλούσαν "βόμβες".

Τι σχέση μπορούν να έχουν όλα αυτά με το θέμα μας; Απόλυτη θα λέγαμε. Η "κινεζική" εκδοχή της ελληνικής Δημοκρατίας είναι η democracy. Η "Δημοκρατία", την οποία "κατασκεύασαν" οι Αγγλοσάξονες, παραβιάζοντας το ελληνικό εγχειρίδιο "κατασκευής" της και την οποία κατά καιρούς θέλουν να "πουλήσουν" στους λαούς οι διάφοροι τενεκέδες τύπου Μπους. Οι Έλληνες, όταν πρόσφεραν στους λαούς τη Δημοκρατία, τους ευεργέτησαν και αυτοί τους λάτρεψαν. Οι Αγγλοσάξονες, όταν επέβαλαν τη democracy στους λαούς, αυτοί τους μίσησαν. Γιατί; Γιατί η Δημοκρατία ωφέλησε τους λαούς που την έλαβαν, ενώ η democracy ωφελεί τους Αγγλοσάξονες και θέτει τους λαούς που την πήραν υπό την εξουσία τους.

Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τι θέλουμε να πούμε. Τη Δημοκρατία την εφεύραν οι αρχαίοι Έλληνες. Αυτοί την δημιούργησαν και αυτοί έθεσαν εξ’ αρχής τις βασικές αρχές λειτουργίας της. Η "δημοκρατία", που σήμερα αργοπεθαίνει, δεν είναι η Δημοκρατία των Ελλήνων. Είναι η "δημοκρατία" των Αγγλοσαξόνων. Είναι το κοινοβουλευτικό σύστημα, το οποίο "εφεύραν" οι Αγγλοσάξονες, "μιμούμενοι" υποτίθεται τους Έλληνες. Έκαναν αυτό το οποίο οι ίδιοι άνθρωποι έκαναν με τους Κινέζους στην παραγωγή. Έφτιαξαν κάτι, το οποίο μοιάζει και έχει το ίδιο όνομα μ' αυτό που σχεδίασαν οι Έλληνες, αλλά δεν είναι τέτοιο. Μοιάζει με αυτό το υπερπολύτιμο σύστημα διακυβέρνησης, αλλά στην πραγματικότητα, όταν το παίρνουν οι λαοί για να το χρησιμοποιήσουν, μετατρέπεται σε "βόμβα", που τους καταστρέφει.
Όλοι μιλάνε για Δημοκρατία και κανένας δεν γνωρίζει ποια είναι η πραγματική ουσία της. Δημοκρατία δεν είναι να εκθρονιστεί ο βασιλιάς και η φασιστική εξουσία του να περάσει σε τρεις-τέσσερις οικογένειες, όπως συνέβη στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Πέρασαν πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια από την "εφεύρεση" της Δημοκρατίας και ακόμα οι άνθρωποι δεν έχουν κατανοήσει τη λειτουργία της. Νομίζουν, για παράδειγμα, ότι η δημοκρατία έχει σχέση με την εναλλαγή των προσώπων που βρίσκονται στην εξουσία και με την ποιότητα των νόμων, τους οποίους θεσπίζουν αυτά τα πρόσωπα.

Εκεί "δουλεύουν" οι φασίστες τους ανθρώπους. Τους βάζουν να κυνηγάνε τη "σκιά" τους. Διαρκώς νομοθετούν, αναζητώντας τον "τέλειο" νόμο. Ο λαός μπαίνει στο παιχνίδι τους και ψηφίζει μία τον έναν και μία τον άλλο "μονομάχο", νομίζοντας ότι έχει να κάνει με αντιπάλους που "σκοτώνονται" μεταξύ τους, ενώ αυτοί είναι φίλοι και συνέταιροι μεταξύ τους και στην ουσία αυτοί είναι που τον "δουλεύουν". Αυτό είναι το μέγα λάθος και προκύπτει από την άγνοια. Δημοκρατία μπορεί να υπάρξει ακόμα και με τους χειρότερους νόμους. Γιατί; Διότι η ουσία της Δημοκρατίας δεν βρίσκεται μέσα στον νόμο. Η ουσία της Δημοκρατίας βρίσκεται στη σχέση της με τον νόμο. Με τον οποιονδήποτε νόμο. Ακόμα και με τον χειρότερο.

Όταν ο νόμος ισχύει για όλους τους πολίτες, υπάρχει Δημοκρατία. Αν ισχύει αυτό το δεδομένο, είναι θέμα χρόνου ο νόμος να βελτιωθεί σε τέλειο βαθμό, εφόσον ένας κακός νόμος θίγει τους πάντες και ανάμεσα στους πάντες βρίσκονται και οι ισχυροί της κοινωνίας. Οι ισχυροί, οι οποίοι μπορούν ν' αλλάξουν έναν κακό νόμο, όταν αυτός τους θίγει. Όταν όμως ο νόμος δεν ισχύει για όλους, τζάμπα αναζητάς τον τέλειο νόμο, γιατί απλούστατα, ακόμα κι αν επινοηθεί, θα είναι άχρηστος, εφόσον δεν θα εφαρμοστεί ποτέ. Η κακή του χρήση θα τον "ακυρώσει" και θα τον κάνει άχρηστο για τον κόσμο. Από εκεί και πέρα, οι πάντα υπάρχοντες περιορισμοί των νόμων, θα δίνουν στην εξουσία το άλλοθι να καταστέλλει τον λαό και να τον αποπροσανατολίζει.

Οι λαοί —και ανάμεσά τους και ο ελληνικός λαός— σ' αυτό ακριβώς το σημείο μπερδεύτηκαν. Διώχνοντας τους ένστολους —και άρα ορατούς βασιλείς—, νόμιζαν ότι νίκησαν τον φασισμό. Δεν είδαν ότι κι αυτοί με τα κουστούμια, που παρίσταναν τους κομματάρχες της Δημοκρατίας, είναι το ίδιο ακριβώς φασίστες, εφόσον αυτοεξαιρούνταν κι αυτοί από τον νόμο, ο οποίος ίσχυε για όλους τους άλλους. Δεν είδαν ότι δεν βρίσκονταν οι πάντες στην ίδια "βάρκα". Δεν είδαν ότι κάποιοι κατεύθυναν τη "βάρκα" απ΄ έξω από αυτήν και άρα χωρίς να τους αγγίζουν οι νόμοι της. Δεν κατάλαβαν την ουσία της Δημοκρατίας και δεν κατόρθωσαν να της εξασφαλίσουν τον "αέρα" που χρειάζεται για ν' "αναπνεύσει". Μπέρδεψαν τη Δημοκρατία με τον λαϊκισμό και έπεσαν στα χέρια δημαγωγών. Πήραν οι λαοί στα χέρια τους ακόμα και δικαιώματα που δεν έπρεπε να έχουν και καταστράφηκαν;

Τι είδους δικαιώματα μπορεί να πάρει ένας λαός και αυτό, αντί να τον βοηθήσει, να λειτουργήσει τελικά εις βάρος του; Είναι δυνατόν ένα δικαίωμα να δημιουργεί προβλήματα; Ναί ...είναι δυνατόν. Είναι δυνατόν, αν πάνω από ένα χειρουργικό τραπέζι τις αποφάσεις για την επέμβαση δεν τις παίρνει μόνος του ο γιατρός, αλλά μαζί μ' αυτόν "συναποφασίζουν" και οι συγγενείς του ασθενούς, επειδή αυτό είναι πιο δημοκρατικό και ως συγγενείς το "δικαιούνται". Ένα τέτοιο δικαίωμα-"παγίδα" είναι, για παράδειγμα, να ψηφίζει ο λαός τους βουλευτές. Γιατί; Θα δούμε παρακάτω το γιατί.

Αυτό το οποίο κατ’ αρχήν θα πρέπει να γνωρίζει ο αναγνώστης είναι το πώς θα έπρεπε θεωρητικά να λειτουργεί το σύστημα με βάση το υπάρχον Σύνταγμα της Δημοκρατίας. Θεωρητικά ο νόμος βρίσκεται πάνω απ' όλους. Αυτός ο νόμος, άσχετα με το ποιος ασκεί την εξουσία ή νομοθετεί, ελέγχει τους πάντες. Ισχυροί και ανίσχυροι ελέγχονται από τον νόμο. Είτε αυτοί ασκούν εξουσία μέσω του νόμου —όπως είναι η Εκτελεστική εξουσία— είτε αυτοί νομοθετούν —όπως είναι η Νομοθετική εξουσία—, οι πάντες ελέγχονται από τον νόμο. Από τη στιγμή που μια "πρόταση" —απ' όπου κι αν αυτή προέρχεται— γίνεται νόμος του κράτους, λειτουργεί ως τέτοιος και τους αφορά όλους. Όλους ανεξαιρέτως.

Γι' αυτόν τον λόγο το Σύνταγμα έχει προνοήσει τον διαχωρισμό των εξουσιών. "Κλειδί" αυτής της λειτουργίας είναι η ανεξάρτητη Δικαστική εξουσία. Η εξουσία, η οποία δεν υποτάσσεται σε πρόσωπα, αλλά στον νόμο. Η εξουσία, η οποία ελέγχει τους πάντες με βάση αυτόν τον νόμο. Η εξουσία, η οποία δεν ελέγχει μόνον τα πρόσωπα με βάση τον νόμο, αλλά και τους ίδιους τους νόμους με βάση το Σύνταγμα. Η ποιότητα της Δημοκρατίας στην ανεξαρτησία αυτής της εξουσίας βασίζεται. Η ποιότητα της Δημοκρατίας είναι απευθείας ανάλογη της ποιότητας των δικαστών της.......

συνέχεια στο https://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2010/03/vs-democracy.html