Το Σαν Φρανσίσκο με οδοντογλυφίδες

Αυτό θα πει αφοσίωση και αγάπη για αυτό που κάνεις!

Ο Σκότ Γουίβερ αφιέρωσε πάνω από 35 χρόνια για να σχεδιάσει ένα απίστευτο έργο υπό τον τίτλο "Rolling Through the Bay"

Η εν λόγω κατασκευή είναι άκρως λεπτομερής ενώ χρησιμοποίησε ούτε λίγο ούτε πολύ 100.000 οδοντογλυφίδες και αναπαριστά το Σαν Φρανσίσκο.

Το αριστούργημα εκτίθεται στο Tinkering Studio στο Σαν Φρανσίσκο μέχρι το τέλος Ιουνίου.

Για να μάθετε περισσότερα για τον καλλιτέχνη : https://www.rollingthroughthebay.com/

>Περισσότερα στο https://news247.gr/kosmos/paraksena/h_iwveia_ypomonh_toy_skot_goyiver.845096.html (δείτε το video, είναι φοβερό!!)

Δεν πρεπει να ειχε παιδια, εκει γυρω, όσο καιρό το εφτιαχνε.....

 

Δεν πρεπει να ειχε παιδια, εκει γυρω, όσο καιρό το εφτιαχνε.....

καλό 

Δεν πρεπει να ειχε παιδια, εκει γυρω, όσο καιρό το εφτιαχνε.....

Παιδιά;;;; Εδώ πρέπει να φόραγε μάσκα μην του ξεφύγει κανένας βαθύς αναστεναγμός 

Καταπληκτικό παρόλα αυτά 

Γέλασα πάρα πολύ με το σχόλιο για τα παιδιά γιατί μου θύμισε  μια δική μου ιστορία που πρόσφατα ανασύραμε απο την μνήμη μας εγώ και ο άντρας μου ο οποίος είναι πολιτικός μηχανικός.Αρκετά χρόνια πριν αποκτήσουμε παιδιά ο άντρας μου είχε ένα ας πούμε home office όπου δούλευε πάνω σε έργα.Είχε μισοτελειώσει μια μακέτα για ένα δύσκολο έργο όταν μας επισκέφτηκε η βαφτιστήρα του ,η οποία στα 4 χρόνια της ήταν πολύ ζωηρή όπως όλα τα παιδάκια.Μπαίνει μέσα στο γραφείο και σε χρόνο dt κατεβάζει την μακέτα κάτω.Ο άντρας μου κόντεψε να βάλει τα κλάμματα απο την στεναχώρια του γιατί  η αλήθεια ειναι ότι είχε κουραστεί πολύ.Μου έλεγε βρε το παλιόπαιδο τι έκανε, εγώ του έλεγα παιδάκι είναι δεν το ήθελε , εμείς φταίμε που δεν κλειδώσαμε το δωμάτιο.
Πρίν λίγες μέρες ο γιός μου ο οποίος στα 2 του είναι ως οφείλει  εξαιρετικά άτακτος, έβαψε με μαύρο μαρκαδόρο κάτι χειρόγραφα της δουλειάς μου πολύ σημαντικά ,τα οποία ήταν και μοναδικά καθώς δεν τα είχα καν φωτοτυπήσει.Τον μάλωσα άσχημα και τον τιμώρησα , απο την οποία τιμωρία έσπευσε να τον γλιτώσει ο μπαμπάς του καθιστώντας με άλλη μια φορά την κακιά της παρέας.Είχε μάλιστα και το θράσος να μου πει, παιδάκι είναι δεν το λυπάσαι, θα έπρεπε να έχεις βγάλει φωτοαντίγραφα και να μην παρατάς τα χαρτιά σου δεξιά και αριστερά (πάνω στο γραφείο μου ήταν).Οταν του θύμισα το σκηνικό με την Εφούλα και του είπα και εκείνο παιδάκι ήταν , αλλά εσύ 2 μέτρα μαντράχαλος της κρατούσες κακία,  για ένα λεπτό γούρλωσε τα μάτια του και  μετά μου είπε αμάν βρε Κατερίνα τι πας και θυμάσαι , άλλωστε απο τότε  που  έγινα μπαμπάς έχω άλλες ευαισθησίες!'Αβυσσος η ψυχή του πατέρα!