Φεβρουάριος

Το όνομα του (κοινώς Φλεβάρης) προέρχεται από τη λατινική λέξη februare (=εξαγνίζω), που σημαίνει καθαρτήρια γιορτή, γιατί κατά την διάρκεια του γίνονταν στη Ρώμη γιορτές θρησκευτικού καθαρμού και εξαγνισμού.
Επίσης λέγεται Φλιάρης, Κουτσουφλέβαρος ή Κουτσός, Κούντουρος ή Κούτσουρος (δηλ. με κομμένη την ουρά, Πόντος), Κουτσούκης ή Μικρός (Κύπρος) και Κλαδευτής.
Από το 46 π.Χ. οπότε καθιερώθηκε το Ιουλιανό ημερολόγιο, οι ημέρες του μήνα αυτού, από 30 περιορίστηκαν σε 29, ενώ κατά την εποχή του Αυγούστου μειώθηκαν κατά μια ακόμη ημέρα, η οποία προστέθηκε στο μήνα Αύγουστο, για να τιμηθεί ο αυτοκράτορας.
Για να συντονιστεί το ημερολόγιο των 365 ημερών προς το ηλιακό έτος, καθιερώθηκε η αύξηση των ερών του Φεβρουαρίου κατά μια, κάθε 4 χρόνια. Τότε λέμε πως η χρονιά είναι δίσεκτη. Το δίσεκτο έτος, θεωρείται από το λαό μας κακότυχο, γι' αυτό δεν πρέπει να φυτεύουν αμπέλια οι γεωργοί ούτε να γίνονται γάμοι ούτε να χτίζονται σπίτια.

Το δεύτερο μήνα του χρόνου, το Φεβρουάριο, αρχίζουν οι δουλειές των γεωργών, από την πρώτη μέρα του Κλαδευτή, στη γιορτή του άγιου Τρύφωνα. Στις 2 του μήνα γιορτάζουμε την Υπαπαντή του Χριστού και γίνονται τα μαντέματα για τον καιρό, ανάλογα με τα σημεία της φύσης. Αν της Υπαπαντής δε φανεί ήλιος, θα βρέχει σαράντα μέρες, αν φανεί, θα 'ρθει καλή χρονιά.
Αλλά ο Φεβρουάριος είναι και μήνας ξένοιαστος, γιατί αυτόν το μήνα συνήθως αρχίζει η Αποκριά. Έρχονται χοροί και καρναβάλια, που τελειώνουν με την Καθαρή Δευτέρα.