Μαντινάδες

Αίμα με χώμα και νερό
τ' αθρώπινο το σώμα
βάλε Χρηστέ μου στην καρδιά
το σίδερο ακόμα.
   Για να αντέχει να πονεί
να κλαίει να μη δακρίζει
κι όντε τση παίζουν οι καιροί
αυτή να μη ραγίζει.

Σαν το παλιό καλό κρασί
απού 'ναι στο βαρέλι
και του αθρώπου η καρδιά
με τον καιρό βαραίνει.
   Ετσά καρδιά μου εβάρυνες
και δε σε ξαλαφρώνει
ούτε του κόσμου οι χαρές
ούτε σφυρί κι αμόνι.

Όλα τα δώρα τση ζωής
και τσι χαρές του κόσμου
ωσάν τση Μάνας την ευχή
δεν βάνω 'γω ομπρός μου.

Πίκρες γεμάτη είν' η ζωή
που την καρδιά πληγώνουν
μα όντε πω ''αχ Μάνα μου''
τα χείλη μου μελώνουν.

Είν' ευλογία του Θεού
τ' Αρχάγγελου ρομφαία
όταν τση Μάνας την ευχή
την έχεις για παρέα.

Όντε θα δεις το λάθος σου
μην πέσεις να ποθάνεις
μον' άνοιξε τα μάθια σου
να μην το ξανακάνεις.

Τα σύκα είναι μαλακά
βροντούνε τα καρύδια
είν' ολονών τα λάθητα
με τα δικά σου ίδια.

Στων αλονών τα σφάλματα
την αθρωπιά σου δείξε
κι αν είσαι συ αλάθητος
πρώτος το λίθο ρίξε.

Το λάθος και το πάθημα
δεν έχει άλλο δρόμο
με τη συγνώμη χάνεται
και σβήνει με το χρόνο.

[ΠΑΙΔΙΑ, Η ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ- ΠΟΙΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΤΣΙΓΚΟΣ59 ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΣΤΕΙΛΕ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΒΑΣΩ , ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΝΩ ΚΟΠΥΠΕΊΣΤ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ...ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ...!!! ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ...ΤΑΛΕΝΤΟ.....]

ΠΑΙΔΙΑ, Η ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ- ΠΟΙΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΤΣΙΓΚΟΣ59  ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΣΤΕΙΛΕ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΒΑΣΩ , ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΝΩ ΚΟΠΥΠΕΊΣΤ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ...ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ...!!! ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ...ΤΑΛΕΝΤΟ.....



ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΝΙΚΟΛΑ , ΓΡΑΨΕ ΜΑΣ ΚΙ ΑΛΛΑ.....!!!!



 Η  ΟΜΟΡΦΗ  ΔΑΣΚΑΛΑ 

 

Από  τη  χώρα  πέψανε

μιά  όμορφη  δασκάλα ,

απού ‘χει  μάθια  όμορφα

και  άσπρη  σαν  το  γάλα .

 

Κουζούλανέ  μας  στο  χωριό

το  νού  μου  έχω  χάσει ,

όντε  θα  πάει  στο  σκολιό

τη  στράτα  σαν  περάσει .

 

Κι  όντε  θα  βγεί  στο  διάλλημα

μαζί  με  τα  κοπέλια ,

μαζώνουντε  οι  χωριανοί

τριγύρω ‘πο  τ’ αμπέλια .

 

Κι  η  τύχη  μου  την  έπεψε

μιά  μέρα  πρίν  νυχτώσει ,

απόξω  από  το  χτήμα  μου

βρούβες  για  να  μαζώξει .

 

Κι  εκειά  που  εχορτολόϊζε

πιάνει  ψιλή  βροχούλα ,

πετά  τα  χόρτα  ίδια ΄κειά

μαζί  με  τη  σακούλα .

 

Στο  μαγαρά  ετρύπωξε

τα  ρούχα  να  στεγνώσει

και  το  σταυρό  τζης  ήκαμε

η  μπόρα  να  ξεκόψει ,

 

Μπαίνω  κι  έγω  στο  μαγαρά

να  μη  με  πιάσει  η  μπόρα

και  βάζω  ξύλα  στη  φωθιά

που  ήναφτε  από  ώρα .

 

 

Εγώ  κι  αυτή  κι  η  αϊλιά

στο  γύρω  κι  η  φοράδα ,

όλοι  μαζί  στο  μαγαρά

μας  έπιασε  ζαλάδα .

 

Κι  απ’ τη  φωθιά  φουντώσαμε

κι  εβγάλαμε  τα  ρούχα

κι  έδειξα  στη  δασκάλισσα

τον  έρωτα  απού ‘χα .

 

Σε  μιά  ολιά  πεινάσαμε

κι  εβράσαμε  τσι  βρούβες ,

ετηγανίσαμε  κι  αυγά

από  στι  ματζαδούρες .

 

Ήπιαμε  και  πολύ  κρασί

κι  ήπαμε  άσπρο  πάτο ,

γιατί  σκολιό  δεν  είχενε

ξυμέρωνε  Σαββάτο .

 

Ελιές  κρομύδια  και  κρασί

κι  ένα  τυρί  μεγάλο ,

σαν  τζη  δασκάλας  το  φιλί

στον  κόσμο  δεν  είν’ άλλο .

 

Αυγά  και  χόρτα  και  τυρί

και  το  κρασί  χαλάλι ,

σαν  τση  δασκάλας  ομορφιά

στον  κόσμο  δεν  είν’ άλλη .

 

  ΝΙΚΟΣ  ΤΣΙΓΚΟΣ

     

Υ.Γ. Για να γελάσετε λίγο ...

Είναι όλα δικά μου γραμμένα, όχι κλεμμένα !!


ο μαγαράς : η σπηλιά

η αϊλιά : η αγελάδα

η ματζαδούρα : το παχνί

 

 

 

Γεια σου  Νίκο Τσίγκο καλως ήρθες στην παρέα μας.
Καταπληκτικές οι μαντινάδες σου.Περιμένουμε κι άλλες.

          ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΥΡΙΖΕΙΣ

Βλέπε σελίδα : Βιβλίο, ποίηση, λογοτεχνία.

Τι είναι αυτά που εγραψες  παιδάκι μου.....!!! Μας...κουζούλανες...!!!

Τι είναι αυτά που εγραψες  παιδάκι μου.....!!! Μας...κουζούλανες...!!!

 Έχω κι άλλα.....έχω κι άλλα....

ΒΡΕ ΠΩΣ ΜΠΑΤΙΡΙΣΑΜΕ
  (σατυρική παρωδία)

Βλέπε σελίδα : Βιβλίο, ποίηση, λογοτεχνία.

¨Όλα όσα γράφεις είναι μεσα στην ...πραγματικότητα Συγχαρητήρια!!!

συνέχισε....

 

 
ΟΙ  ΕΦΤΑ  ΑΓΕΛΑΔΕΣ
  (επίκαιρη σάτυρα)

Θαρώ  πως  ήρθαν  οι  εφτά
ισχνές  οι  αγελάδες  ,
μα  δεν  κατέχω  αν  είναι  εφτά
γή  αν  είναι  δεκάδες .

Χρόνια  καλοπερνούσαμε
και  ζούσαμε  στη  χλίδα ,
καλά  απλωμένη  είχαμε
όλοι  μας  την  αρίδα .

Μα  ‘δά  μας  κακοφαίνεται
και  πανικός  μας  πιάνει ,
όσο και  να  φωνάζουμε
το  ίδιο  που  μας  κάνει .

 Νίκος  Τσίγκος
 Ηράκλειο
 Μάϊος  2010

 
  Η  ΚΑΛΟΓΡΑ 

Μια  καλογρά  τηγάνιζε 
ψαράκια  αμοναχή  τζης
και ‘κειά  που  τα  τηγάνιζε
εκέντησε  το  κελί  τζης .

Αφήνει  τα  ψάρια  ίδια ‘κειά
και  τρέχει  να  το  σβήσει
και  πέρνει  τ’ ανεβόλεμα
να  βρεί  μεγάλη  βρύση .

Και ‘κειά  που  ανηφόριζε
‘γούμενο  απαντάει
κι  ο  ‘γούμενος  ολόχαρος
ηντά ‘χεις  τη  ρωτάει .

Ψαράκια  ετηγάνιζα
εγώ  κι  αμοναχή  μου
κι  εκειά  που  τα  τηγάνιζα
εκέντησε  το  κελί  μου .

Και  πήρα  τ’ ανεβόλεμα
να  βρώ  μεγάλη  βρύση ,
να  πά’ να σβήσω τη φωθιά
πριν το κελί κεντήσει .

Κι  ο  ‘γούμενος  τση  απαντά
έλα ‘παέ  καλή  μου ,
γυρεύεις  μεγαλύτερη
από  την  εδική  μου .

Πού ‘χει  σαράντα  μηχανές
κι  εξήνταπέντε  βίδες
και  παίρνει  τ’ ανεβόλεμα
και  βγάνει  τσ’ αστιβίδες .

Και  ήρτεξε  ολόχαρος
να  σβήσει  τη  φωθιά  τζης
κι  η  καλογρά  ησύχασε
κι  αγάλιασ’ η  καρδιά  τζης .

και  πιάνει  ένα  κόκορα
ντελόγο  να  μαδήσει
για  το  καλό  που  τσή ‘καμε
να  τον  ευχαριστήσει

Επήραν  κι  απ’ την  εκκλησιά
γλυκό  κρασί  να  πιούνε ,
από ‘κειονά  που  έχουνε
για  να  το  κοινωνούνε .

Ετζημπογδέρναν  το  πουλί
πριχού  να  πάρει  βράση
κι  ήπιανε  όλο  το  κρασί
η  ώρα  να  περάσει .

Εφάγανε  τον  πετεινό
‘πο  μέσα  πτό  τσικάλι ,
για  το  καλό  που  τσή ‘καμε
ο  κόκορας  χαλάλι .

Ρουφήξανε  και  το  ζουμί
μαζί  με  το  λεμόνι ,
ο  ‘γούμενος  κι  η  καλογρά
που  ήταν  πάντα  μόνη .

Και  όπως  εκαθούντονε
οι  δυό  ντως  στο  τραπέζι ,
τσή ‘πενε  ο  γούμενος
με  τη  φωθιά  μην  παίζει .

Νά ‘σαι  καλά  ηγούμενε
και  ο  Θεός  μαζί  σου ,
και  το  καλό  που  μού ‘καμες
να  τό ‘βρεις  στην  ψυχή  σου .

     ΝΙΚΟΣ  ΤΣΙΓΚΟΣ

κεντώ : καίγομαι
ανεβόλεμα : ανήφορος
αστιβίδα : αγκαθωτός θάμνος
ντελόγο : αμέσως
         

ΠΙΠΕΡΆΤΟ....!!!!! ΑΛΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟ...!!!!!

 

Όταν γεράσει ο άνθρωπος, μειώνεται το φως του.
Θαρρεί πως κατουρεί μακριά, μα κατουρεί ομπρός του.

Η αρρώστια των πουλερικών, μ' έχει απασχολήσει.
Μη μου ψοφήσει το πουλί, που μού 'δωσε η φύση.

Απ' όλα τα τετράποδα μ' αρέσει το κρεβάτι.
Δεν είναι πιο καλή δουλειά, απ' το καλό ραχάτι.

Στο τέσσερα επί τέσσερα, θα βάλω παραπέτι.
Όντε θα κάνω τσι σπινιές, ο σκύλος να μη πέφτει.

Αγόρασα έναν φορτωτή, με οροφή κομμένη.
Για να μπορεί με άνεση, στσι τράπεζες να μπαίνει.

Πέθανε συ κι ας μη νογάς, αν θα σε συλλογιούνται.
Και τα μωρά πορεύονται κι οι χήρες κυβερνιούνται.

Ετούτηνε την εποχή, μην περιμένεις γάμο.
Γιατί ακρίβυνε η ζωή και μπουνταλιές δεν κάνω.

Το να γενεί κανείς παππούς, αυτό δεν είναι πράμα.
Το να κοιμάσαι με γιαγιά, είναι μεγάλο δράμα.

Άμα τη δεις την κοπελιά και 'χει πολύ αέρα,
στείλ' τηνε στο διάολο κι ακόμα παραπέρα.

Το μαύρο το πουκάμισο το πήρα απ' του Αρμάνι.
Σαρανταδυό χιλιάρικα το γ@...... κάνει.

Την πεθερά μου μια βραδιά στον ύπνο μου την είδα.
Και νόμιζα πως πάλευα με τη Λερναία Ύδρα.

Σαν τη θωρείς την κοπελιά κι όλο γυρεύει χάδια,
να ξέρεις πως τα κέρατα βγάζουνε παρακλάδια.

Τη μαντινάδα δυο φορές, ποτέ σου μην τη λέεις.
Γιατί θαρρούν οι κοπελιές, πως άλλες δεν κατέεις.

Αγάπε με να σ' αγαπώ, με αγάπη εμείς να ζούμε.
Μα αν μ' αγαπάς αγάπη μου, σκάσε να κοιμηθούμε!

Κακό είναι συναπάντημα, να δεις παπά μπροστά σου.
Μα πιο κακό είναι το πρωί, να δεις την πεθερά σου.

Σαν θα πεθάνω βάλτε μου το κινητό στο μνήμα.
Μα μη με θάψετε βαθιά, γιατί δεν θα 'χω σήμα.

Την πεθερά μου βάλτε τη πάνω στον Ψηλορείτη.
Για να την βλέπουν οι οχτροί να σκιάζονται την Κρήτη!

Άλλος τη θέλει όμορφη. Άλλος τη θέλει να 'χει.
Κι άλλος κλείνει τα μάτια του και παίρνει όποια λάχει.

Ίντα το θες το κινητό αφού δεν το σηκώνεις;
Μπας και του έχεις δόνηση και πουθενά το χώνεις;

Ανάθεμά τη τη ρακή ίντα 'ναι αυτό που κάνει,
κι όταν την πίνω γίνεται το πάτωμα ταβάνι.

Καλιά 'ναι να σου παίξουνε με το πιστόλι δέκα.
Παρά να πας να παντρευτείς μία γλωσσού γυναίκα.

Ήθελα να 'μουνα χοχλιός, να 'ρθω στη γειτονιά σου.
Να γράφω με το σάλιο μου στις πέτρες τ' όνομά σου.

Την πεθερά μου θέλω να δω, στα χασαπιά σφαγμένη.
Με το κιλό να την πουλούν, κανείς να μην την παίρνει.

Εξήντα μήνες σ' αγαπώ, σύνολο πέντε χρόνια.
Και λεμονιές να φύτευα θα έκοβα λεμόνια.

Τέτοια ντροπή δεν την μπορώ και την καρδιά μου καίει.
Με τι ψυχή με άφησες, για έναν Εγγλέζο γκέι;

Ήθελα να 'σουνα κεφτές και να 'μουν το τηγάνι.
Να δεις η φλόγα του σεβντά, κάψιμο που το κάνει.

Εγώ παρέα με γιατρό και με παπά δεν κάνω.
Ο ένας θέλει να πονώ κι ο άλλος ν' αποθάνω.

Εσύ που ξέρεις τα πολλά κι ο νους σου κατεβάζει.
Ένα βαρέλι ζάχαρη, πόσους φραπέδες βγάζει;

Εσύ είσαι μικρή μου όμορφη, μα εν πάση περιπτώσει.
Να δούμε κι ο πατέρας σου, ίντα λεφτά θα δώσει.

Πως μ' αγαπάς το διάβασα σ' ενός αρνιού τη σπάλα.
Μα εγώ για να βεβαιωθώ, θα πάω να σφάξω κι άλλα.

Κι εκεί που σ' είχα απέναντι και μ' άπλωνες το χέρι,
ξύπνα μου λέει μια φωνή, και πήγε μεσημέρι!

Aν μάθω ότι παντρεύτηκες και άλλον ότι πήρες,
θα σκοτωθώ Kατερινιώ, με δυο καφάσια μπύρες!

Όταν στο σπίτι μου κοντά, η πεθερά ζυγώνει,
με πιάνει σοκ αλλεργικό και παίρνω κορτιζόνη

ΑΑΑ - ΚΡΗΤΙΚΕΣ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ
 
 
 
 
 
 


























Χίλες κι αν βάλω στην καρδιά, για 'σένα θέση θά 'χει.
Μα ούτε καρφίτσα δεν χωρεί, σαν μπείς εσύ μονάχη.

Συχνά μου φεύγει ο λογισμός και έρχεται μαζί σου
και σου κρατάει συντροφιά μην είσαι μοναχή σου.

Όσα είν' τ'άστρα τ' ουρανού, τόση και η καρδιά μου,
τόσα και τα ξενύχτια μου, που σ'έχω μακριά μου

Εγώ ζηλεύω το κερί για την υπομονή του
που πάντα στέκει όρθιο κι ας λιώνει το κορμί του


Οποτε σ'έχω αγγαλιά του χταποδιού ζηλεύω
ας είχα τα πλοκάμια του χέρια να σε χαϊδεύω


Απόψε πάλι συντροφιά με την ανάμνησή σου
κι έπεσε δάκρυ μου στη γη και πήρε τη μορφή σου


Ηθελα να μουνα χοχλιός και με τη θέληση σου
να χοχλιδοβολοσυρθώ απόνω στο κορμί σου

Κλαμένα μου φανήκανε τα μάτια σου φεγγάρι
τι να σου πω για να μην κλάις που με στο ίδιο χάλι

Πάντα θλιμένος περπατώ σαν το χλωμό φεγγάρι
που με τον ήλιο δεν μπορεί να γίνουνε ζευγάρι


Ποτέ δε θέλω να τα δω τα μάτια σου κλαμένα
όταν πονάς να μου το λες να κλαίω εγώ για σένα
Όντε θα σ' αναστορηθώ με παγουδιούνε οι πόνοι
Γιατί κερνούνε οι θύμισες το νού και ξεφαντώνει.

Αδιαφορώ για τσι χαρές απου μου δίνει η μοίρα
αφού απ' την αγάπη σου την πιο μεγάλη επήρα

Πληγώνει με η υπομονή που κάνω εδώ πάνω
Και περιμένω την στιγμή που θα σε δω να γιάνω

Σαν αγαπιούνται δυό καρδιές πολλές χαρές θωρούνε
τσι πίκρες και τα βάσανα με θάρρος ξεπερνούνε

Πίνω και μέσα στο ποτό ψάχνω να βρω γαλήνη
μα ο πόνος της αγάπης σου ήσυχο δε μ"αφήνει

Εσύ κατέχεις τα πολλά κι ο νους σου λές πως πιάνει
Για πες μας ένα λάχανο πόσους ντολμάδες κάνει.


Χαίρομαι που σε αγαπώ
και όπου σταθώ το λέγω
με μαντινάδες τραγουδώ
με μαντινάδες κλαίγω

Τ' άστρα κοιτώ και σκεύτομαι αχ και να πέσει ένα
να κάνω ευχή να μην μπόρεις να ζεις χώρις εμένα .

Oι Μαντινάδες γράφονται

δίχως να θες πτυχία

σε πόνο γέλιο και χαρά

και κάθε δυστυχία


Είμαι αετός στον ουρανό
μα σα τη δω μπροστά μου,
της δίνω ανωτερότητα και
κλείνω τα φτερά μου!
————————————————————

Η μάνα της δεν μ’αγαπά
κι ο κύρης της μισεί με,
γιατρό γυρεύουν για γαμπρό
μα εγώ λυράρης είμαι!
———————————————————

Η μάνα της την βλαστημά
άντρα της μη με πάρει
για κείνη θέλει ένα γιατρό
κι όχι τροζό λυράρη!
—————————————————-

Μια φεγγαρόλουστη βραδυά
ωσάν κι αυτή απόψε
με έναν λυράρη τσι πανε
τα πάρε δώσε κόψε!
———————————————-

Όταν την έπλαθε ο Θιός
δεν είχε φέξει ακόμα
γι’αυτό έχουνε τα μάτια της
του ουρανού το χρώμα!
——————————-
Όταν την έπλαθε ο Θιός
δεν είχε φως να ανάψει
γι’αυτό έχουνε τα μάτια της
του φεγγαριού την λάμψη!