Απίστευτο, αλλά αληθινό, δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Bild

[Απίστευτο, αλλά αληθινό, δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Bild]

Απίστευτο, αλλά αληθινό, δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Bild
Ένα απίστευτα αρνητικό, αλλά ίσως κατά βάθος αληθινό, ρεπορτάζ φιλοξενεί σήμερα η γερμανική εφημερίδα ταμπλόιντ, Bild με τίτλο «Για αυτούς τους λόγους οι Έλληνες δεν θα συρθούν ποτέ από την κρίση».

Σε ιδιαιτέρως ειρωνικούς τόνους, η εφημερίδα δημοσιεύει σήμερα ρεπορτάζ του Paul Ponzheimer, για την Ελλάδα, η οποία «παρόλο που ταλανίζεται από την κρίση, συνεχίζει να καταβάλει υπέρογκα επιδόματα σε ομάδες εργαζομένων».

Το κείμενο έχει ως εξής:

«-Γνωρίζετε κάποια χώρα, στην οποία καταβάλλεται επί 22 χρόνια σύνταξη σε πολίτη που είχε πεθάνει και κανένας δεν το κατάλαβε;

-Σωστά! -Η Ελλάδα.

-Ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου μπορεί μεν εφαρμόζει εδώ και έναν χρόνο και μετά από πιέσεις της Ε.Ε. ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας. Οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις ανήλθαν περίπου σε ποσοστό 20%. Όμως οι αντιδράσεις αυξάνονται ολοένα και περισσότερο. Δεν είναι μόνο τα συνδικάτα που αρνούνται να αποχωρισθούν τα προνόμιά τους».

Τα στραβά της Ελλάδας σύμφωνα με τη Bild:

«-800 πρώην πολιτικοί (βουλευτές) ζητούν περισσότερα χρήματα-περίπου 80 εκατ. ευρώ.

-συνεργάτες του Πρωθυπουργού Παπανδρέου συνεχίζουν να λαμβάνουν 18 μισθούς

-υπάλληλοι σε κρατικές επιχειρήσεις λαμβάνουν μεταξύ άλλων Bonus για το ότι προσέρχονται στην ώρα στην εργασία τους, για το πλύσιμο των χεριών τους, για εργασία υπό θερμοκρασία 0 έως οκτώ βαθμών Κελσίου. Ακόμη και για τον χειρισμό ενός φωτοτυπικού μηχανήματος καταβάλλονται επιπλέον χρήματα. Ένας υπάλληλος θα μπορούσε να αυξήσει το βασικό του μισθό από 3.908 έως 8.675 ευρώ.

-για τους οδηγούς λεωφορείων ο χρόνος εργασίας αρχίζει ήδη από την ώρα που ξεκινούν από τα σπίτια τους για να πάνε στο χώρο εργασίας, ακόμη και για την προθέρμανση της μηχανής του λεωφορείου καταβάλλεται επίδομα.

-οι ημέρες ρεπό των μηχανοδηγών των τρένων υπολογίζονται με 28 αντί για 24 ώρες.

-οι ιερείς λαμβάνουν επίσης επίδομα για την τέλεση κάθε λειτουργίας.

-σε ορισμένες κρατικές επιχειρήσεις όπως στα Ελληνικά Πετρέλαια καταβάλλονται 18 μηνιαίοι μισθοί τον χρόνο. Νυχτοφύλακας λαμβάνει ετησίως μέχρι και 72.000 ευρώ. Για κάθε υπάλληλο η επιχείρηση πληρώνει για μια φορά το χρόνο 5 ημέρες παραμονής σε ξενοδοχείο πολυτελείας που επιλέγει ο εργαζόμενος. Οι συνεργάτες του λαμβάνουν κατά 50% περισσότερα χρήματα σε σύγκριση με του γερμανούς συναδέλφους τους.

-υψηλόβαθμοι πολιτικοί που ήταν εν ενεργεία για πολλά χρόνια φέρονται σύμφωνα με τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης να ζητούν την καταβολή χρημάτων συνολικού ύψους μέχρι 250.000 ευρώ έκαστος για τη συνταξιοδότησή τους. Επίσης βουλευτές που βρίσκονται στην πολιτική από το 1993 λαμβάνουν διπλές συντάξεις.

-κάθε τέταρτος Έλληνας εργαζόμενος έχει ως εργοδότη το κράτος. Οι κρατικές επιχειρήσεις όμως παρουσιάζουν ζημίες, οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι ΟΣΕ έχουν χρέος περίπου 11 δισ. ευρώ.

-περισσότερα από 200.000 κτίρια στην Ελλάδα είναι αυθαίρετα, έχουν κατασκευαστεί δηλαδή χωρίς τη σχετική άδεια. Έσοδα από τη φορολογία τους; Μηδέν.

-υπάλληλος της εφορίας καταχράστηκε 2 εκατομμύρια ευρώ. Ακόμα και μοναχοί φέρονται αναμεμειγμένοι σε τεχνάσματα για να αποφύγουν την καταβολή φόρου. Στο Άγιο Όρος έγιναν παράνομες αγοραπωλησίες γης.

-Το κράτος συνεχίζει να εγγυάται στους φαρμακοποιούς περιθώριο κέρδους τουλάχιστον 35%. Με ένα φαρμακείο ανά 1.200 κατοίκους η Ελλάδα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της Ε.Ε.» (εννοεί αναλογία φαρμακείων/κάτοικο).

-πρόσφατα αποκαλύφθηκε ότι γιατρός σε πολυτελή συνοικία της Αθήνας είχε 10 εκατομμύρια ευρώ στον τραπεζικό του λογαριασμό, όμως στην εφορία δήλωνε εισόδημα μόνο 30.000 ευρώ.

-εξαιτίας της παράνομης εργασίας και της φοροδιαφυγής οι εφορίες στην Ελλάδα χάνουν κάθε χρόνο έσοδα ύψους 30 δισ. ευρώ».

 

Από τη μια λες "Γερμανοί - προπαγάνδα - διασυρμός κτλ. κλτ." αλλα και εμείς δεν είμαστε και τα καλύτερα παιδιά!
Όπου κομπίνα και κλεψιά ... φιγουράρουμε πρώτοι!!!
ΝΤΟΠΗ!!! 
Μήπως τελικά και η Ελλάδα χρειάζεται το ΓΕΡΜΑΝΟ της??

[19 Μαρτίου]

Μιλάμε για Νοοτροπία, χωρίς να έχουμε ιδέα τι ακριβώς εννοεί η λέξη.Διαβάστε το γεγονός αυτό για να έχετε ένα παράδειγμα σύγκρισης μεταξύ δύο λαών. Συμφωνούμε ότι πρόκειται ίσως για εξαίρεση. Γιατί όμως εμείς να μη του μοιάζουμε έστω και στο ελάχιστο βαθμό... Η παρακάτω επιστολή γράφτηκε από τον Βιετναμέζο μετανάστη Ha Minh Thanh, ο οποίος εργάζεται ως αστυνόμος στη Φουκουσίμα, και εστάλη σε έναν φίλο του στην πατρίδα του Δημοσιεύθηκε στο New America Media στις 19 Μαρτίου. Αποτελεί μαρτυρία για την δύναμη του πνεύματος των Ιαπώνων αλλά και ένα ενδιαφέρον "στιγμιότυπο" ζωής κοντά στο κέντρο της Ιαπωνικής κρίσης, το πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα. Η επιστολή μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον αρχισυντάκτη του New America Media, Andrew Lam, συγγραφέα μεταξύ άλλων του East Eats West: Writing in Two Hemispheres.

Αδελφέ μου,

Πώς είσαι εσύ και η οικογένειά σου; Τις τελευταίες μέρες εδώ όλα είναι ένα χάος. Όταν κλείνω τα μάτια μου, βλέπω νεκρά σώματα. Όταν τα ανοίγω, βλέπω πάλι νεκρά σώματα. Πρέπει όλοι μας να δουλεύουμε 20 ώρες την ημέρα. Θα ήθελα η κάθε μέρα να είχε 48 ώρες, για να συνεχίζουμε να βοηθάμε και να σώζουμε τον κόσμο. Είμαστε χωρίς νερό και ηλεκτρικό, και τα αποθέματα φαγητού έχουν σχεδόν εξαντληθεί. Και με το που καταφέρνουμε να μετακινήσουμε τους πρόσφυγες από το ένα σημείο στο άλλο, έρχονται καινούργιες διαταγές να τους πάμε ακόμα παραπέρα.

Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στη Φουκουσίμα, περίπου 25 χλμ μακριά από το πυρηνικό εργοστάσιο. Έχω τόσα πολλά να σου πω, που αν τα έγραφα είμαι σίγουρος ότι θα έβγαινε ολόκληρο μυθιστόρημα για τις ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές σε στιγμές κρίσης.

Ο κόσμος έχει παραμείνει ήρεμος. Η αίσθηση αξιοπρέπειας και σωστής συμπεριφοράς που έχουν είναι πολύ καλή, γι' αυτό και τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο θα μπορούσαν να είναι. Αλλά σε μια εβδομάδα από τώρα, δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι θα είμαστε ακόμη σε θέση να πρσφέρουμε προστασία και τάξη. Άνθρωποι είναι κι αυτοί. Κι όταν η πείνα και η δίψα ξεπεράσουν την αξιοπρέπεια, τότε θα κάνουν, δεν ξέρω, αυτό που θα πρέπει να κάνουν. Η κυβέρνηση προσπαθεί να στείλει προμήθειες μέσω αέρος, τροφή και φάρμακα, αλλά είναι σαν να ρίχνεις μια χούφτα αλάτι στον ωκεανό.

Αδελφέ μου, μου έτυχε και κάτι πραγματικά συγκινητικό, με ένα μικρό Ιαπωνεζάκι, που έδωσε σε μένα τον ενήλικα μάθημα ζωής για το πως να συμπεριφέρομαι σαν άνθρωπος.

Χθές το βράδυ, με έστειλαν σε ένα σχολείο να βοηθήσω μια φιλανθρωπική οργάνωση να μοιράσει φαγητό στους πρόσφυγες. Η ουρά ήταν στριφογυριστή και τεράστια. Κάποια στιγμή εντόπισα ένα μικρό αγόρι, περίπου 9 ετών. Φορούσε ένα T-shirt και ένα σορτσάκι. Το κρύο όλο και μεγάλωνε, και το αγοράκι ήταν ακριβώς στο τέλος της ουράς. Σκέφτηκα ότι μέχρι να έρθει η σειρά του, δεν θα έχει μείνει καθόλου φαγητό. Πήγα κοντά του και του μίλησα. Μου είπε ότι ήταν στο σχολείο όταν έγινε ο σεισμός.

Ο πατέρας του δούλευε εκεί κοντά και οδηγούσε προς το σχολείο. Ο μικρός είχε ήδη φτάσει στον μπαλκόνι του τρίτου ορόφου του σχολείου, όταν είδε το τσουνάμι να παρασύρει το αυτοκίνητο του πατέρα του.

Τον ρώτησα για την μητέρα του. Είπε ότι το σπίτι τους βρισκόταν ακριβώς δίπλα στην παραλία και ότι η μητέρα και η μικρή του αδερφή το πιθανότερο είναι να μην επέζησαν. Γύρισε το κεφάλι του αλλού και σκούπισε τα δάκρυά του όταν τον ρώτησα για τους συγγενείς του. Ο μικρούλης έτρεμε από το κρύο και έτσι έβγαλα και του έδωσα το μπουφάν της αστυνομίας που φορούσα Τότε ήταν που έπεσε η σακούλα με το συσσίτιό μου. Το σήκωσα και του το έδωσα. "Όταν έρθει η σειρά σου, μπορεί να έχει τελειώσει το φαγητό. Πάρε τη μερίδα μου.
Εγώ έχω ήδη φάει.
Πάρε την να την φας εσύ."

Το αγόρι πήρε το σακουλάκι και υποκλίθηκε. Νόμιζα ότι θα έτρωγε αμέσως, αλλά δεν το έκανε. Πήρε τη σακούλα με το φαγητό και πήγε και την εναπόθεσε στην αρχή της γραμμής, εκεί που ήταν συγκεντρωμένο όλο το φαγητό για διανομή.
Σοκαρίστηκα. Τον ρώτησα γιατί δεν έφαγε και έβαλε τη σακούλα μαζί με τα άλλα φαγητά. Και μου λέει: "Γιατί βλέπω πολλούς άλλους πολύ πιο πεινασμένους από μένα. Αν τη βάλω εκεί τότε θα μοιραστεί ισότιμα." Όταν το άκουσα αυτό πήγα και στάθηκα παραπέρα, γιατί δεν ήθελα να με δει ο κόσμος να κλαίω. Η κοινωνία που μπορεί να εμφυσήσει σε ένα εννιάχρονο παιδί την έννοια της θυσίας για το ευρύτερο καλό, πρέπει να είναι μια σπουδαία κοινωνία, σπουδαίος λαός.

Σου έγραψα δύο γραμμές για να στείλω τις ευχές μου σε σένα και την οικογένειά σου. Πρέπει να επιστρέψω στη βάρδια μου.

Ha Minh Thanh
το πρωτότυπο:https://newamericamedia.org/2011/03/letter-from-fukushima-a-vietnamese-japanese-police-officers-account.php

-------------------------------------------------
Πραγματικά συγκινητική ιστορία για το ήθος αυτού του λαού και αυτών των ανθρώπων αλλά και για τα μαθήματα ζωής που διδάσκουν σε μας. Μηνύματα ελπίδας και αγάπης για το συνάνθρωπο!