Τα σατιρικά

ΠΟΙΕΣ  ΕΚΛΟΓΕΣ…

Αναβολή σ’ αναβολή, βδομάδα στη βδομάδα
οι εκλογές δεν πρόκειται, να γίνουν στην Ελλάδα.
Φλεβάρης-Μάρτης πέρασαν, κι Απρίλης θα περάσει
κι ώσπου να βγει κι ο Μάιος, θα τό ‘χουμε ξεχάσει.

Θα ‘ρθούν τα «μπάνια του λαού», που επείγουν και προέχουν
μικροί-μεγάλοι σ’ αμμουδιές και θάλασσες θα τρέχουν
θ’ ανέβει το θερμόμετρο, ο κόσμος θα καψώσει
και η ραστώνη η θερινή, θα μας αποβλακώσει.

Ιούνιο κι Ιούλιο για να μας ΞΑΝΑ-σώσουν
40 !!! νέα επώδυνα, μέτρα θα εφαρμόσουν.
Με τούτα -‘κείνα κι όλα αυτά και με ελπίδες λίγες
θα φτάσουμε στον Αύγουστο, πού ‘ναι παχιές οι μύγες.

Κορόιδα δεν πιάνονται, στις εκλογές να πάνε
γιαυτό το παπαρίζουνε και το παρατραβάνε
τα ποσοστά δε βγαίνουνε και τα κουκιά δε φτάνουν
και όλο τις σουτάρουνε κι όλο τις αναβάλουν.

Δεν το ρισκάρουν σ’ εκλογές, τώρα να εκτεθούνε
αφού το ξέρουν, οι μισοί, δεν θα επανεκλεγούνε
και είναι πλέον σίγουρος, ο καταποντισμός τους
η διάσπαση, η διάλυση και ο διασυρμός τους

Παίρνουνε παχυλούς μισθούς κι αβέρτα χορηγίες
για δήθεν σεμινάρια κι άλλες μπουρδολογίες…
κόβουν συντάξεις και μισθούς, τάχα για σωτηρία
και θέλουνε να γίνουμε, όπως τη Βουλγαρία.

Γι’ αυτούς ο μήνας έχει εννιά κι είν’ όλα πληρωμένα
τρώνε και πίνουν μια χαρά και πρόβλημα κανένα…
γιαυτό τις αναβάλουνε και τις επιβραδύνουν
κι αν δεν τις απαιτήσουμε, δεν πρόκειται να γίνουν.

Υ.Γ.
Αυτή είν’ η αλήθεια φίλοι μου και σ’ όποιον δεν αρέσει
ξύδι να πιει απ’ το παλιό και μαύρα να φορέσει.

Νίκος  Τσίγκος
(Πατρίς 5/4/12)

ΦΙΛΕ  ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΕ

Φίλε αναποφάσιστε, που είσαι μπερδεμένος
πλανάσαι με διλλήματα, και είσαι σαστισμένος
σε βομβαρδίζουν συνεχώς και σε παραμυθιάζουν
με προπαγάνδες ψεύτικες, σε πονοκεφαλιάζουν…

…και σε φορτώνουν μ’ ενοχές, με τύψεις σε χρεώνουν
και σου κουνούν το δάχτυλο, για να σε ταπεινώνουν
εσύ αναποφάσιστε, κοντεύεις να πεθάνεις
και τώρα που έρχονται εκλογές, δεν ξέρεις τι να κάνεις;

Γύρω σου ρίξε μια ματιά, στη φτώχεια στη μιζέρια
γεμίσαμε συσσίτια, βράδια και μεσημέρια
χιλιάδες κόσμος άστεγοι, στενάζουν και πεινάνε
κι αυτοί π’ αυτοκτονήσανε, δικαίωση ζητάνε.


Ήρθε λοιπόν πια η στιγμή, απόφαση να πάρεις
βάλε ένα τέρμα σ’ όλα αυτά και μην τους σιγοντάρεις
τώρα ορίμασ’ ο καιρός και ήγγικεν η ώρα
η κυβέρνηση η κατοχική, να πέσει εδώ και τώρα.

Μίζες, ρεμούλες, σκάνδαλα και τις κλεψιές θυμήσου
τη σήψη τη διαφθορά, κάτσε και συλλογίσου
κι όταν θα μπεις στο παραβάν, εσύ για να ψηφίσεις
όλα αυτά να θυμηθείς και να τους τιμωρήσεις.

Φίλε αναποφάσιστε, εσύ αποφασίζεις
της χώρας και του τόπου μας, το μέλλον καθορίζεις
ζητάμε από ‘σένανε, εσύ να μας γλυτώσεις
απ’ τους προδότες και ληστές, να μας ελευθερώσεις.

Εσύ κι εγώ κι όλοι μαζί, κι εκείνοι και οι άλλοι
γροθιά να γίνουμε γερή, και δύναμη μεγάλη
σαν μια τεράστια αγκαλιά, δεμένοι κι ενωμένοι
και χείμαρρος ορμητικός, π’ όλα τα παρασέρνει…

…να γίνει η ανατροπή, στην κομματοκρατία
και ν’ αποκαταστήσουμε, πια τη Δημοκρατία
να τους καταποντίσουμε, στης θάλασσας τον πάτο
να ξεμπερδεύουμε μ’ αυτούς, μια κι όξω μπαμ και κάτω.

Νίκος  Τσίγκος
(Πατρίς 25/4/12)
 

ΜΑΚΆΡΙ ΝΑ...ΓΊΝΕΙ..!!!

                   
                  ΟΧΙ

Βαρέθηκα να λέω «ΝΑΙ», να σκύβω το κεφάλι
και να με διαφεντεύουνε, πάντοτε οι Μεγάλοι

ύψωσα το ανάστημα, σήκωσα τα μανίκια
και τους παλεύω τώρα πια, με δόντια και με νύχια

ό,τι κι αν πουν κι αν κάνουνε, εγώ θα λέω «ΟΧΙ»
σημαία μου και σύνθημα, θα έχω πια το «ΟΧΙ»

Όχι στη νέα κατοχή, στη νέα τάξη «ΟΧΙ»
όχι στην εξαθλίωση, στην ανεργία «ΟΧΙ»

όχι στο δικομματισμό, στην κομματοκρατία
«ΝΑΙ» ν’ αποκαταστήσουμε, πια τη Δημοκρατία

όχι μειώσεις στους μισθούς, και στις συντάξεις «ΟΧΙ»
στα δώρα κι επιδόματα, άλλο τσεκούρι «ΟΧΙ»

όχι σε φόρους βάρβαρους, και στα χαράτσια «ΟΧΙ»
και απαντάω σ’ όλα αυτά, ένα μεγάλο «ΟΧΙ»

όχι φωνάζουν οι φτωχοί, και οι απελπισμένοι
οι άνεργοι κι οι άστεγοι, κι ο αγαναχτισμένοι

στα χρέη και στα δάνεια, βροντοφωνάζω «ΟΧΙ»
όχι, γιατί τα έχουμε, δέκα φορές πληρώσει

μνημόνια-μεσοπρόθεσμα, κουρέλια εγώ τα κάνω
δεν θέλω στο κεφάλι μου, να έχω δραγουμάνο

στην τρόικα, στο ΔουΝουΤου, θα λέω πάντα «ΟΧΙ»
δεν θέλω την πατρίδα μου, γερμανικό μετόχι

όχι στους γερμανόφιλους, όχι στους μειοδότες
τσιράκια των επενδυτών, και των Λαών προδότες

Ευρώπη των τραπεζιτών, του κεφαλαίου «ΟΧΙ»
κι ώσπου να γίνει των Λαών, εγώ θα λέω «ΟΧΙ»

όχι σ’ αυτή την Ένωση, τη ληστοσυμμορία
γιαυτό ψηφίζω δαγκωτό, «ΟΧΙ» για τιμωρία !!!

Νίκος  Τσίγκος

Αυτό να το στείλεις στο Ελλάδα εχεις ΤΑΛΕΝΤΟ ειναι στο ρυθμό χιπ-χοπ  για να το τραγουδήσουνε....ειναι υπέροχο!!......

 Ο  ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑΣ

Σιμώνουνε οι εκλογές, κι αυτά τα νέα φέρνουν
κι οι κωλοτούμπες άρχισαν, να δίνουν και να παίρνουν

ποιος είναι ο κωλοτούμπας; Ποιος; Κι εσύ διερωτάσαι
τι έκανες, τι έλεγες, καθόλου δε θυμάσαι.
   
Εσύ φτηνέ αγωνιστή, και κοψοχέρη ψεύτη
κι επαναστάτη γιαλαντζί  , κοιτάξου στον καθρέφτη.

Εσύ ήσουνα που μούτζωνες, με χέρια και με πόδια
και φώναζες για τη βουλή, βρισιές έξω απ’ τα δόντια

φωτιά να πάρει να καεί, έλεγες το μπουρδέλο
και κράταγες στα χέρια σου, μπαρούτι και φουρνέλο…

και τους τρακόσιους έβριζες, σα λαχαναγορήτης
κι απ’ τις κατάρες έτριζε, κι ο Γεροψηλορείτης.

Ψεύτες και κλέφτες φώναζες, ωσάν ανατολίτης
και τώρα αυτούς που έφτυξες, πας και τους ξαναγλύφεις   

Μαζί τους φασκελώναμε, στο κιόσκι τα βραδάκια
και τώρα που έρχονται εκλογές, τους παίζεις παλαμάκια.

Και όλα αυτά τα ξέχασες, κι αδιάφορα σφυρίζεις
και τώρα ετοιμάζεσαι, να τους ξαναψηφίσεις…

και όσες μούτζες πέσανε, πέρισι στις πλατείες
οι κωλοτούμπες πιο πολλές, θά ‘ναι κι οι απιστίες.

Σε πιάσανε στο μπλα-μπλα-μπλα, τα τρως και τα χωνεύεις
και στον εκλογικό ρυθμό, παίζουν κι εσύ χορεύεις…

σαν τον καβρό στα κάρβουνα, χορεύεις μάμπο-ρούμπα
και τώρα πού ‘ναι εκλογές, κάνεις την κωλοτούμπα.

Μα όσο κι αν τσαντίζεσαι, κι αν σε στεναχωρέσει
ο κωλοτούμπας είσαι συ, σ’ αρέσει δε σ’ αρέσει…

θα είσαι και κορόιδο, αν τους ξαναψηφίσεις
μόνο όταν μπεις στο παραβάν, κοίτα να τους μαυρίσεις!

Ψήφισε κόμματα μικρά, όλα να τα ανατρέψεις
εκτός αν θέλεις μια ζωή, δεινόσαυρους να βλέπεις.

Ψήφισε κόμματα μικρά, νέα ν’ αναδειχτούνε
να τιμωρήσεις τα παλιά, να σβήσουν να χαθούνε!

Νίκος  Τσίγκος
(Πατρίς 3/5/12)
 

ΟΧΙ

Βαρέθηκα να λέω «ΝΑΙ», να σκύβω το κεφάλι
και να με διαφεντεύουνε, πάντοτε οι Μεγάλοι

ύψωσα το ανάστημα, σήκωσα τα μανίκια
και τους παλεύω τώρα πια, με δόντια και με νύχια

ό,τι κι αν πουν κι αν κάνουνε, εγώ θα λέω «ΟΧΙ»
και σύμβολο και σύνθημα, θα έχω πια το «ΟΧΙ»

Όχι στη νέα κατοχή, στη νέα τάξη «ΟΧΙ»
όχι στην εξαθλίωση, στην ανεργία «ΟΧΙ»

όχι στο δικομματισμό, στην κομματοκρατία
«ΝΑΙ» ν’ αποκαταστήσουμε, πια τη Δημοκρατία

όχι μειώσεις στους μισθούς, και στις συντάξεις «ΟΧΙ»
στα δώρα κι επιδόματα, άλλο τσεκούρι «ΟΧΙ»

όχι σε φόρους βάρβαρους, και στα χαράτσια «ΟΧΙ»
και απαντάω σ’ όλα αυτά, ένα μεγάλο «ΟΧΙ»

όχι φωνάζουν οι φτωχοί, και οι απελπισμένοι
οι άνεργοι κι οι άστεγοι, κι ο αγαναχτισμένοι

στα χρέη και στα δάνεια, βροντοφωνάζω «ΟΧΙ»
όχι, γιατί τα έχουμε, δέκα φορές πληρώσει

μνημόνια-μεσοπρόθεσμα, εγώ τα κουρελιάζω
τα σκίζω τα τσαλαπατώ, και στη φωτιά τα βάζω

στην τρόικα, στο ΔουΝουΤου, θα λέω πάντα «ΟΧΙ»
δεν θέλω την πατρίδα μου, γερμανικό μετόχι

όχι στους γερμανόφιλους, όχι στους μειοδότες
τσιράκια των επενδυτών, και των Λαών προδότες

Ευρώπη των τραπεζιτών, του κεφαλαίου «ΟΧΙ»
κι ώσπου να γίνει των Λαών, εγώ θα λέω «ΟΧΙ»

όχι σ’ αυτή την Ένωση, τη ληστοσυμμορία
γιαυτό ψηφίζω δαγκωτό, «ΟΧΙ» για τιμωρία !!!

Νίκος  Τσίγκος
(Πατρίς 4/5/12)

 
ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΑΣΤΡΟ

Πράσινο κάστρο ήσουνα, πάλαι ποτέ θυμήσου
σε λέγανε απόρθητο, κι οι φίλοι κι οι εχθροί σου

ήσουν ψηλό, ήσουν λαμπρό, ήσουνα παινεμένο
μα τώρα είσαι ερείπιο, και καταφρονεμένο

κάστρο πως εκατάντησες, πύργε καταραμένε
οι μύγες να σε φτύνουνε, κι ρέγκες να σε κλαίνε

και γίνηκες  ρεντίκολο, να σου κρεμούν κουδούνες
να κάθονται στη στέγη σου, κοράκια και κουρούνες

τριάντα χρόνια συναπτά, κάστρο σε πολεμούσαν
ορδές γαλάζιων στρατιών, και σε  πολιορκούσαν

κι έπεσες δίχως πόλεμο, χωρίς να δόσεις μάχη
η μοίρα σου το φύλαγε, ετούτο να σου λάχει

πέρασες χρόνια ένδοξα, κι ήσουνα στις επάλξεις
κι έπεσες τόσο χαμηλά, κι ακούς τα εξ αμάξης

έχει ο καιρός γυρίσματα, κι ήρθαν τα πάνω-κάτω
κι αυτοί που σε δοξάζανε, σε ρίξανε στον πάτο

η πείνα χώρες καταλεί, και κάστρα παραδίνει
και σού ‘μελλε και ‘σένανε, έτσι ακριβώς να γίνει.

Υ.Γ.
Κάστρα υπάρχουνε πολλά, πύργοι μικροί-μεγάλοι
κι ΕΝΑ το Μεγαλόκαστρο, του «Καπετάν Μιχάλη».

Νίκος  Τσίγκος
(Πατρίς 8/5/12)

Ο  ΜΠΑΜΠΟΥΛΑΣ  Η  ΔΡΑΧΜΗ

Άλλο δίλλημα μας βρήκε, τώρα πού ‘ρχονται εκλογές
θα πεινάμε στην Ελλάδα, με ευρώ ή με δραχμές;

Έχω βαρεθεί ν’ ακούω, έπαψα και να μετρώ
πως θα μας πετάξουν λέει… απ’ τη ζώνη του ευρώ

κι όλα τα ευρολιγούρια, και οι δραχμονοσταλγοί
μάχη άρχισαν και κόντρα, και προβλέπεται σφαγή.

Κι όσοι την καταραμένη, λέξη λέγαν σιωπηλά
τώρα να την ξεστομίζουν, άρχισαν δειλά- δειλά.

Σαν το φάντασμα πλανιέται, σε μια πτήση χαμηλή
η δραχμή κοντοζυγώνει, η δραχμή μας απειλεί…

μας φοβίζει μας τρομάζει, και μας έχει πιάσει σοκ
μη μας διώξουν απ’ τη ζώνη, κι από το ευρομπαρόκ… 

θα μας φάει η μαρμάγκα, η δραχμή όταν θα ‘ρθεί
η συντέλεια θα γίνει, και ο κόσμος θα χαθεί…

σαν Μπαμπούλας μας σοκάρει, όποτε μας κάνει μπουυυ
κι έχει γίνει εφιάλτης, έχει γίνει και ταμπού

Μα αυτό είναι θέμα χρόνου, κι είναι πλέον φανερό
όλα θα ξεκαθαρίσουν, και θα δείξουν εν καιρώ…

κι εγώ πού ‘μαι φουκαριάρης, όπως ήμουνα και χτες 
σεντς μια χούφτα θ’ ανταλλάξω, με δεκάρες τρυπητές.

Δεν φοβάμαι τον Μπαμπούλα, όταν κι όποτε να ‘ρθεί
θέλει ας έρθει κι ας μην έρθει, δε μου καίγεται καρφί.

Νίκος  Τσίγκος
Πατρίς 23/5/12

ΤΙ ΕΙΝ’ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΝΕ
            ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Τι είν’ αυτό που το λένε μνημόνιο;
που έχει γίνει παντού πανδαιμόνιο;
Στο μυαλό σου ούτε καν δε χωρά
κι όλα γύρω τα βλέπεις θολά.

Τι είν’ αυτό που το λένε μνημόνιο;
Βρωμερό, απεχθές, καταχθόνιο!!!
Ανεργία και φτώχεια μαζί
και στην ύφεση μας οδηγεί.

Το πληρώνεις χωρίς να χρωστάς
και τις νύχτες γιαυτό ξενυχτάς
μέσ’ τις τσέπες σου ψάχνεις καλά
μήπως βρεις ξεχασμένα ψιλά.

Στα συσσίτια πας για να φας
μια μερίς ταπεινή φασολάς
στου ΟΑΕΔ την ουρά σταματάς
κι ένα επίδομα φτώχειας ζητάς.

Παντελόνι, σακάκι και μπλούζα
κι ενός μακαρίτη παπούτσα
απ’ την αλληλεγγύη φοράς
και χαρούμενος χοροπηδάς.

Το μνημόνιο το ζεις στο πετσί σου
και το βλέπεις διαρκώς στη ζωή σου
στα κλεισμένα λουκέτα πολλά
και στα κατεβασμένα ρολά.

Το μνημόνιο δεν το ‘δες ακόμα
θα το δεις όταν σε κάνουν λιώμα
όταν σου ‘ρθει στον κώλο η κλωτσιά
απ’ την μπότα τη γερμανικιά!

Αεροδρόμια, λιμάνια και δρόμοι
και η μαύρη η λίστα απλώνει΄…
στους στυγνούς δανειστές θα δοθούν
ένα-ένα θα ξεπουληθούν.

Κι η παντέρμη εθνική περηφάνια
μονομιάς θα ριχτεί στη αφάνεια
οι καινούργιοι θα ‘ρθούν κεχαγιάδες
και θα γίνουμε πάλι ραγιάδες.

Τότε με μαύρο δάκρυ θα κλαίς
τι είχα κι έχασα θα ξαναλές
τότε θα καταλάβεις, αλλά…
θα είν’ αργά για ν’ αλλάξεις μυαλά!

Τι είν’ ακόμα ρωτάς το μνημόνιο;
Ψάξε βρες για το Άγος Κυλώνειο 
οι πληγές είναι του Φαραώ
πόνοι βάσανα για το Λαό. 

Νίκος  Τσίγκος
Πατρίς 24/5/12

                Ο  ΓΑΜΟΣ

Έγινε γάμος βιαστικός, και βούιξε η χώρα
την Κυριακή παντρεύτηκαν, ο Αντώνης με την Ντόρα

χωρίς κουμπάρο και παπά, χωρίς παρανυφάκια
δεν παίξαν’ ούτε μπαλοθιές, ούτε και παλαμάκια

καμπάνες δεν σημάνανε, δεν άναψαν λαμπάδες
μα ήταν πρωτοσέλιδο, σε όλες τις φυλλάδες.

Εκ Καλαμών είν’ ο γαμπρός, που βγάζει ωραία σύκα
κι η νύφη είν’ απ’ τα Χανιά, κι έχει βαρβάτη προίκα.

Οι φίλοι και οι οπαδοί , από το γάμο απείχαν
γιατί δεν τους ρωτήσανε, γιαυτό τι γνώμη είχαν.

Είχαν παλιούς λογαριασμούς, καθότι συζητιέται
και κάσα είκοσι χρονών, που δύσκολα ξεχνιέται.

Τα δύο σόγια κάθονταν, σε κάρβουνα αναμμένα
με τα κεφάλια χαμηλά, και μούτρα ξινισμένα…

κι είπαν βρισιές και βλαστημιές, είπανε μπινελίκια
κι οι γκρίνιες ήταν πιο πολλές, από τα συχαρίκια.

Μα εδά θα στείλω με χαρά, κι εγώ με τη σειρά μου
τσ’ ευχές μου στους νεόνυμφους, μέσ’ από την καρδία μου

σας εύχομαι ανθόσπαρτο, βίο χαρά γιομάτο
και τη βραδιά των εκλογών, να πιάσετε τον πάτο

το χρόνο να μη βγάλετε, μαζί κι αγαπημένοι
και μέχρι τέλος τση χρονιάς, να είστε χωρισμένοι

χέρια με χέρια να σας δω, κι δυο μαλλιά κουβάρια
σαν τα σκυλιά να τρώγεστε, και σαν τα πετεινάρια

και το σταυρό μου χαχαλιές, πρωί και βράδυ κάνω
να δω το διαζύγιο, κι ας πέσω να ποθάνω

από τη γη στον ουρανό, χίλια καλά να δείτε
μα από ‘μας να λείπετε, κι ό,τι θέτε γενείτε. 

Κι άμα θα δω πρωθυπουργό, τέθοιο γαμπρό ασίκη
εμένα να μου βάλετε, στη μύτη σκουλαρίκι.
 
Νίκος  Τσίγκος
Πατρίς 26/5/12

ΕΙΣΑΙ ΦΟΒΕΡΟΣ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ!!!

ΔΕΝ ΤΡΩΓΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!....

             
                    ΤΟ  ΤΣΙΠΡΑΛΕΞ
                 (επίκαιρη σάτιρα)

Αυτή η τσιπραλεξίαση, η νέα αρρώστια τώρα
επιδημία έγινε, και γέμισε η χώρα.

Όπου σταθώ κι όπου βρεθώ, λένε για τον Αλέξη
Αλέξη και ξερό ψωμί, Αλέξη λιάσει-βρέξει.

Έγινε ρεύμα δυνατό, και έχει κάνει θραύση
κι άμα θα βγει στις εκλογές, όλα θα μας τα σάξει…

και όλοι καταγίνονται, μ’ αυτόν τον Τσιπραλέξη
πού ‘ναι λεβέντης, μορφονιός, και τσαμπουκάς και σέξυ.

Συνταξιούχοι, υπάλληλοι κι επιχειρηματίες
για τον Αλέξη συζητούν, σε δρόμους και πλατείες…

στις τράπεζες, στα μαγαζιά, σ’ όλα τα καφενεία…
κι έτσι δεν ήθελε πολύ, να γίνει πανδημία.

Φυσά βοριάς, φυσά νοτιάς, καθημερνή και σκόλη
την πάει πέρα-δώθε-‘κει, κι έχουν κολλήσει όλοι…

και στα δελτία των 8, μια είναι η ατζέντα
και στα τηλεπαράθυρα, η Αλεξοκουβέντα.

Βρέθηκε όμως φάρμακο, που όλους θα μας γιάνει
το μαγικό το tsipralex, ένα κουτάκι φτάνει…

εγκεκριμένο απ’ τον Ε.Ο.Φ., είναι το βλογημένο
δοκιμασμένο, έγκυρο και διαπιστευμένο…

κυκλοφορεί ευρύτατα, σ’ όλα τα φαρμακεία
στα κεντρικά περίπτερα και στα παντοπωλεία…

για άμεση επίδραση, κυκλοφορεί σε ενέσεις
και σε χαπάκια θα το βρεις, αν θες να μην πονέσεις…

κάνει για αλεξοφοβικούς και για αλεξολάγνους
για πλούσιους και για φτωχούς και για βιομηχάνους…

το φόβο και τον πανικό, που προκαλεί ο Αλέξης
όταν θα πάρεις tsipralex, όλα θα τα γιατρέψεις…

τα γκάλοπ και τα ποσοστά, την αυτοδυναμία…
θα τα ξεχάσεις μονομιάς, θα φύγουν με τη μία…


κι αν έχεις Αλεξοσεβντά κι έρωτα που σε καίει
πάρε μια χούφτα tsipralex, αμέσως θα ‘σαι Ο.Κ.

Και τη βραδιά των εκλογών, άμα θα νοιώσεις φρίκη
πάρε αμέσως tsipralex, και θα γενείς περδίκι.

Το παίρνει κι ο Ευάγγελος, κι ο Αντώνης κάθε μέρα
ν’ αντέξουν ως τις εκλογές και να τα βγάλουν πέρα.

Νίκος  Τσίγκος
Πατρίς 29/5/12

Ευχαριστώ την αγαπητή Αρετή (Pastaflora) που μου πάσαρε το θέμα 

          ΓΙΑΤΙ  ΚΥΡΙΕ;;;

Γιατί κύριε δάσκαλε,
έχω την απορία,
στην ύφεση βουλιάξαμε,
στη φτώχεια κι ανεργία;

Γιατί παιδιά λιποθυμούν,
από την ασιτία
τι κάνανε, που φταίξανε,
και ποια είν’ η αιτία;

Γιατί χιλιάδες άστεγοι,
στους δρόμους ξενυχτάνε
κι από τους κάδους σκουπιδιών,
σκαλίζουνε να φάνε;

Γιατί οι γέροι κι οι άρρωστοι,
στην ψάθα να πεθαίνουν
όταν δεν έχουνε λεφτά,
φάρμακα για να παίρνουν;

Γιατί κύριε δάσκαλε,
γιατί κυρά δασκάλα
αφού εγώ δεν έφταιξα,
γιατί με παίρνει η μπάλα;

Γιατί καλέ μου δάσκαλε,
δεν έχουμε βιβλία;
Γιατί να συγχωνεύονται
τα περσινά σχολεία; 

Γιατί οι γονείς μου, δάσκαλε,
άνεργοι έχουν μείνει;
Κι ο αδερφός κι ο θείος μου,
είν’ άνεργοι κι εκείνοι!

Το φτωχικό σπιτάκι μας,
που φτιάξαμε με πόνο
γιατί το πήρε η τράπεζα,
και μείναμε στο δρόμο;

Γιατί οι νέοι σήμερα,
να φεύγουνε στα ξένα
να βρουν δουλειά κι ένα μισθό,
για πείτε μου κι εμένα;

Δάσκαλε, κύριε δάσκαλε,
τι γίνεται εδώ πέρα
πες μου γιατί αυτοκτονούν,
άνθρωποι κάθε μέρα;

Μίζες, ρεμούλες, σκάνδαλα,
γιατί έχουν ανθίσει ;
Κι η σήψη κι η διαφθορά,
έχουν επικρατήσει ;

Πες μου κύριε δάσκαλε,
για όλα αυτά ποιοι φταίνε;
Απάντησε μου στα γιατί,
γιατί πολύ με καίνε.

Κι άμα θα βγαίνεις στο γυαλί,
εσύ στις διαφημίσεις
θέλω ν’ ακούσω να μου πεις,
σε όλα αυτά απαντήσεις.

Κι όχι να χρησιμοποιείς
παιδιά με πονηράδα
για γκρίζα διαφήμιση
και μαύρη προπαγάνδα.

Νίκος  Τσίγκος
Πατρίς 9/6/12

           
          ΤΟ  ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ

Πέρασε το καλοκαίρι, και δεν είχα τι να κάνω
το ‘να πιάνω τ’ άλλο αφήνω, δίχως σχέδια και πλάνο.
Με τη ζέστη να με καίει, να με ψήνει να με λιώνει
μ’ έπιασ’ η καταραμένη, και η θερινή ραστώνη.

Δίχως μάχες και αγώνες, δίχως διαμαρτυρίες
μιας και όλη η Ελλάδα τώρα, βρίσκεται στις παραλίες.   
Κι η κυβέρνηση… μη χάσει, άδραξε την ευκαιρία
Νέα μέτρα να περάσει, μ’ άνεση και ευκολία. 

Στης κληματαριάς τον ίσκιο, ξαπλωμένος να ρεμβάζω
με τα πόδια στην καρέκλα, το ‘να πάνω στ’ άλλο βάζω.
Αμπελοφιλοσοφώ μονάχος, και στοχάζομαι και πλήττω
σκέφτομαι κι αναρωτιέμαι, κι όσο συλλογιέμαι φρίττω.

Συμβιβάστηκα στην κρίση, κι έχω απαιτήσεις λίγες
και αρκούμαι και μου φτάνει, μόνο να σκοτώνω μύγες.
Κι άφησα τον καναπέ μου, και το fb τι κρίμα…
για χατίρι μιας ξαπλώστρας, στης ακρογιαλιάς το κύμα.

Βούλιαξα στην ξαπλωτούρα, τον φραπέ μου να ρουφάω
και των εκλογών την πίκρα, κάπου-κάπου να ξεχνάω.
Στου γιαλού τα βοτσαλάκια, και στην άμμο την παχιά
όλα τα προβλήματα μου, έθαψα βαθιά-βαθιά.

Ξέχασα τις διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις και πορείες
και τους συναγωνιστές μου, πού ‘χα από τις πλατείες.
Σε beach party και μπαράκια, αναλώνομαι εγώ τώρα
και παρέα κάνω μόνο, με κορμιά θανατηφόρα.

Και σκοτώνω τον καιρό μου, την ανία και την πλήξη
με αιθέριες υπάρξεις, κι ότι ήθελε προκύψει.
Κρίση, ύφεση και φτώχεια, και των εκλογών την ήττα
όλα τα ‘χω ξεπεράσει, με μοχίτο και γρανίτα.

Κι έρχονται τα ραβασάκια, το ‘να πίσω απ’ το άλλο
ΙΚΑ-ΤΕΒΕ-Εφορία, κι έκανα σορό μεγάλο.
Χρέη, δάνεια και δόσεις, όλα τα ‘χω διαγράψει
στην καμήλα έχω φορτώσει, και στον κόκορα κρεμάσει.

Δε με νοιάζει, δε με μέλει, αν θα ζω τον άλλο μήνα
κι άμα θα ‘ρθει ο χειμώνας, ας ψοφήσω απ’ την πείνα.
Τα βουνά μας ξεπουλιούνται, άκρη σ’ άκρη πέρα ως πέρα
με το λαμπερό μας ήλιο, και τον πλούσιο αέρα.

Μα εμένα δε με νοιάζει, και τ’ αφτάκι μου δε ‘δρώνει
είμαι ανέμελος κι ωραίος, πίνω βότκα με λεμόνι.
Όσα πάνε κι όσα έρθουν, κι όσα ξεστρατίσουνε
κι απ’ της τρόικας την μπόρα, όσοι επιζήσουνε.

Φταίει το καλοκαιράκι, που μας αλλοτρίωσε
ήμασταν κι από δικού μας… μας αποτελείωσε.
Άντε να ‘ρθει ο Σεπτέμβρης, όλοι ν’ αναμαζωχτούμε
τα μυαλά στην κεφαλή μας, που τα χάσαμε να βρούμε.

                   Νίκος  Τσίγκος
                 (Πατρίς 22/8/12)