ΠΟΛΕΜΟΙ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΠΟΛΕΜΟΙ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

αρθρο του Δημήτρη Πατσουλέ Διευθυντή Συνταξεως του περιοδικού "ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ"
στο τευχος Οκτωβρίου στην στήλη "ΕΞΙΣΤΟΡΩΝΤΑΣ"

Ένα χαρακτηριστικό φαινόμενο της εποχής της Παγκοσμιοποίησης είναι οι "πόλεμοι Ιστορίας". Σε αυτό το νέο περιβάλλον, η Ιστορία αποτελεί κρίσιμο μέσο για την επίτευξη των παγκοσμιοποιητικών σχεδίων. Oι παγκοσμιοποιητικές δυνάμεις χρησιμοποιούν την Ιστορία με δύο τρόπους: αναβιώνοντας εθνικισμούς και εξαφανίζοντας εθνικές συνειδήσεις. Στην πρώτη περίπτωση μπορεί να ενταχθεί η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ενώ στην δεύτερη το δήθεν ανεξέλεγκτο μεταναστευτικό κύμα από Ασία και Αφρική στην Ευρώπη, το ξαναγράψιμο της Ιστορίας με ισοπεδωτική μορφή και η καταπολέμηση παραδοσιακών αξιών κάθε εθνότητος.

Στόχος είναι η διάλυση των κρατών-εθνών και η δημιουργία ενός συνονθυλεύματος λαών, από το οποίο δεν μπορεί να πηγάσει καμμία σταθερότητα, καμμία άμυνα, κανένα κοινό συμφέρον, καμμία κεντρική εξουσία, κανένα ηθικό σύστημα και οποιαδήποτε μορφή οργανωμένου συμφέροντος των λαών. Ο σκοπός είναι να καταστεί δυνατή η χωρίς όρια και έλεγχο εμπορική δραστηριότητα προς εκμετάλλευση των λαών.

Σε αυτό το περιβάλλον, η Ελλάδα είναι στόχος και των δύο μεθόδων διάλυσης. Αφενός, οι δυνάμεις της Παγκοσμιοποίησης έχουν υποδαυλίσει τον εθνικισμό των Αλβανών, με αποτέλεσμα τα Τίρανα να εγείρουν διεκδικήσεις στην Θεσπρωτία με αφορμή την δήθεν μειονότητα των Τσάμηδων. Από την άλλη μεριά, οι δυνάμεις αυτές υιοθέτησαν ένα κράτος-"κουρελού" που λέγεται FYROM, και προσπαθούν να κλέψουν με τον πιο αισχρό τρόπο την Ιστορία της Ελλάδος, για να παίξουν τα παιχνίδια τους στα Βαλκάνια. Φυσικά, υπάρχει και η Τουρκία, που έχει την δική της γνωστή ατζέντα της κυριαρχίας στο Αιγαίο και της μετάθεσης της Ελλάδος σε υποτελές κράτος.

Αν, όμως, ο εξωτερικός εχθρός φαίνεται, ο εσωτερικός εχθρός είναι αφανής και λίαν επικίνδυνος, έχοντας ήδη πετύχει σημαντικά πλήγματα κατά της Ελλάδος. Τα μέχρι τώρα επιτεύγματά του είναι: η υποβάθμιση και αποχρωματισμός της Ελληνικής Ιστορίας με τάση προς πλήρη χάλκευσή της, ο εξευτελισμός της Ελληνικής Γλώσσας, ο οποίος ξεκίνησε με την κατάργηση των τόνων, και η προσπάθεια αντικατάστασής της με ένα λατινικό μόρφωμα, η δημιουργία πολιτικών κομμάτων και κινημάτων, τα οποία καταφέρονται κατά των ελληνικών συμφερόντων, υποστηρίζοντας τις θέσεις των εχθρών της Ελλάδας μέχρις σημείου εσχάτης προδοσίας, και η εγκαθίδρυση ενός πολυπλόκαμου δικτύου μέσων μαζικής ενημέρωσης το οποίο προωθεί την ανηθικότητα, τον υλισμό, την αμφισβήτηση και διακωμώδηση παραδοσιακών ελληνικών ηθών, εθίμων και αξιών, την προώθηση παγκοσμιοποιητικών προτύπων, την παράλυση των αστυνομικών αρχών, των Ενόπλων Δυνάμεων και της δικαιοσύνης, την χειραγώγηση των πολιτικών εξελίξεων της χώρας, τον μαζικό επηρεασμό του λαού σε πολιτικά, κοινωνικά, ηθικά και εθνικά θέματα.

Εν εξελίξει προσπάθειες είναι ο κλονισμός της εμπιστοσύνης του λαού στην Εκκλησία και την Ορθοδοξία, με αντίστοιχη προβολή αιρέσεων, παραθρησκειών και φιλοσοφικών ρευμάτων. Άλλο μέγα όπλο για την διάλυση της Ελλάδος είναι η αχαλίνωτη και παράνομη μετανάστευση, η οποία έχει λάβει καταστροφικές διαστάσεις, αλλά οι οποίες κρύπτονται από το ίδιο το κράτος, ενώ πολιτικά κόμματα στηρίζουν αυτήν την επαπειλούμενη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας. Σκοπός τους είναι η διάσπαση τής κατά 98% φυλετικής και θρησκευτικής ομοιογένειας των Ελλήνων, ώστε να καταλύσουν την κυριαρχία του Ελληνικού Λαού.

Όπως φαίνεται, λοιπόν, το Ελληνικό Έθνος βρίσκεται υπό επίθεση και μάλιστα της χειρίστης μορφής, όπου το κράτος επιτρέπει την δράση των διαλυτικών παραγόντων και δεν εφαρμόζει το Σύνταγμα. Ως εκ τούτου, επιβάλλεται κάθε Έλληνας από μόνος του και με κάθε τρόπο να προστατέψει την πατρίδα του. Η αντίδραση πρέπει να έχει δύο όψεις: Εξωτερική και εσωτερική δράση. Η εξωτερική δράση πρέπει να περιλαμβάνει κάθε μορφή διαμαρτυρίας στα ΜΜΕ, στους πολιτικούς, σε οργανισμούς κλπ. Η σιωπηλή και αξιοπρεπής πλειοψηφία των καλών Ελλήνων πρέπει επιτέλους να μιλήσει, για να πνίξει τις φωνές των ελάχιστων μειοδοτών που μεγιστοποιούνται από τα "μεγάφωνα" των ΜΜΕ. Άλλη μορφή αντίδρασης είναι να μάθουμε μόνοι μας και στα παιδιά μας την πραγματική Ελληνική Ιστορία, και όχι το "λάιτ στόρι" που προσφέρουν πλέον τα βιβλία Ιστορίας του ανεκδιήγητου Υπουργείου Παιδείας... άνευ Θρησκευμάτων.

Από την άλλη, όμως, η εσωτερική δράση είναι απαραίτητη, και με αυτήν εννοώ την δική μας βελτίωση ως Ελλήνων και Χριστιανών Ορθοδόξων. Διαβάστε αρχαίους Έλληνες συγγραφείς για να γίνεται καλοί πολίτες και στρατιώτες της Ελλάδας, αλλά διαβάστε και το Ευαγγέλιο και τους Πατέρες της Εκκλησίας για να γίνεται καλοί άνθρωποι. Ο συνδυασμός των δύο έδωσε τους ήρωες της Νεωτέρας Ελλάδος που ανάστησαν με την βοήθεια του Θεού του Έθνος από τον τουρκικό ζυγό και έγραψαν σελίδες δόξας που ζηλεύουν οι λαοί. Φυσικά, οι ήρωες μαρτύρησαν, τόσο από τους Τούρκους όσο και από τους πολιτικάντηδες που επακολούθησαν και συνεχίζουν να σταυρώνουν το Έθνος. Στο σημείο αυτό, τόσο ο Ήρωας του Ελληνισμού όσο και ο Άγιος της Ορθοδοξίας θα μας δώσουν κουράγιο και δύναμη για να συνεχίσουμε τον αγώνα...

 Λιγα λογια για την ελληνικη σημαια

Τα σχήματα και τα χρώματα της Ελληνικής σημαίας δεν έχουν αλλάξει πολύ από την Επανάσταση του 1821. Πολλοί άνθρωποι αναρωτιόνται γιατί οι ιδρυτές της Ελληνικής Δημοκρατίας έχουν διαλέξει τα σύμβολα, τα σχήματα και τα χρώματα που εμφανίζονται στην Ελληνική σημαία.
Οι αριθμοί των γραμμών είναι ίσοι με τον αριθμό των συλλαβών της φράσης: "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η' ΘΑΝΑΤΟΣ".
Ελευθερία ή θάνατος ήταν το σύνθημα κατά την διάρκεια των χρόνων της Ελληνικής Επανάστασης εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τον 19ο αιώνα. (Άλλοι υποστηρίζουν οτι ο αριθμός των γραμμών αντιστοιχεί στον αριθμό των γραμμάτων της λέξης "Ελευθερία", δηλαδή 9). Αυτή η λέξη προκαλούσε ισχυρά αισθήματα στους καταπιεσμένους Έλληνες, και τους ενέπνεε να πολεμήσουν και να κερδίσουν την ελευθερία μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς.
Η εμφάνιση των γραμμών επιλέχθηκε λόγω της ομοιότητάς τους με την κυματισμένη θάλασσα η οποία αγκαλιάζει τις ελληνικές ακτές. Η εναλλαγή των μπλε και άσπρων γραμμών κάνει την Ελληνική Σημαία όταν φυσάει να φαίνεται σαν το Αιγαίο Πέλαγος. Ο σταυρός ο οποίος βρίσκεται στο πάνω αριστερά μέρος της σημαίας και καταλαμβάνει το ένα τέταρτο της συνολικής της επιφάνειας συμβολίζει το σεβασμό και την αφοσίωση που έχουν οι Έλληνες για την Ελληνική Ορθοδοξία και δηλώνει τον σημαντικό ρόλο του χριστιανισμού στο μοντέρνο Ελληνικό Έθνος.
Το μπλε και το άσπρο της Ελληνικής σημαίας συμβολίζουν το μπλε της ελληνικής θάλασσας και τα λευκά κύματά της. Σύμφωνα με μύθους, η θεά της ομορφιάς, η Αφροδίτη, αναδύθηκε από αυτά τα κύματα. Επιπρόσθετα, αντανακλά το μπλε από τον γαλανό ουρανό και το άσπρο από τα λιγοστά σύννεφα.

Βαλκανικοί πόλεμοι

«Ιστορία του Νεοελληνικού κράτους»

"...Όταν όλα τρίζουν στην παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι συνάπτουν μυστική συμφωνία να πολεμήσουν μαζί τους Τούρκους, ώστε να επωφεληθούν από την πτώση τους σε εδάφη. Ο Βενιζέλος μαθαίνει για την συμμαχία αυτή και κάνει αίτηση να μπει και η Ελλάδα στην συμμαχία. Αλλά οι Σέρβοι και Βούλγαροι δεν δέχονται με τους όρους του Βενιζέλου. Και τότε η διορατικότητα και η διπλωματικότητα του Βενιζέλου δίνουν ρεσιτάλ. Ζητάει εκ νέου να μπει στην Συμμαχία χωρίς όρους. Δεν θα ζητήσει τίποτα. Μόνο να προσφέρει 120.000 στρατιώτες και τον Ελληνικό στόλο που είναι υπολογίσιμος, στο πλευρό των Σέρβων και Βουλγάρων,. Και αυτοί το χάβουν. Έτσι ενθαρρυμένοι οι Βούλγαροι και Σέρβοι από την Ελληνική προθυμία, βάζουν στους Τούρκους όρους, η οποία και τους απορρίπτει. Και όχι μόνο τους απορρίπτει, αλλά κηρύσσει και πόλεμο κατά των Βουλγάρων και Σέρβων. Ο Βενιζέλος αμέσως κηρύττει τον πόλεμο κατά της Τουρκίας. Και έτσι ενώ οι Σέρβοι και Βούλγαροι δέχτηκαν τον πόλεμο οι Έλληνες τον κηρύττουν.

Οι Τούρκοι στην ουσία δεν δίνουν καμία μάχη. Οπισθοχωρούν συνεχώς γιατί είναι αποδιοργανωμένοι. Η Ελλάδα μπαίνει στον πόλεμο στις 5 Οκτωβρίου 1912. Στις 26 Οκτωβρίου μπαίνουν στην Θεσσαλονίκη. 20 Φεβρουαρίου 1913 στα Γιάννενα. Εκεί μόνο έγινε μια αξιόλογη μάχη στα πέντε πηγάδια και αυτό μάλλον γιατί οι Τούρκοι δεν είχαν διέξοδο για πουθενά. Από την άλλη μεριά ο Κουντουριώτης με τον στόλο κάνει ότι θέλει στα Δαρδανέλια. Ο Κουντουριώτης αρχίζει να κάνει κρουαζιέρα στο Αιγαίο και ελευθερώνει ένα προς ένα όλα τα νησιά. Το πιο παράδοξο είναι ότι επαναστατεί και η Σάμος. Αυτή είναι από το 1832 αυτόνομη ηγεμονία. Επαναστατεί λοιπόν κατά τίνος; Στην πραγματικότητα επαναστατεί κατά του Σάμιου Θεμιστοκλή Σοφούλη που ζητάει ένωση με την Ελλάδα. Αλλά οι Σάμιοι κάτοικοι δεν ήθελαν να ενωθούν. Αλλά στα σχολικά εγχειρίδια δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο.

Τελικά στο Λονδίνο συνάπτεται ειρήνη μεταξύ των Τούρκων αφ’ ενός και των Ελλήνων, Βούλγαρων και Σέρβων. Καταλαβαίνουν ότι όλα χάθηκαν στα Βαλκάνια και αποσύρονται από όλα τα Βαλκάνια, εκτός από την Αλβανία. Και αυτό διότι οι Αλβανοί δεν είχαν προνοήσει να μπουν στην συμμαχία των 3. Καλύτερα για τους τρεις, διότι η πίτα σε λίγο θα μοιραστεί σε 3 και όχι 4 κομμάτια. Τελικά η χάραξη των συνόρων γίνεται με την ευαγγελική ρήση «όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε».

Σε κάποια στιγμή οι Βούλγαροι που δεν είχαν προλάβει να μπουν πριν τους Έλληνες στην Θεσσαλονίκη, ζήτησαν να μπουν στην πόλη για να ξεκουραστούν. Εκείνη την εποχή η Θεσσαλονίκη ήταν μια κοσμούπολη. Κατοικείτο από ένα σωρό εθνότητες με περισσότερους τους Εβραίους. Και δεν ήταν καθόλου σίγουρο ότι ήταν Ελληνική. Μετά την ξεκούραση, όμως άρχισαν να φέρονται σαν στρατός κατοχής. Έτσι ξεκίνησε μεταξύ των Βούλγαρων αφ’ ενός και των Ελλήνων – Σέρβων από την άλλη (είχαν προλάβει να κάνουν οι Σέρβοι και οι Έλληνες άλλη μυστική συμφωνία), η 2η φάση των Βαλκανικών πολέμων. Κάποια στιγμή οι σέρβοι αποχωρούν και οι έλληνες βρίσκονται να πολεμούν μόνοι τους Βούλγαρους. Έτσι έχουμε την 3η φάση των Βαλκανικών πολέμων.

Μετά την ήττα των Βούλγαρων, στο Βουκουρέστι ξεκινούν διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλήνων και Βούλγαρων για την χάραξη συνόρων. Οι Βούλγαροι ζητούν πρόσβαση στο Αιγαίο, αλλά ο Βενιζέλος τους το ξεκόβει, υποστηριζόμενος από την Αγγλία, που δεν καλοβλέπει μια Βουλγαρία στο Αιγαίο. Τότε δημιουργείται και η Αλεξανδρούπολη, που από ένα απλό ψαροχώρι γίνεται με την επιμονή του Βενιζέλου μια μεγαλούπολη.

Στις 27 Ιουλίου 1913 υπογράφεται συνθήκη ειρήνης στο Βουκουρέστι μεταξύ των χριστιανικών κρατών και στις 1 Νοεμβρίου 1913 υπογράφεται στην Αθήνα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η συνθήκη με τους Τούρκους είναι περίεργη, διότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει στην Ελλάδα την κυριαρχία των νησιών, αλλά αυτό περνάει στο ντούκου. Η εκκρεμότητα αυτή αίρεται όταν στέλνουν διακοίνωση οι μεγάλες δυνάμεις την 13 Φεβρουαρίου 1914 στον Βενιζέλο που του λένε να μη ανησυχεί διότι τα νησιά είναι Ελληνικά. Το ίδιο γράμμα που μιλούσε για κυριαρχία των νησιών, μιλούσε και για μη κυριαρχία επί της Βορείας Ηπείρου.