ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ ...ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ..!!!!

Τα ακόλουθα είναι από το βιβλίο 'Disorder in the American Courts',

και έχουν ειπωθεί από ανθρώπους σε δικαστήρια- έχουν καταγραφεί κατά λέξη από δικαστικούς ρεπόρτερ στην Αμερική,

οι οποίοι μετά βίας παρέμεναν σοβαροί την ώρα που γίνονταν οι ερωταποκρίσεις....

 

 

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σας είπε ο άντρας σας εκείνο το πρωί;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Είπε "Πού βρίσκομαι, Κάθριν;"

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Και γιατί σας αναστάτωσε τόσο;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Το όνομά μου είναι Σούζαν!

 

 

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Είστε σεξουαλικά ενεργή;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ:  'Οχι, απλώς μένω ξαπλωμένη.

 

 

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Αυτή η μυασθένεια σας επηρεάζει τη μνήμη σας;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ:  Ναι..

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Και με ποιους τρόπους σας επηρεάζει τη μνήμη;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ξεχνάω..

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Ξεχνάτε; Μπορείτε να μας δώσετε ένα παράδειγμα για κάτι που έχετε ξεχάσει;

 

 

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Τώρα, γιατρέ, δεν αληθεύει ότι, όταν ένας άνθρωπος πεθάνει στον ύπνο του, δεν το γνωρίζει ως το άλλο πρωί;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Τώρα, στ' αλήθεια περάσατε τις εξετάσεις  για άσκηση νομικού επαγγέλματος;

 

 

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ο μικρότερος γιος, ο εικοσάχρονος, τι ηλικίας είναι;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Είναι 20, όσο περίπου και το IQ σας.

 

 

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ:  Ήσουν παρών όταν πάρθηκε η  φωτογραφία σου;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Τώρα με δουλεύετε;

 

 

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Ώστε η ημερομηνία της σύλληψης του παιδιού ήταν η 8η Αυγούστου;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ναι.

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Και τι κάνατε εκείνο τον καιρό;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Έκανα σεξ.

 

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Και είχε τρία παιδιά, έτσι δεν είναι;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ:  Ναι.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πόσα ήταν αγόρια;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Κανένα.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Υπήρχε κανένα κορίτσι;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Κύριε Δικαστά, νομίζω χρειάζομαι άλλον δικηγόρο. Μπορώ να πάρω άλλον;   

 

 

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πώς τερματίστηκε ο πρώτος σας γάμος;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Λόγω θανάτου.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Και με τίνος τον θάνατο τερματίστηκε;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Για μαντέψτε;

 

 

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Μπορείτε να περιγράψετε το άτομο;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ήταν μεσαίου αναστήματος και είχε γένια.   

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ήταν άντρας ή γυναίκα;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Αν δεν είχε έρθει κάνα τσίρκο στην πόλη, μάλλον άντρας θα έλεγα...

 

 

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Γιατρέ, πόσες από τις αυτοψίες σας τις έχετε διενεργήσει σε νεκρούς ανθρώπους;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Όλες. Οι ζωντανοί, ξέρετε, αντιστέκονται πάρα πολύ.

 

 

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ:  ΌΛΕΣ σας οι αντιδράσεις και απαντήσεις ΠΡΕΠΕΙ να είναι με λέξεις. Οκέι; Σε ποιο σχολείο πήγατε;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Με λέξεις.

 

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ:  Θυμάστε την ώρα που εξετάσατε το σώμα;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ:  Η αυτοψία άρχισε γύρω στις 8:30 πμ.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Και ο κύριος Νέντον ήταν νεκρός εκείνη την ώρα;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ:  Αν όχι, σίγουρα ήταν μέχρι να τελειώσω.

 

 

Και τέλος:

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Γιατρέ, πριν διενεργήσετε τη νεκροψία, ελέγξατε αν υπήρχε σφυγμός;

ΜΑΡΤΥΡΑ΅Σ:  Όχι

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ:  Ελέγξατε την πίεση του αίματος;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ:  'Όχι.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ελέγξατε την αναπνοή;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ:  Όχι..

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ώστε λοιπόν, είναι πιθανόν ο ασθενής να ήταν ζωντανός όταν αρχίσατε την αυτοψία;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: 'Όχι.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πώς μπορείτε να είστε σίγουρος, γιατρέ;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Γιατί ο εγκέφαλός του βρισκόταν πάνω στο γραφείο μου σε μια γυάλα. 

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Α, μάλιστα. Όμως θα μπορούσε ο ασθενής, παρ' όλα αυτά, να είναι ακόμα ζωντανός; 

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ναι, είναι πιθανόν- θα μπορούσε να είναι ζωντανός και να ασκεί τη δικηγορία.

 

Σας έχου αποκαλέσει ποτέ <<νούμερα>> στο δικαστήριο ;

Αυτό μου έχει συμβεί στην πραγματικότητα.
Βρισκόμουν  στο μονομελές ως κατηγορούμενος γιατί είχαν γράψει την κόρη
μου με τη βέσπα χωρίς δίπλωμα. 
Η βέσπα ήταν στο όνομα μου και έτσι ήμασταν και οι δύο κατηγορούμενοι.

Καθόμουν στο ακροατήριο και παρακολουθούσα τις δίκες μέχρι νά ‘ρθει η σειρά μας.
Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση και με εξόργισε, ήταν που η πρόεδρος όποτε
ήθελε να προσφωνήσει την επόμενη δίκη, δεν έλεγε το όνομα του κατηγορούμενου, αλλά το νούμερο :

-Να περάσει το νούμερο 1, 2, 3, 13. 23…
Αν στο μεσοδιάστημα από τη μια δίκη στην άλλη κάποιος κατηγορούμενος ήθελε
να την ρωτήσει κάτι για την υπόθεση του αυτή τον ρωτούσε <<τι νούμερο είσαι ;>>
Μετά από 2-3 ώρες αναμονή, ήρθε και η σειρά μου….

-Να περάσει το νούμερο 45 !
Σηκώνομαι πάνω, παίρνω ύφος χαζοχαρούμενο, πάω κοντά στην έδρα και της λέω…
-Με συγχωρείτε κα’ πρόεδρε, αλλά δεν είμαι νούμερο, έχω όνομα και επίθετο !!!
…Τόση ώρα σας ακούω να φωνάζετε τους κατηγορούμενους <<νούμερα>>  αγανάχτησα πια !!!

Ευτυχώς η πρόεδρος χαμογέλασε παγερά και μου ζήτησε συγνώμη.
Μα κι εγώ ήμουν σίγουρος για την αθωότητα μας γιατί η κόρη μου εν τω μεταξύ είχε βγάλει δίπλωμα
και το κρατούσε στο χέρι, βλέποντας κι εγώ τόση ώρα στο ακροατήριο ότι όποιος έχει δίπλωμα αθωώνεται,
έβγαλα κι εγώ τη γλώσσα μου, αλλιώς αν ήξερα ότι θα καταδικαζόμουν, θα το ‘κανα γαργάρα.